Eerlijkheid nodig over bepaald gedrag graag van buitenstaanders

Nee, ik zou ook niet meer het gesprek aangaan, omdat jullie toch twee volwassenen zijn.
Tot nu toe heeft hij niet laten blijken dat hij op een volwassen manier kan communiceren en waarom moet hij weer een kans om zijn zegje te doen? Uit respect, medeleven of dat je denkt dat hij daarvan leert en die punten meeneemt en aan zichzelf gaat werken? Echt, het is een illusie. Ik zou de situatie niet vergelijken met een volwassene die bij zijn gezonde verstand is en wat je dan zou doen.
Ik wil je gewoon waarschuwen, omdat dit allemaal voorbodes kunnen zijn voor gevaarlijk gedrag.

 

Maar even heel eerlijk, als je zelf als volwassene reageert dan maak je juist een afspraak met hem om dit te bespreken en juist niet heel kinderlijk (even onaardig dit hoor) meehhhh hij neemt maar eerst contact op en dan ga ik het wel even zien.
Nee dan ben je zelf net zo kinderlijk bezig als volwassen ga je de confrontatie aan en een afspraak maken dan handel je het op een volwassen manier af en dan weten beide waar jullie aan toe zijn.
Doe je dat niet dan laat je ook weer alles in het midden en ook weer van hem af hangen en niet van jezelf.

 

Het gaat over een situatie met iemand die je 2 maand kent.
Maak het niet groter dan wat het is en gedraag jullie idd volwassen en niet al kinderen/pubers.
Dit is niets en zal niets worden.

 

Maar het feit dat hij dus bepaald wanneer er wel/geen contact is, is al heel giftig.
Tuurlijk kun je in een gezonde relatie best eens zeggen dat je eventjes wat ruimte nodig hebt.
Maar dat is iets anders dan opeens helemaal weg en uit het contact zijn, en dan weer een hartje sturen. Dat klopt niet en is echt onvolwassen.

En ik ben het met bovenstaande eens dat jouw reactie dus ook niet volwassen is, maar dat er veel afhankelijkheid uit blijkt. Je laat je een speelbal zijn van zijn behoeften en grillen. Maar je neemt zelf geen stelling en geen regie.
Je kan en mag hem ook gewoon laten weten (telefonisch, per mail) dat het stopt. Dan trek jij de grens. Daar hoe je echt niet op hem te wachten. En je hoeft ook niet eerst zijn kant vh verhaal te horen. Daarmee maak je het voor jezelf alleen maar veel moeilijker om bij jezelf te blijven.

Deze 'strenge'/ spiegelende post is niet bedoeld om je te kleineren oid, maar wel om je een eerlijke spiegel te geven over jullie dynamiek.

 

Helemaal eens.
Alle alarmbellen gaan af na het lezen van je posts. Geen contact zoeken of afwachten tot hij die zoekt. Direct stoppen en wegwezen (en dat kan m.i. zonder “afsluitend gesprek”, zeker gezien je dan het risico loopt weer volledig teruggezogen te worden in deze situatie).

 

Mijn lessen in deze zijn geweest "you don't have to be nice to be a good person".

Het komt bij mij over dat je het niet beeindigd omdat je dan minder van jezelf vind. De maar "wat als ik blijf dan leert hij er vanzelf van" of "wat als ik op geef, dan heeft hij niemand meer".
Trauma is kut maar je zo gedragen is een keuze..

Je hoeft niet altijd beschikbaar en bereikbaar te zijn. Jij bent niet de aangewezen persoon om te leren van dit gedrag naar aanleiding van trauma. Het moet juist andersom zijn, de persoon in kwestie wilt een beter mens worden omwille van jouw.

Je bent niet op de wereld gezet om een andermans boksbal te zijn.

 

Hij wil geen contact.... hoeveel duidelijker wil je het hebben? Laat die kerel. Blokkeer hem, verwijder zijn nummer en ga verder met je leven, want dit gaat nooit wat goeds worden.
Als jij belangrijk voor hem was zou hij je niet zo behandelen. Heel hard gezegd, maar denk dat je het zelf niet echt duidelijk ziet. Je bent hem ook niks verschuldigd. Hij doet zo, zo laat jij je niet behandelen en dus kap je het af. Zo simpel zou het moeten zijn.

 

Ik zou zeggen stop met deze vriendschap. Hij overschrijdt jou grenzen heel erg en dat mag niet!
En als hij nu niet wilt praten, stuur hem dan een berichtje dat je op deze manier niet verder wilt met de vriendschap.

 

Dit en ookal word hier vanallas negatief gepost over die man, blijven sturen als iemand aangeeft geen contact meer te willen is ook wel een dingetje.
Die succes mag dan nog goed bedoeld zijn ...

 

Maar waarom zou je het hem laten weten?
Het gaat hier om iemand die je pas 2 maanden kent, 2 maanden waarin je - naar eigen zeggen - vooral gedoe hebt gehad.
Lekker laten gaan, toch?

 

Ik lees in je eerdere post dat je een man hebt.
Wat vind hij dan van het contact met deze vriend/man met wie je dan sinds 2 maanden contact hebt?

 

Uw duim is ook iets sturen dus je hebt nog steeds contact.
En het berichtje van succes kwam ook nadat hij aangaf geen contact meer te willen.

