Wow… hij klinkt precies zoals mijn ex. Heel akelig om te lezen en ik kan alleen maar heel erg hard op de hart drukken dat je de relatie moet beëindigen. Dit zou ik niet snel zeggen, want iedereen moet die keuze voor zichzelf maken. Maar als dit al zo vroeg al so erg mis gaat met hem heeft dit totaal geen kans van slagen. Dit soort mannen zijn parasieten. Het zou me niks verbazen als hij ook antisociaal persoonlijkheids syndroom heeft.
Ik lag gisteren de hele dag op bed met migraine dus vandaar niet gereageerd. Ik kan volgende week terecht bij de huisarts. En ik zou gisteren naar me ouders gaan maar dat is nu even niet gelukt. Kijk even of me dat vandaag gaat lukken. Aangezien ik ook kijkers krijg voor mijn woning, allemaal beetje chaotisch op dit moment. Misschien heeft hij inderdaad wel een persoonlijkheids syndroom. Maar dat betekent niet dat ik me op die manier mag laten behandelen.
Dit. Ook al is t één kant van het verhaal, voor jou zijn je grenzen gepasseerd en je hebt nu niet de tijd om dat uit te vogelen hoe je daar samen uit komt. Hij moet aan zichzelf werken (en wellicht jij uiteindelijk ook, hoe je je grenzen beter aan kan geven en aan vast kan houden). Mocht er ooit meer in zitten, dan komt dat daarna. Voor nu ben je het verplicht aan je kindjes en jezelf om voor jezelf te zorgen. Zowel praktisch als emotioneel.
Ff iets anders… maar let je even goed op qua hoofdpijn. Als dat te lang aan blijft of vaak voorkomt dan overleg even met je VK.
Zou ik doen dankjewel, loop bij de fysio, die zei dat het te maken had met de spanning. Heb ik wel vaker op die manier, en moet om de week naar het ziekenhuis in verband met de zwangerschap, dus die zijn er ook van op de hoogte.
Goed dat je een afspraak hebt gemaakt met de huisarts. Hij of zij kan jou doorverwijzen naar de poh of het wijkteam. Het is goed als een professional met jou meedenkt en je kan adviseren hoe je met deze situatie kan omgaan. Wat het beste voor jou en kindjes is. Uiteindelijk ben jij diegene die daarin stappen zal moeten zetten en keuzes moet maken. Zijn gedrag kan jij niet veranderen. Hij zal zelf moeten inzien dat hij iets moet veranderen en hulp nodig heeft. Want na mijn inziens heeft hij professionele hulp nodig om zijn leven weer op rit te krijgen.
Wachttijden zijn vooral bij de specialistische GGZ. Basis GGZ, poh-ggz en social domein heeft vaak geen of korte wachttijd. Zoals ik het lees is dit ook niet iets voor de specialistische GGZ, is een poh of sociaal domein al voldoende.
Je zegt dat je hem al langer kende? Dan weet je toch ook van zijn achtergrond. Zag je hem toen wel als de vader van je kinderen? Het kan zeer confronterend zijn als je zelf een bepaalde jeugd hebt gehad en je krijgt straks zelf de verantwoordelijkheid. Niet dat ik het goedkeur van zijn gedrag maar jij zegt ook als ik niet reageer dan blijft hij proberen maar eerlijk je zegt ook dat je zwangerschap complicaties heeft is hij dan ook niet overbezorgd. Je zegt dat jullie het veilig deden en toch zwanger geraakt dan was het dus niet helemaal veilig. Jullie hebben elkaar nodig, jij wilt steun maar dat wil hij waarschijnlijk ook. Ben wel benieuwd naar jouw leeftijd. Want je zegt ook je ouders om hulp te vragen? Wat denk je dat die zeggen. Vergeet niet dat het de vader van je kinderen is. Hoop dat jullie eruit gaan komen.
Ken hem inderdaad al langer, waren goede vrienden. Wist inderdaad het een en ander uit zijn verleden, dat hebben we gedeeld met elkaar, maar hij zei ook dat hij daar geen last meer van had, en lekker verder is gegaan met zijn leven, en gelukkig was met zichzelf. We hebben het er 1 of 2 keer overgehad in een jaar of 3. Hij had zijn leven op de rit, werkte 4 dagen in de week, had een auto, schoon en netjes huis. Hij vind het vooral vervelend dat ik minder bij hem ben, omdat ik wat moe ben of hoofdpijn heb. Dat kan hij niet hendelen. Zit ook in de ziektewet momenteel en ben langzaamaan weer iets aan het opbouwen. Als ik hem een appje stuur van ik ga slapen, slaap lekker, dan belt hij, en niet eventjes maar liefst 1,5 uur lang. Als ik hem aangeef sorry ik ben echt moe, dan wil hij dat niet horen. Ik heb een implantaat/ inplanon in laten brengen vorig jaar, omdat ik veel menstruatiepijn had, die zou 3 jaar geldig zijn. Ik ben zelf 32 jaar, volwassen genoeg. Maar wil vooral even met me ouders om de tafel, stel dat ik er alleen voor sta, of zij bijvoorbeeld 1 dag op kunnen passen puur even het praktische gedeelte, en het is toch fijn als ze achter me staan, en niet als een complete verrassing. Ik vergeet zeker niet dat hij de vader is, en als hij dat wil, en we zouden de relatie verbreken mag hij van mij ook contact met ze hebben. Maar dan wel in een schoner huis, het hoeft niet piek fijn in orde te zijn, maar die geur daar in huis is echt en dat wil ik ook niet voor de kids.
