Wij zijn van net te klein rijtjeshuis achter school naar een vrijstaande woning gegaan in de wijk ernaast. Onze bijna 10 jarige durft bijna zelf naar school te fietsen. Ik vind het echt jammer dat ze niet zo de wijk in kan om klasgenootjes te bezoeken. Op de woensdag rij ik haar overal heen als het moet. Maar... dit is tijdelijk. Over 2 jaar gaat ze naar de volgende school en gaat ze zoiezo zelf op pad. We zijn blij dat we dit huis niet daarom hebben laten schieten. Bovendien hebben we een stacaravan en met lekker weer de weekenden dus niet thuis. En onze meiden zijn wel huis plakkers. Vinden het heerlijk om gewoon thuis te spelen. Maar dit huis.. het is geweldig. Het geeft zoveel psychische vrijheid dat je lekker privé zit. Geen buren die zicht naar binnen of in je tuin hebben.
Vrienden van ons hebben deze stap gemaakt en werden helaas diep ongelukkig. Kinderen voelden zich eenzaam, maar grootste probleem bleek het grote perceel. Op het werk zaten zij al na te denken, wat ze nu weer moesten doen als ze thuis kwamen. Dit soort percelen vergen echt heel veel onderhoud. “Eventjes” snoeien is er niet bij. Het bleek te druk in combj met hun jonge gezin en zijn terug verhuisd. Je kunt het altijd proberen, is het niets dan zet je het te koop. Niets is voor eeuwig.
Wij wonen ook op een groot perceel (meer dan 5000 m2). Ik herken dat vele werk helemaal niet. We maken het zo onderhoudsvrij mogelijk. En wat iemand hier al zei: met zoveel grond is het wat minder perfect. Kantjes knippen doen we echt nooit. De robotmaaier maait de ene helft van de tuin, wat helemaal gazon is. Daar komen nog wel wat fruitbomen in volgend jaar. Aan de andere kant is een gedeelte speeltuin (nu nog gras, maar daar kan de robotmaaier niet komen dus daar komen houtsnippers, ook amper onderhoud nodig). En een deel is weiland voor wat schaapjes. Die houden het prima bij We hebben nu wel wat perken aangelegd, maar met zulke meters hou ik niet van priegelwerk, dus het zijn grote perken met 1 soort plant er in per perk. Dat is het enige wat we soms bij moeten houden. Ohja, en af en toe een boom snoeien, maar dat is eens per jaar. Mijn man geniet wel erg van dat werken in de tuin, dat scheelt, maar wekelijks? Absoluut niet, dat is hier echt niet aan de orde. Wat ik wel tegen vind vallen zijn de kosten. Zo moeten we onze oprit nog 'leggen', prijsopgave, we zijn zo 25.000 kwijt aan stenen en spliten en het leggen er van. Doordat het meteen weer zo veel meter is. En 1 perk met planten, een perk is meteen zo 15 meter lang, dus tel maar uit. Net als terrassen aanleggen. Creatief zijn helpt ons wel. Gratis stenen via marktplaats (net zo lang zoeken tot je dezelfde gevonden hebt, en iets minder kritisch zijn qua grootte bijvoorbeeld) en mijn man kan zelf straten, dus het kostte ons alleen wat zand en een huur trilplaat. Het wonen vind ik heerlijk, ik zou nooit meer tussen buren willen wonen (zo lang ik de keus heb natuurlijk). En de kinderen, tja, dat verschilt per kind. We hebben er 1 die liever in een wijk had gewoond. Maar ze worden zo snel groot, en dan gaan ze op de fiets overal heen. Daar staat ook tegenover dat we een heel groot opzetzwembad hebben (en de wens voor een vast zwembad voor de toekomst), trampolines, schommels, glijbanen etc, bomen om hutten in te bouwen, ze lopen zo naar het bos om daar te spelen, of gaan het weiland van de buurman in. En geen stalling nodig voor een kar, caravan, camper of wat je ook maar hebt. Dus mijn conclusie: de allerbeste stap die we ooit hebben gezet
Wij hadden 800m2 tuin en dat was als je alleen keek naar gebruik heerlijk. Onze tuin bestond uit 2 delen. Een stuk zoals iedere tuin en daarachter een soort pizzapunt weiland. Als je het voorste stuk netjes had moest het achterste gedeelte en als je daarmee klaar was moest het voorste gedeelte weer. Vooral in de zomer was het echt veel werk. En mijn man was er heel erg lang mee bezig. Hij is er blij dat we nu een veel kleinere tuin hebben. Wel een vrijstaand huis in een dorp.
