Met mijn schoonmoeder heb ik niet echt een hechte band. Ze is heel eigenwijs en na haar ongeval met hersenletsel een aantal jaren geleden, is het alleen maar verergerd. Echt serieuze gesprekken kan ik niet met haar voeren. Ze raakt ook al wat op leeftijd en dat zal vast ook meespelen.. Man heeft zelf ook nooit echt een goede band met haar gehad. Ze bedoelt het wel allemaal goed en ze is hier wekelijks om de kinderen te zien, daar geniet ze erg van en dat gun ik haar dan ook. Ik heb ook nog een stiefschoonmoeder en dat is echt een super lief en leuk mens. Niks is haar te veel, ik kan bij haar terecht met allerlei vragen en ze staat gewoon altijd voor ons klaar.
10 jaar lang hebben mijn schoonmoeder en ik echt een hekel gehad aan elkaar, zo opeens besloten wij dat dit niet langer kon. Voor de kinderen moesten wij ons zelf maar gewoon een schop onder de hol geven en doen alsof we elkaar aardig vonden. we hebben beiden hier en daar nog steeds dezelfde nukken, maar hebben het veel meer los kunnen laten, zijn elkaar gaan waarderen en respecteren, afgelopen 8/9 jaar kan ik oprecht zeggen dat ik stapelgek ben op haar
Nee, gaat hier niet op! Mijn schoonmoeder heeft een zoon en dochter, maar ik kan het prima met haar vinden en ze is ook een fantastische oma. Ik kan zelfs zeggen dat ik met haar een betere band heb dan met mijn eigen moeder. En dat vind ik soms wel confronterend, dan zou ik wensen dat mijn moeder iets meer van haar had.
Ik heb een hele fijne schoonmoeder. Ze behandelt mij als haar dochter en is dol op haar kleinkinderen. Mijn schoonmoeder heeft 6 schoondochters en met allemaal heeft ze een prima relatie. Wat denk ik veel zegt over haar persoonlijkheid. Ze is erg beschermend naar haar zonen, en de meeste zonen zijn moederskindjes (is ook wel cultuur), maar ook hebben ze allemaal een balans gevonden tussen moeder en vrouw waar iedereen over het algemeen goed tevreden mee is
Hier gaat het ook niet op. Mijn schoonmoeder heeft een dochter en een zoon en ze is super lief en zorgzaam, ook voor mij. Mijn schoonvader is een paar jaar terug overleden, maar ook hij was (op zijn manier ) zo. Ik heb echt geluk (gehad) met mijn schoonouders. <3 Ze waren/zijn overigens in veel opzichten compleet anders dan mijn eigen ouders. Maar daar heb ik geen problemen mee; ieder zijn eigen kwaliteiten. Mijn eigen ouders hebben overigens drie dochters, maar het maakt echt wel uit hoe de partner van hun kinderen is, maar ze accepteren al onze keuzes en behandelen ons/ze, en zéker de kleinkinderen, ook hetzelfde.
Poeh. Beschadigd. Ik denk dat, dat het juiste woord is. Ik heb vaak medelijden met haar. Want in de basis is ze een hele lieve vrouw, maar tegelijkertijd is ze ook een deurmat en iemand die nooit heeft geleerd om liefde duidelijk te uiten. En ze doet echt haar best, maar je merkt dat ze nooit "fulltime" moeder is geweest (kinderen zaten op kostschool van hun 8ste t/m hun 18de en gingen daarna uit huis vanwege universiteit). Eigenlijk dat typische upper class leven wat je in films ziet. Ik heb altijd de indruk dat ze dat stiekem nooit echt heeft gewild. Lang verhaal, maar we gaan verder goed met elkaar om. Ik vind het alleen confronterend om te zien hoe haar levensstijl bepaalde dingen kan beïnvloeden. Daar heb ik het soms moeilijk mee.
Haha, dat gaat hier echt niet op. Mijn schoonmoeder heeft 4 zoons. Wij hebben al zeker 10 jaar geen contact meer met haar ivm verleden van man en hij was helemaal klaar met haar manipulerende gedrag. Zwager heeft ook meermaals contact verbroken, maar later ook wel weer contact. Schoonmoeder heeft mijn zwager zelfs aangespoord om zijn vrouw (zwanger van de derde op dat moment) te verlaten voor iemand die zij wel mocht.. Ze heeft ook eens tegen mijn zwager gezegd (toen rond de 20 jaar) dat ze babies leuk vond maar dat het daarna van haar niet meer hoefde. Tegen haar eigen kind. Stief schoonmoeder is ook een bijzondere. Toen we elkaar een maand kenden al eens knallende ruzie gehad omdat ik de verwarming aan had gezet. In de loop van de tijd veel ergernissen gehad, nu soms nog. Ik ben zelf iets rustiger geworden en reageer er minder op. Als ik wel ergens op reageer gaat zij direct met de armen over elkaar zitten mokken. Oh, en ze vond het zo verschrikkelijk erg toen haar moeder geopereerd moest worden omdat er borstkanker ontdekt was. Mijn moeder (ruim 30 jaar jonger dan haar moeder) was op dat moment terminaal ziek, ook ivm borstkanker, maar van haar moeder was toch echt wel veel erger.. tja. Naar de kids probeert ze wel haar best te doen, maar ze snapt kinderen gewoon niet. Volledig uit je slof schieten tegen een 2-jarige omdat ie haar favoriete wasknijper heeft gesloopt (wat ze zelf had gegeven ivm gebrek aan speelgoed bij opa en oma thuis), de meisjes voortrekken op de jongens (omdat ze niet zoveel heeft met jongens), boos worden op een kleindochter omdat die haar ouders belt tijdens een logeerpartijtje waarbij haar jongere zusje graag naar huis wilde. Kan nog wel ff doorgaan. We zien ze denk ik een keer of 6 per jaar. Das voor ons ook wel voldoende.
