Pfff, ik heb echt even bemoedigende woorden nodig Ik heb in 2018 een burnout/depressie gehad. Met paniekaanvallen, lichamelijke klachten, de hele mikmak. Het heeft toen echt een hele poos geduurd voordat ik me weer fijner voelde. Ik ging in therapie en begon medicatie te slikken (Sertraline). In 2021 nog een keer een dip gehad, maar dat was na het overlijden van m'n vader en het hebben van een miskraam op de dag van zijn crematie. Achteraf denk ik ook, logisch dat het toen niet goed ging met me. Duh Maar daarna ging het best ok. Gewoon lekker z'n gangetje. Natuurlijk wel met ups en downs, maar dat heeft iedereen wel. Tot een paar weken geleden. Ik voelde het gebeuren... Ik bleef me down voelen, begon weer paniekaanvallen te krijgen, rumineren, etc. 21 Oktober heb ik samen met de psychiater besloten om de Sertraline op te hogen. Van 50mg naar 75mg (schijnt nog steeds weinig te zijn?). En 5mg Oxazepam per dag erbij voor nu (ook dat schijnt weinig te zijn?). En zo'n ophoging schijnt ook weer een paar weken nodig te hebben om effect te hebben Maar jeetje, wat vind ik het pittig. Ik vind de bijwerkingen niet fijn, maar ook dat hulpeloze gevoel van ik wil me NU beter voelen. En ik voel me schuldig naar m'n gezin toe. Ben gewoon zo ontzettend teleurgesteld in mezelf. Ik dacht echt dat ik deze hele onzin achter me had gelaten Zoveel fijne dingen om me heen en me dan toch zo voelen...
Bemoedigende woorden: weet niet of ik die voor je heb. Maar: ik wil niet wegklikken zonder reactie én ik vind het goed van je dat je hulp hebt gezocht. Je medicatie is verhoogd, hopelijk duurt het niet lang meer voordat je weer een beetje fijner gaat voelen! Want je kan zeggen wat je wil: je hebt wel aan de bel getrokken! Sterkte.
Het valt me op dat je het jezelf erg kwalijk neemt. Maar jij hebt er ook niet voor gekozen je zo te voelen toch? Je voelde het aankomen en hebt er meteen naar gehandeld en om hulp gevraagd. Dat is juist heel knap. Dus wees niet te streng voor jezelf en gun jezelf de tijd de medicatie te laten inwerken.
@Aegyo ❤️ Het komt goed. Ookdit gaat voorbij. Je hebt hulp gezocht. Er is gehandeld. Enige wat je zelf nog kan doen is lief zij voor jezelf. Naar buiten gaan. Het licht in. Bewegen (hoeft niet intensief). En proberen je gedachten te focussen op de goede en fijne dingen.
Ik ben misschien niet de aangewezen persoon nu om de juiste woorden te zeggen gezien ik zelf ook een depressie heb maar ik wou niet wegklikken. Wat goed van je dat je hulp gezocht hebt! Medicatie kan inderdaad vaak wat langer duren voordat het de optimale werking heeft maar je hebt zelf al de eerste stappen gezet! Verwijt het jezelf niet, Wees lief voor jezelf❤️Je hebt hiervoor niet gekozen Ik hoop dat je snel er weer boven op mag komen en weer kleur in het leven mag zien/voelen ❤️❤️
Wilde je gewoon even sterkte wensen. Het is toch niet jouw schuld. Probeer verder goed voor jezelf te zorgen. Gezond te eten en als het even kan elke dag even in de buitenlucht te zijn en te wandelen. Als is het maar een half uurtje.