Wij wonen sinds een paar jaar vergelijkbaar. 3500m grond en iets van 250m woonoppervlak. Hiervoor ook in een tussenwoning die helemaal klaar was en onderhoudsvrij. Wij hebben hier bewust voor gekozen, juist omdat het veel werk is. We waren altijd erg graag in de weekenden op stap met het gezin, maar de kinderen werden groter en wilden dat niet meer. Mijn man is gek op tuinieren en hij kan zich hier helemaal uitleven. We hebben een moestuin, veel fruitbomen, een kruidentuintje, een kas…. We hebben ook wat diertjes nu en de weekenden zijn druk met de zorg voor huis en tuin. Soms is het wel wat veel, hoor, maar we genieten er wel van. Ik heb sinds een tijdje wel een schoonmaakster voor drie uur per week, zodat ik niet de hele zaterdag aan het schoonmaken ben. Altijd als ik thuis kom voelt het alsof ik aankom bij een vakantiehuis. We wonen op zo’n mooie plek en het huis is ook helemaal naar onze smaak. Het grote onderhoudswerk is langzamerhand klaar en het ziet er mooi uit allemaal. Er blijft altijd wel werk, want het is een heel oud huis en er gaat altijd wel iets kapot. Voor de kinderen had het niet gehoeven. We wonen hiervoor midden in het dorp, ze konden zo naar buiten en daar waren altijd wel anderen om mee te spelen. Vooral mijn jongste mist dat wel. De anderen waren toen de buitenspeel leeftijd wel voorbij Hij was 9 toen we hier kwamen wonen en het is net te ver van het dorp om makkelijk buiten te gaan spelen. Inmiddels heeft hij een telefoon dus nu kan hij makkelijker even afspreken om elkaar ergens te ontmoeten. Als ze jonger waren geweest hadden ze hier meer aan de tuin gehad, qua buiten spelen, maar ik denk dat ze het altijd op straat kunnen spelen eigenlijk belangrijker vonden. Op straat spelen is hier geen optie, wij wonen aan een dijk langs een van de grote rivieren en er wordt hier best hard gereden en er is geen trottoir. Het eerste jaar hebben de kinderen best gemopperd dat alles zo ver weg was ineens. Ook school was wat verder fietsen, maar 1,5 km, maar toch merk je dat met eerder weg moeten en later thuiskomen dan voorheen. En voor elk wissewasje qua sport of vrienden ook weer extra fietsen. Inmiddels zijn ze eraan gewend en hoor ik ze er niet meer over. Mijn belangrijkste advies is om te kijken of je kinderen wel echte thuis/tuinspelers zijn. Als ze liever op straat spelen, dan is een verhuizing naar buitenaf misschien niet het handigst op dit moment. Ruzie maken kunnen ze ook in een gigantische tuin. Het is wel fijn dat je je wat minder zorgen over de buren hoeft te maken qua speelgeluiden. En verkijk je niet op het werk van zo’n grote tuin en huis. Wij vinden het heerlijk om te doen, maar als je er niet echt van houdt en geen groene vingers hebt, dan kun je natuurlijk wel een hovenier inhuren, maar dat kost ook weer geld. Ik weet wel dat als mijn man onverwacht zou overlijden of zo, dat ik dan hier niet zou kunnen blijven. In mijn eentje trek ik al dat onderhoud echt niet. De kinderen helpen soms wel eens wat, maar die hebben niks met de tuin, dus dat gaat niet echt van harte (behalve op de zitmaaier, dat is dan wel weer leuk).
