Mijn schoonmoeder is een manipulatief kreng. Ik heb me er nooit op mijn gemak gevoeld. Ik kwam daar binnen als 16 jarig onzeker meisje. En het voelde daar nooit fijn. Later begreep ik pas, dat het een totaal ontwricht gezin was. Mijn man zegt dat hij zich nooit geliefd heeft gevoeld. Hij heeft een poosje geleden het contact verbroken en dat geeft veel rust. Hij gaat nu met professionele hulp starten om het verleden een plekje te geven. En daarna gaat hij kijken of hij weer contact wil opnemen met zn ouders. Ook zn zus heeft het contact met zn ouders verbroken. Dat ligt nog veel gecompliceerder.
Mijn schoonmoeder is een schat. Heeft elke vrijdag opgepast. Helaas nu 1,5 jaar geleden gezondheidsproblemen gehad en oppassen gaat niet echt meer. Ze woont bij ons aan de overkant, dus dat is superhandig. Kunnen we er makkelijk voor haar zijn.
Mijn schoonmoeder is een moeilijk mens. Zowel voor zichzelf als voor de mensen om haar heen. Ze is een leuke oma voor onze dochters, maar je merkt dat ze nu ook langzaam manipulatief gedrag naar hen laat zien (zeg maar niet tegen je vader, dit is een geheimpje). Ze had een andere vrouw voor mijn man bedacht (naam en rugnummer bekend). Dus de eerste jaren heeft ze enorm haar best gedaan om mijn man nog van gedachten te laten veranderen. 6 weken voor ons huwelijk heeft ze zelfs gezegd "je kan nu nog van haar af he". Mijn man heeft een hoop vervelende herinneringen aan zijn jeugd. Niet omdat hij iets tekort gekomen is, maar vooral omdat zijn moeder altijd het middelpunt van de aandacht moet zijn. Ook op momenten die niet om haar draaien. Het is flink geklapt na de bevalling van onze oudste. Toen heeft mijn man aangegeven dat als ze steken onder water blijft maken, het voor hem klaar is. Nu zegt hij "hoor je wat je zegt? Dit is heel lelijk", en als haar opmerkingen dan door gaan, gaan we gewoon naar huis. Dan zien we je wel weer wanneer we weer zin en tijd hebben om langs te gaan. Zelf nemen ze geen initiatief, maar verwachten wel de wereld van ons aan telefoontjes en bezoekjes. Ze wonen op anderhalf uur rijden. T voordeel is dat we elkaar dus niet heel veel zien. Het nadeel is dat je niet voor een half uurtje langs gaat (tenzij ze dus echt heel lelijk doet, dan staan we desnoods na 5min al weer buiten).
Dit is zo herkenbaar. Elke keer als we ze zien "wat hebben we jullie al lang niet gezien" of "we zien jullie zo weinig" Maar onze kant op komen, ho maar. Ze zijn gepensioneerd en reizen nog de hele wereld over. Maar een dag de tijd nemen om je kleinkinderen te zien......... Ze wonen ver weg, maar hebben veel tijd. Wij hebben alleen een zondag. En dan werk ik er nog 1 of 2 van. Maar ze hebben ook nooit begrip ergens voor. Ze vonden dat we met een baby wel makkelijk daarheen konden rijden. Ik gaf borstvoeding en hij kwam elke 2 uur. Dus dan moest ik onderweg voeden. Het was een spuger, dus erna nog minstens een half uur rechtop houden. Dus waren we zeker 45 minuten verder en dat met nog 3 kinderen in de auto. Hun reactie: "wij drinken ook altijd een kop koffie onderweg" Ik zeg altijd maar. Hun gemis. Ik vind het vooral sneu voor mijn man.
Ik heb een theorie... (puur en alleen gebaseerd op eigen ervaring en vriendinnen/zussen). Moeders die zelf alleen zoons hebben, zijn meestal hele leuke schoonmoeders en degene die alleen dochters hebbrn zijn meestal gek op hun schoonzonen. Degene met jongen/meisje in mijn ervaring dus wat minder leuke schoonmoeders Haha maar goed puur mijn ervaring maar benieuwd of er herkenning is.
