Vrijwillige brandweer

Mijn moeder heeft bij de vrijwillige brandweer gezeten. De eerste vrouwelijke lichting toen. Ze was geloof ik 38. Wij ( kids) 18, 16 en 12. Dus ook niet klein meer.

Ze moest elke maandag oefenen. Als je dienst hebt kun je dus altijd worden opgeroepen. Dan moet je werk je daar dus vrij voor geven. Mijn moeder werkte bij de gemeente dus dat was geen probleem.

Ze vond het niet zwaar maar je komt wel veel tegen. Van een paard uit de sloot tot na een ongeval opruimen. Ook wel mensen uit een auto knippen en natuurlijk de brand zelf.

Mijn moeder ging meestal niet een gebouw binnen maar stond buiten met mensen te praten die vragen hadden et cetera...

Oud en nieuw was ze eigenlijk nooit meer thuis want standaard werden eigenlijk wel alle groepen de hele avond opgeroepen voor kleine brandjes.

 

Mijn vader zit bij de vrijwillige brandweer, al zolang ik me kan herinneren. Bij hem worden de feestdagen altijd verdeeld, zodat je bijvoorbeeld het ene jaar met Pasen vrij bent en het andere jaar met Pinksteren of Kerst. En verder draaien ze ploegendiensten, dus ze hoeven niet elke nacht beschikbaar te zijn ofzo.
Als je dienst hebt op feestdagen kan dat ook betekenen dat je gewoon thuis zit trouwens, als er geen meldingen komen. Maar je kunt dan niet zomaar ver van huis gaan.

 

Volgens mij is er nu veel meer aandacht voor de psychologische kant dan vroeger. Zowel bij de aanmelding/selectie, in de opleiding als na heftige inzetten. En dat is echt wel goed, want het is behoorlijk heftig om bijvoorbeeld iemand in een brandende auto te zien en diegene er niet tijdig uit te kunnen krijgen... Maar wel ontzettend belangrijk werk!

 

Oud en nieuw hoeft op zich niet elk jaar. Zal afhangen van de ploeg waar je in zit. Bij ons geeft zich een groepje zich vrijwillig op. Er is altijd genoeg animo. En als gezinnen gaan we vaak bij elkaar zitten. Als de mannen dan de deur uitvliegen zitten we tenminste nog gezellig samen.
Verder moet je er rekening mee houden dat het echt een mannen wereld is. Je moet er dus wel tegen kunnen dat je het gewoon te horen krijgt als je iets niet goed doet. Daar worden geen zijde doekjes om gewonden.
Qua sterkte wordt je getest voordat je toegelaten wordt. Je moet natuurlijk wel in staat zijn om je bewusteloze maat in geval van nood dat brandende pand uit te slepen.
En dan heb je nog de heftige inzetten. Ongelukken met dode mensen. (dode kinderen). Veel reanimatie oproepen die meestal niet goed aflopen etc. Die krijg ik als partner van ook vaak in meer details te horen dan me lief is. Niet alleen van partner maar ook van andere ploegleden . Dat moeten ze dan kwijt..
Je krijgt er mogelijk ook veel voor terug. Bij ons is het een soort tweede familie die je erbij krijgt. Iedereen staat voor elkaar klaar en we doen ook heel veel met alle gezinnen bij elkaar.

 

Mijn man zit bij de vrijwillige brandweer.
Hij is erbij gekomen toen hij 38 was of zo.

De opleiding duurde 1 jaar, 1 dag per week. Hij heeft er onbetaald verlof voor opgenomen van zijn normale werk, maar kreeg vanuit de brandweer wel een vergoeding, dus uiteindelijk viel de financiële schade mee.
Ze oefenen 1 avond per week hier. Wij wonen in een dorp, hij heeft niet zo heel veel uitrukken. Gemiddeld 50 per jaar, maar hij zit niet overal op, want hij werkt niet hier in het dorp, dus is alleen 's avonds en in het weekend beschikbaar.
Naast de uitrukken heeft de brandweer hier ook wel een sociale functie, bij veel evenementen zijn ze aanwezig, dus dat hoort er ook wel bij. Volgende week rijdt de brandweer bv mee in de Sinterklaasoptocht.

