Beste allemaal, Ik weet even niet zo goed waar ik dit moet beginnen. In de zomer van 2022 is mijn dochtertje opgenomen geweest in het ziekenhuis in het buitenland. Mijn vader heeft kort ervoor plotseling 2 herseninfarcten gehad. Ik merk dat ik sindsdien niet helemaal meer mijzelf ben, hoewel het met beide nu best prima gaat. Ik stortte na de zomer van 2022 in - niet meer kunnen slapen, paniek, angsten, onrust, stress, lichamelijke klachten die niet te verklaren waren. Ik heb mezelf zo gek gemaakt dat ik een total body scan heb ondergaan om de angst dat er lichamelijk iets met mij aan de hand was te kunnen loslaten. Er kwam niets uit de scan en zo ging het richting december 2022 weer wat beter. Ik heb 2 redelijke jaren gehad, met wel altijd dalen.. In die dalen werd ik snel emotioneel, zat ik niet lekker in mijn vel etc. Die dalen duurden vaak max. een paar weken. Ook had ik echt prima ups. Nu sinds afgelopen augustus 2024 ga ik weer bergafwaarts. Ik heb een raar drukkend draaierig gevoel in mijn hoofd, overal spierpijn, voel me ongeconcentreerd, heb last van lichamelijke klachten, ben veel emotioneel en kom er niet helemaal goed uit.. Ik loop bij de huisarts en psycholoog en overal komen de termen 'angststoornis' en 'hypochondrie' terug. Ik snap dit ook. Er zijn momenten dat ik heel rationeel kan denken, en momenten dat ik ervan overtuigd ben dat ik een hersentumor oid heb. Ik weet niet goed wat ik met mijn berichtje wil. Wellicht kletsen met mensen die zich erin herkennen? Ik hoop gewoon dat het weer goed komt, want ik wil zo graag ontspannen en blij zijn. Dat lukt me nu niet helemaal goed.. Liefs J.
Ja, helaas herkenbaar. Bij mij is het bij vlagen. Sowieso hypochonder, maar ook andere angsten. Soms totaal onlogisch en onrealistisch, maar ondanks dat ik dat weet, ben ik alsnog bang. Zo ben ik een keer totaal heel angstig geweest, omdat onze kinderen ipv 2x per jaar, dat jaar maar 1x naar de tandarts waren geweest. Het is gewoon te stom voor woorden als ik het opschrijf, maar toen voelde het heel eng. Bij mij is het ook veel erger vlak voor mijn menstruatie.
Hier ook een angststoornis. Heel rot. Nu goed onder controle, bij mijn zwangerschappen was het heel ernstig. Als ik het nu voel dan merk ik dat ik slaap of rust nodig heb en die pak ik dan ook. Dat zou ik je dus ook willen aanraden, kijk waar je rust kan nemen en wat triggers voor jou zijn en daar iets aan proberen te doen.
Wat vervelend om te horen dat jullie er ook last van hebben. Hebben jullie bepaalde oefeningen of dingen die goed voor jullie gewerkt hebben? Hebben jullie bijvoorbeeld Cognitieve Gedragstherapie of zoiets soortgelijks gehad? Mijn triggers liggen vooral op het gebied van lichamelijke klachten ervaren. Een draaierig moment, een gek gevoel in mijn hoofd, een gespannen spier, wazig zien, het kan voor mij allemaal aanleiding zijn om het mijn hele dag te laten beheersen helaas.
Helaas hier ook herkenbaar. Wat mij heel erg geholpen heeft is het boek 'stilte' van Angst is ok (Johan). Ik heb het gelezen, nog eens gelezen en langzaam ben ik uit de spiraal gestapt. Ik kan niet zeggen dat ik nooit meer bang ben (bij mij zit het ook erg op het lichamelijke wat ik voel) en ik ga het boek zeker niet weg doen zodat ik het altijd weer opnieuw kan lezen maar het heeft mij wel echt geholpen om mijn leven veel en veel fijner te maken. In plaats van 'ik voel me altijd slecht en soms goed' is het nu 'ik voel me meestal goed en soms slecht' geworden. Misschien voor iemand van jullie ook een tip. Heel veel sterkte allemaal!
