Mijn zoon wordt bijna 4 en hij heeft heel veel zin in school. Hij heeft al van zijn neef begrepen dat je op de basisschool speelafspraakjes kan maken en dit is waar hij het meest naar uitkijkt. Hij begrijpt het concept heel goed. Zoontje is assertief en sociaal dus ik denk dat hij hier meteen werk van zal maken. Ik merk dat ík het echter nog een beetje spannend vind. Omdat ik er simpelweg niet aan gewend ben mijn zoontje bij iemand te laten spelen zonder mij erbij. Alleen soms bij buurmeisje en natuurlijk familie. Ik merk dat ik dat wel een stap vind, dat loslaten. Is dit herkenbaar voor iemand? En hadden jullie kinderen meteen speelafspraken of hebben jullie daar even mee gewacht? De eerste weken lijken me al zo indrukwekkend voor een net vierjarige. Benieuwd hoe dit bij jullie ging!
Mn zoon had daar niet zoveel behoefte aan. En daarna kwam corona (na 10 weken school). Ik kan het me niet zo goed meer herinneren, maar volgens mij heeft hij toch wel gespeeld voor die tijd. Mn dochter wilde wel direct spelen, heb dat ook gewoon gegaan. Als je kind het aankan, waarom dan niet. Gewoon twee uurtjes. Ik ben normaal best moeilijk met loslaten, maar dit vond ik eigenlijk wel meevallen.
Hier ook een extravert kind en al meerdere speelafspraken gehad. Terwijl ze pas een paar maandjes op school zit. Misschien kun je de eerste speelafspraken bij jullie thuis afspreken zodat je de andere kindjes ook beter leert kennen. Als je ziet dat het goed gaat is het misschien makkelijker voor je om je kind dan ook bij de ander te laten spelen? Het is ook vaak maar een uurtje max 2. Scheelt wel dat de kindjes waar ze bij ons mee afspreekt allemaal op loopafstand van huis wonen. Is dat bij jou ook zo?
Mijn oudste wilde direct bij haar 1e wendag afspreken. Vond dat zelf iets te gek Ze ging snel speelafspraakjes maken. De 1e keer ging ik even mee, weten waar ze wonen en ouders leren kennen. Bij de 2e was ik wat makkelijker maar zij heeft er (nu nog steeds) wat minder behoefte aan. Ervaring hier is dat in het begin vaak nog even mee gegaan wordt. Voor de kinderen is dat soms ook wat fijner.
In het begin mocht dat niet van mij Ze moeten net wennen aan school en ze hadden na schooltijd echt even tijd nodig om bij te komen je leert vaak de ouders wel Wat kennen op het plein en je kan ook eerst bij je thuis afspreken om te kijken hoe het andere kind is
Leuk!! Vond dat wel heel gezellig, oudste vond het wat spannend, dat kwam wat later op gang. Jongste stond al speelafspraakjes te maken op het schoolplein (als we de oudste gingen ophalen) met vriendinnetje van KDV die paar maand ouder is, die zat al op school. Eerste paar keer mee geweest wegbrengen, ben er nooit de hele tijd bij gebleven.
Bedankt voor de reacties! Fijn om te weten hoe dat ongeveer gaat, ook de duur, 2 uurtjes lijkt me ruim voldoende, vooral na een schooldag. Ik denk dat ik het wel prettig vind hem in het begin te brengen als het bij een ander kindje is. Maar ik blijf er zelf dan niet bij idd, lijkt me wel goed voor hem die vrijheid. We zullen het de eerste weken waarschijnlijk rustig houden. Hij zal wel een beetje moeten wennen en ik heb nog geen idee hoe dat precies gaat op zo'n schoolplein. We kennen nog niemand, kdv is in andere wijk, we wonen in het centrum van een vrij grote stad.
Het is ook gewoon niet altijd mogelijk, wel goed om hem daarop voor te bereiden. Kinderen verzinnen soms van alles, maar dan komen ze buiten en dan is er bijv BSO of zwemles. Ik deed het zelf in het begin rustig aan, mijn zoontje vindt het nu nog te spannend om bij andere af te spreken. Er komt wel eens een vriendje mee, maar hij vindt het ook nog heel fijn om lekker thuis te spelen.
