Hi, Ik ben 37 jaar, moeder van 2 meiden van 4 en 6 en mijn vriend en ik kwamen het afgelopen jaar toch tot de conclusie dat we allebei nog heel graag een 3e kindje zouden willen. Mijn vriend is 33, we hebben allebei een goede baan en er is zeker nog ruimte in ons huis. Maandag ga ik mijn koperspiraal laten verwijderen en dan gaan we kijken of het ons nog een keertje gegund is. Ik heb PCOS, 1e dochter kwam vrij snel mbv clomid, 2e dochter kwam spontaan. Deze keer gaan we gewoon de natuur laten beslissen Mijn cycli zijn lang (ong 6 weken) maar wel redelijk regelmatig. Ik ben heel benieuwd of er nog meer mensen of dit forum zijn die op “latere leeftijd” (stomme term ) nog voor een 3e zijn gegaan? En wat hun ervaringen zijn?
Hoi! Spannend weer he.. Ik zelf ben ook 37 en sinds een aantal maanden proberen we om een 4e kindje te krijgen. Ik heb zelf al 3 kinderen uit een eerdere relatie van 8, 14 en 15 jaar. Mijn vriend en ik zouden heel graag nog een kleintje van ons 2 samen willen. Ik heb 3x een keizersnede gehad dus ik vind het allemaal wel heel spannend. Op dit moment zit ik in ronde 3, volgende week woensdag is mijn NOD. Mijn vorige zwangerschappen kwamen vrij snel, na 2 a 3 rondes. Dus ik ben heel benieuwd!
Oh spannend zeg! Kan me voorstellen dat de keizersnedes in het verleden het nog extra spannend maken. Hopelijk is het deze keer ook snel weer raak! Heb je nog oude baby uitzet in huis of zou je weer alles opnieuw aanschaffen/lenen? Wij hebben alles de deur uit gedaan, dachten na nr 2 klaar te zijn. Dus wij mogen weer opnieuw beginnen, mocht het lukken om zwanger te raken
Gefeliciteerd, wat leuk! Hoe vind je de zwangerschap in combinatie met het zorgen voor je andere kindjes? Is het zwaarder of valt het mee? Ik zie dat je oudste net zo oud is als mijn oudste, toevallig! Ik hoop stiekem op wat extra handjes van grote zus die ziet het al helemaal voor zich haha
Ja! Ik had voor mijzelf wel een grens gesteld: zodra ik 38 word,stoppen we ermee. Ook omdat medisch traject met 2 kinderen intens was (geen opvang oid, nr2 moest altijd mee) en ik geen te oude ouder wou worden en in directe omgeving 2 kinderen met down geboren (waarvan 1 overleden is door complicaties) Mijn man is ook jonger. Was uiteindelijk na iets minder dan een jaar traject blijvend raak. Wel weer een miskraam gehad. Maar geen moment spijt van gehad! Zelfs mijn man, die terughoudend was mbt 3e, is toch heel blij dat het gelukt . Maar de weg was zwaar.
De zwangerschap gaat zo snel nu. Ben er lang niet zo bewust mee bezig als de andere keren. Druk druk Deze zwangerschap was in het begin wat zwaarder doordat ik flink misselijk was, dat was ik niet gewend. Maar verder gaat het tot nu toe nog helemaal prima hoor.
Wat pittig dat de weg naar het zwanger worden zo zwaar was. Maar ook mooi dat ie is beloond en er geen moment spijt is geweest! Mijn vriend is ook wat minder enthousiast. Hij wil het wel hoor! Maar ziet wel wat beren op de weg. Ik zie deze soms ook wel, maar deze zijn ook gebaseerd op de eerdere ervaringen met onze dochters: zij waren redelijk dicht op elkaar, plus door corona destijds was alles anders. Het binnen zitten en werken met kinderen in huis was echt geen pretje. Mocht ik zwanger raken, zijn zij alweer 5 en 7 en nóg zelfstandiger. Die ene erbij is dan juist weer een cadeautje (in mijn ogen). En spijt gaan we niet krijgen, eerder als we het niet proberen. Wel spannend hoor
Ja dat is ook wel weer zo, eigenlijk leer je door de eerdere keren dat je eigenlijk niet zo veel nodig hebt als dat je denkt. Bij ons was de box bijvoorbeeld een opslagplaats, meer niet. Lagen er allebei nooit in, vaak in een nestje naast ons op de bank of toen ze wat groter waren lekker op een speelkleedje.
Hier ook een 2020 kind. Vreselijk was dat; man werkte buiten de deur dus ik moest onderwijs geven, kind met medische problemen (en ook lang helaas, was zwanger van nr3 toen dat pas beter ging) en ik ging er aan onderdoor. Dat zorgde voor mijn man ook wel dat hij een 3e niet perse wou. Als ik zei 't is klaar zo' dan had hij niet gezegd 'Ah toe we proberen het nog' Enige nadeel vind ik wel dat ze in zulke verschillende fasen zitten. De meute meeslepen omdat 1 kind moet sporten, speelafspraken, dutjes ertussendoor. Tussen 1 en 3 zit wel 7,5 jaar. Dus dat maakt het soms wel lastig om een uitje te plannen. Een 9 jarige vind andere dingen leuk dan een 1 jarige. Dat is wel eens zoeken. Maar goed, t is wel echt heel leuk. Juist met de oudste: hij duwt de kinderwagen, tilt zn broertje, knuffelt hem als hij pijn heeft (en ik net bezig ben met nr2): hij vindt het het allerleukste.
