Degene die uw kind opvolgd heeft mss tips voor praatgroepen. Onze psychiater vraagt iedere keer of wij hulp nodig hebben. In haar praktijk zijn er ook altijd wel affiches te vinden met info voor ouders. De begeleider zou toch ook moeten kunnen werken met uw kind, zonder dat hij echt beseft dat hij hulp nodig heeft. Want eens uw kind gaat puberen word dat samen werken vaak alleen maar lastiger. Want dan beginnen ze zich door het puberen af te zetten. Onze oudste is nog nooit naar de begeleiding of psychiater gegaan met een idee dat hij een probleem heeft, want in zijn ogen zijn degene die niet met hem kunnen omgaan degene met een probleem (soms is dit zo hoor). Als de psychiater hem vraagt waarom hij bij haar is, trekt hij zijn schouders op of wijst hij naar mij. Ivm het niet vragen om een time-out. Daar om vragen is natuurlijk wel hoog gegrepen. Of gaf uw kind zelf aan te gaan clownen en misdragen om buiten gestuurd word en dit dus heel bewust doen? Als dat het geval is zou er met de leerkracht iets kunnen afgesproken worden, waardoor er geen openlijke vraag moet gesteld worden ofzo?
Ja we vieren nog wel sint, maar zijn gedrag is gewoon écht niet leuk meer hierin. Hij heeft zoveel spanning..zoveel buikpijn. Dat het gewoon zielig is wat het met hem doet Fijn dat hij goed kan fietsen! Hier is drukte ook nog lastig hoor. Hij kan wel 's middags nu zelf naar huis (dan is het rustig) maar 's ochtends naar school is het gewoon te druk. Hebben het naar huis gaan met hele kleine stapjes geoefend. Met wat programmeert hij? Dat zouden ze hier misschien ook wel leuk vinden
Ik zit idd ook op fb groepen maar ben er eigenlijk niet echt actief. Verder kan ik op mijn werk met bepaalde collega's wel overleggen/ventileren doordat het ook deels mijn werkveld is. Soms is het dan fijn even te kunnen sparren over dingen. En een vriendin heeft er ook ervaring mee en weet ook goed hoe zoon is. Snap ergens wel dat hij zich liever misdraagt dan een time out vraagt. Mogelijk kan er wel iets besproken worden op school hierover? Dat als hij eruit gestuurd word, hij na x aantal minuten weer terug de klas in mag? En dan even ergens een rust moment krijgt? Dus dat eruit sturen dus juist een time out moment word, zonder dat klasgenoten dat weten. Is er een zorgcoördinator betrokken? En/of enige (ambulante?) begeleiding nog?
Hier nog steeds spanningen wat buikpijn geeft. Nu al 2 weken buikpijn Dinsdag ochtend moest hij spugen en dat helpt dan ook niet echt mee, nog meer spanning voor het spugen Gelukkig was het bij 1x gebleven Ben blij als het Januari is Hij houd nu ook zó vast aan structuur, afspraken/dingen die gezegd worden, planningen enz. Het gaat normaal echt heel goed, heeft hij dit niet meer zo erg nodig. Maar nu klampt hij zich aan alles vast voor overzicht,structuur en rust. Is weer even omschakelen
Ik heb python en de gratis versie van pycharm gedownload. En daarmee heeft hij een programmaatje gemaakt waarmee je sommen moet maken, en die de score (aantal goed en aantal fout) bijhoudt. Het project ligt nu even stil. T was toch best moeilijk. En dan geeft hij snel op. Maar voor school moet hij nu leren voor de wo-toets. Daarvoor hebben ze instructie gekregen dat ze dan kaartjes kunnen maken met de oefenvragen en antwoorden om zelf de oefenvragen te kunnen leren. (Leren leren als voorbereiding op vo) Dus ik ga hem uitdagen om deze kaartjes te programmeren. Wat vervelend dat sint zoveel spanning geeft. Als ik het goed begrijp weer hij het geheim, maar wil hij t beslist niet weten. Zou het helpen als hij weet wat de cadeautjes worden? Dat hij een lijstje maakt, in zijn schoen legt en dat 'sint' dan een brief terug geeft met daarin "dankjewel voor je lijstje, ik ga dat en dat voor jou kopen" oid. Hier gaat de grootste stress toch echt over de cadeautjes.
