Als je op reddit ervaringen leest van kinderen met oude ouders, dan lees je toch over depressieve gevoelens, angst om te verliezen en gevoel of het zo oneerlijk is. Ik ben heel blij dat ik dat nu nog niet terug lees. Ik krijg er af en toe een enorm schuldgevoel over.
Eerlijk mensen hebben altijd wat te zeggen, Krijg je een 2e jongen dan gaan ze zeggen en nee niet nog een 3e voor een meisje? Of als je nog geen kids hebt, en wanneer jullie? Of ze gaan het hebben over ga je nog niet verhuizen, een andere baan nemen, Ohhh een nieuwe auto en ga maar door. Voor sommige is het nooit genoeg. Hier was mn 1e zwangerschap niet goed gegaan en weet heel goed dat het kinderen krijgen eigenlijk echt wonderen zijn. Ik heb echt jonge ouders zijn met 21 begonnen en de laatste kregen mn ouders ook met 37. Ook ik denk wel eens als ik 10 jaar eerder was begonnen hoe zou het dan geweest zijn maar eerlijk het is wat het is en je hebt niet altijd een keus hierin het loopt zoals het loopt. Tegenwoordig krijgen vrouwen met 40+ nog kids(vroeger ook) Geniet van je gezin dat is het belangrijkste!
Lief @esklessebes. En het is waar dat je altijd dat soort vragen hebt. Ik heb ook een hele erge zwangerschapsdepressie gehad, hopelijk zijn dit alleen nog de naweeën en kan ik er binnenkort mee ophouden met erover nadenken. Want ik weet intellectueel ook dat ik er niks aan kan veranderen.
Jeetje dat is toch niet oud. Laat je niet beïnvloeden hoor ook is het moeilijk. Bij ons in de vriendengroep is iedereen ouder Eerst gestudeerd, alles op orde brengen en pas halverwege de 30 aan de kinderen. Sommige pas eind 30. Het is net hoe je erin staat. Meer levenservaring heeft ook voordelen toch. Wij zijn ook oudere ouders dus en mijn kinderen vinden dit prima. Ze vinden het juist wat gek dat een klasgenootje nog hele jonge ouders heeft, zijn ze niet gewend in de omgeving haha.
Tja maar mijn ouders waren jong en mijn moeder is overleden toen ze 53 was. Dat is niet de normale verwachting maar helaas wel de realiteit. Angst om te verliezen blijft en ik vind het oneerlijk dat ze mijn kinderen niet ziet opgroeien. Aan de andere kant hebben mijn kinderen opa en oma van mijn man zijn kant, die werken niet meer, hebben alle tijd van de wereld voor ze. Dat in tegenstelling tot mijn vader die nog gewoon moest werken. Alles heeft voor en nadelen toch
Maakt niet zoveel uit wat anderen vinden. Je kan ook niet bepalen wanneer je juist zwanger wil worden. Je kan er naar trachten en hopen maar bepalen kan je niet. Laat u allesinds niet gek maken. Mensen weten altijd iets . Ben je jong: ohnee je hebt nog geen levenservaring (gezegd door een dame van 35 die leefde als een 18jarige ), ohnee ik wil eerst stabiliteit (tja die had ik al vroeg, moet ik dan nog 15 jaar wachten, omdat het bij anderen langer duurt). Ben je wat ouder : oh ocharme uw kindje heeft oude ouders. In ons geval ocharme neem een 4de uw 3de zal zich alleen voelen. En zo word er wel altijd iets gezegd .
Doe je het ooit goed als ouders? Overal is wel wat op aan te merken. Mijn oudste heeft hele jonge ouders, wij waren bij haar geboorte 22 en 23 jaar. Bij onze jongste waren we 38 en 39. En dan zal bij ons weer iemand het commentaar kunnen hebben dat we met 7 kinderen er vast wel een paar aandacht te kort komen. Geniet van je jongens en laat wat andere denken van je af glijden.
Ik denk dat emotioneel en lichamelijk stabiel zijn hierin veel belangrijker is. Jij kan zeggen dat je hier eerst aan gewerkt hebt voordat je voor een tweede kindje durfde te gaan. Lief zijn hierin voor jezelf!
@Herstarter86 ik denk dat dat een super goede houding is! Mijn man gaat ook richting de 40 dus dit is ook wel iets wat wij wel eens besproken hebben. Hij heeft een oude vader en wil dat zelf niet zijn voor zijn kinderen. Maar onze conclusie was dat je zelf ook invloed hebt op hoe je oud wordt. Mijn opa was echt een hele oude man toen hij 65 was en stierf. Maarja, een leven lang gerookt, in de mijnen gewerkt, COPD. Hij was echt op. Mijn moeder is nu 65, super fit en bij de tijd. Maar ze leeft gezond, werkt buitenshuis en heeft veel sociale contacten van allerlei leeftijden. Mijn schoonmoeder is net zo oud, maar is echt een 'oma'. Heel ouderwets, tikkeltje wereldvreemd. Dus ik denk dat je er voor een gedeelte ook zelf invloed op hebt hoe je straks voor je kinderen bent. Naast proberen om gezond en vitaal te blijven moet je natuurlijk ook gewoon een portie geluk hebben in het leven. Mijn vader is jarenlang ziek geweest en is twee jaar geleden overleden. Hij was begin 60. Dus ja, op jongere leeftijd kinderen krijgen wil niet altijd zeggen dat je meer tijd hebt met elkaar.