Ik had voor mezelf altijd de grens gelegd op 35 jaar. Ik was 33 toen onze 4e geboren werd en we dachten echt klaar te zijn. Tot ik zwanger raakte van de 5e. Ik was meteen helemaal aan het idee gewend en mijn man ook al vrij snel. Dat ging helaas mis. Daarna zijn we bewust voor nog een kindje gegaan. Ik werd 2 weken na zijn geboorte 37. Hij is echt onze kers op de taart. Geboren via een geplande keizersnede en ik heb er toen voor gekozen om mij meteen te laten steriliseren. Ons gezin in echt compleet nu. De meiden zijn trouwens allemaal dol op hun broertje en willen overal mee helpen. Toen hij 5 weken oud was heb ik ernstige rugproblemen gekregen en ik was ontzettend blij met de hulp van mijn grotere kinderen. Na een half jaar was ik gelukkig weer pijnvrij.
Hi wat leuk jou hier te zien, je zat bij mij in het groepje van maart 22. gefeliciteerd met je zwangerschap. Ook wij willen graag voor een 3e gaan. Maar vanwege m'n leeftijd (38) ben ik best sceptisch. Maar we gaan ervoor en hopelijk snel een positieve test.
Wij gaan er voor, ik ben 37 en in april word ik 38... Ik 'probeer' het op me af te laten komen Het leeftijdsverschil met mijn andere twee kinderen is wel groot dan, maar het is niet anders...
Jaaaa, hier op latere leeftijd voor nummer 3 gegaan. Ik was 34 toen nr. 1 werd geboren, 36 toen nr. 2 werd geboren en 38 toen nr. 3 werd geboren en ik hoop 40 te zijn als nr. 4 wordt geboren. Ik vond de overgang qua drukte van 1 naar 2 het grootst, dus wat dat betreft, maakt het echt niet veel uit. Maar ik vond de zwangerschap van nr. 3 wel pittig. Ik was extreem moe in het eerste trimester en er werd zwangerschapsdiabetes geconstateerd. Dat vond ik heel moeilijk. Ik ben daar ook weer bang voor nu we zwanger proberen te worden van nr. 4, maar ik ben wel weer een beetje vergeten hoe erg het was. De bevalling ging echt heel vlot en borstvoeding gaat bij elk kindje beter. Alleen wat wel pittig was voor mij was als ik alleen met alledrie de kinderen was en ook nog borstvoeding moest geven. Die van jou zijn gelukkig wat ouder en zelfstandiger. Verder reageerde mijn omgeving wel verbaasd. Een derde? Oh, ik dacht dat jullie klaar waren? Jullie hebben het al zo druk. Dus qua tips: Zorg dat je je rust pakt en zet jezelf op plaats 1 tijdens de zwangerschap. Vermoeidheid of stress zijn ook redenen om je ziek te melden en uit te rusten. Wees voorbereid op meer complicaties (hoeft natuurlijk niet) tijdens de zwangerschap. Zorg voor voldoende hulp tijdens de eerste 3 maanden.
Hallo allemaal, leuk om jullie verhalen allemaal te lezen. Ik zit er nu midden in, sinds een week een positieve zwangerschapstest en ben 43 jaar Had ik echt nooit gedacht. Oudste is 7, jongste wordt 5 in februari. We hebben nog twee jaar geprobeerd voor een 3e. Maar dat lukte niet. Eindelijk opgegeven en heb met pijn alle babyspullen weggedaan, echt recent ook nog, en nu ineens een positieve test!. Ik zie zelf ook veel beren eigenlijk. Hoewel de andere twee zwangerschappen was ik statistisch gezien ook een 'oude moeder' en ging het allemaal prima maarja 43 is wel een ander verhaal. Ben er wel wat bang onder. Hrt leeftijdsverschil met de andere kids. Gaat het wel goed met de baby, met mij.. is het wel fair ten aanzien van baby als deze straks 20 is en ik een oude taart. En dan weer de gebroken nachten, luiers en voedingen.. 23 december heb ik een vroege echo.
Bedankt voor de tips! Ik vond de overgang van 1 naar 2 ook erg heftig, vooral omdat nr 1 nog net geen 2 jaar was. Daarna brak een periode aan van een peuterpuber en een plakbaby die de eerste maanden soms wel iedere 1,5u voor een voeding kwam. Ik kijk nu dus wel uit naar het hebben van 1 mini thuis, nu de andere 2 op school zitten en een stuk zelfstandiger zijn. leuk dat jullie voor nr 4 gaan! Heel veel succes!
Ok de spiraal is eruit, het moet nog even landen denk ik. We gaan er echt voor nu. laatste maanden veel doorbraak bloedingen gehad, dus geen idee waar ik ergens in m’n cyclus zit. Zo spannend