Wij wonen met 3 kinderen in een huis van 1990 m3 op een perceel van iets meer dan 5000m2. We wonen buitenaf, maar 20 minuten fietsen naar de school van de kinderen en het centrum van de stad. Dus prima te doen! Zo maar even wat overwegingen. Ik zou het met kleine kinderen niet doen, dan word je een taxi service. Die van mij zijn 15, 13 en 11 en gaan gewoon overal zelf heen op de fiets. Hun vrienden komen ook gewoon hier op de fiets. De 'zoete inval' is wel minder omdat mensen en dus ook vriendjes en vriendinnetjes niet zo maar aan komen waaien. Ik vind dat heerlijk, maar je moet van de rust houden. 5000 m2 is wel heel veel. Niet te veel, maar wel veel. Je moet zelf handig zijn. Ik heb een zitmaaier, een grote bosmaaier, een diesel motor zaag, en dan nog van alles erbij. We hebben een boomgaard, een vijver, veel gras, een voetbalveld, een stuk weiland waar we koeien van de buren laten grazen. En daardoor is het onderhoud niet enorm. Wat @riean al zegt, je moet gewoon niet te secuur zijn. En de kinderen moeten ook meehelpen, die maaien ook op de zitmaaier. Maar je moet wel zelf wat kunnen, zo af en toe valt er een boom om, moet er veel gesnoeid worden en dan moet je dat weer verbranden. Ik zeg altijd: je kunt prima buitenaf wonen als je ofwel veel geld hebt om het in te huren, ofwel zelf handig bent. Als je geen liefde hebt voor buiten werken kan ik je vertellen dat je het met alleen een robotmaaier niet redt. Ons huis heeft een woonoppervlakte van ongeveer 500m2. Besef ook dat dat betekent dat je ofwel de hele dag aan het schoonmaken bent, of dat je hulp inhuurt, of dat je je standaarden iets verlaagd. Ik heb het laatste gedaan. En op de benedenverdieping raast de hele dag de stofzuigrobot rond want iedereen stampt hier met zijn vieze voeten naar binnen Het betekent ook (in ons geval) een verdubbeling van de energielasten en wij kwamen van een volledig energielabel A vrijstaand huis.. Op zonnige dagen is het droom. In de winter moet je er tegen kunnen. Een groter, wat kouder huis. Guur over de weilanden. Het bezoek wordt minder. Ik vind het heerlijk maar je moet geen enorm sociaal dier zijn. Al met al vind ik het geweldig en raad ik het iedereen aan, maar het is niet voor iedereen. De rust, de ruimte, de prachtige omgeving, het heerlijk buiten zijn, de ruimte binnen. 's ochtends wakker worden met schapen om je huis. Het is het helemaal waard. Maar je bent wel altijd met je huis en gronden bezig. Als je een sociaal dier bent dat graag aanspraak heeft en lekker tijd heeft om terrasjes te pakken zou ik het niet doen.
