Eigenlijk wel een goede tip hoor, dat dit gewoon kan en mag Zelf werd ik net heel gefocust tijdens mijn gesprek rond de resultaten van de PET-SCAN maar kan mij wel inbeelden dat je bij bepaalde termen al wat minder gefocust word en dingen begint te missen.
Dat klinkt best groot, hoe voelt het (geestelijk) voor je zelf? Anderzijds; in het kader van 'omdenken' ; dan kunnen ze er misschien wel makkelijk een stukje van weghalen voor onderzoek - het is niet iets wat ze kunnen missen zeg maar... Ik neem aan dat er verder niets stond van vermoedens ofzo? Hopelijk is het een beetje te doen voor je!
Op het eind van het bericht staat er een soort conclusie ,maar is lastig te vertalen interpreteren maar er staat wel waarschijnlijk een lymfoom.
Dat moet heftig geweest zijn om te lezen - hoewel het wel passend is. Maar van de enge vermoedens die je misschien hebt/had - wel één die niet gelijk slechte prognoses heeft. Alleen zijn er heel veel soorten lymfomen, sommige hebben (nog) geen behandeling nodig - andere moeten gelijk behandeld worden. Nogmaals sterkte dan - vooral mentaal ook, hopelijk heb je genoeg afleiding zodat je niet gaat malen in je hoofd. Vooral ook weer na de biopsie...
Bedankt voor je berichtje !ik probeer gewoon de dingen te doen en te plannen die ik normaal ook doe, maar ben er wel mee bezig in mijn hoofd de hele dag. Wanneer vertel je zoiets aan je kinderen? We hebben nog niks verteld, ik denk pas als we een behandelplan hebben.
Ja donderdag moet ik weer heen ze gaan dan met echo de plek opzoeken en dan biopsie als ze er goed bij kunnen.Ben benieuwd of het gaat lukken zonder complicaties.
Wat het goede moment is om de kinderen te vertellen blijft lastig. Je kan daarin het beste je gevoel volgen, waar jij je het fijnst bij voelt. Bij mij is 2 maanden geleden borstkanker geconstateerd. Al voordat ik de mammografie kreeg wist ik al dat het foute boel was (3 symptomen). Zij wisten nog niks, ook niet van het onderzoek. Toen ik bij de mammografie kreeg te horen dat het geen klierweefsel was, een biopt nodig was, het biraps 5 (95% kwaadaardig) betrof, hebben wij het de kinderen verteld. Mijn dochter voelt fijnloos aan als er iets is en ik wilde niet dat ik dagen emoties etc. moest verbloemen. Tevens was dit tijdens de zomervakantie, dus ze zouden sowieso mee krijgen dat ik naar het ziekenhuis moest. Dus voor ons was dat het moment. Leeftijd van de kinderen speelt ook mee. Als ze nog vrij jong zijn hebben ze wellicht vragen die je ook gelijk goed wil kunnen beantwoorden. Mijn kinderen zijn 15 en 13 en konden er nog goed mee omgaan met het nog niet weten hoe het te behandelen was etc. Als ze jonger waren geweest had ik, denk ik, gewacht totdat alles duidelijk was qua behandelplan etc. Het continue in je hoofd ermee bezig zijn is heel herkenbaar. Die onzekerheid is ook vreselijk. Ik hoop voor je dat je na het biopt heel snel de uitslag krijgt en je niet nog dagen hoeft te wachten. Want die dagen zijn gewoon vreselijk. Nogmaals heel veel sterkte en sterkte donderdag.
Mss afhankelijk van de leeftijd en het karakter van uw kinderen. Onze kinderen waren 4, 11 en 12 en pas als er een diagnose was en ik wist wanneer ik de ingreep kreeg enzo ben ik gaan info delen en hebben we gezegd dat ik kanker had. Ik ben in snel tempo van onderzoek naar onderzoek gegaan en doorverwezen naar een ander ziekenhuis dus wist wel al snel at het niet goed zat en heb niet lang met pieker tijd gezeten op dat vlak. Enkele maanden terug leek het opnieuw fout te zijn. Weer in sneltempo van arts naar echo en mri en punctie. Het besluit was al vrij negatief opgesteld (van maligne verdacht) maar het bleek een goedaardige tumor te zijn en die blijft dus ook gewoon zitten tot ik meer klachten krijg (laat ons hopen dat het gewoon nooit is). Veel succes nog deze week en hopelijk snel nieuws. Dat je weet waar je aan toe bent.