Ik heb het gehad op mijn 19e, achteraf kon ik het ook linken aan mijn vader die toen plotseling doodziek was (kan morgen dood zijn) en de volgende dag buiten levensgevaar (bloedprop). Dat ging zo snel, dat schakelen was dus blijkbaar heel moeilijk. Met nog een aantal andere voorvallen werd het getriggerd in de trein met een paniek aanval na (te sterke) koffie. Langzaam werd het steeds erger, vooral het gevoel dat ik flauw zou vallen. Ik deed steeds minder en uiteindelijk voelde ik mij twee keer per dag zo. Toen ben ik naar de huisarts gegaan want ik dacht bloedarmoede maar dat was het niet en hij zei nog „kind, je bent kern gezond“, het zit tussen je oren“. Dat was zo‘n schok en ik was er zo klaar mee dat ik meteen voelde als mijn hoofd dit doet dan kan ik dat ook weer oplossen. Zo ben ik dus elke keer als ik mij zo voelde gaan ademen, en het voelde klote, en ademen en tegen mezelf zeggen dat ik kern gezond ben. Na 5 jaar was het helemaal weg en het waren dus kleine stapjes. Nu herken ik het zenuwachtige gevoel in mijn buik en ga er dan bewust even „heen“ om het te voelen, door te ademen en dan is dat het wel. Het beperkt me niet meer gelukkig. Mijn tip is dus wel voelen en de tijd nemen om het te voelen en je hoofd de mond te snoeren, die maakt het alleen maar erger. Zingen helpt, adem oefeningen, dansen, alles om on je lijf te voelen zonder te denken. Het rouwe randje van dat het leven ineens over kan zijn is er wel af bij mij maar als het zo vers is snap ik heel goed dat dat niet zomaar weg is. Mijnpa leeft nog steeds, 22 jaar later en daar ben ik heel dankbaar voor
Herkenbaar. Ik heb een piekerstoornis die steeds weer omhoog komt tijdens drukke periodes waarbij ik vooral te weinig rust neem. Altijd al gehad maar wel behapbaar. Helaas 5 jr geleden een hartinfarct gehad, wat de angsten weer heel erg heeft aangewakkerd. Bij alles wat ik voelde, zelfs pijn in mn teen, linkte ik dat weer aan die hartaanval. Met als gevolg paniekaanvallen en meerdere keren ambulance laten komen. Dat is dmv emdr, cognitieve therapie en mindfulness gelukkig minder geworden maar ik blijf erg gefocust op m'n lijf. Soms is het zo erg dat ik hele dagen aan het googlen ben op symptomen, waardoor ik ook weer meer over andere dingen ga piekeren. Financieën, gezin, werk, enz. enz. Helaas veroorzaakt dat op z'n beurt weer lichamelijke ongemakken (duizeligheid, pijntjes) wat de cirkel compleet maakt. Niet de meest leuke periodes zijn dat. Wat helpt is dan weer vaker ademhalingsoefeningen te doen en dat wat ik geleerd heb bij mindfulness. (Moet het eigenlijk vasthouden maar dat lukt op de een of andere manier niet zo) Heel vervelend allemaal maar met wat hulp komt het echt weer goed. Het is vooral belangrijk erachter te komen wat triggert en bewust te zijn van wanneer je "afglijdt" en wat goed voor je helpt. Dan kun je erger misschien voor zijn.
Hier ook herkenbaar. Ik heb een angststoornis en een depressieve stemmingstoornis. Ik ben onder behandeling bij een GGZ (net gestart). Die lichamelijke klachten herken ik ook helemaal. Ik ben gewoon bang dat ik iets krijg of met mij gebeurd of met de kinderen. Ik kan me daar in mijn hoofd helemaal gek mee maken. Bij mij zijn het ook periodes. Soms denk ik er is toch niets aan de hand, voel me prima. Maar soms kan ik me helemaal gek maken. Ik zit nu weer een lastigere periode omdat ik weer lichamelijke klachten heb (licht gevoel in me hoofd, draaierig etc) ik google me dan helemaal suf maar eigenlijk word ik er niets wijzer van. Maar het maakt je zo bang Ik heb verder nog geen behandeling gehad omdat ik pas net gestart bent. Maar snap je gevoel het is soms zo zwaar
Ik denk ook dat we het vertrouwen moeten houden dat het weer goed komt, ook al zien we dat soms niet in die momenten. Mag ik vragen of 1 van jullie ook medicatie slikt voor angsten/depressie? Mijn huisarts begon hierover, ik twijfel nog. Ben dan automatisch weer bang voor bijwerkingen.. Ik herken helemaal het jezelf gek kunnen maken met gedachtes en angsten. Het kan soms zo mijn dagen beheersen.
