Denk dat vernoemen altijd wel ergens kwaad bloed kan zetten, maar als je het volgens de officiele "regels" doet kan men er weinig van zeggen. Als zoon 1 volgens de regels naar vader van de vader vernoemd wordt kan ik me voorstellen dat vader van moeder hoopt op een 2e zoon die misschien wel nooit komt.... Als je de regels gaat doorbreken krijg je natuurlijk ook snel scheve gezichten. Mijn vriend moest vernoemd worden naar zijn oma's omdat zijn broer al de namen van de opa's had gekregen. Dat werden dus de vrouwelijke versies van die namen. Dus tja das wel een risico dan, je kunt hopen dat nr 2 een meisje zal zijn maar dat heb je niet in de hand. Ons neefje en nichtje zijn beide ook vernoemd naar beide grootouders van eigen geslacht. Maar daar hebben ze gerommeld met de volgorde omdat de afkorting van de initialen anders een bestaande afkorting was. Kan ook iets van gevonden worden (in dit geval heeft niemand er moeilijk over gedaan hoor). Dit was bij de oudste zo en daarom hebben ze bij de jongste ook de volgorde andersom gedaan terwijl dat qua initialen niet had gehoeven. Maar daardoor van beide kanten wel een keertje 'vooraan'. Onze kids hebben beide een 2e naam, maar niet vernoemd. Mijn moeder wilde niet dat we haar gingen vernoemen omdat ze haar naam niet mooi vindt (ouderwetse naam). Nou zijn daar genoeg verbasteringen van te bedenken maar wij vonden alle namen van onze ouders niet echt geschikt om te vernoemen. Dus gewoon een 2e naam die we mooi vonden.
Mijn vriend en zijn broers zijn allemaal vernoemd en daardoor komen veel dezelfde namen in de familie voor. (Familie van schoonmoeder is heel groot) Dat is best verwarrend. Dat is 1 van de redenen dat we niet vernoemd hebben. Daarbij vonden we de namen ook niet echt mooi om (eventueel) te combineren met de namen van mijn ouders.
Het ligt denkt aan aan het 'verhaal' achter de vernoemen. Onze zoon is in zijn 2e naam vernoemd naar mijn broer. Daarvoor hebben we heel bewust gekozen omdat mijn broer zelf geen kinderen heeft kunnen krijgen en ik het een mooi idee vond dat zijn naam wel werd doorgegeven. Dat heeft mijn broer heel liefdevol ontvangen evenals mijn familie en schoonfamilie. De 3e naam is een vernoeming naar een veel voorkomende naam in de familie van mijn man. Ik heb niet het idee dat iemand zich in 1 van beide families gepasseerd voelt.
Bedankt voor je inzichtelijke reactie!! Ik was tot voor kort helemaal niet thuis in die regels (ik kende ze ook niet) dus ben hier weer wat wijzer geworden We denken er nog even op door. Nogmaals bedankt voor je bericht en het delen van de ervaring van je vriend en die van jullie kids, heel fijn!
Wat ontzettend lief en mooi zeg! Ik kan me goed voorstellen dat niemand zich daardoor gepasseerd heeft gevoel. Betekenisvolle vernoemingen !
Ah heel begrijpelijk, dat snap ik helemaal! Dapper dat jullie gewoon je eigen wensen hebben gevolgd ipv mogelijk familypressure voelden door de vernoemtraditie
Ik denk dat het zeker kwetsend kan zijn, vooral als degene die niet vernoemd wordt dat belangrijk vind. Mijn oudste zoon is naar onze opa's vernoemd die beide in onze tienerjaren zijn overleden. Die overweging hadden we al vrij snel gemaakt. Mijn tweede zoon is indirect vernoemd naar de stiefvader van mijn man, hij heeft een specifieke hobby die de betekenis is van de naam van onze zoon. De stiefvader in kwestie weet dit, maar niet alle familieleden. We wilden namelijk de directe vaders niet kwetsen of buitensluiten. Voor ons was dit belangrijk omdat hij echt meer als familie voelt dan onze eigen vaders. Mijn jongste dochter is vernoemd naar mijn schoonmoeder, zij is namelijk 2 jaar geleden overleden en had heel graag een kleindochter gewilt. In dezelfde week heeft ook mijn zwager een dochter gekregen en de meiden hebben allebei deze tweede naam als nagedachtenis aan hun oma. Dit was zo vanzelfsprekend dat niemand (ook mijn familie niet) daar ook maar iets van heeft gezegd behalve hoe mooi dat is.. Dus het is vrij situatie en persoonafhankelijk denk ik..
