Als je lichaam erom vraagt … Wat bij mij wel erg goed helpt, zijn eiwitten/proteïnen. Drink soms zelfs gewoon zo’n shake, ook al sport ik niet super hard of veel ofzo. Geeft een verzadigd gevoel.
Wat goed dat je dit gedaan hebt! Beter maar gewoon vragen hoe het zit dan met vraagtekens en een rotgevoel blijven rondlopen. Een prettige samenwerking met de medisch specialisten is wel een voorwaarde om dit proces ook enigszins prettig te kunnen doorlopen. Dus super fijn dat je die voorwaarde weer even goed hebt gezet En stoer dat je aan het rondkijken bent qua werk! Misschien ook een beetje afleiding?
Precies wat ik moest horen. Je hebt helemaal gelijk, want IK bepaal hoe de komende periode doorgemaakt wordt. Voorzichtig enthousiast of elke keer angstig, negatief en pessimistisch en dat laatste is helemaal niet hoe ik ben (of wil zijn) dus dankjewel lieve Flora voor de reminder. Dit is wel ook één van de redenen dat dit forum echt voelt als een fijne plek. Mensen leven mee, maar weten ook hoe het is of wat je doormaakt, dus je krijgt soms meer een spiegel dan mensen mij in het normale leven kunnen (of durven) voorhouden. Vallen en opstaan, maar ik neem dit echt mee, dankjewel. Ik snap goed dat je niet té hard wilt hopen, zeker niet als je al vaker teleurgesteld bent. Heeft de arts iets gezegd al over hoe hij of zij ernaar kijkt?
@Lieke2022 ik heb ook behoorlijk veel honger haha. En ik heb maar 1 eiblaasje te verwerken @Flora85 dat laatste wat je zei kan ik me helemaal indenken. Dat je je gewoon niet kan voorstellen dat het niet zo eindigt zoals je wil. Dat voelt raar he? Ik hoop gewoon dat t een voorgevoel is omdat je wel met een zwangerschap gaat eindigen
Wat ontzettend fijn dat je zo'n goed gesprek hebt kunnen hebben met het ziekenhuis, je gehoord voelen is zo belangrijk in zo'n traject. Hopelijk zijn vervolgstappen niet nodig en gaat het gewoon lukken deze keer! Ook superdapper om te solliciteren, ik hoop dat je een hele fijne functie gaat krijgen! Wat mij betreft dan, of we een terugplaatsing gaan doen deze cyclus is inderdaad nog maar zeer de vraag. Wel wil ik sowieso graag een echo om te kijken of alles rustig is en mijn lijf het weer normaal oppakt. Dan weten we in ieder geval of de mogelijkheid bestaat om dit te gaan doen. Zit bij de echo op cd 8, en meestal heb ik een positieve ovulatietest tussen cd 11 en 15. Terugplaatsing volgt 6 dagen daarna, dus is sowieso nog niet voor de afspraak op de 22e. Dus kan dan nog bespreken wat de voor- en nadelen zijn van wel of niet terugplaatsen nu, omdat ze dan nog niet ontdooid hebben. Op dit moment neig ik nog naar nee, tenzij er een goede reden is om het juist wel te doen. Maar dan kan ik gewoon nog van de eventuele planning afgehaald worden. En dat is altijd makkelijker dan er weer op is mijn ervaring
Weer zoveel geschreven op mn drukke werkdag, niet doen Ik ga zo ook weer uit eten dus ik reageer morgen op iedereen hoor! Ik had een positieve ovutest. Had niet getest maar dacht waar blijft ie toch..toch maar een testje en precies knal, goede timing. Dan ga ik 23 of 24 oktober ongesteld zijn en starten. Maar als alles goed mag gaan en we niet voor een verse gaan betekent dat een tp pas in december pffff Laatste tp was 28 augustus, zo weinig kansen in zoveel tijd 4 maanden is veel als je 41 bent.... Ik weet dat ik niet mag klagen maar doe het lekker toch
Yess nog getest vanmorgen! Nu pas een foto gemaakt, dus ik heb ze niet vers met elkaar vergeleken, maar ik vond de oploop zelf wel mooi. Mijn zwangerschapsduur zou 4+3 zijn, en CB zegt nog 1-2 weken.. Maar ook daarbij ga ik maar gewoon naar oploop kijken. Ik denk dat ik zaterdag nog een keer test voor 2-3. Ik begin ondertussen wel een beetje aan het idee te wennen geloof ik ❤️
