Hoe streng zijn ze bij jullie met toetsen? Van de week een toets gehad en had 2 fouten. Hij kreeg een 6 Overigens 10 vragen. Vond het nog al zwaar. Overigens was zijn inzet top, leerde elke dag 5 a 10 min of als het nog niet in zat wat langer.
zo herkenbaar!! Alleen dat hadden we al op de peuterspeelzaal. Waren 4, 6 en 9 stukjes. Gooide hij zo in elkaar. Toen ik vroeg of ze moeilijker hadden legde we teveel druk op ons kind Daarna afvragen waarom hij niet ging puzzelen.
Geen idee. Hier kwam ie vandaag terug met topo. Was op de computer gemaakt en Engeland was fout gerekend, moest Verenigd Koninkrijk zijn. Ze moesten beide leren. Maar zoon vond dat ie echt Engeland aanwees, dus heeft meester overtuigd en weer een 10 gehaald.
Dochter kwam laatst met een '11' thuis want ze had alle ontbrekende plaatsen ook op de kaart gemarkeerd en benoemd Die keer er voor kwam ze zonder cijfer thuis, want onvoldoendes worden niet gegeven - dan krijgen ze dus geen cijfer. Hoe de beoordeling is weet ik niet, misschien 1 fout 1 punt? Spelfouten tellen voor halve punten geloof ik.
Misschien is dit herkenbaar voor jullie: Mijn oudste is heel goed in het slachtoffer spelen en dingen verdraaien zodat hem nooit blaam treft. Ook heel erg overtuigend als je hem niet goed genoeg kent om daar doorheen te prikken. Zelfs professionals waar we al hebben gelopen trappen er allemaal in. We zijn net gestart met nieuwe begeleiding bij een hb specialist en ik hoop dat zij daar wel doorheen kan prikken maar weet dat het waarschijnlijk ijdele hoop is.... Afgelopen week had ik woorden met hem over huiswerk. Hij begon een partij te schreeuwen en me allerlei verwensingen naar mijn hoofd te smijten. Ik heb daarom zijn telefoon geblokkeerd want er zijn grenzen in wat ik accepteer qua gedrag. Hij moest toch leren voor een toets en wilde dat niet want: leren is onzinnig en niet nodig want hij kent/kan alles zo ook wel. Hij bleef schreeuwen en jongste zoon werd er bang van. Heb zoon eruit gestuurd en gezegd maar even een eind te gaan wandelen om af te koelen en terug te komen als hij klaar was om excuses te maken. Een uur later kwam er een app van collega van mijn vriend dat hij daar zat bij hun zoon (nieuwe vriend op school blijkbaar, heb de naam twee keer gehoord de afgelopen weken waarvan een keer of zoon daar na schooltijd naar toe mocht) en dat hij zou blijven eten. Vandaag komen er naar vriend toe appjes van de moeder dat ik allerlei dingen zou hebben gezegd over hun zoon - dat hij niet deugt of zoiets. En dat ik misschien hem eerst moet leren kennen en dan door krijg dat het een goede jongen is... Ik heb die jongen nog nooit gezien zelfs! Alleen twee keer zijn naam gehoord! Ik voel me nu zo in de zeik gezet door mijn eigen zoon. Zij kennen hem en zijn "ik pleit mezelf altijd vrij en ben altijd het slachtoffer en nooit de aanstichter" niet. Zit nu even een potje te janken. Ik zelf ben extreem introvert. Het type dat het liefst in een hutje diep in het bos woont waar ik gerust een maand niemand hoef tegen te komen. Nu wil mijn vriend dat wij die kant op gaan om die ouders te leren kennen. Voor hem geen probleem, zat er al een week over te pushen dat ik eens mee moet want zoon van goede collega en de jongens gaan met elkaar om etc etc maar ik voel die behoefte totaal niet. Voor mijn gevoel MOET ik nu excuses gaan maken voor het gedrag van mijn zoon - die natuurlijk de onschuld zelve uithangt bij anderen en altijd op zijn beste gedrag is elders dus niemand heeft door hoe hij is. En dan mag ik uitleggen hoe hij werkelijk is, terwijl anderen dat niet geloven want het is zo'n 'voorbeeldige jongen'. Ik trek dit dus echt niet .... Hoe gaan jullie om met dit