Ja ik! Antidepressiva. Ik vond t doodeng om te starten en ja het duurde echt wel een tijd voordat ik goed erop was ingesteld. Maar het geeft mij echt meer ruimte om te leven. Ik heb ptss. Maar door de medicatie heb ik meer goede dan slechte dagen. En de slechte dagen zijn ook minder slecht dan zonder medicatie. Ik krijg geen zware paniekaanval meer. (Ik slik ook nog oxazepam als wel ik in shut down modus ga zeg maar) Sterfdag van mijn vader nadert en dat is 1 grote trigger, herbelevingen, extreme spierspanning etc: totale blokkade
Hier nog eentje in de club angst, piekeren en fobieën zijn me helaas niet onbekend. Bij mij getriggerd oa door mijn medische geschiedenis waardoor ik ook ptss heb. Maar ik ben eigenlijk altijd al een angstig kind geweest ook, maar dan nogal atypische dingen. Ik neem sinds een jaar of 5 escitalopram en daardoor heb ik wel veel minder paniekaanvallen. Als ik er toch heb en krijg ze niet onder controle dan heb ik diazepam in huis, maar dat heb ik gelukkig steeds minder vaak nodig, nu nog een keer of 3 per jaar denk ik. Mijn man weet ondertussen heel goed hoe hij me eruit kan krijgen. In ga ook al 7jaar ongeveer elke 2 weken ongeveer naar de psycholoog. Dat helpt ook heel goed. Het is een combinatie van vanalles daar, emdr, act , schematherapie. Voor angst en piekeren hielp mindfulness me, die oefeningen pas ik nog regelmatig toe. Verder helpen emdr sessies me ook goed bij het verwerken van de trauma's die me paniek geven/gaven. Aan sommige dingen kan ik nu echt terug normaal denken zonder er helemaal van in paniek te raken. Ik denk dat dit jou ook zou kunnen helpen met je ervaring van je dochter en vader. Na zo een sessie is het wel even een paar dagen net erger dan normaal, alles wordt dan bovengehaald natuurlijk. Maar op de lange termijn helpt het wel.
Ik slik geen medicatie. Het kan wel de scherpe randjes er af halen en je zou altijd een mild middel kunnen proberen? En natuurlijk komt het goed. Ik ben ooit eens bij een coach geweest. Heel kort gezegd gelooft hij niet zo in het label "angststoornis". Bij het woord stoornis, denk je snel dat je geen keuze hebt. Dat je zo bent. Maar volgens hem zijn angstgedachtes een interpretatie op iets wat je ziet, hoort, voelt, enz enz. Je stuurt de gedachte zelf en hebt dus ook een keuze om iets op een andere manier te bekijken. Niet dat ik het 100% eens ben met wat hij zegt maar het heeft me wel aan het denken gezet. Als ik last heb van piekeren, angst en me rot voelen, kan ik ook iets ondernemen om me beter te voelen. Die angststoornis is niet de baas over hoe ik me voel, dat ben ik zelf. Klinkt misschien een beetje zweverig en klinkt ook makkelijker dan het is, maar het geeft me wel vertrouwen. Het heet NLP geloof ik. Het heeft mij in m'n werk goed geholpen.
Misschien eens googlen op Geert Verschaeve. Hij heeft verschillende filmpjes en podcast over angsten en hoe hiermee om te gaan. Ik heb hier veel aan gehad. Hij heeft zelf geloof ik 14 jaar een angststoornis gehad en is er nu vanaf en helpt dus andere nu hiermee. Hij heeft een website waar ook veel info enz op staat.
Daar krijg ik vaak van die automatische e-mails van, omdat ik mij bij hem heb aangemeld. Veel herkenbaarheid. Je kan ook een programma met oefeningen kopen, maar dat heb ik nog niet gedaan. Hier dus ook een angststoornis met dwangmatig piekeren. Ook ontstaan na een trauma, het overlijden van mijn eerste zoontjes. Hier gaat het ook de laatste tijd weer superslecht, vrijdag heb ik mijn eerste gesprek bij een nieuw psycholoog. Ik heb cognitieve therapie, EMDR en EFT gedaan, maar ik ben er nog steeds (lang) niet. Vannacht was zo’n nacht, de hele nacht wakker gelegen, echt niet geslapen, knoop in mijn buik, hoge hartslag van de stress. In mijn hoofd alles proberen te relativeren, mindfullness geprobeerd, maar niets hielp. Nu ben ik kapot. Het is zo moeilijk, het beheerst inderdaad alles wat ik doe. Maar ik heb er op de een of andere manier vertrouwen in dat ik er nu uit ga komen. Ik zal regelmatig een update geven als je dat interessant vindt.
ja klopt, hij heeft ook een betaald programma. Dat heb ik toen aangeschaft. Het heeft me echt oprecht geholpen. Luister het nu nog af en toe.
