Onze dochter van 8 moet vrijdagochtend een presentatie van 3 minuten houden over haar hobby paardrijden. Ze is al sinds ze het weet van slag en gisterenavond zelfs helemaal overstuur gegaan. Ik durf niet, ik wil het niet, ik ga het fout doen, wat als ik het niet goed doe? Ze wil het absoluut niet oefenen, ze wil er niet over praten hoe ze de presentatie in zou kunnen delen. Ik had al wat steekwoorden op een papier geschreven, maar ze wil er echt niks van weten. Het is niet voor haar gewone klas, maar voor een HB klas waar ze op vrijdagochtend naar toe gaat, dus die juf zien we ook pas vrijdag weer. Heeft iemand tips hoe ik haar hier het beste in kan steunen? Dit is voor ons ook nieuw.
Hier hetzelfde gehad (maar geen hb, was gewoon in zijn klas). Ik heb een gesprekje met de juf aangevraagd. Juf wilde dat zoon ook mee kwam en toen hebben we er over gepraat. Het was voor mijn zoon voldoende om de geruststelling te krijgen dat andere kinderen het ook spannend vinden en de juf zou helpen als er iets mis zou gaan. Ze hadden een gebaar afgesproken als zoon vond dat juf moest helpen. Dat is niet nodig geweest, maar gewoon het idee dat hij niet de enige is die het zo ervaart en indien nodig hulp zou krijgen gaf hem voldoende vertrouwen. Vanaf dat moment wilde hij thuis ook oefenen en is alles prima gegaan. Dus ik zou idd contact opnemen met de juf wat die kan betekenen (want ik heb wel 100 keer gezegd wat de juf in het gesprek zei, maar van mij was niet voldoende en van de juf wel).
Oh dat is zo lastig. Inderdaad proberen toch contact te krijgen met de juf van vrijdag. kijken of je desnoods via teams, of na school iets kunt afspreken om er met haar en je dochter over te praten. Misschien kan ze het eenmalig uitstellen, zodat ze pas na dat gesprekje de presentatie hoeft te doen. want als het vrijdag slecht gaat krijgt ze daar alleen maar bevestiging over dat ze het "dus niet kan" en gaat het de volgende keer een nog grotere drempel worden.
Hebben jullie contact via parro? Ik zou dit voorleggen aan de juf. Aangegeven hoe spannend ze het vind en er last van heeft. Juf kan dan alvast een gerustellend berichtje sturen en smorgens nog met haar bespreken. Als ze niet wil oefenen kun je haar misschien overhalen om op haar kamer voor zich zelf hardop te lezen met een timer van 3 min. De tijd gaat echt vlot. Het is ook spannend, bij zoon op school (hb klas) moeten ze elke 7/8 weken een presentatie houden. Voordeel is dat ze presenteren aan ouders en die komen langs lopen. Die vragen misschien wat maar dat is allemaal tegelijk. Zo wennen ze er aan. Maar toch blijft het spannend maar ze doen het allemaal. Het zoon zijn hobby ook niet zijn maar blij dat ze dit wel vaak oefenen. Vertellen ze in de klas ook wel eens over het weekend? Vaak is dat ongeveer dezelfde lengte. Misschien denkt ze dat het echt heel lang is.
Ik heb haar juf een bericht gestuurd. Hoop dat ze het voor vrijdag leest. Dochter geeft ook aan dat ze het heel spannend vind om voor de klas te moeten staan. Als ze op maandag vertellen over het weekend, dan mogen ze blijven zitten namelijk.
Misschien kun je dat ‘blijven zitten’ nog als optie aangeven bij juf? Dat ze dat wel durft, maar het staan voor de groep niet? Evt met de afspraak dat ze het eerst wel probeert? Iedereen die dit voor het eerst doet vindt dit spannend.
Inmiddels bericht terug gehad van de juf. Blijkbaar waren er meer kinderen die er "last" van hadden. Ze gaat vrijdag het eerst voorbereiden met de kinderen. Ik heb ook aan mijn dochter uitgelegd dat eens de eerste keer moet zijn en dat die altijd een beetje spannend zal zijn.
