Tips om bijna-puber mee de deur uit te krijgen

Jij wil graag op pad in het weekend, maar wil hij dat ook? Als hij aangeeft moe te zijn en te willen niksen, zou ik hem lekker laten niksen. Hij moet al genoeg en heeft het blijkbaar nodig. Wie weet verveelt dat niks doen ook wel weer na een tijdje en komt hij zelf met ideeën om wat te gaan doen.

 

Soms moet een 10-11-12-13 jarige nu eenmaal iets. Of ze moeten zelf iets regelen of ze gaan gewoon mee (en met zelf iets regelen betekent iets doen zelf of met vrienden zonder scherm). Als ze jouw ideeën echt niet leuk vinden mogen ze natuurlijk ookal zelf iets bedenken. Maar vaak vinden ze als ze eenmaal mee zijn het toch best leuk. En dan vooral om even wat anders te doen en echt even aandacht te krijgen door samen te zijn.
Maar ik ben benieuwd hoe dat bij jullie gaat als ze dan toch " mee moeten ".

 

Als hij aangeeft niks te willen doen en moe te zijn, moet je daar begrip voor hebben toch? Het klinkt ook best druk met school en de activiteiten daarnaast.

 

Plan eens een dag in dat hij een activiteit bedenkt binnen een bepaald budget en doe dat.

De laatste zaterdag van november (ik noem maar wat) een activiteit buiten de deur, niet zijnde de bioscoop of extreme sports (is nu nog niet mogelijk door zijn leeftijd, maar denk vast vooruit).

Let wel, de kans is aanwezig dat je eindigt met een VR experience en zoiets krijgt als zombie apocalypse, maar dat is een risico die je dan voor lief moet nemen. Al vermoed ik dat je daar NU nog vrijgesteld van bent door zijn leeftijd.

 

Hij geeft aan dat hij moe is en dat begrijp ik na een drukke week.
Kun je niet zeggen zaterdag rust je lekker uit maar dan gaan we zondag iets ondernemen en mag je een vriend meenemen.

 

Ik begrijp dat hij moe is na zo’n week.
Maar om dan maar de hele dag films te kijken en achter de Nintendo te zitten (of begrijp ik dat verkeerd?) lijkt me ook niet de oplossing.
Wat al eerder is gezegd. Misschien al wat eerder afspreken dat jullie dan wat willen doen, en dan pas in de middag. Zodat hij de ochtend eventueel wat langer kan slapen en nog even chillen en dan ‘s middags met het gezin wat doen.

 

Dit herken ik nog wel heel erg met onze zoon op die leeftijd.
Die wilde ook vaak niet meer mee.
Liep dan ook met een gezicht als een oorwurm en dat was nu ook niet echt bevorderend voor de sfeer.
Uiteindelijk hebben we het maar een beetje zo gelaten en mocht die thuisblijven, alleen naar opa en oma moest die wel eens in de zoveel tijd mee en uitjes zoals de bios vond die wel altijd leuk maar uitjes als een boswandeling vond die echt vreselijk en deed je niemand een plezier mee.
Het is toch een beetje het loskomen van je ouders en dat mag en kan ook.
Ik zie weleens van die gezinnen en dan zit er zo'n kind bij met een kop van kunnen we weg en dan denk ik echt bij mezelf had hem/ haar thuisgelaten want zo heeft niemand er iets aan.
Onze jongste is nu 12 jaar en die gaat nog overal graag mee naartoe en de middelste ging ook altijd graag mee, nog steeds als het zo uitkomt maar de oudste had altijd wat meer last van zijn buien haha

 

Helemaal eens, met als toevoeging dat ik wel de schermtijd zou afbakenen om te voorkomen dat ze daarin wegzakken.
Vervelen is goed. Worden ze creatief van.