Inge1984 schreef al dat het een mannenwereld is, dat is hier ook zo. Echt van die lomperiken zitten erbij, daar moet je wel zin in hebben. Mijn man ergert zich er soms groen en geel aan, maar er zitten ook wel leuke collega's bij, dus dat maakt het wel goed.
Echt vrouwvriendelijk is het gewoon niet, hoewel er hier wel wat vrouwen bij het korps zitten (maar dat zijn, om eerlijk te zijn, ook wel bepaalde types die daar wel bij passen, zeg maar). Voor mij zou het niks zijn, haha.

Heel sterk hoef je volgens mij niet te zijn, maar een goede conditie is wel erg belangrijk. Ze moeten jaarlijks of tweejaarlijks een fysieke test doen, waarbij je bv ook met volle uitrusting trappen op moet rennen enzo, dus dat moet je wel kunnen. Maar als ik sommige van die kerels zie, met hun bierbuiken en onderkinnen, dan is overdreven fitheid blijkbaar niet echt een vereiste.

Reanimatie vindt mijn man het akeligste, vooral omdat dat meestal tevergeefs is. De brandweer is er vaak als eerste, sneller dan de ambulance, die bij ons van veel verder weg moet komen. Maar tegen dat je er bent zijn er al zoveel kostbare minuten verloren gegaan, dat het meestal toch al te laat is.
Zware ongelukken of grote branden komen weinig voor (in een stad wel meer, maar daar is dan vaak wel beroepsbrandweer). Mijn man zit er nu een jaar of 6 bij, maar is maar 1x bij een ernstig ongeluk geweest en 2x bij een grote brand. Voor de rest zijn het vaak automatische melders, omgevallen bomen, dieren in een boom of een sloot, kleine brandjes etc.

Feestdagen zijn hier nooit zo'n probleem. Er zijn er genoeg die graag op het rooster staan op oudejaarsavond. Die zitten dan met oud en nieuw ook gewoon op de kazerne de hele avond en dat vinden ze prima en gezellig. Mijn man was vorig jaar als een soort reserve oproepbaar, maar hij hoefde niet op de kazerne te zijn en is ook niet ingezet. Hier is ook niet veel gedoe over hoe vaak je beschikbaar moet zijn. Hij moet zich wel aan- en afmelden, zodat ze buiten dienst kunnen als er te weinig aangemeld staan. Dan moet een van de buurdorpen het overnemen, maar dat komt weinig voor. Een van de grote bedrijven hier in het dorp is werkgever van een groot deel van het korps en die hebben ook als afspraak dat ze mogen uitrukken als het nodig is, dus er zijn eigenlijk altijd wel voldoende mensen op het dorp aanwezig, alleen al van die werkgever.

 

Mijn man zit bij de vrijwillige brandweer.
Je zit ‘s nachts en in de weekenden in ploegendiensten de ene week op de andere week af. Met oud en nieuwe werken ze met piket. Daar kan je je voor opgeven. Dus het is niet zo dat je dan verplicht bent om te komen.

Voor de psychische kant hebben ze tegenwoordig veel meer aandacht. Ook gelijk na een heftig incident kom je als groep bij elkaar om het erover te hebben.

 

Mijn broer is brandweerman. Begonnen vanuit vrijwillige brandweer. Toen een full-time baan en kinderen tegen pubertijd. Naast dit alles zijn manschappen gedaan, MBO4 opleiding en weet ik wat nog meer. En nu brandweerman. De kinderen zitten allebei ook bij de vrijwillige jeugdbrandweer.

Ik als zus en als buitenstaander heb er gemengde gevoelens bij. Dienstbaar is het zeker en voor hem een droom die in vervulling is gegaan. Hij heeft er hard voor gewerkt. En het is best bijzonder om nog op je 44ste aangenomen te worden.