Dat is voor ons al niet van toepassing . Man komt uit een gezin met 4 zonen en geen leuke schoonmoeder
Hier helaas ook niet waar. Schoonmoeder heeft 3 zonen maar leuk is ze niet. Doen geen enkele moeite in contact te komen maar wel klagen dat wij nooit die kant op komen. Ze wonen op 45 minuten rijden maar hebben aangegeven onze kant niet meer op te komen want te ver weg. Op zondag kunnen we niets langs want is hun rustdag. Enige dag die kan is een zaterdag en dan hebben we zeker in deze maanden elke week een verjaardag. Mijn zwagers wonen dichtbij hen. Die zien ze heel vaak. Ik vind het wel best zo. Pas als mijn vriend zegt we moeten weer eens gaan dan ga ik wat plannen. Ze zijn niet onaardig hoor maar achterbaks wel. Achter je rug om klagen over je. En als jij er dan bent klagen over de andere kinderen. Nee ik hou daar niet van. Wat is er moeilijk met gewoon eerlijk zijn.
Ja zo loopt het bij ons ook zo ongeveer. Al komen ze hier nog zo'n 1 a 2x per jaar. Tonen verder ook totaal geen interesse in de kleinkinderen. Ik was net 19 en haar eerste opmerking was dat ik haar jongetje had afgepakt. En dat was nog een van de milde opmerkingen. Mijn man kan overigens ook niks goed doen en zijn broer is "perfect". Dus de band tussen hem en zijn broer is daardoor ook niet meer goed. Ik ben daar zelf al zeker 17 jaar niet meer geweest en denk ook dat dat zo blijft. Na de zoveelste opmerking was ik er klaar mee en had ik de beslissing voor mijzelf genomen om afstand te nemen. Ik laat mij niet zomaar beledigen.
Nope. Schoonmoeder heeft 2 zoons en zij is echt vreselijk. Ik doe er ook alles aan om later zelf niet zo te zijn.
Dit heb ik ook. Weet je wanneer je zo weinig interesse hebt in uw eigen kinderen en kleinkindere gaat er in mijn ogen gewoon al iets mis. En dat ze babysitten en je maar moet bellen en er staan is wss heel fijn maar ik zou al blij geweest zijn met gewoon interesse. Mijn man is van de zonen echt zonder twijfel degene die het meeste deed voor zijn ouders. Tv ging niet, alle hop de auto in, problemen met telefoon alle hop man naar daar, rolluiken en planten als ze op vakantie waren, in het ziekenhuis dan gingen wij als enige op bezoek,.... Maar er is nooit iets terug gekomen, alleen maar geven maar verder ? En vooral dat deeltje van totaal geen interesse hebben maar ook duidelijk geen behoefte vind ik bijzonder. Ikzelf wil het dus ook volledig anders aanpakken.
Ja dat dus. Mijn moeder vraagt altijd even hoe de 1e schooldag was, hoe een feestje was, gewoon even aandacht voor de kinderen als er iets bijzonders is. Stuurt ze even een appje om succes te wensen etc. Mijn vader appt altijd even over voetbal met oudste en mijn ouders waren/zijn er altijd als ze moeten sporten. En dat laaste verwacht ik van niemand, maar gewoon eens vragen hoe iets ging? Een kaartje sturen voor een verjaardag? Lijkt me toch niet zoveel gevraagd. Zijn ook haar enige kleinkinderen en dat lijkt ook zo te blijven, maar ze is alleen met zichzelf bezig.
En hoe zou het voor jou zijn? Ik zie dat je 2 jongens hebt, denk je dat je dan extra blij gaat zijn als er wel een meisje 'in de familie' komt (mits ze op meisjes vallen dan)? Het kan natuurlijk een gedrocht van schoondochter zijn of totaal geen match ..dan gaat dat niet op natuurlijk.