Verschilt ook erg per kind/combinatie. Nr5 heeft een vriendinnetje waarvoor uur lang zat is, een vriendje waarbij ik een uur zat vind cool en een vriendinnetje waarbij ze na 3,5u mopperen dat "het al tijd is", die kunnen zo heerlijk samen spelen.
Ik denk dat je vooral naar je kind moet kijken. Als hij enorm uitkijkt naar die speelafspraakjes, zou ik hem daar niet in belemmeren, dat zorgt ook voor teleurstelling en school hoeft niet vermoeiend te zijn he. Mijn oudste 2 hebben er echt geen minuut van bij hoeven komen of echt hoeven wennen. Bij mijn oudste hadden we geregeld dat in zijn eerste maand school geen BSO nodig was, nou, na 2 dagen school kwam hij vragen wanneer hij nu eindelijk eens naar de BSO kon. . Hij had op zijn wendagen al afgesproken, Maar die kindjes kende we nog van de peuters. Daar sprak hij er ook vaak mee af. Mijn tweede sprak ook vrij snel af, en inderdaad, in het begin reed ik dan een keer mee om hem af te zetten, maar dat vond hij al na 1x heel stom. Dus ja. Laat het ook een beetje los en kijk gewoon naar je zoon en laat je eigen angst niet heersen zeg maar. En qua duur, ook kijken naar je zoon en de klik met een kindje en wat jezelf aan kan als ze komen spelen. Ik heb net als @toch3 ook per kind verschillende speeltijden. Waarbij ik 1 vriendje heb die elke week mee eet me tlunch en diner, heb ik er ook 1 die ik niet eens laat mee lunchen, die komt daarna pas en gaat ruim voor het eten weer naar huis. (hier is school om half 1 uit op woensdag en vrijdag).
Hier deden we het in het begin alleen bij ons thuis, na een paar keer ook bij anderen. Het is inderdaad wennen en loslaten En soms ontdek je dat het bv net wat te lang was, en bij een ander kind kon het prima nog wat langer, ligt aan allerlei omstandigheden (bv welke dag in de week, welk vriendje etc). Hier kwam de jongste bv altijd heel brutaal thuis van 1 vriendinnetje, dus dat ben ik toen wat meer gaan sturen (vaker bij ons, en als ze per se daar wilden spelen, dan korter - bij brutaal doen ook even gewoon niet meer afspreken die week). Bij een ander vriendinnetje juist altijd leuk en blij, dus dat wat meer aangehaald, zijn nu bff’s
In het begin (de eerste weken) heb ik dit afgehouden, zowel bij de jongste als de oudste. Ze moesten allebei erg wennen en waren best moe na een dag school. Daarna is het op een natuurlijke manier op gang gekomen. De jongste zit met 2 beste vriendjes in de klas die hij al kent vanaf de opvang. De ouders wonen bij ons in de wijk dus dat scheelt ook. Verder is het ook een beetje loslaten denk ik. In de kleuterklas plan ik de speelafspraakjes overigens nooit langer dan 1,5 uur. Ze moeten al zoveel, dus ik vind dat lang genoeg.
Hier echt vanaf dag 1 speelafspraakjes. Mijn dochter had ook geen enkele moeite met meteen hele dagen school en 2 dagen BSO. Kan d'r niet gek genoeg zijn. School was toen nog tot 15 uur, dus dat was automatisch niet zo lang. Op woensdagmiddag was het wel eens wat langer. Ik spreek ook bv weleens af dat we wel kijken hoe lang het gezellig is en dan even contact of thuis breng. Je leert de ouders en kinderen vanzelf wel kennen, je kan altijd even brengen als je dat fijn vindt de eerste keer.