Volgens mij mag je zeker klagen! 4 maanden is vreselijk lang!! Maar er gaat gelukkig wel weer veel gebeuren nu
@boompje dat is lief! Iemand zei toen net na de miskraam tegen me dat ze iemand kende die 3 maanden ermee bezig was geweest, toen dacht ik ach ja er zijn altijd uitzonderingen maar dat zal bij mij niet tikken we dadelijk de vier maanden aan. Maargoed, afgezien van wat sluimerende irritatie en ongeduld heb ik er wel vrede mee, het moet nu eenmaal zo gaan blijkbaar. @Sterre83 hele mooie oploop hoor! @Lief ja ik snap het hoor. Dat wachten is toch gewoon vreselijk? December klinkt mega ver weg, al is dat eigenlijk niet heel ver maar toch. (Voor mijn gevoel hang ik soms nog een beetje in het voorjaar ) Maarja je moet maar zo denken, je gaat straks knallend het jaar uit
Het is ook allemaal niet makkelijk natuurlijk. Ik denk dat we hier allemaal heen en weer zwalken tussen hoop en vrees … Hoe optimistisch we van nature misschien ook zijn, hoezeer we ook weten dat het een of het ander ons heus niet helpt. En dat is logisch he, dat mag ook. Máár, we kunnen wel steeds weer opnieuw proberen om het onszelf zo aangenaam mogelijk te maken. Soms door negatieve emoties toe te laten (want soms is dat nodig), hopelijk net iets vaker door die lichtpuntjes te zoeken en ons daar maar aan vast te houden. Want dat is tóch een wat prettigere toestand om hier doorheen te ploeteren En voor wat het waard is: knetteroptimistisch of al bij voorbaat negatief, bij mij kwam iedere “klap” hoe dan ook verschillend aan. Dus zelfbescherming is ook maar een illusie Tsja, de artsen … Die blijven bij mij onverminderd optimistisch. Want: zo’n beetje alles nestelt bij mij in. En volgens hen is dat een goed teken. Ik geloof daar na 7 ingenestelde én afgekomen embryo’s niet meer zo in Maar goed, ik heb niet voor niets ervoor gekozen door te gaan, ook ik denk ergens dat het kán (het is ook al eens gebeurd natuurlijk!).
Is gewoon bijna niet te bevatten, ik denk dat het daarom zo raar/onmogelijk voelt. Het is voor ons allemaal hier zó’n groot deel van ons leven, zó een zwaarbevochten wens. Dat kán toch niet zomaar “ineens” eindigen met niets?! En tóch gebeurt het … Moeilijk. Heel moeilijk.
Dit begrijp ik zo hard! Kan er niks tegenin brengen, behalve dat ik zelf ook zo'n angst gedachten heb. Ben zo bang dat als we eenmaal beginnen met ons donortraject dat er dan nog vanalles bij mij opduikt. Want heb al pcos waardoor ik eerst helemaal geen cyclus had, wie weet zijn mijn eitjes van prutkwaliteit of heb ik nog iets waardoor innestelling niet lukt... Hebben ze bij jou al niet verder getest in het pgt traject? In ieder geval heb je al een bevrucht gezond embryo. dat zijn allemaal stappen waar het al niet meer mis kan lopen. Het is enkel nog het laatste bobbeltje (innestelling) dat ie moet nemen... Hopelijk kan die gedachte wat moed brengen xxx
Tuurlijk mag je wel klagen! 4 maanden is ook veel. Als je 41 bent, als je ergens op wacht wat je heel graag wilt … Er is je natuurlijk een maand afgepakt vanwege “te druk”, maar als geen verse tp een investering is in je gemoedsrust, dan issie dat wel waard he!
Nou ik heb de afgelopen week al een paar maal gedacht dat we januari waren. Ook niet echt handig als het dan nog maar oktober blijkt te zijn
@Panda95 ik begrijp dat je die angsten hebt. En ik heb zon idee dat die angsten ook meer worden in de wachtstand, omdat je dan nog meer gaat nadenken en niets (bijna niets) kunt doen. Hopelijk komt er ook weer wat meer vertrouwen als je ein-de-lijk kunt starten En wordt het tegendeel dan gelijk bewezen @Flora85 Ja precies .. super moeilijk en niet te bevatten. Dat heb je toch eigenlijk met niks anders denk ik .. dat de wens zo gigantisch groot is en dat je er nauwelijks of geen invloed op hebt.