Mijn schoonmoeder is fantastisch. Haar dochter, mijn schoonzus dus, is daarentegen het meest verschrikkelijke mens dat ik ooit heb ontmoet. Helaas zijn onze kinderen best close anders had ik haar al jaren geleden uit ons leven verbannen. Mijn man denkt daar net zo over. Maar, dat zou iets voor ander topic zijn.
Ik heb een hele fijne band met mijn schoonmoeder. Ik zie haar wekelijks en we doen regelmatig 1 op 1 iets samen. Daarnaast is ze een geweldige oma voor de kleinkinderen.
Die van mij is een beetje beschadigd. Dat is netjes beschreven toch Gelukkig is mijn man zn mening nog wat sterker dan die van mij dus geen gedoe over. Ik blijf beleeft, ze houdt van haar kleinkinderen, thats it.
Mijn schoonmoeder is heel zorgzaam, sociaal en toont altijd veel interesse als we haar zien. Dat is denk gemiddeld 1 keer per 3 weken. Ze is heel actief en heeft een groot netwerk dus altijd druk en onderweg. Ze heeft wel moeite met gelijke behandeling en doen wat ze zegt. Uit opmerkingen begrijp ik dat ze zelf vindt dat ze allebei haar kinderen en kleinkinderen gelijk behandeld dus zolang ze daar zelf in gelooft zal het niet veranderen. Het is de enige persoon bij wie ik mijn kinderen volledig vertrouwd achter laat, ze kan namelijk heel goed met ze omgaan en weet ze op dat moment de juiste aandacht te geven. Ze is ook bij de tijd en begrijpt (of doet goed alsof) waarom we bepaalde keuzes maken. Mijn moeder is vergeleken bij sm al echt een oud vrouwtje en heeft het constant over vroeger. Mijn moeder kan zich ook niet goed in ons of de kinderen verplaatsen en is kwa normen en waarden heel anders dan wij zijn. Ze was vroeger altijd heel zorgzaam en betrokken maar is dat nu niet meer. Ze staat wel altijd voor ons klaar als we hulp nodig hebben maar kwa liefde en interesse is het matig.
Mijn schoonmoeder is overleden. Mijn man was 14 en werd bijna 15 jaar. Als ik de verhalen van man, schoonzus en zwager hoor, dan was schoonmoeder een lieve vrouw. We zouden het vast met elkaar kunnen vinden.
Een heel lieve vrouw, ze kookt lekker, zorgt goed voor haar kinderen, schoonkinderen en kleinkinderen. Is heel begaan met ons. Elke zondag zijn we daar welkom, de hele dag. Dit doen we dan ook vaak maar soms blijf ik al eens thuis of ben ik in de namiddag even weg voor mijn hobby. Vinden ze nu ook helemaal prima. Mijn schoonvader trouwens ook, hele lieve man. Mijn ouders ook, we boffen maar met zo'n netwerk
Ondanks dat ze het vast goed bedoelt is ze negatief sfeer bepalend, dwingend en dominant Daarnaast geeft ze te pas en te onpas haar ( vrijwel altijd negatieve) mening. Dat alle kleinkinderen niet graag bij haar op bezoek willen zegt denk ik wel genoeg
Mijn ex schoonmoeder was super lief en onwijs zorgzaam voor iedereen, altijd in de weer, altijd bezig.. helaas is ze 1,5 jaar geleden onverwacht overleden na een operatie die goed was gegaan maar een nacht later complicaties en toen raakte ze met zware hersenbeschadiging in een coma waar ze niet meer uit kwam. Ze was 7,5 jaar mijn schoonmoeder, ik vond haar echt lief, ze was ook echt een hele lieve oma voor mijn dochter, vind het heel erg dat ze haar oma nooit zal herinneren
We matchen niet helemaal. Ze is erg onzeker. En klaagt veel. Ook manier van onzekerheid. Ik ben meer direct en dan kan ze als kwetsend soms ervaren. Verjaardagen zijn ook wat gespannen. Iedereen moet t naar de zin hebben. Als bv stokbrood is aangebrand kan dat haar hele dag dan verpesten en blijft ze maar sorry zeggen. Maar we kunnen ook goed praten. Ze is wel echt mijn steun ook. Toen papa overleed, was ze als 1 vd eerste ter plaatse bij mij. Ze noemt mij ook meisje ♡ een naam die ze ook geeft aan haar dochter en kleindochter dus ik voel mij vereerd. We appen vaak en zien elkaar wel vrij regelmatig. Ik waardeer haar. Het is een lieve oma ook. We kunnen haar in de nacht bellen en ze komt gelijk. Ze is voor mij echt wel heel belangrijk. En ik weet ook dat ze van mij houd.
Dit zei mijn man ook. Naast mijn ouders wonen vindt hij fijn (nu dus alleen mijn moeder) maar naast zijn eigen ouders wonen zou hij niet willen. Mijn schoonmoeder is er te onzeker voor. Mijn moeder leeft gewoon haar leven.