Bij ons in de buurt zit een ouder-praatgroep. Dat is heel vrijblijvend een paar keer per jaar. Georganiseerd vanuit JGZ. Heel gezellig bakje koffie, samen aan tafel en iedereen verteld wat hij wil over hun kind met autisme of ADHD. Soms komen er goede adviezen. Soms is het alleen maar fijn om de herkenning te krijgen en horen. Eigenlijk wat wij hier ook samen hebben.
Dit is zo frustrerend. Heb ik in het verleden ook met school gehad, dat ik ineens (bij het rapportgesprek) te horen kreeg dat het al maanden niet goed gaat. Hoezo komen jullie daar dan nu pas mee? Heel pijnlijk vond ik dat.
Zo gaat het bij ons helaas ook dit jaar Ik hoor niets en toen kregen ze de vragenlijsten van de psychiater en bij sommigen was alles slecht. 5 blz lang met negativiteit. Onze zoon zijn persoonlijke begeleider heeft daar met ons over gesproken. Ze vond dit niet kunnen en schrok van sommigen hun reacties. Waarop ik droog reageerde met : ik kan zeer goed filteren Ze hadden ook gevraagd of onze psychiater in gesprek zou kunnen gaan met die personen om hen advies te geven rond ass. Maar op basis van een paar zaken heb ik besloten dat als zij gesprek willen daar toch zelf achteraan moeten en ik niet op mijn kosten de psychiater ga inschakelen om hun probleem (beperkte kennis rond ass, adhd,...) op te lossen.
Zoon zegt idd zich soms te misdragen om eruit gestuurd te worden, zodat hij wat meer rust kan hebben... z'n begeleider gaat vrijdag op school praten om te kijken of ze er samen uit kunnen komen hoe ze J kunnen helpen om idd hem rust te kunnen geven zonder hem het gevoel te geven dat hij een andere behandeling krijgt. Ik ga eens kijken of er hier in de buurt iets georganiseerd wordt...ben 1x geweest naar iets van dat autisme centrum, maar daar kwamen ook veel autisten zelf en de ouders die mee kwamen kon ik eigenlijk niet mee vergelijken, omdat zij een laag functionerende autist thuis hadden en dan loop je toch tegen andere problemen aan
Bij ons ging het ook vaak zo. Ja gaat goed hoor, geen bijzonderheden. En dan hadden wij een gesprek met vorderingen dan kregen we dus een hele lading shit. Gelukkig zijn wij niet alleen naar gesprekken gegaan en namen wij iemand mee die ons hielp. Op het laatst zaten er zoveel op het gesprek dat zelf die het niet meer snapte. Wij ouders, onze hulp, jg.h, 4 school, 4 shit (samenwerkingsverband en leerplicht). En nog wat mensen. Waren denk met 14 man apsurt toch. Alleen jg.h is er nog. School was ook nog eens 80% ass gericht. Maar c had andere diagnoses dus ja. Hoe kan dat toch he. Dat maakt mijn wel boos. Wat als zij wel als een ass behandelde was, was zijn dan nu ergens a vers of was zij dan ook deze weg ingegaan? Wie weet
Goedemiddag, Ik hoop dat mijn vraag hier op de juiste plek is. Mijn zoon heeft dan wel geen autisme maar ADHD. We hebben van de kinderarts nieuwe medicatie voorgeschreven gekregen. Hij slikt al een tijd kortwerkende methylfenidaat, maar dit leek de laatste tijd minder effect te hebben en we wilden graag langwerkend gaan proberen, zodat hij minder schommelingen zou hebben. Nu heeft de kinderarts lisdexamfetamine voorgeschreven. Ze is zelf enthousiast over de werking bij kinderen. Heeft een van jullie mogelijk ervaring met dit middel en zo ja, hoe bevalt het? Vast bedankt!
Waarom hebben ze iets anders voorgeschreven? Onze zoon heeft langwerkende methylfenidaat gehad...dus dat bestaat ook gewoon! Geen ervaring met het middel wat je noemt, sorry. Sowieso is de werking bij iedereen weer anders he!