Houd rekening met paraat staan, pieperdienst en 1x in de zoveeltijd een nachtdienst geloof ik. En wat een ander al zei, vandaag een paard uit de sloot, morgen een reanimatie of een heftige uitslaande brand. Mentaal hier mee om gaan is ook wel een ding denk ik.

 

Vader, 2 broertjes én schoonzus allemaal

Het is wel echt een groot iets in je leven, maar voor hen echt een passie en een aanvulling op hun leven. Het is een soort tweede familie

Ik heb de genen niet meegekregen, ik ren hard weg als er een ongeluk oid gebeurd


Ik zou zeggen; ga kijken, kennismaken, meekijken bij de oefenavonden. Je hoeft absoluut niet sterk of méga fit te zijn. En ze staan om je te springen. En hier is het een dorp en draaien ze geen diensten oid hoor, zal overal anders zijn.

Natuurlijk moet je zoveel mogelijk beschikbaar zijn maar mijn broertjes werken op grote afatand in ploegendiensten dus dat houdt gewoon op dan. Welzijn ze daardoor juist weer op de gekste dagen en tijden wél beschikbaar



Ik vond het vroeger als kind hartstikke interessant en stoer, en dat dat ding vaak ging als we aan het eten waren of tijdens oud en nieuw oid, tja dat was gewoon zo..niemand had daar moeite mee haha. En als we oud en nieuw elders vierden dat stonden anderen paraat, dat werd afgestemd zegmaar.

 

Wij kijken het programma "als de Brandweer", super interessant! Misschien een aanrader als je geïnteresseerd bent? Ze volgen hierbij ook de vrijwillige brandweer, bij hele willekeurige incidenten. Sommige zijn leuk en mooi, andere heel heftig. Ik moet soms ook even wegkijken bij een ongeluk met verkreukelde auto's, bijv.

 

Misschien nog goed om te weten dat de opleiding gewoon hetzelfde is voor zowel vrijwilliger als beroeps. Dus ook de opleidingstijd die je er aan kwijt bent. Krijg je wel een vergoeding voor (net als alle uren die je daarna besteed aan uitrukken e.d.).

Is ook heel gebruikelijk (zeker niet verplicht) om af en toe een dienst te pakken op een beroepskazerne.

 

Een vriend van mij is beroeps. Momenteel zit hij thuis in afwachting van hulp. Hier in de regio veel treinspringers. Je moet er maar tegen kunnen om iedere x weer de lichaamsdelen bij elkaar te moeten zoeken. Afgelopen zomer de druppel, een vliegtuigongeval. Ik betwijfel of hij nog teruggaat.

Denk er heel goed over na. Sommige dingen krijg je misschien niet meer van je netvlies. Tuurlijk zijn er ook mooie momenten, maar over het algemeen wordt je daar natuurlijk niet voor opgeroepen.

Edit: mijn opa zat ook bij de brandweer. Echt nog met zo'n bel in de gang thuis. Ik zie 'm nog op zijn fiets springen naar de kazerne

 

Hier in de buurt aardig wat brandweermannen, onze wijk ligt vlak bij de kazerne (ja, ze zijn daarvoor speciaal naar deze wijk verhuisd, omdat ze zelf z.s.m. bij de kazerne willen zijn)

Wat meerdere hierboven beschrijven, de gezinnen trekken heel veel met elkaar op.

Ken er ook één die overdag in een andere plaats werkt, dus alleen buiten werktijd om beschikbaar, maar tijdens werktijd is hij oproepbaar bij de brandweer in die plaats. Blijkbaar is er soms veel mogelijk!

Onze brandweer wordt ook vaak ingezet bij grote branden, ongevallen, etc. In omliggende plaatsen. Iets met perslucht ofzo? Dus die worden wel vaker opgeroepen.

 

Wat leuk dat je dit overweegt! Ga vooral naar de infoavond en stel daar je vragen, zoals je in dit topic al leest is het in elke regio weer anders geregeld. Hier geen diensten of meedraaien in een beroepskazerne. Qua mannenwereld: dat is zo maar er komen steeds meer vrouwen bij de brandweer.