 

Niet verplichten, wel schermtijd afbakenen idd.
Onze derde is wat jonger, 9,en wil ook weinig. Prima, maar het blijft wel bij 1 uur scherm in de ochtend en 1 uur in de middag.
Als hij zich verveelt kiest hij er soms alsnog voor om mee op pad te gaan.
Maar wij delen ons toch vaak op op zaterdag, dus er blijft altijd wel iemand thuis, dus vind ik het best als hij ooo thuis blijft.

 

Soms willen ze gewoon niks doen en dat is helemaal prima, ook als dat hele dag gamen is. Maar dat vind ik niet elk weekend goed, dus dan gaat hij gewoon mee met wat hij hebben gepland (heb het over onze jongste, de andere 2 willen altijd wel mee). Geen gezeur en gewoon gaan en hij vindt het eigenlijk altijd erg leuk.

 

Bij ons was dat ook op een bepaalde leeftijd. Ik denk ook dat het dus heel normaal is dat dit verandert als je ouder wordt. Dat kwam later gewoon weer goed, toen vonden ze het weer heel gezellig om mee te gaan. We zijn altijd blijven vragen 'heb je zin om mee naar....te gaan?' En nee was dan ook gewoon een keuze.
Zo konden we bij bepaalde dingen, waar ze dan wel echt mee naar toe moesten, ook gewoon aangeven dat we daar en daar heen gingen en ze wel mee moesten. Omdat er op andere momenten een keuzevrijheid was leek dat te helpen met die andere momenten.
Bij ons werkte het trouwens nog geregeld wel dat wij een ijsje, terrasje, etc pakte en ze dat hoorden dat ze dan 'eigenlijk ook wel mee hadden gewild'. Een andere keer zeiden ze dan vaker dat ze wel mee wilden .

 

Uitjes aanpassen… naar plekken gaan waar ze zelf mee komen. In ons geval is dat bijvoorbeeld naar automusea en een gamebeurs. Of een hip restaurant. Mijn man en ik gaan op zondagochtend samen hardlopen. Tot onze verbazing wil onze 14 jarige nu vaak wel weer mee , want hij vindt het lekker om fit en wakker aan zn huiswerk te beginnen. Uitjes die “non-negotiable “ zijn geef ik ruim van tevoren aan, al op maandag vertellen wat we zondag gaan doen.

Maar ze moeten inderdaad al zoveel en als ze hard gaan groeien kost dat ook heel veel energie. Dus wat meer rust inbouwen en ze even alleen laten kan echt geen kwaad.

 

Hier wil zoon ook niks meer en begrijp dat ook. Hij moet al zoveel zegt hij. School, huiswerk, badminton, als ik ga werken naar oma en opa of naar de papa (ik werk 3 dagen). Het is teveel geeft hij aan.

Vorige week had hij vakantie en hij wou niks doen, gewoon eens thuis zijn en bij de katten dus dat hebben we ook gedaan. Lekker samen serie gekeken (lost), samen fortnite gespeeld. Hij wou wel mee komen helpen bij het katten asiel.

 

Zoon is 10, maakt lange dagen , sport 1 dag en is kapot.
Ook na een lange schooldag is hij moe. We hebben er begrip voor maar er zit wel grenzen aan.

Kinderen van deze leeftijd kunnen makkelijk de standaard dingen doen zoals tv of gamen. Ze komen verder niet tot ontwikkeling. We bakenen af dat hij prima mag gamen maar met tijdslimiet. Daarna moet hij wat anders zoeken.
Ging niet zonder slag of stoot maar gaat steeds vaker er na wat anders doen.

Tekenen, wat maken, stop motion, helpen met koken. Niet mee wandelen of samen weg is prima, bedenk wat je dan gaat doen. Liever dat dan dat mijn uitje wandeling is verpest door een oorwurm.

Vandaag ging hij niet mee wandelen.

 

Zou ook wat aanpassen aan de activiteiten van wat de bijna puber ook leuk vind. Zou het ook vragen aan hemzelf.