soort manipulerend gedrag van jullie kinderen -indien jullie hiermee te maken hebben? Ik heb altijd het gevoel me te moeten verantwoorden en te moeten uitleggen hoe hoogbegaafdheid werkt in zijn geval en waar wij tegenaan lopen - omdat hij het zo goed weet te verdraaien zodat niemand doorheeft wat voor hel het eigenlijk is. Ter info: tijdens een ruzie met zijn vader twee weken geleden heeft hij geschreeuwd "mama gaat van je scheiden" en allemaal van dat soort uitlatingen. Ik was naar mijn werk op dat moment en krijg dan appjes van zoon "papa is weer bezig, ik moet vroeg naar bed, ik mag niet op de laptop" etc. Dit zorgt voor zoveel frictie in ons gezin
Jeetje wat rot. Ik zou hoogstens kennis gaan maken, omdat het de zoon van een collega is van vriend en ze nu regelmatig met elkaar omgaan. Zonder je zoon en die jongen erbij. Excuses zouden ze van mij niet krijgen, tenslotte ben jij niet verantwoordelijk voor dit gedrag, ik zou hoogstens zeggen dat je hun zoon amper kent, het er thuis niet over hebt gehad en ze zijn verhalen soms met een flinke korrel zout moeten nemen. Verder ben je hen geen hele verklaring of uitleg schuldig.
Heftig zeg! Hier gelukkig geen ervaring met zulk gedrag bij de kinderen. Misschien een stomme vraag, maar heeft je zoon behalve hb nog andere diagnoses? Want ik vind dit niet specifiek hb gedrag eigenlijk. Maar het lijkt mij wel verstandig om hulp te zoeken, ongeacht of je zoon zich bewust of onbewust zo gedraagt. Want dit trek je niet lang als ouders zijnde.
@Nummer4 Heb je bericht al meerdere keren gelezen en het is echt heel heftig. Iemand vroeg het al maar vraag me af of er naast hb ook andere dingen kunnen zijn. Het is wel heel heftig gedrag. Dikke knuffel want ook voor ouders echt heel heftig.
Ik vind het het gedrag ook niet bij hoogbegaafdheid horen, waarschijnlijk speelt er nog iets, maar door zijn hoogbegaafdheid kan hij vast slimmer op mensen inspelen en leugens vertellen die wat moeilijker te doortrappen zijn. Ik zou zeker hulp gaan zoeken, sterkte.
Nee, geen andere diagnose ernaast, al vraag ik me dat soms wel af. Hij heeft een extreem sterke eigen wil en erkent geen autoriteit. Ik weet dat er een hb profiel is waar dit in past, het moeilijkste type helaas, dat wist ik al, maar nu hij aan het puberen is, wordt het regelmatig wel echt extreem. @Jo79 fijn dat je noemt dat ik hen geen verklaring verschuldigd ben. Voor mijn gevoel ben ik altijd me aan het verontschuldigen voor mijn zoon. We zijn op sommige vlakken elkaars evenbeeld maar op andere vlakken liggen we zo ver uit elkaar dat ik gewoon echt niet snap hoe die jongen in elkaar zit... Moedeloos kan je er van worden. Gister zou ik even een appje sturen naar zijn mentor dus snel via zijn whatsapp. Ik heb haar nummer niet namelijk. Ging over dat hij te laat op school was en de melding niet in Magister was gekomen. Mijn oog viel op "melden bij de coördinator voor congiergedienst" en "deze keer bel ik je ouders niet, maar..." Kortom, alweer een akkefietje op school. Nouja, akkefietje... Constant vechten. Dit kan echt niet doorgaan zo... Morgen gesprek met de mentor.
Is hij je zoon niet verder onderzocht of kon men geen andere diagnose stellen? Anders zou ik toch echt nog extra onderzoeken aanraden. En sowieso contact opnemen met een psycholoog/ orthopedagoog die gespecialiseerd is in hb (en dus door alles heen kan kijken) om ondersteuning/ hulp te krijgen. Niet alleen voor je zoon zelf, maar ook voor jullie als ouders zijnde. Goed dat je ook een gesprek met zijn mentor aan gaat, dan weet zij ook wat er speelt. Wellicht heeft zij ook nog wat tips en kan je in elk geval afspreken dat ze je wel van alle akkefietjes op de hoogte houdt.