Jaarlijks word je getest op fitheid. Periodiek is er nog een andere test/onderzoek (PPMO) https://www.brandweernederland.nl/onderwerpen/periodiek-preventief-medisch-onderzoek-ppmo/

Daarnaast komt er inderdaad (gelukkig!) ook steeds meer aandacht en zorg voor de mentale kant, ook voor partners (in onze regio in elk geval, landelijk zie je dit ook terug).

Het is een heel bijzondere wereld waar je echt iets kan bijdragen aan de maatschappij. Maar het vraagt ook veel van je (op veel vlakken) en dat moet bij je passen. Laat je goed informeren. Ik ben benieuwd wat je uiteindelijk gaat doen

 

Mijn partner zit bij de vrijwillige brandweer. Hij werkt 3 dagen op kantoor elders dus op dat moment niet oproepbaar, wel vanaf het moment dat hij thuis komt tot hij weer naar werk gaat. Op thuiswerk dagen gaat hij wel als de pieper gaat.

Simpele dingen als een brandgerucht of gaslekkage tot ernstige ongevallen waar doden bij vallen. Ze worden vaker opgeroepen voor ongevallen dan voor branden trouwens.

De opleidingen blijven (hier) doorgaan. Na bijna 15 jaar is hij ondertussen al een tijdje bevelvoerder, tevens oppervlakte redder, pompbediende en chauffeur (kortom, alles). Ook zit hij bij het STH team van deze omgeving en wordt ingezet bij grotere rampen, explosies etc. Bij landelijke incidenten wordt gekeken naar de specialiteiten van een bepaalde kazerne. Hier zijn ze bijv naar Limburg gegaan ten tijde van de overstromingen. (Ivm de boot die ze hebben)

Nazorg na ernstige incidenten is goed. Van wat ik begrepen heb blijven ze uren met maatschappelijk werk napraten bij bijvoorbeeld dodelijke ongevallen zodat het uit het systeem gaat. Toch merk ik wel dat sommige dingen flink impact hebben, bijvoorbeeld wanneer jongeren overlijden bij een ongeval. Laatst een jongen van de leeftijd van onze oudste.

Wel een mannenwereld, weinig vrouwen in dienst maar als dat je niet deert, prima toch!

Fysiek: elk jaar (of vaker??) een keuring waarbij je met volle bepakking tig trappen op moet, en af, en weer op conditie moet goed zijn. Haal je het niet, dan mag je niet meer ingezet worden tot je het wel weer haalt.

Elke week wordt hier geoefend. Regelmatig ook trainingen in warmtecentra of in Duitsland voor bepaalde specialisaties.

 

Mijn man zit al bijna 13 jaar bij de vrijwillige brandweer.

Je moet vooral heel goed nagaan of je werk- en thuissituatie het toestaan dat je onverwacht urenlang weg kunt zijn.
In ons dorp werken ze niet met diensten dus in principe moet je altijd beschikbaar zijn.
Dat kan zijn om een uurtje te helpen bij de bevrijding van een bekneld slachtoffer bij een auto-ongeval, maar dat kan ook een grote brand zijn waar een hele nacht geblust moet worden.

Verder maak je echt heftige dingen mee. Niet alleen de duidelijke bloedige horror toestanden (been in een grasmaaier, mensen aan flarden onder de trein etc.) maar ook de confrontaties van familieleden die bij overleden slachtoffers van een ongeval of een zelfdoding komen bijvoorbeeld.

Verder moet je ook fysiek echt wel een goede conditie maar ook flinke kracht hebben om het gereedschap, de slangen etc. goed te kunnen hanteren, trappen op te kunnen met ademlucht op.

Anderzijds is er veel gezelligheid en teamgevoel en soms ook hilarische situaties.

Het is echt heel goed en nuttig werk, maar je moet wel vrij zeker zijn dat bovenstaande haalbaar is voor je, voordat je eraan begint.

 

Dat klinkt goed zeg!
Leuk, veel succes!