Wat een mooie en nuttige reactie! Dankjewel!! Erg verdrietig van je schoonmoeder, en wat een mooie nagedachtenis zo (en dat zelfs keer 2!). En ook van jullie opa’s heel mooi. Ik snap dat niemand daar opgetrokken wenkbrauwen bij krijgt inderdaad. Slim opgelost wel met die vernoeming naar de stiefvader! Heel slim aangepakt. Zelf hebben wij ook een paar namen in ons hoofd die indirecte vernoemingen zijn en er niet dik bovenop liggen. Met het idee om het de persoon in kwestie te vertellen, en ons kind later natuurlijk, maar niet iedereen. Mooi om te horen dat jij die ervaring al hebt en het goed uit heeft gepakt!
Liefdevol sowieso, kwetsend kan. Daar zat bij ons ook de moeilijkheid. Bij nr. 1 wilden we gewoon eerst een naam hebben en dan kijken of we daar evt mee konden vernoemen. We wilden de ops van mijn man vernoemen, want die was kort daarvoor overleden en daar was hij heel hecht mee. Toevallig kwamen we toen bij een naam uit die perfect aansloot bij de volledige naam van mijn schoonvader. Dus hebben we dus de vader van mijn man en zijn opa vernoemd. Daardoor voelde ik me bij nr 2 'verplicht' mijn vader te vernoemen. Hij heeft overigens nooit uitgesproken dat hij dat verwachtte hoor! Maar met zijn naam konden we niets leuks. Uiteindelijk dus een combinatie gemaakt van mijn vader en mijn beide opa's. Toch nog best een tijdje spijt gehad van die naam na de bevalling. Had vast ook iets met mijn postnatale depressie te maken. Bij nr 3 hadden we echt zoiets van: we kiezen gewoon een leuke naam. Daar hebben we de volledige naam van mijn man achter geplakt en zo had m'n 3e meteen ook een namen en dezelfde initialen als zijn andere opa. Maar goed, alle partijen tevreden en uiteindelijk vind ik ook de namen van mijn kinderen leuk. Het grappige is ook dat ik juist over de naam van mijn tweede juist zulke leuke reacties krijg.
Ik vind vernoemen en dat er namen zijn die in een familie steeds terugkomen, prachtig. Wij wilden wel vernoemen, maar niet met de eerste namen, want daar wilden we wel zelf graag weloverwogen iets kunnen kiezen. En hoewel we weten dat niemand in de familie gekwetst zou zijn, wilden we toch niet graag een keuze hoeven maken bij het vernoemen. Dus bij ons is het als volgt: zoon 1: 1e naam, schoonvader, vader Zoon 1: 1e naam, mijn man Dochter: 1e naam, moeder, schoonmoeder. Voor de volgorde hebben we dan weer de traditie gevolgd. We hebben er dus een lekkere mix van traditioneel met een eigen sausje van gemaakt.
Wij hebben wel vernoemd. Toen we wisten dat we een zoontje verwachtte wilden we hem al vernoemen naar mij. Vader en schoonvader. Helaas overleed mijn vader na een ziekbed van 3 weken een week voor mijn bevalling. Eén dag voor hij overleed vertelde we hem de naam van onze zoon en dat hij vernoemd werd. Zielsgelukkig was hij. Omdat het voor ons een mooie betekenis heeft vinden wij in deze de vernoeming prachtig. naam zoon - naam vader - naam schoonvader