Wij hebben 3 kids waarvan de jongste nu bijna een jaar naar school gaat. Van ons mochten ze direct afspreken en dat doen ze ook erg graag. Gewoon kijken wat je kind fijn vind/wil en of het uitkomt bij jou. Hier spelen ze eigenlijk bijna elke schooldag wel met een kindje. Bij ons of bij iemand anders
Wat fijn dat jouw kind al zo sociaal is. Dat is een zeer prettige eigenschap waar hij op school en later veel aan heeft. Ik zou dat ook zeker niet gaan belemmeren hoor. Afspreken is hier altijd direct uit school. En dan tot een uur of 4. Dan haal ik ze weer op. Bij sommige zeer angstige of onzekere kinderen gaat de moeder wel eens mee. Maar dat is dus niet standaard en altijd in overleg. Het is trouwens niet de bedoeling dat je ongevraagd aanwezig blijft bij de speelafspraak. Ooit zo'n moeder gehad in de klas van mijn kind. Ik dacht dat ze even mee zou lopen. Maar ze bleef gewoon rondhangen terwijl ik echt andere dingen te doen heb. Voelde mij ook beoordeeld. Bij afspraken daarna heb ik wel een grens aangegeven. Je kind heeft een afspraak en jij niet. Tenzij het geweldig vriendschappelijk klikt natuurlijk. Hou bij loslaten ook in de gaten dat je veel minder informatie krijgt op de basisschool. Nu ben je vanuit de opvang een overdracht gewend. Maar daar is straks geen sprake meer van.
Herkenbaar, ook ooit gehad inderdaad. Bij ons ook niet zo'n klik met de betreffende moeder. Gelukkig een uitzondering overigens
Vrij snel mee gestart, toen de jongens t zelf aangaven. Ik laat hem rustig 2 tot 3 uur spelen. En nee ik ga niet mee haha. Hij mag gelijk mee met de ouder (indien logistiek mogelijk) Ik vind t niet eng of spannend. Zit 1 moeder bij de klas die nogal panisch is. Want haar kind moet bio eten, mag geen snoep, ranja etc. En dus wil ze liever dat kinderen bij haar spelen. 1 tip: wordt niet zo'n moeder t is voor de kinderen vreselijk en voor de ouders ook. Als ze bij gratie gods wel haar kind bij een ander mag spelen komt ze eerst mee. Vreselijk
Zo'n kind zou ik liever overslaan. Geen zin in ingewikkeld gedoe of moeilijkheden met dit soort ouders. Genoeg andere leuke kinderen om mee te spelen. En ik heb ook geen zin in een lijst met instructies over andermans kind (tenzij het een levensbedreigende allergie betreft ofzo). Ik ga er vanuit dat kinderen zelf weten wat ze mogen.
Kind is wel leuk, jammer dat die ouder erbij hoort (Maar hoe sneu ook, de lol is er wel vanaf. Ik heb geen zin om verantwoording af te leggen aan een ouder om dergelijke geneuzel zoals een zakje chips als er geen sprake is van een allergie of religie) Laat het los! Je kind is oke Moeder krijgt een rolberoerte als de puberteit er is denk ik
Nou ik ben wel zo'n moeder die altijd de eerste keer mee ging . Wist ik daarna ook gelijk waar ik hem op moest halen. Kletste soms even met de ouders. Wel handig als ze bij je komen spelen of ze ergens allergisch voor zijn of bepaalde dingen niet mogen. We spraken ook af dat als het niet ging om wat voor reden dan ook dat ze een appje stuurde. Soms kan je kind of het andere kind in eens instorten en spreek je voor een andere dag weer af. Ook aan je kind aangeven dat niet elke kindje begrijpt dat als je vraagt om te spelen dat ze dat overlegd hebben met hun ouders. Of dat ze in eens met een ander gingen spelen. Die van ons vond dat heel moeilijk want afspraak was afspraak. Wij vonden vooral in het begin 1.5 uur echt lang genoeg. Je ziet van zelf bij welke kinderen je wat langer af kan spreken en bij welke een kortere tijd fijner is. Overigens sommige ouders gaven aan dat hun kind het spannend vond en vroegen dan of ze even konden blijven. Helemaal prima als ik dat vantevoren wist.