Je gaat het al doen dus die keuze is gemaakt. Als je zoiets kunt kopen heb je waarschijnlijk ook de financiën om hulp daarbij in te schakelen. Want een hovenier is echt noodzakelijk voor meerdere malen per jaar groot onderhoud. Daar heb je zelf vaak niet eens de apperatuur voor. En daarnaast moet het ook worden afgevoerd of versnipperd etc. Dus een aanhanger aanschaffen is misschien een idee? Onderhoudsvrij is trouwens echt onzin. Dat bestaat gewoon niet. Groen heeft altijd onderhoud nodig anders kom je al snel in een wildernis terecht. De mensen die ik ken met dit soort afmetingen hebben ook echt weinig aan een robotmaaier. Die hebben echt wel zo'n zitmaaier waarmee ze over het gazon gaan. Kinderen willen best eens meehelpen maar verkijk je daar niet op. Die hebben andere interesses. Het is heerlijk wonen. Maar verkijk je niet op het continu bezig zijn met huis en tuin. Dat stopt eigenlijk nooit. Wij zijn bewust weer wat kleiner gaan wonen. Want we hebben meer interesses dan alleen maar daarmee bezig zijn (en het is nooit klaar of af). En voor jonge kinderen is het buitenaf wonen heerlijk. Maar tiener hebben weer andere behoeften.
Wij gaan in April verhuizen van een tussenwoning van 130m2 naar een vrijstaande woning van 175m2 met oprit voor 3 autos, garage en berging, en van een tuin van 12.5 x 5 naar een tuin van 15 x17 gemeten vanaf de achtergevel , vanaf de voorgevel en de zijtuin is hij 30 diep bij 17 breed. Wij wilden graag een grotere tuin, maar niet té groot. Dit is voor ons precies goed. Mooi gras erin, fruitbomen, mooi aangelegd, op het zuidwesten en aan de achterzijde ook helemaal vrij. Vroeger zei ik altijd dat ik het liefst een mega tuin wilde van 1000m2 etc, maar dat zie ik toch echt niet meer zitten
Wij hebben een tuin van 11are, dus ook best groot. En ik vind het fantastisch. Qua onderhoud is onze tuin zeker niet altijd spic en span maar wel onderhouden. We doen alles zelf met ons 2 en hebben een gewone grasmaaier waar je achter moet lopen. We hebben een grote moestuin, leuke hoekjes, redelijk wat planten enz. Een lekker ruige tuin. Veel diertjes ook te zien steeds. Als kind vond ik het ook geweldig om een giga tuin te hebben, veel speelruimte, en stonden mijn broers te voetballen was er nog plaats genoeg voor andere dingen te doen. En deel van de tuin was afgezet en het gedeelte daar achter mochten we dan graven en kampen bouwen Enzo. Mijn broers hebben ooit een heel loopgravennetwerk gemaakt als kind waren we gewoon altijd buiten aan het spelen. Of we liepen 3 rondjes door de tuin met een picknickmand en gingen dan picknicken in de tuin. Echt zo fijne herinneringen. Ons huis is ook groot, volgens de schatter 250 m² maar dat we zonder de volledige onderkeldering en zolder bijgeteld. dat vind ik iets moeilijker om goed bij te houden, zeker omdat we op de bovenverdiep nog in verbouwingsmodus zitten waardoor er al eens wat teveel stof rondvliegt. Maar nu ook weer niet dat het smerig is haha. Ik ben gewoon niet echt een huishoudprinses. Wij hebben nog geen gezin maar ik ben in de buurt opgegroeid en zat een stad verder op school omdat mijn moeder daar les gaf. Maar bij zowel mijn als mijn broers is het nooit een probleem geweest om niet in de buurt van vriendjes te wonen. Behalve dat we afhankelijk waren van de auto en dus niet zelf naar afspraakjes konden. En toch speelden we heel vaak met vriendjes. Ik denk wel dat het in België iets minder de gewoonte is om op straat of in speeltuintjes te spelen met kinderen uit de straat. Hebben we nooit gedaan. Ik denk dat mijn ouders dat het vervelendste vonden toen we op puberleeftijd waren en we dus ook niet met de fiets naar fuiven konden