Ik hoop alleen maar dat ze met lieve meiden thuiskomen. Waar zij goed voor zijn en dat die meiden goed voor hen zijn. Dan ben ik al heel blij. En natuurlijk zou het fijn zijn als het klikt, maar dat werkt 2 kanten op natuurlijk. Beiden moeten wel wat moeite doen misschien daarvoor. En als het echt een gedrocht zou zijn dan weet ik niet wat ik zou doen. Maar hoe dan ook je wil je kind blijven zien toch? Dus dan op welke manier dan ook rot doen tegen de partner zorgt er alleen maar voor dat je jouw eigen kinderen wegdrijft. Niet dat iemand dan maar alles moet kunnen flikken. Maar ik denk dat er veel schoonmoeders zijn die hun zonen lastig kunnen loslaten. Als ik naar onze eigen situatie kijk en naar mijn schoonzussen en de kritiek die mijn schoonmoeder op vooral 1 van hen heeft. Laat dat nou juist de schoonzus zijn waarvan ik denk daar mag je blij mee zijn. Maar ja dat is de rustige schoonzus. De haaibaai durft mijn schoonmoeder niet tegenop dus daar geen kwaad woord over. Terwijl je zou verwachten dat ze daar dan nog meer kritiek op zou moeten hebben dan mijn andere schoonzus. Nee ik ben blij dat wij niet dichtbij wonen.
Ja hoor, ik heb een prima schoonmoeder. Ik heb het sws getroffen met mijn schoonouders. Ik ben zelf ook een schoonmoeder. Oudste kinderen hebben allebei een relatie en gelukkig is er een goede klik. Ik zou het echt heel erg vinden als ik geen klik zou hebben met de partner van mijn kinderen. Nu zijn er nog geen kleinkinderen in het spel maar ik hoop dat ik in de toekomst ook iets op dat gebied voor hun kan betekenen.
Mijn schoonmoeder is vreselijk narcistisch rot wijf. Drie jaar terug is de bom tussen ons gebarsten, haar toen gelijk duidelijk gemaakt dat ik nooit meer contact meer met haar wil en dat ze nooit weer een stap in ons huis hoeft te zetten. En dat brengt heel veel rust, jaren was het 1 grote poppenkast.
Zeker geen leuke oma, althans voor mijn kinderen niet. Hard, kil, emotieloos, ongeïnteresseerd Heb niks echt tegen haar maar zeker ook niks met haar.
Mijn schoonmoeder heeft een hart van goud die haar fouten uit het verleden op haar manier goed maakt. Als we eens oppas nodig hebben voor de kinderen dan staat ze altijd voor ons klaar. Ik ga elke week wel even bij haar langs. Ze is alleen enorm koppig, eigenwijs en lui. Hier spreken we haar meerdere keren op aan, maar het boeit haar niet en dat maakt sommige situaties wel zeer vermoeiend, verder is het een lief mens.
Mijn schoonmoeder is fantastisch, zo’n lieve vrouw. Zal nooit oordelen, staat altijd voor iedereen klaar.
Helaas heeft mijn schoonmoeder dementie. Sinds 2 jaar herkent ze haar kinderen, schoonkinderen en kleinkinderen niet meer. Voor haar ziekte was ze een prima schoonmoeder. Vriendelijk en gastvrij. Maar toch voelde ze nooit zo als mijn eigen moeder.
Haha, ik moest erg lachen om je droge omschrijving die bij mij ook helemaal van toepassing is. Ze is best aardig en niet erg bemoeizuchtig of vervelend, maar ook niet echt gezellig, spontaan of hartelijk. Wel behulpzaam met praktische dingen als je ziek bent o.i.d. Maar best wel kil en zuinig als het om verjaardagen, cadeautjes, uitjes of lekker eten gaat. En dat zijn nou net de dingen waar ik blij van wordt (leuk persoonlijk cadeautje, iets lekkers voor iemand bakken, samen wat leuks doen). Dus dikke vriendinnen of echt een moeder-dochter band zal ik nooit met haar krijgen.