Bedankt voor jullie reacties. Ik vind het heel fijn om er met mensen over te kunnen kletsen die dingen ervan herkennen. Werken jullie allemaal nog? Ik werk zelf 3 dagen. Dat is te doen maar soms ook pittig wanneer ik me zo draaierig voel. Over medicatie, ik ben inderdaad aan het overwegen ermee te starten. Vooral omdat ik gewoon al 2 jaar niet stabiel ben, en ik weet dat het leven niet een stabiel iets is, dat accepteer ik zeker, maar de dallen zijn gewoon echt wel heel diep en dan ben ik voor mijn omgeving echt niet zo’n leuk persoon. Ik ben wel bang voor de bijwerkingen, dat het eerst erger wordt etc. Bedankt voor de tips, ik heb er vannacht een aantal gekeken van de video’s en er is veel herkenning bij Gert. Echt knap vind ik het als ik dan zie dat mensen er volledig uitkomen en genieten van hun leven. Ik ben vrijwel dagelijks echt nog steeds bang dat ik lichamelijk dingen mankeer. Vooral die draaierigheid en duizeligheid.. om gek van te worden. Zeker fijn om elkaar hier een beetje te steunen en op de hoogte te houden!
Mag ik vragen hoe het nu gaat met je? Ik zit er ook zo doorheen. Vooral mijn lichamelijke klachten word ik gek van. T houd niet op. Elke dag dat licht gevoel, draaierig. Ben je toch gestart met medicatie of niet?
Jeetje, wat zijn we hier met veel Ik heb een heftige burnout/depressie gehad in 2018 en zit momenteel in een dip. Dat begon een paar weken geleden met het gevoel dat ik in een sleur terecht was gekomen. Eenzaam gevoel, etc. Ik herkende het patroon, maar ja... Voel me ook super schuldig naar mijn lieve man toe. Die focus op lichamelijke dingen herken ik ook. Super vervelend, want ik dacht die onzin achter me te hebben gelaten Ik heb ook heel veel gehad aan ACT. Dat is een therapievorm gericht op acceptatie. En dat wat je voedt, groeit. Ik slik Sertraline, hele lage onderhoudsdosering, maar die heb ik nu sinds een paar dagen opgehoogd. Hopelijk geeft dat het juiste zetje Heel herkenbaar allemaal dus. Soms is weten dat je niet alleen bent al heel fijn
Ik herken niet het emotioneel zijn. Maar ik heb wel angstklachten. Dat levert veel spanning op in mijn lichaam waardoor ik denk ik ook niet zo goed in staat zou zijn om iets op te merken als er echt wat mis zou zijn. Ik vermoed dat het bij mij voortkomt uit autisme. Ik denk dat de lichamelijke klachten kunnen afnemen door bewust lief te zijn voor je lichaam. En door deze bewust te spannen en te ontspannen. Wat absoluut geen makkelijke opgave is als je strak staat. Maar hiermee bezig zijn kan misschien wel helpen om op den duur de spiraal om te buigen. Als je eenmaal strak staat maakt je lichaam ook hormonen aan die het versterken. Die bekrachtiging moet je te lijf gaan. Ook houdingen waarin je vast komt te zitten veroorzaken pijn. Of juist overmatige beweging als je meer vechtend reageert op angst. Ik ben absoluut niet zweverig aangelegd. Maar het kan zijn voordelen hebben om te focussen op wat je lichaam nodig heeft en niet of teveel krijgt. Wat is jouw lichamelijke reactie op angst. En wat moet je dus minder doen om die klachten te krijgen.
Ik herken het ook deels. Op en af zijn er periodes waarin ik mezelf ook helemaal gek maak. Ik merk dat voeding en bewegen echt een extreem verschil bij mij maken. Laat eens je bloed controleren op tekorten aan vitamines en vooral ook je magnesium. Een tekort hierin kan angsten en spierspanning veroorzaken. En die angsten zorgen er vervolgens ook weer voor dat je meer magnesium verbrand en dus in een neerwaartse spiraal komt. Dit zou ik wel doen voor je aan de AD begint. Mocht alles verder in orde zijn dan kan een AD natuurlijk wel verlichting geven. Maar ik zou daar zelf niet te licht over denken.