Wij dachten van de week leuk ze mogen mee naar soort van lichtjes tocht(kunst) in het donker. Haha nou mn 8 jarige (soort van puber) laat ik de volgende keer thuis hij haat lopen loopt hij daar met zn narrige puberhouding, fietsen, voetballen enz niet erg maar lopen heeft hij vanaf kleins af aan een hekel.

Dag daarna liep hij wel een paar km met de halloweenwalk/run maar was natuurlijk eigen belang.

Aankomende week gaan we een midweek weg en heb een aantal activiteiten op de planning staan waarvan ik denk dat zij het leuk gaan vinden. Hoef bijv niet een mega wandeling te maken want van dat narrige pubergedrag slinkt mn energie.

Hoe doen jullie dat met verjaardagen, ik vind dat hij nog wel mee moet en op sommige verjaardagen heb ik een compromis van niet te lang. Maar duurt het te lang dan merk ik dat ook weer.
(Sommige zullen misschien denken een 8 jarige maar geloof mij mijn 8 jarige gedraagt zich als een puber is denk nu rond de 160cm laatste x was hij 155 en schoenmaat 40)

 

Ik vind dit ook lastig, oudste is 10 en zijn broertje is 5. Ik snap heus dat naar de kinderboerderij niet meer hee interessant is op die leeftijd, maar een wandeling maken door het bos oid zou moeten lukken zou je denken. Ook die verjaardagen vind ik lastig. Sommige vriendinnen hebben nog jonge kinderen en dan verveeld hij zich enorm en straalt dat ook lekker uit.

Hier vind ik overigens niet dat hij veel moet. Huiswerk maakt hij redelijk snel, hij volgt een typecursus, verder is het toch vooral veel PlayStation, voetballen/ afspreken en chillen.

 

Oh nee verjaardagen moeten alleen als het naaste familie is bij ons en daarvan hebben we er niet zoveel. Meestal mogen ze dan wel een boek meenemen (maar ik heb lezende kinderen dus dat is makkelijk)

Maar dat komt ook omdat in onze vriendenkring we allemaal gestopt zijn met elkaar op de kinderverjaardagen vragen omdat het gewoon te druk en teveel werd en je eigenlijk dan toch geen tijd hebt om gezellig bij te praten. Vanaf een bepaalde leeftijd wil een kind niet meer de vrienden van zn ouders op een verjaardag, maar alleen nog de mensen die voor hem echt belangrijk zijn.

 

Jemig nog groter als mijn knul die van ons is 10 en 1.52 en hij zit al in de plus lijn.
Wij hebben een hb kind en die hebben ook een hele sterke wil. Hij weet precies wat hij wel en niet wil. Vanaf kleins af aan komen met beweegredenen en niet alleen een nee.

Bepaalde dingen zijn bij ons een moet. Je gaat niet uren thuis zitten wanneer wij naar een verjaardag gaan. Wij hebben een hele kleine familie. Geen neefjes nichtjes dus eigenlijk voor hem niks te doen. Op dat soort dagen mag hij wel veel op een tablet/spelcomputer. Na dat hij eerst koffie/ thee heeft gedronken.

Hij wil ook graag dat ze op zijn verjaardag komen. En zeker bij een kleine familie is dat een kleine moeite. Zit niet elke week/ maand op een feestje.

 

Hier 10 en 12, oudste is wel echt een puber zo langzamerhand. Verjaardagen van naaste familieleden moeten ze gewoon mee naartoe, naar bv mijn familie willen ze ook altijd graag, schoonfamilie wat minder (die zijn was ‘stijfjes’). Hele dag gamen en tv is geen optie, maar ze hoeven ook niet per se mee naar buiten - soms dring ik wel echt aan, de jongste wordt gewoon lamlendig van rondhangen binnen, dus even aandringen toch mee te gaan met bv ergens iets drinken in het vooruitzicht en vervolgens wil ze juist niet meer terug naar huis
Ze zijn allebei dol op dieren, dus bv kinderboerderij vinden ze echt nog leuk, en honden ook, dus soms wandelen we bv met de hond van mijn schoonzus.