Dat ophogen is zo vreselijk. Duurde zo lang voordat de dosis goed is. Ik verhoogde per 5 mg zelfs. Maar toch uiteindelijk maar per 25. 100 bleek uiteindelijk dé juiste te zijn. Geen paniekaanval meer gehad. Nu ruimte voor de therapie Maar je weet zelf ook: eenmaal goed ingesteld, ga je je écht beter voelen. Je bent er eerder doorheen gekomen en hebt ook ervaren dat het wél fijner kan worden. 1 dag tegelijk. En elke dag toch even naar buiten. Hoe moeilijk ook. Probeer routine te houden: kleed je aan, douche, eet. en blijf overleggen met de psychiater. Als 5 mg oxa te weinig is, overleg dan of je meer mag tot je goed bent ingesteld. Ik kreeg 10 mg maar mocht ik zelf verdelen zeg maar. (Ik heb geen depressie, wel burnout met ptss. Dus herken t gevoel wel van je zo hulpeloos en hopeloos en wanhopig te voelen en zo raar)
Supergoed dat je hulp hebt gezocht. Ik slik zelf ook sertraline, en ik weet dat het even kan duren voordat je de juiste dosis hebt. Hou vol ❤️
Bedankt voor alle lieve reacties Inmiddels bijna een week verder en ik merk kleine positieve veranderingen. Nog met ups en downs hoor. Maar ik slaap wel al beter Dat was bij de terugval in 2021 ook het eerste wat ik merkte, dus ik herkende het patroon gelijk. De psychiater heeft me nu van 75mg naar 100mg gezet. Volhouden en doorzetten maar hé...
Sinds de ophoging van 75mg naar 100mg een week geleden heb ik weer meer angst en somberheid Die 75mg begon net aan te slaan, dus ik had me er totaal niet op voorbereid dat een ophoging van 75mg naar 100mg weer voor verergering kon zorgen. Wat een achtbaan... Moest gelijk aan jullie denken, @GroeneBomen, @Mim89 Is dit herkenbaar voor jullie? Weet niet of ik hier gewoon doorheen moet of dat 100mg een verkeerde keuze was.
Ja dit had ik ook! Had er zo'n spijt van... maar... eenmaal erdoorheen merk ik wel dat de arts gelijk had en dat 100 voor mij beter is. Ik slik ook amper nog oxazepam erbij sinds ik op 100 zit. Heb echt meer rust. Zelfs bij heftig nieuws dat een grote trigger was, ben ik nu na een mindere week (waarbij ik wel veel kon doen zelfs maar wel oxa moest pakken) er weer en nu weer dus amper oxa nodig. Moet zeggen dat, eenmaal ingesteld want die periode is gewoon k#t, de sertraline mij echt meevalt. Oke ik zweet meer en meer eetlust. Maar verder? Ik voel mij ook niet afgevlakt. Door die medicatie heb ik mijn leven behoorlijk weer terug
Niet leuk dat jij het ook had met ophogen Maar het stelt me ook een beetje gerust dat ik dus niet raar ben
Nee hoor! T is gewoon ellendig. Maar denk maar zo: dieper dan dit kun je eigenlijk niet dus vanaf dit punt is de weg weer omhoog.
Allereerst sterkte. Het is zo akelig om je zo te voelen. Maar het belangrijkste is: je onderneemt actie en je doet wat je kunt en een professional kijkt mee. Ik hoop dat je je snel beter voelt. Mijn situatie was wat anders. Ik heb meerdere keren een postnatale depressie gehad. Bij de jongste goed begeleid en met medicatie en rust ging het heel goed. Toen hij 5 maanden was is de begeleiding afgerond. Maar toen hij 7 maanden was, ging ik weer naar mijn oude aantal uren met het idee dat dit wel zou gaan. Het ging immers goed met me? Wat heb ik me rot gevoeld. En de begeleiding was gestopt. Voelde me zo alleen en op dat moment kon ik gewoon niet meer vaststellen wat oorzaak en gevolg was. Pas achteraf zie ik dat ik veel te veel hooi op m'n vork heb genomen. M'n baby ging opeens veel meer huilen, en sliep niet meer goed, ik kon m'n werk niet meer aan, ik was somber. Heb uiteindelijk zelfs een aanrijding veroorzaakt omdat ik me niet meer kon concentreren op de weg. Ik heb wat aangemodderd. Nu een jaar later gaat het eindelijk goed en voel ik me goed en ik ben van mijn medicijnen af. Wat ik hiermee wil zeggen: ik begrijp hoe naar je je kunt voelen. Maar ben ook heel trots op je dat je hulp heb gezocht. Pak je rust en probeer zo min mogelijk hooi op je vork te nemen. Ga wandelen, maar gun jezelf ook de tijd om te genezen. Met jouw medicijnen heb ik geen ervaring. Ik heb escitalopram geslikt. Was ik heel tevreden over. De eerste week was ik vreselijk moe, maar het werkte snel en ik had minder angsten.