Faalangst en HB is een veel voorkomende combinatie. Dus als de juf echt gespecialiseerd is in HB, dan zal ze dit vast weten en hier inderdaad mee aan de slag gaan. Wel is het verstandig om de faalangst bij je dochter in de gaten te houden, bij mijn dochter (ook hb) begon het met een boekbespreking en op den duur durfde ze zelfs niet meer haar vinger op te steken in de klas en ook niet meer te voetballen (haar grote passie), dit alles in zeer korte tijd. Zij heeft dus echt therapie gekregen voor haar faalangst. Met als gevolg dat ze nu overal schijt aan heeft en zelfs voor de hoofdrol van de groep 8 musical ging.
Mijn zoon (ook hb) heeft hier ook ontzettend veel last van, tot aan fysiek de school uitlopen van angst als hij voor de groep moest staan. We werken hier in overleg met de juf wel aan. Het gaat nog steeds niet makkelijk, maar er zit wel verbetering in. Dingen die hier bijvoorbeeld helpen: - Kleine stapjes, eerst je verhaal voor één goede vriend, dan voor een paar kinderen, dan voor alle jongens uit de klas, dan voor de hele klas etc. - Een vriend mag naast hem staan als hij voor de klas moet spreken, zo staat hij niet alleen - kinderen keken naar hun tafel in plaats van naar hem, zo had hij niet het gevoel dat alle ogen op hem gericht waren
Mocht ze het nog spannend vinden misschien mag een vriendin erbij staan. Toen zoon op de andere school zat was er een jongen die heel erg verlegen was. Daar mocht een vriend bij staan en deed zelf verder de presentatie. Dat stukje zekerheid van een vriend was voor hem net voldoende om iets te kunnen vertellen.
Hier ook een dochter die het enorm eng vind om te presenteren. Vorig jaar in de brugklas heeft ze een 1 gehad omdat ze de presentatie niet wou doen. Dit jaar hebben we met haar mentor afgesproken dat als ze moet presenteren ze 2 kinderen uit haar klas mag uitkiezen en dan voor die kinderen en de juf mag presenteren. En dan elke presentatie een extra kindje erbij. Hopelijk word het dan minder spannend
Het is belangrijk om als ouders hierbij te oefenen en ondersteunen. Mijn kinderen staan vanaf groep 3/4 voor de klas. Van kleine voordrachten tot spreekbeurt en boekbespreking. Ik bespreek thuis wat ze hebben gemaakt en help hier eventueel bij. Daarna geef ik tips voor het presenteren. We oefenen het vervolgens thuis. Eerst voor mij. Daarna voor het gezin en daarna nog een keer voor grootouders of andere familieleden. Ik laat dit dus niet volledig bij school. Maar ben hierin zelf proactief als ouder. Dat helpt hier enorm. Mijn kinderen staan met vertrouwen voor de klas en scoren goed.
Wat heb jij toch ontzettend weinig empathie in je. Elke post verbaas ik me weer over je. Als je misschien wat beter had gelezen had je ook gelezen dat haar dochter niets van oefenen thuis wil weten. Wees maar blij dat jij zulke voorbeeldige kinderen hebt met geen enkele schroom of wat. Ze hadden anders vast geen leven.
Uiteindelijk gaat het erom dat je als ouders betrokken bent. Het is natuurlijk makkelijk om je erbij neer te leggen als je kind iets niet wil zoals jij misschien doet. Maar je kunt je ook proberen in te spannen en samen met je kind kijken hoe je thuis wel kunt oefenen. Een beetje meer inspanning en moeite. Voor sommige ouders is dat wellicht teveel voor anderen niet.
Trek je nou de conclusie hieruit dat ts niet genoeg voor haar kind doe? jouw berichten komen altijd heel negatief over. Een ander doet het in jouw ogen nooit goed, en zelf doe je het heel goed ofso? Ben jij zo’n ouder?
Inzet bij de schoolprestaties van je kind staat toch los van hun niveau? Ieder kind heeft aandacht nodig bij dingen die ze moeilijk vinden. Als ze moeite hebben met presenteren dan help je ze daarbij. Ipv het erbij te laten zitten. In kleine stapjes natuurlijk.
Hier is gezin/familie wel heeeel anders dan bv een klas of op een podium voor de hele school, en dat kun je gewoon niet echt nabootsen thuis.