 

Je kent hem pas 2 maanden en nu al zo een drama en controledrang over jou. Leuker en beter gaat het er in ieder geval niet op worden, dat kan ik je verzekeren. Hij gaat je alleen maar verder weg van jezelf, wie je normaal bent, trekken. En het allerbelangrijkste ineen relatie, vriendschappelijk of romantisch, is dat je ten alle tijden jezelf kan zijn. Iemand anders moeten zijn om de andere persoon te vriend te houden is mega vermoeiend en kapotmakend.
Ik zou zo snel mogelijk alle contact verbreken, jezelf even de tijd gunnen om er verdrietig over te zijn want dat mag echt wel, en dan weer doorgaan. Er zijn zo veel lieve mannen op deze wereld, waarbij je niet op je tenen moet lopen.

Wat zou je er van vinden als een vriendin of een van je kinderen (weet niet of je kinderen hebt) met zo een kerel zou afkomen en bij jou haar verhaalt komt doen? Wat zou je dan aan die persoon aanraden?

Het is geen normaal gedrag, trauma of niet. Ook mensen met een trauma hebben nog wel controle over hoe ze tegen iemand anders doen, zeker qua iemand dagenlang negeren en dergelijke. Iemand met trauma kan soms wel eens dingen eruit floepen die hij of zij niet meent en misschien ook wel wat rapper kwaad worden. Maar die gaan zich erna vaak superhard schamen over wat ze gedaan hebben omdat het niet hunzelf was die reageerde. Ik kan vanuit mijn trauma soms echt wel bitchig reageren naar mijn man, maar de seconde dat het is uitgesproken heb ik dan al spijt, echt niet dat ik dan ga zeggen dat het allemaal zijn schuld is en hem dan dagen ga lopen negeren.

Even mijn persoonlijk verhaal, maar met een vergelijkbare kerel (man wil ik hem zelfs niet noemen) Ik heb als 14 tot 16 jarige 2 jaar een relatie gehad met een narcist en iemand die alle controle hand in de relatie, wat ook na een tijd een spelletje aantrekken en afstoten was, en altijd was alles zogezegd mijn schuld. Heel mijn wereldbeeld was ineens het tegengestelde van hoe ik er normaal instond (vb hij was extreem rechts, ik absoluut niet maar begin toch mee te gaan in zijn gedachten) Als tiener was ik helaas nog niet sterk genoeg om dat snel te beëindigen en dus ben ik er helaas te lang in blijven hangen en die kerel heeft me nog 10!! Jaar gestalkt nadat het van mijn kant echt gedaan was. De ene periode meer dan de andere maar toch. Het heeft meer dan die 10 jaar geduurd vooraleer ik terug iemand durfde toelaten op romantisch vlak. En nog steeds ben ik bang om toch weer berichten te krijgen. Hij vond ook altijd wel een manier, ondanks blokkades overal. Niemand had iets door trouwens want hij was de "ideale" schoonzoon tegen iedereen. Hij is nu ook getrouwd en kan alleen maar denken 'arme vrouw'
Als je dit leest hoop ik dat je inziet dat je hem moet loslaten en dat het je ook lukt. Dit is echt echt echt niet wat je wil.

Dus hoe sneller je van zo iemand loskomt, hoe beter. Je bent meer waard dan dat

 

Tuurlijk laat je hem dat weten. TS is een volwassen vrouw en hoort gewoon haar grenzen aan te durven geven.
Gewoon niet meer reageren vind ik echt puberaal gedrag.

 

het enige wat ik kan zeggen is Run Forrest Run.

Ik heb zo'n zwager, dan gaat het weer even goed en dan kunnen we weer puin ruimen omdat hij weer over ( in onze ogen het meest lullige) boos is geweest.

Wij krijgen schoonzus niet uit deze relatie, ze houdt van hem , accepteert elke keer weer zijn gedrag (ja maar ik deed.... en ik weet dat hij dat niet leuk vind)

Hij manipuleert haar en via haar ook mijn schoonmoeder en het heeft effect op ons gezin.

Klein voorbeeld.

Al jaren geleden besloten om zijn en haar verjaardag niet meer te vieren om vervolgens compleet uit zijn plaat te gaan (tegen schoonzus) omdat wij niet op zijn verjaardag komen.
Kom je wel dan krijgt mijn schoonzus een preek over de dingen die wij dan verkeerd doen en dat zijn heel kleine dingen , een zucht, en verkeerde woordkeuze, de verkeerde stoel keuze.

Mijn man gaat er nog wel naar toe omdat hij contact wil houden met zijn zus, mocht ze ooit zover zijn om uit deze relatie te stappen dan staan we voor haar klaar. Maar ik ga er niet meer naar toe.

Ik zou ermee kappen, dit is geen vriendschap, dus ook geen duimpjes of wat dan ook als hij wel reageert

 

Er is toch helemaal geen sprake van “niet reageren”….? De man in kwestie stuurt ook niets. TS denkt na of ze nog een uitleg wil sturen.

En sorry - maar als iemand, die je PAS 2 maanden(!!) kent, je zó absurd behandeld heeft lekker links laten liggen “puberaal gedrag” is. Wees dan vooral puberaal, zou ik zeggen.
Kan me echt niet indenken in welke vorm TS deze man nog uitleg verschuldigd is