Hiervoor heeft je man recht op zorgverlof. Er is namelijk niemand anders die op dat moment er voor de kinderen kan zijn. Hoe is het gesprek gegaan??
Zeker. Hier ook een kind die tot ze een paar weken op het VO zat super braaf en trouw ed was, maar inmiddels is de puberteit 'ingeslagen'. Verhoudingsgewijs stelt het geen ene donder voor, maar bepaalde dingen worden toch opeens een grotere uitdaging. Zelfs mét ouders op de achtergrond kosten sommige dingen opeens net wat meer moeite of ze vergeet ze gewoon. M.b.t. huiswerk valt het overigens wel mee, al kun je je afvragen of ze er altijd op tijd mee begint ed, maar bv. kamer opruimen en was in de wasmand is een ander verhaal. In noodsituaties boeit me dat weinig, dus dat scheelt, maar ik vind het wel (heel) belangrijk dat er dan iemand voor ze is. Vandaar mijn eerdere post m.b.t. z.s.m. zorgen voor dat het contact met de buren er wel is (tenzij het echt hele nare mensen blijken te zijn natuurlijk ). Want in de situatie dat één van je ouders opeens naar het ziekenhuis moeten, dan zijn de meeste 12-/13-jarigen toch echt nog een (vrij jong) kind en is het fijn als iemand ze op kan vangen of als ze in ieder geval ergens terecht kunnen als dat nodig is.
Late avond en nacht is veel te vroeg. Maar dat is dan jammer voor man's werk. Je hebt gewoon recht op kortdurend zorgverlof.
Nou, precies dit! En daarbij, een keer alleen thuisblijven zullen ze vast overleven. Maar je hebt ook nog het moment dat je wellicht onverwacht naar het ziekenhuis moet, mijn kinderen zouden dat echt wel spannend vinden. Wat gaat er met papa/mama gebeuren, je gaat natuurlijk niet voor niks. Dan is het zo fijn als er een bekende in de buurt/huis is waar ze even kunnen ventileren, uithuilen etc. Zo iemand kan een troostende arm, luisterend oor bieden en ook relativeren.
Hij heeft wettelijk gezien gewoon recht op zorgverlof. Ik zou zorgen dat hij de nachtdiensten dan niet hoeft te doen. Rest van de dag/avond checken of er een buurman/vrouw is waar ze aan mogen kloppen bij hoge nood en alle overige kunnen ze papa bellen? Ligt echt aan de zelfstandigheid van je kids. Die hier van 13 zou zoals hierboven uitgetekend echt wel kunnen
Ik denk dat kinderen het op die leeftijd prima praktisch redden. Maar in het geval dat moeder naar het ziekenhuis moet, zit er behoorlijk wat spanning bij de kinderen, die hebben dan gewoon steun nodig. In ieder geval iemand bij wie ze terecht kunnen. Vragen stellen, uithuilen, even arm om de schouder. En diegene hoeft er niet de hele tijd naast te zitten, maar moet wel beschikbaar zijn.
We hebben eindelijk terugkoppeling gehad van mijn man zijn werk. Na het gesprek moest het namelijk nog besproken worden intern. Hij mag de nachtdiensten vervangen voor vroege diensten als ik weer eens in het ziekenhuis ligt. De avonddiensten moet hij wel gewoon werken echter heeft hij toestemming dat hij zijn telefoon dan altijd bij mag hebben en ook om het uur even mag bellen met de kinderen. Dat scheelt al wel wat. Natuurlijk heeft hij ook elk jaar nog zorgverlof die hij kan inzetten. Maar voor dit jaar is dat al gebruikt dus dat was voor nu geen optie meer. Op de dagen dat de kinderen in de avond alleen zijn zorgt mijn man dan voor makkelijk eten voor ze. Het zou gaan om 2 avonddiensten per 10 dagen dus dat moet te doen zijn. Voor het niet maken van huiswerk ben ik niet echt bang want ze zitten beide in een huiswerk les op school dus meestal hoeven ze thuis niet heel veel te doen.
Netjes opgelost denk ik zo. Fijn. Vind die leeftijd ook te jong om heel lang of in de nacht alleen te zijn.