Wij zijn van een 2 onder 1 kap met ongeveer 300m2 grond naar een vrijstaande woning gegaan van 250m2 en 2000m2 grond. Het is wel meer werk, maar ik vind het dus super leuk werk. Alleen die blaadjes daar word ik lichtelijk agressief van, maar het is goed voor de dagelijkse beweging. Het bestaat uit een redelijk deel gras wat ik graag maai. Veel bomen met allerlei vogels waar ik echt van geniet. Een grote oprit voor een stuk of 8 auto’s en een hele haag er om heen. Dat is 1 of 2 keer per jaar snoeien wat ook geen ramp is. Verder hou ik het onkruid elke week in bedwang. Belangrijkste is dat je bezig blijft. Dan hou je alles gemakkelijk netjes. Als we op vakantie gaan dan komt er 1 keertje een tuinman die de boel netjes houdt zodat ik niet achter de feiten aan ga lopen. Het huishouden is ook goed te doen, al hebben we wekelijks wel een huishoudster. 2 a 3 uurtjes voor de 3 badkamers en de bovenverdiepingen stofzuigen en dweilen. Wij hebben geen kleine kinderen meer die rotzooi maken. 2 pubers die prima mee draaien in het huishouden. Een glazenwasser eens per 6 weken en de schoonmaakster doet elke 8 weken de ramen van binnen. Ik geniet nog iedere dag van de ruimte. We zitten nog wel in het centrum aan de rand van een park met op 300 meter afstand 2 supermarkten. Ik wil (nog) niet helemaal buitenuit gaan wonen met 2 puberende kinderen. Nu is het 5 minuten fietsen naar het station. Als de kinderen uit huis zijn zullen we denk ik wel buitenuit gaan wonen.
Wij hebben een vijfde van jullie tuin en 220 woonopp en maar 2 kinderen..maar krijg het echt niet voor elkaar. ..loop echt tegen een burn out aan zoveel werk en dan heb ik de lat echt laag, zoals ik hier soms lees dat mensen wekelijks allerlei klusjes als keukenkastjes e.d. doen.. daar heb ik hooguit 1xpj tijd voor. Tuin is inderdaad ook al best wat werk naast dat er altijd allerlei klusjes zijn. Maar als je een goede hulp hebt minimaal 4-8u per week en een tuinman dan zou ik echt zeggen go for it. Alhoewel mijn dochter echt een binnenmens is dus die zie je alleen paar mnd per maand vrijwillig buiten zoon wel meer maar in winter ook echt niet. Misschien als je 2 jongens hebt dat dat anders is. Ik vind dit ook niet klinken als buitenaf trouwens. Wij wonen ook1.5km van alle faciliteiten maar is gewoon nog in de plaats zelf, echt geen enkel probleem, fiets overal naartoe en kids ook.
Ik vond het juist als puber verschrikkelijk om buitenaf te wonen.. Altijd gebracht moeten worden, eind fietsen naar de eerste bushalte, weinig vrienden dichtbij.. Als jong kind vond ik het fantastisch en nadat ik mijn rijbewijs had ook weer.. Ik zou het direct doen TS als je de kans hebt. Maar wat iemand al zei, even eerlijk de voor- en nadelen op een rijtje zetten misschien? Wat ruziënde kinderen betreft: Ruziën zullen ze vast blijven doen, maar ik vind wel dat het bij ons verbeterd is nadat we van een kleine nieuwbouwwoning naar een grotere woning met grotere en gescheiden ruimtes zijn gegaan en een grotere tuin.
Het zal ook voor iedereen persoonlijk zijn. Wij zitten "maar" 1,5 km buitenaf. Dochter fietst 10 km naar school, dat had ze vanuit het dorpscentrum waar we hiervoor woonden net zo. Vriendjes/vriendinnetjes komen ook gewoon, omdat het helemaal niet zo ver is. Het is ook maar net wat ze gewend zijn natuurlijk. Die van ons moesten bv altijd zelf lopen of fietsen naar school. Onze buren brachten hun kids bijna altijd met de auto weg. Ik denk dat zulke kindjes die gewend zijn overal heen gereden te worden meer moeite zullen ervaren.