Ik pik deze eruit omdat het mij wat meer opviel dan het andere. Misschien is dit niet duidelijk genoeg voor hem. Misschien is het dan duidelijker om niet op te nemen. Te appen dat je nu toch echt gaat slapen en dat je hem morgen weer spreekt. Wat duidelijk is kan verschillen per persoon. En uit jouw berichten klinkt het niet alsof hij zelf de conclusies kan trekken. Je schrijft dat hij trauma heeft uit zijn jeugd. Mocht hij daarin veel tegenstrijdige boodschappen hebben gehad dan is het misschien moeilijker om de juiste boodschappen te vinden in bijv het spreken vs handelen. Maar als jij je niet goed bij hem voelt. Dan heb je alle recht om uit de relatie te stappen. In een goede relatie heb je elkaar wat te bieden.
Wat zegt hij ervan als je wat zegt van zn huis en überhaupt van zichzelf, als het eerder niet zo was? Kan hij jou niet delen want dat zou wel een probleem zijn of zit hij in een niet al te beste psychische toestand waar hij ook weer uit kan komen. Misschien zou je duidelijke afspraken kunnen maken met hem. Wanneer je bij hem bent(in een acceptabel huis) En dat als jij zegt ik ga slapen misschien afspreken ik laat weer van mij horen dat het hem dan de zekerheid geeft het is okee. Hij heeft totaal geen controle en waarschijnlijk geen idee over de situatie. En je ouders misschien sws fijn als zij je willen helpen als de kleintjes er zijn of je nou wel of niet bij elkaar bent. Succes met de situatie.
Trauma kan een tijdje begraven liggen. Het kan een tijd goed gaan. Dat hoeft geen doen alsof te zijn geweest. Een jeugdtrauma plus jeugd in de maak kan een flinke trigger zijn. Misschien dat het hem helpt om de wegen te benoemen die er zijn als hij snel iemand nodig heeft om mee te praten.
Waarom neem je dan op? Geluid uit en negeren. Denk dat je evht wel harder mag (moet!) zijn in je grenzen bewaken.
Dit en duidelijk zijn. Er is tussen hem negeren en 1u30 bellen nog een hele reeks aan mogelijkheden. Ik ben moe dus neem nu niet op maar bel je morgen of ik ben moe we bellen maar 10 minuten en dan is het klaar (ook echt afleggen dan).
Ik had hem inderdaad aangegeven, als ik zeg dat ik ga slapen laat me dan, dat kan.hij niet,.hij moet en zou mij spreken voordat ik ga slapen, ookal kom ik net bij hem vandaan. Hij zegt op die manier zijn dag niet af te kunnen sluiten. Ik heb inderdaad geprobeerd me telefoon niet op te nemen, maar dan gaan hij dus aanbellen. Laat ik hem niet weten wanneer ik ga slapen, dan zegt hij dat hij denkt dat ik thuis aan het chillen ben en niet aan hem denk. En ook inderdaad gewezen op zijn vieze huis, hij vind het allemaal wel meevallen, en zegt gewoon er wordt geleefd. Heb nu afgesproken dat zolang hij zijn huis niet netjes maakt of niet schoonmaakt ik daar in ieder geval niet kom, dat viel natuurlijk niet in goede richting. En moest hem maar helpen met schoonmaken, maar daar heb ik echt de puf niet voor. Zei tegen hem ik ben al blij dat ik me eigen huishouden nu bij kan houden. En had zelfs een planning gemaakt op dagen dat hij vrij was. Ene dag de afwas wegwerken, de andere dag de badkamer de andere dag de slaapkamer. Alles tot in detail. Maar hij wil het allemaal niet. Vandaag een goed gesprek gehad met een vriendin, die zei ook je bent veel te lief voor hem, stel grenzen, dus daar ben ik mee bezig zoals hierboven beschreef staat met het in zijn huis komen. Ze heeft me ook gezegd het is inderdaad een lieve jongen, maar hij gaat tever. Ze zei jullie waren leuk als beste vrienden, en zij weet ook dat ik echt heel gek met hem was, en hij ook op mij. Maar zelfs zij zei dat hij erg veranderd is kwa gedrag naar mij sinds dat we een relatie hebben.
Dit klinkt echt niet als een gezonde relatie. Heb jij inmiddels zelf hulp? Het algemeen maatschappelijk werk kan hier ook bij ondersteunen. Maak met iemand een plan en hou je daaraan.
Ik zou het contact alleen nog maar heel basic en zakelijk te houden. ‘Geen puf voor het schoonmaken van zijn huis’ nee, dat moet hij gewoon zelf doen. Dat hoef je niet eens te overwegen. Al zou je alle energie van de wereld hebben, hij moet zelf zijn zaakjes op orde krijgen. Geen planning maken, hij moet het zelf gaan doen. Ik zou echt snel hulp zoeken voor jezelf. Het lijkt mij ook belangrijk dat meerdere mensen op de hoogte zijn van zijn gedrag. Je gaf aan dat er kijkers komen, staat je huis te koop en ga je verhuizen? Dat is ook allemaal behoorlijk intensief. Probeer echt voldoende rust te nemen.
Slechts een korte reactie; hoe oud zijn jullie? En; iemand met mentale problemen in welke vorm dan ook moet geholpen worden door zichzelf of professionele hulp. Dit kunnen jij en bijvoorbeeld zijn oma niet oplossen.