Dat laatste is inmiddels gebeurd Bij de wisc toetsing hebben wij de psycholoog en orthopedagoog specifiek ook naar autisme en ass laten onderzoeken naast iq. Hier was volgens hen geen sprake van, maar de problematiek is ook pas later ontstaan. Wellicht toch 'gewoon' pubergedrag aangezien het onwenselijke gedrag de laatste paar jaar explosief is toegenomen Het is wel zeker iets dat ik bij de eerste oudersessie binnenkort aan ga kaarten.
Onze oudste was volgens de onderzoekers ook niet autistisch die zijn intelligentie onderzochten...zelfs een andere instantie die onderzocht naar of er sprake zou zijn van autisme gaf aan dat dit niet het geval was, maar dat hij wel trekjes had van adhd en autisme....alleen niet genoeg om t een label te geven.... een jaar later via een andere instantie toch de diagnose adhd en autisme gekregen en dit klopt ook wel met hoe we hem mee maken. Helaas zijn er teveel instanties die met een hoog IQ toch de verkeerde diagnoses of eigenlijk niet de diagnoses stellen die er wel zijn!
Ik herken dit gedrag wel bij iemand. Helaas is die gene flink narcistische. En is dat eigenlijk in de pubertijd zo erg naar boven gekomen. Echt heel erg heftig in combinatie met leugens. Die gene is overigens niet HB.
Ik val zomaar binnen, en wil even beginnen met een hart onder de riem te steken aan nummer4. Ik heb er nog geen pap van gegeten (puberteit) , maar ik kan me alleen maar voorstellen dat dit echt wel heel erg pittig en moeilijk is. Waardoor het ook komt, dikke knuffel en hopelijk komt snel de reden van dit gedrag naar boven. Verder wil ik een vraag stellen. Lang getwijfeld of ik de vraag echt wilde stellen, want ik wist/weet nog niet zo goed wat ik met de antwoorden zou moeten doen. Afijn, ik heb een dochtertje van 4 bijna 5 jaar (16 december). Ze is mijn oudste kindje en alles/elke fase waar ze in zit is voor mij nieuw en niet te vergelijken. Volgens mij doet ze het hartstikke goed en ik haal altijd een blij meisje uit school (groep 1/2) Vorig jaar had een vriendin gevraagd of ze niet hoogbegaafd is, en om eerlijk te zijn, dacht ik, waarom zou ze? Maar Nu is het laatst weer gevraagd, (andere vriendin door de manier waarop ze praatte) en ik dacht / denk nog steeds van niet maar ik weet er dus ook zo bizar weinig vanaf. Natuurlijk heb ik me ingelezen, en ik vind het dan zooo moeilijk om er iets zinnigs over te zeggen. Ik en mijn man zijn het bv beide niet, dus ik kan het zeker niet met mezelf vergelijken. Ik moet het dus hebben van wat ik lees. Ik lees bv dat kindjes vroeg motorisch ontwikkelen. Ze liep "pas" met 1 Jr en 2 maanden. Ook kan ze nog niet zonder zijwieltjes fietsen, dus motorisch denk ik sowieso niet dat dat al op haar van toepassing is. Wel leest ze al (avi E3) en is ze bezig met schrijven. Ze telt tot 100, maar simpele plus en min sommen 3 plus 3 bv moet ze echt op haar vingers uitrekenen. Puzzels doet ze ook wel goed (160 stukjes toen ze 3 was, maar ik lees volgens mij bij sommige andere kindjes met hb dat die al veel meer stukjes kunnen). Ze vindt het prima dezelfde puzzel weer te maken trouwens. Haar praten was wel echt heel goed, althans in ieder geval voor een niet hb kindje. Jong begonnen met kletsen en 't stopt niet/nooit. Sociaal ging het op de psz dus ook niet denderend, want daar praatte geen een kindje eigenlijk. Dat vind ze niks. Het liefst speelt ze met kindjes die net iets ouder zijn, maar niet heel veel ouder. Maar het allerliefste kletst ze met volwassenen. Ik vraag jullie helemaal