Bedankt voor je berichtje. Jij zit nu dus middenin je behandeling, hoe gaat het? Mijn kids zijn 1,9,15 en 16.
Ja het zou wel wat geweest zijn om 2 keer kanker te hebben binnen 3 jaar tijd. Dus was zeer blij dat het besluit er eigenlijk wel naast zat de 2de keer.
Ik zit nu inderdaad middenin de behandeling, volgende week de 4e chemo en dan zit ik halverwege fase 1. Chemo 1 was zwaar, maar de 2 keer erna gaan redelijk, na 4 dagen weer op de been. Dus als dit bij elke keer zo is, dan mag ik blij zijn. Conditioneel is het wel een enorme aanslag, maar met oncologische fysio proberen we dat zoveel mogelijk te beperken. Emotioneel is het soms wel pittig. De chemo veroorzaakt wel wat stemmingswisselingen. Ik bekijk het stap voor stap. Volgende week zit ik op de helft van de chemobehandeling en de laatste van dit medicijn, de zwaarste. De laatse 4 chemokuren zijn een ander medicijn. Diverse leeftijden dus. Zoals Neuzeke zegt, leeftijd maar ook karakter speelt mee hoe en wanneer je het verteld. Van mijn verpleegkundige kreeg ik her advies van de site kankerspoken.nl Niet gebruikt, want voordat ik het gesprek met hem had, waren de kinderen al volledig op de hoogte. Maar wellicht heb je iets aan die site.
Gelukkig dat het goedaardig is. Maar toch weer die rollercoaster. Gelukkig dat de onderzoeken snel gingen. Dat was bij mij ook. Binnen een week de onderzoeken, uitslag en behandelplan. Ik vond het wel een sneltrein waar je ook heel snel opstapt.
Je hebt ook niet veel keuze natuurlijk. Alles word besproken, je krijgt uw onderzoeken, puncties, pet, doorverwijzingen, psychologe komt langs, data,... Het draait op volle toeren en je moet mee. En mss is het ook maar goed dat zo zaken snel gaan. Bij topicstarter vind ik het allemaal traag gaan en dat maakt het extra pittig volgens mij.
Lastig he.. als ze niks merken, dan nog even wachten. Als het echt een lymfoom blijkt te zijn kan het het nog allerlei kanten op. Van direct behandelen, tot in een traject van "wait en see" . Dus er valt nu ook gewoon nog weinig te vertellen. Dat is ook de reden waarschijnlijk dat de arts nog geen uitspraken doet/deed: zonder weefselonderzoek, weet je niet waar je echt mee te maken hebt en dus ook niet van de behandeling. En de verschillen daarin zijn dus best groot.
Ik zit nu inderdaad middenin de behandeling, volgende week de 4e chemo en dan zit ik halverwege fase 1. Chemo 1 was zwaar, maar de 2 keer erna gaan redelijk, na 4 dagen weer op de been. Dus als dit bij elke keer zo is, dan mag ik blij zijn. Ja dat vind ik ook. Het is zo'n rollercoaster en dan zo lang wachten totdat je helderheid hebt. Dat lijkt mij ook extra pittig. Wij zijn de dag na het gesprek met de chirurg op vakantie gegaan. Deze stond al gepland. Tijdens vakantie zag ik mijn bloeduitslagen en nieuwe geplande onderzoeken in mijn dossier, zonder te weten waarom. Dat vond ik al enorm pittig, want waarom die extra onderzoeken, vanwege slechte bloedwaardes, denken ze toch aan uitzaaiingen? Dat heeft mij dagen bezig gehouden, die onzekerheid, emotioneel deed dat heel wat. Uiteindelijk waren het gewoon standaard onderzoeken die nodig waren om met chemo te kunnen starten en al mijn zorgen voor niks.
Dat is ook het nadeel aan dossiers die je zelf al kunt inzien zonder vakkundige uitleg erbij. Eigenlijk zou je helemaal niet moeten kijken natuurlijk, maar weet jezelf maar eens te bedwingen als het om zulke belangrijke dingen gaat...
Fijn dat de chemo redelijk goed te doen is. Je zegt na 4 dagen weer op de been, wat moet ik me daar bij voorstellen? Die eerste dagen voel je je dan zo slecht dat je niet voor je kinderen kan zorgen?