Misschien over een andere boeg: belonen voor goed gedrag? Dus bijvoorbeeld een stickerkaart maken en uitleggen dat hij sochtends een sticker mag plakken als hij goed in slaapnis gevall zonder roepen? Hier werkt zoets altijd erg goed bij zoontje. En dan soms eerst gedrag in goede richting; bijv. zelfstandig in slaap vallen zonder te riepen terwijl jij nog even de was vouwt boven. En als dat goed gaatm Dan sticker verdienen bij gewoon goed in slaap gaan vallen. En dan gewoon veel stickers laten verdienen, zodat hij iedere ochtend trots kan zijn. Iedere ochtend de hemel in prijzen als het is gelukt.
Overigens moet je het gewenste gedrag wel echt goed doornemen. Bijv. alsmjij de was dan vouwt, dat hij dan geen vragen stelt vanuit zijn bed. Ik zou het vragen stellen uberhaupt ook echt begrenzen. Aangeven dat de tijd voor kletsen en vragen nu voorbij is dat je er niet meer op zal antwoorden. Het klinkt ook wel alsof hij enerzijds de veiligheid zoekt, maar ook zoekt naar de grenzen rondom het slaapritueel. Ik zit vaak ook heel eventjes boven op mijn kamer wat te lezen. Zoon vindt dat ook een fijn idee dat ik in een kamer vlak bij ben. Maar zoon slaapt sowieso makkelijk in. Dat stickersiploma deden we hier juist voor de ochtenden waaarin hij erg vroeg wakker was.
Nee ik bracht hem naar bed, heb je nog vragen en beantwoorde die en sloot af met ik ga nog even de was vouwen, jij gaat lekker liggen en rusten ( want moeten slapen was een teken om de hakken in het zand te zetten). Morgen is het weer tijd voor vragen. Begon hij dan weer kreeg hij steeds hetzelfde antwoord jij gaat liggen rusten, morgen is het weer tijd voor vragen.
Wat is jullie avondritueel? Bij ons gaat het al jaren het zelfde, naar boven, wassen ,plassen, tanden poetsen, nog even kletsen, knuffelen, voorlezen. Daarna een korte vraag kan maar daar is verder de tijd voor geweest. Toen hij jong was ging ik de was opvouwen, opruimen/ poetsen. Blijven vragen of vertellen zei ik dat hij stil moest zijn en moest slapen. Als hij door bleef gaan vertelde ik dat als hij niet ging slapen ik alvast naar beneden ging. Uit bed dan ging de deur dicht. Er was in onzekere tijden heel veel tijd voor extra knuffelen en kletsen maar gaf ook de grenzen aan. Voor deze drukke tijd extra knuffelen en kletsen, rustig aan doen savonds.
Onze dochter is vanaf haar geboorte al een slechte slaper. Ze was ook een huilbaby en alleen zijn, is ze liever niet. Liefst tegen mij aangeplakt. Prikkelgevoelig ook dus deze maanden zijn extra gevoelig. Verhuizing leverde hier ook extra onrust op met de nachten. In haar hele leven is er nog geen week voorbij gegaan dat we elke nacht door kunnen slapen. Avondritueel is heel belangrijk merk ik bij haar en echt minimaal 20 minuten inbouwen om in de rust te komen terwijl ze al.in bed is. Ik ben altijd diegene die haar naar bed brengt tenzij ik er niet ben. Dit komt weinig voor. Ons avondritueel met richt tijden. 18.30 melatonine 0,2 mg (zonder dit, komt ze niet in slaap) hierna naar boven om klaar te maken voor de nacht. 19.00 Voorlezen, daarna gaat ze zelf nog paar zinnen lezen, zingen en bidden. 19.30 Vanuit onze slaapkamer via mobiel zet ik op de speaker op haar kamer nog 1 luisterverhaaltje aan van ongeveer 5 minuten, daarna wens ik haar weltrusten en zet instrumentale babymuziek (noem het maar even zo) op. Nachtlampje staat aan op rood, tijd op te slapen. Ik wacht zelf op onze kamer tot uiterlijk 20.00 uur of ik hang nog een was op of iets dergelijks. De muziek zet ik voordat wij gaan slapen zachter en stopt vanzelf. Ik heb het idee dat wanneer de muziek stopt, ze bij ons in bed kruipt, ergens midden in de nacht. Hier gaan we de strijd niet meer over aan. Ik probeer als ik door haar wakker wordt, haar wel naar haar eigen bed terug te sturen. Soms lukt dit. Anders is het jammer, strijden kost veel meer energie en slaap. Haar nachtlampje veranderd om 7.00 uur naar oranje, ze mag haar lamp aan doen en gaan lezen. 