Ja hoor, hier die ook gehad. En mensen hebben altijd wat op te merken. Ik was 23 bij mijn eerste, mijn zusje 38, tja, leven loopt niet altijd zoals je het misschien wilde. Mijn vader was 37 bij mij en 39 bij mijn zusje, geen hoor. Ik merk nu hij 77 is, pas dat hij niet meer de jongste is, maar dat lijkt me normaal op die leeftijd. Afgelopen zomer was hij nog aan het voetballen met de kleinkinderen.
Zelf heb ik ook 'oude' ouders. Mijn vader was 44 toen ik kwam en m'n moeder 39. Ik heb dat nooit oud gevonden. Het is zoals het is. Wat hierboven al gezegd is: iedereen heeft wel commentaar ergens op. Je doet het in de ogen van de ander nooit goed. En verder ook eens met dat je zo oud ben als je jezelf voelt of gedraagd. Mijn schoonouders zijn nog best jong, maar gedragen zich alsof ze hoogbejaard zijn. Dat vind ik erg hilarisch. Je moet alles voor ze doen, want ze zijn oud. Terwijl ze 60 en 59 zijn. Echt belachelijk.. Zelf ben ik nu 37 en zwanger van ons 4e kindje. Heb er geen seconde over nagedacht of mijn kind me misschien oud zal vinden..
Het leven is nu eenmaal niet maakbaar, ik vind het juist mooi dat je lichaam er op dat moment weer klaar voor leek te zijn. Ik was 36 bij mijn jongste en ervaar het helemaal niet zo. Ik heb ook mijn redenen waardoor het zo gelopen is. Je weet toch niet hoe het leven gaat lopen, mss word je 100 en kan je nog kleinkinderen zien opgroeien, misschien loopt het anders. Geniet van je prachtige kinderen❤️ en laat ze maar kletsen (en niet meer Googlen)
37 oud nee joh! Jonge bloem. Echt wat onzinnige opmerkingen krijg je. Mensen hebben echt altijd wel wat aan te merken. Ik was net 40 toen mijn jongste geboren werd, wat ouder moeder worden heeft ook zijn voordelen. Net als jong moeder ook zijn voordelen heeft en beide nadelen. En angst voor verlies: Aan verlies zit geen leeftijd. Zo ben ik mijn neefje van 5 maanden verloren, mijn vader van 35 en bij vrienden hun dochter van net 4. Dus tsja, het leven is nu eenmaal niet maak en planbaar. En het komt zoals het komt.
Je kan niet kiezen op welke leeftijd je ouders word Wie zegt dat het gelijk lukt ? Dat de zwangerschappen goed gaan ? En niet iedereen word 80 en ziet z'n kinderen opgroeien Ik zie genoeg mensen overlijden ( op m'n werk )van kinderen tot volwassenen niemand heeft garantie voor morgen
Tja, zo zijn er ook weer mensen (zelfs onderzoeken) die beweren dat "oudere" moeders betere moeders zouden zijn. Iedereen vindt wel iets en uiteindelijk draait het om je eigen keuzes. Zelf ben ik blij dat ik relatief jong moeder werd (22 en 26), maar ik realiseer me ook dat ik geluk heb dat het direct lukte. Dat gaat niet bij iedereen zo makkelijk. Een nicht van mijn man is pas bevallen van haar 1e kindje, na jarenlange trajecten en vruchtbaarheidsproblemen, ze is 41. Mijn schoonmoeder was ook oud toen mijn man geboren werd, 45 (zijn oudste zus die nu nog leeft is 18, de alleroudste broer was 20 jaar ouder dan hij). Natuurlijk was het anders geweest als mijn schoonmoeder nu in de 60 was ipv in de 80, maar dat maakt verder toch ook niet uit. Alles heeft z'n voor- en nadelen.
Ik denk dat de definitie van wat een 'oude moeder/vader' is ook heel erg van je sociale bubbel afhangt. In onze vriendenkring en familie heeft vrijwel niemand voor zijn dertigste kinderen gekregen. Ik was met de eerste op mijn 29e echt vroeg. De meeste tweede en derde kinderen zijn geboren toen de moeders minstens 35 waren en veel vaders 40+. Maar als ik in bepaalde FB-groepen lees, dan wordt 27 al als extreem oud bestempeld om een eerste kindje te krijgen. Ik zou me dus echt niets van dat soort commentaar aantrekken, al was het alleen maar omdat zij je gezin niet runnen en je er bovendien ook niets aan kunt veranderen.
Ik was 42 toen ik onverwachts zwanger bleek van onze jongste. Niks aan gedaan om het te voorkomen hoor en ze was heel erg gewenst maar een zwangerschap bleef al al jaren uit. Toen ik zwanger bleek, schrok ik wel even. Ik zal 54 zijn als ze in groep 8 zit, en 60 als ze klaar is op de middelbare school. Wellicht zijn we met pensioen tegen de tijd dat ze afstudeert... Dat is even confronterend maar het is wat het is. Ik was 30/33/37 bij de andere zwangerschappen.