Geen ervaring met schommelingen. Dochter heeft ook maar 2 x 10 gram methel. En geen rare dingen verder..
Onze zoon neemt sinds kort Elvanse (lisdex dus). In Amerika de voorkeur maar bij ons de 2de keus maar even goed (volgens onze psychiater os het de bedoeling 1st de voorkeur te geven, dus zou wel eens vragen waarom ze dit bij jullie niet doen) Reden van opstart was bij ons omdat Elvanse de bijwerkingen van geen honger minder zou zijn. Ondertussen weten we dat het voor onze zoon geen verschil maakt op eetvlak en hij zal terug naar Concerta (langwerkende methyl) gaan. Scheelt per maand bijna 30 euro dus als er geen verschil is, is er geen enkele reden om deze te geven. Verder geen verschil met Concerta trouwens.
Het is voorgeschreven vanwege de bijwerkingen van de methylfenidaat (geremde eetlust en moeilijk slapen). Lisdex zou minder bijwerkingen hebben. Ik ben heel benieuwd. Ik vind het ook wel weer spannend, nieuwe medicatie en maar weer afwachten of en hoe het werkt. En zoeken natuurlijk naar de juiste dosering
Kan hij niet een teken afspreken met de juf wanneer hij een time out nodig heeft. En dat die hem dan een klusje buiten de klas geeft oid. Of onopvallend uit de klas haalt. Ik moet hierbij ook wel erg sterk denken aan dat masking artikel wat @KleineLai hier deelde. Ik krijg sterk de indruk dat jouw zoon (van zichzelf) niet zichzelf mag zijn. Anderen mogen niet aan hem nergens dat hij anders is. Wat het gevoel van overprikkeling alleen maar versterkt.
Over het zichzelf mogen zijn gesproken. Hier ook een dilemma. Vandaag verjaardag gevierd van man. Niet groot. Maar heel eenvoudig met zijn zus en nicht. Familie van mijn kant niet gevraagd. Geen behoefte aan drukte, zij moeten van ver komen. En binnenkort is zoon ook jarig. Dus dan is het leuker als ze er dan zijn. Totaal 5 volwassenen en 4 kinderen. Nichtje van de leeftijd van jongste was er ook. En die kunnen het heel goed vinden samen. Hadden ook de hele middag leuk gespeeld. Eind van de dag zegt man. "Zullen we x ook voor jouw verjaardag vragen? Want volgens mij was het wel gezellig". Zegt hij: ik wil geen feestje. Eh ok.... even op door gegaan. Kwam er dus uit dat de grote mensen teveel praten de hele tijd. En nichtje is wel leuk, maar hij had liever alleen gespeeld. Ene kant denk ik. Prima. Jouw verjaardag. Vieren we t lekker met ons viertjes. Jij mag jezelf zijn. En jij houd niet van feestjes. Andere kant vind ik het gewoon stom Om niemand uit te nodigen. Feestjes horen bij het leven. Oh, en leg het de familie maar eens uit
Echt uitleggen hoeft toch niet meer na al die jaren? Ze weten hoe je zoon is en waarom de dingen anders gaan. Wij hebben afgelopen verjaardag van zoon (7) niet met de familie gevierd maar enkel met ons als gezin. We hebben de hele dag alleen gedaan wat hij leuk vindt (eerst binnenspeeltuin, daarna zwemmen en daarna bij de Mac gegeten). We hebben avonds wel een taart gedaan omdat hij het 'aankon', maar niet gezongen (trigger). De cadeautjes stonden die ochtend al op tafel maar heeft hij pas een dag of wat later opengemaakt. Het was een hele fijn dag en imo hoe je je hoort te voelen op je eigen verjaardag. Ik vier mijn verjaardag graag met veel mensen, daar haal ik plezier uit. Mijn zoon haalt geen plezier uit veel mensen (en kinderen) in zijn huis. Als mensen dat niet (willen) begrijpen dan vind ik dat jammer maar niet voldoende om mijn zoon zijn verjaardag anders te laten vieren dan hij prettig vindt. (is slechts mijn mening uiteraard he..)