niet om een diagnose oid te stellen hoor, ik snap dat dat niet iets is wat zo even kan. Ik vraag me meer af, kan ze misschien toch hb zijn? Of waar doe ik dan goed aan.. ze is bv een december kindje. Juf wilt haar graag vroeg naar groep 3 laten gaan. Ik wil haar heel graag juist een late leerling laten worden, maar doordat ik me nu hier een beetje over inlees ga ik twijfelen. Ze wilt op school ook geen boekjes lezen omdat niemand leest zegt ze. Terwijl ze dat thuis zo graag doet. Kan ik op basis van bv het motorische gedeelte al uitsluiten dat het hoofdbegaafheid is? Zeggen jullie op basis van de vaardigheden die ik benoem dat dat een mooie "normale" leercurve is die echt wel van hb afstaat. Of, is dat ze aangeeft dat ze niet leest op school en doet alsof ze het niet kan (zo kwam de juf erachter, ze kon geen woordjes lezen, maar wel een boekje voor de juf schrijven, met boekje bedoel ik wel hele simpele taal die ze dan schrijft.) een teken van hé, misschien kan je beter doorpakken / alarm teken dat een kindje zich voordoet dat ze niet kan lezen terwijl ze het wel kan Ik vind het echt super lastig ook om met bv een vriendin hierover te hebben of zelfs de juf al, vind ik lastig in hiernaar te vragen. Ik voel me zoon moeder die dan doet alsof haar dochter zo enorm slim is, maar zo bedoel ik het totaal niet. Ik heb gewoon geen ervaring en vraag me af of ik er iets mee moet doen. Wat een verhaal. Misschien denken jullie meid waar maak je je druk om,je kindje is blij op school. Aan de andere kant denk ik, ik heb nu ook inmiddels veel gelezen van te laat diagnosticeren en daar is niet perse iemand beter van geworden Mocht mijn berichtje niet op zijn plek zijn hier, dan hoor ik dat wel Liefs
Ik denk dat je goed naar je kind zelf moet kijken, zij wil niet lezen omdat niemand nog leest....dus straks mee naar goep 3 waar iedereen gaat lezen klinkt super toch? Waarom zou je haar langer willen laten kleuteren? Mijn oudste liep rond 1 jaar, maar kroop en stond al veeel eerder. Sprak goede volzinnen met nog geen 2 jaar en bleek dus hb in groep 3/4. Met de middelste beter opgelet, maar was later met kruipen etc dan oudste sprak net wat later vol zinnen, maar wist wel nog voor zijn 3e verjaardag alle kleuren te benoemen en bleek in groep 4 dus ook hb te zijn met een hoger iq dan oudste! Onze dochter van 3 spreekt heel slecht, liep en kroop gemiddeld....maar legt heel snel verbanden en maakt nu puzzels van 50 stukjes (wat de oudste 2 niet konden op die leeftijd( dus wie weet..... Volg haar en je gevoel en laat testen bij twijfel!
Ik denk dat je berichtje helemaal passend is hoor! Hier kwam het vanuit school, vanuit het consultatiebureau is er al wel vaak gezegd dat hij heel erg 'voor' liep. Op de van wiechenschema, liep met 8/9 maanden los, van die vormen stoven maakte hij ook al veel eerder en eigenlijk meer van dit soort dingetjes. Maar eigenlijk zelf gedacht van, als ze het opschool vinden horen we het vanzelf. Tot ze opschool er mee kwam dat hij op hun DHH ' nemen ze op onze school bij elk nieuw kind en in groep 2 af' als mogelijk hb er uit kwam. Vooral het snelle leren kwam er naar boven. Als hij iets hoort of ziet slaat hij het op en doet het meteen, of weet het meteen. Nu gaat hij naar een verrijkingsklas en de juffen dagen hem extra uit. Hij is verder een super lief maar intens mannetje. Intens boos verdrietig gelukkig vrolijk verlegen Er zijn geen afgezwakte emoties zeg maar. Wel is hij prikkel gevoelig, en dit uit zich tot stotteren.