7.15 wordt het groen, ze mag uit bed. 9 van de 10x ligt ze alleen dus al bij ons in bed . Maar we benoemen het wel. Ook stelt onze dochter vaak ingewikkelde vragen voor het slapen. Waarom gaan we allemaal dood bijvoorbeeld? Hierover ben ik heel consequent. Ik beantwoord 1 vraag en de rest moet ze bewaren voor de dag daarna. Ja, ze werd eerst boos, maar hier hangt dan wel de.consequentie aan dat het luisterverhaaltje dan niet doorgaat. Verder hangen we een beloning aan het wel goed in eigen bed slapen en zonder gezeur gaan slapen. Benoemen we direct in de ochtend, geven hier duidelijke complimenten over. Beloning kan van alles zijn verder. Iets wat passend is op dat moment. Heel lang verhaal, ik hoop dat je er iets aan hebt. Vooral je eigen gevoel volgen is belangrijk en wij merken ook het niet aangaan van een strijd. Wanneer er strijd ontstaat, is vaak een achterliggend gevoel zijn wij achter gekomen. Even een knuffel of 5 minuten blijven in haar nabijheid helpt haar dan. Hierdoor is het een stuk relaxer geworden voor ons allemaal. En onze zin, als ze 18 jaar is, zal ze vast niet meer bij ons in bed willen slapen. Laten we er nu maar van genieten.
Ik zou ook kijken om positief gedrag te belonen met bijvoorbeeld een stickerkaart. Hier heeft de jongste en radio op haar kamer waar ik elke avond na het op bed leggen en voorlezen nog luisterverhaaltjes op zet. Er staat ook nog een babyfoon dus op de late weltrustenwensen, etc reageer ik via de babyfoon. Ik zou zelf nooit ervoor kiezen op de kamer te gaan zitten tot hij slaapt. Dat moet je ook weer gaan afleren.
Ik zou ver weg blijven bij belonen. Op die manier krijgt hij alsnog het gevoel dat hij iets fout doet als hij een impuls niet kan controleren vanuit onveiligheid. Of hij krijgt het gevoel dat hij zijn emoties niet mag uiten omdat hij anders geen sticker krijgt. Wat is er mis met nabijheid? Met luisteren naar je kind, in gesprek gaan, geven wat het nodig heeft. Zorg dat je tot de vraag achter de vraag komt. Het is een kind, hij heeft duidelijk ergens last van, en nu komt het over alsof het alleen maar een last voor jullie is. Hij kan hier niets aan doen. En ik herken je trauma mbt slecht slapen, is hier precies zo. Er is weinig voor nodig om weer terug geslingerd te worden. En toch zijn het elke keer fases. Soms maandenlang, soms gaan ze meteen over in een andere fase, maar altijd is het een fase.
Sorry voor de late reactie, ik ben helaas erg ziek geweest. Superfijn voor alle reacties, als mijn man alleen thuis is met mijn zoon dan valt die binnen 15m in slaap, ben ik thuis dan wilt die constant bij mij zijn, gisteren 1,5 uur bezig geweest. We gaan vanavond eens proberen om een wasje op de overloop te gaan vouwen, ik houd jullie op de hoogte! Wij hebben al jaren hetzelfde ritueel, wat ik ook bij jullie zie hierboven; pyama aan, tanden poetsen, boekje lezen, rustgevende muziek aan als die in bed ligt.
Mijn dochter is ook zo, vaak blijf ik nog even bij haar liggen. Een enkele blijft ze continu vragen stellen wanneer ik bij haar lig, dus dan zeg ik haar dat ik weg ga, want het is bedtijd. Natuurlijk is het normaal kindergedrag, maar ik mag ook nog gewoon mijn eigen avond hebben. Ik wil best even naast haar liggen, maar dan moet ze wel écht de rust vinden en gaan slapen... Wanneer ik merk dat ze echt nog te druk is in haar hoofd dan kriebel ik even over haar rug (vraagt ze zelf ook vaak om) of ik laat haar nog even haar eigen ding doen op haar kamer (boekje lezen of op haar tekenbord bijv. )
Wat mooi gezegd! Het is soms heel lastig om het niet als 'last' te ervaren, terwijl je weet dat ze het niet met opzet doen.