Wees niet verrast als je straks toch veel meer bij jezelf gaat herkennen als je je gaat inlezen over hb. Je zou niet de eerste zijn waarbij je er bij de ontdekking van hoogbegaafdheid van je kind zelf ook hb blijkt te zijn. Hb is zoveel meer dan hoge opleiding en veel kennis. De eerste dingen die je bij jezelf zult herkennen zijn waarschijnlijk onzekerheid, perfectionisme en rechtvaardigheidsgevoel. Het imposter syndroom is ook een goede om voor jezelf eens over te lezen. Maar wat betrekking tot je kind, motoriek zegt niet alles. Er zijn hb kinderen die met alles vroeg zijn, maar ook kinderen die juist wachten tot ze het kunnen en daardoor laat. Het gaat ook niet om wat ze allemaal al kunnen, het gaat meer om de manier waarop ze iets leren. Wat betreft het lezen, E3 kunnen lezen in groep 2 is echt wel een behoorlijke voorsprong. Nog langer groep 2 zou ik dan ook niet doen. Zelfs voor groep 3 moet er dan al een plan gemaakt worden. Groep 3 is namelijk behoorlijk saai als je al kunt lezen. Ga je er rustig verder in verdiepen, blijf met school in gesprek. Maar het belangrijkste, kijk naar wat je kind nodig heeft! Succes met deze zoektocht.
@bulakgirl Mee eens! @Casi92 Volg altijd je gevoel, moeders zitten er vrijwel nooit naast toch? HB is veel meer dan een opsomming van allerlei dingen die ze al vroeg kunnen, en lang niet alles 'hoef' je af te vinken van het lijstje. Als je kindje al goed leest (E3 is echt zeer goed voor die leeftijd!) dan zou ik echt niet gaan voor langer kleuteren. Wat voor voordelen heeft het voor haar als zij een late leerling is? Onze oudste was 14 maanden voordat hij los liep, en fietsen deed hij tot 6 jaar met zijwieltjes. Motorisch altijd onhandig geweest maar dat trekt nu (14j) wat bij gezien de cijfers op LO De andere drie liepen voor hun eerste verjaardag allemaal los en de jongste is echt een handenbindertje momenteel. 13 maanden en klimt overal bovenop. De een praatte tot 2,5 jaar niet (en toen in volzinnen), de ander kletste me met 1,5 al de oren van de kop. De een kon al lezen en schrijven voor de kleuterklas, de ander weigerde pertinent een pen vast te pakken. Ze zijn zo verschillend maar bij allen zie ik trekjes van HB, ook bij de baby al vanaf heel jonge leeftijd. Ze slaapt amper, is extreem alert en vroeg met haar ontwikkeling. Is zij HB? geen flauw idee, jongste zoon is ook niet getoetst maar wordt nu in groep 3 wel uitgedaagd met pluswerk. De oudste twee zijn wel getoetst. Zoon in groep 5 pas (we liepen al tijden vast) en dochter in groep 3 (verzoek leerkracht omdat ze haar niet aan het werk kregen - ze vond het dus saai.......).
Bedankt voor alle fijne reacties! Ik heb ze allemaal gelezen. The de keuze van groep 2 of door naar groep 3.. Ik had een beetje tunnelvisie op groep 2 (langer kleuteren) nu nog eens gaan doen, omdat ik met de gedachte zat dat een kindje beter wat ouder kan zijn dan wat jonger. Maar inderdaad, officieel zit ze nu in groep 1 en leren ze daar 1 letter en 1 cijfer per week. Om dat volgend jaar in dan officieel groep 2 zit, zou ze volgend jaar ook weer per week een letter en cijfer krijgen. Opnieuw. Ja dan begrijp ik wel dat groep 3 beter is voor haar. Maarja dat ik denk dat groep 2 beter is, is mijn tunnelvisie waar ik ook vanaf moet. Ik vind 5 jaar in groep 3 zo jong klinken. Er kijkt nu trouwens een intern begeleider mee, maar ik moet eerlijk zeggen ik weet waarom, of het nu was omdat ze deed alsof ze niet kon lezen of om te kijken of ze eerder gaat doorstromen. Ik kreeg dit gewoon bij een 10 minuten gesprekje te horen. Ik neem jullie tips mee en ga haar gewoon in de gaten houden. Als ik het goed begrijp uit de reacties kan 't beeld van hoogbegaagdheid dus verschillen, omdat het meer gaat om de manier waarop ze zich dingen eigen maken, dan een heel afvinklijstje. Bedankt voor de reacties!