Bedankt voor jullie lieve berichten. Ik heb zeker dingen niet goed aangepakt in onze relatie en had al veel eerder moeten inzien dat het niet de goede kant opging, maar ik blijf bij mijn standpunt dat vreemdgaan de meest verkeerde keuze is geweest die hij heeft kunnen maken. Voor mij is ook het gebrek aan zelfbeheersing, maar ook gebrek aan zelfrespect en respect voor anderen wat het zo moeilijk maakt. Het is 1 grote puinhoop nu en nu moeten we de brokstukken opruimen.. Ik had graag mee beslist over onze relatie (therapie) of eventuele scheiding, maar nu voelt het alsof ik eigenlijk geen keuze meer heb en elke keuze die ik wel maak, fout is
Lief dat je het vraagt. Ik heb redelijke dagen, maar ook hele slechte dagen. Ik vind het ontzettend zwaar om te werken en voor de kinderen te zorgen, terwijl ik me zelf zo rot voel. Maar over het algemeen gaat het wel iets beter, merk nu alleen dat er heel veel boosheid naar boven komt. We kunnen er gelukkig goed over praten, dat lucht mij steeds wel op.
Ja vreselijk! Een peuter kun je nog wel wat wijsmaken, maar pubers hebben alles door en dit soort dingen kunnen een enorme klap voor ze zijn. Heel veel sterkte ook voor je dochter! Shit situatie zeg pff.
Ja dat ook nog eens. Nu kun jij het eigenlijk nooit meer goed doen he? Als je weggaat ben je de boeman, maar als je blijft gaat dat mogelijk ook ten koste van jezelf. Maar dat is niet het geval. Mocht het toch uitlopen op een scheiding, dan heeft hij die stap gezet. Niet jij. Jij hebt idd nog maar weinig te kiezen, je kunt alleen nog maar anticiperen op wat hij al heeft gedaan.
Nou die kwam niet vanzelf he, je hebt persoonlijk die derde uitgenodigd in jullie bed. Een affaire is geen gevolg van samenloop, het is het gevolg van een bewuste keuze. *unfiltered* Je ex is niet verantwoordelijk voor jouw overspel. Alleen jij bent verantwoordelijk. Het was jouw keuze. Jij kreeg niet wat jij nodig had en ging daar op jouw manier mee om. Dat is jouw keuze en de gevolgen zijn enkel jou aan te rekenen. Je ex heeft daar niets mee te maken. "Als jij niet/wel dit deed dan had ik misschien niet zus of zo gedaan", "als we niet uit elkaar gegroeid waren, waar we beide bij waren, dan..". Is gaslighting, al bedoel je maar een klein percentage in dat aandeel. In het geval van overspel (seks, een affaire) is er geen grijs gebied. Jij zou net zo min schuld hebben wanneer je man in een ruzie tussen jullie een gat in de muur slaat. Ben jij deels verantwoordelijk voor het gat in de muur omdat jij deel was van de ruzie? Nee. Wel ben je deel van de ruzie en daarom draag je mede verantwoordelijkheid voor de ruzie. Maar zijn keuze (en zijn agressieve karakter en gebrek aan zelfbeheersing) om een gat in de muur te slaan ben jij niet verantwoordelijk voor. Net zo min is de ex van je huidige man niet (een beetje) verantwoordelijk voor het overspel van haar ex man 'omdat ze teveel met de kinderen bezig was' of maar 3x in het jaar seks hadden, of helemaal niet meer. Dat is een excuus, en een slappe ook nog eens. Je man heeft een onbetrouwbaar karakter en geen zelfbeheersing. Dat is zijn ex niet aan te rekenen. Het was wel haar probleem (zoals hij nu jouw probleem is) maar niet haar verantwoordelijkheid (net als dat als je man nu vreemdgaat het niet jouw verantwoordelijkheid is.) Ik snap dat affaires gecompliceerd en complex kunnen liggen, maar dat maakt het niet een grijs gebied. Het is erg zwart-wit met slachtoffers en daders. Jij en je man zijn geen slachtoffer, jullie zijn de daders. Ik snap dat jullie jezelf en elkaar wellicht wat anders aanpraten want het is moreel gezien verwerpelijk en dat is zwaar om te dragen. C'est la vie. TS heeft geen schuld, ook niet een beetje. Ze heeft aandeel in de kwaliteit van hun relatie, net zoals hij daar aandeel in heeft. Maar ze heeft geen schuld aan zijn egoïstische karakter en de keuzes die hij heeft gemaakt.
Ja inderdaad erg pijnlijk. En niet alleen ons eigen gezin, maar ook de opa's en oma's hebben er ontzettend veel last van. Mijn schoonmoeder is ontzettend van slag, valt regelmatig huilend in slaap. Dat is voor mij ook erg moeilijk om mee om te gaan, want ik heb mijn handen al vol aan mezelf. Maar ze geeft toch ook weer wat steun. Het heeft in ieder geval heel veel impact op onze familie, hier heeft hij allemaal niet over nagedacht, ja achteraf. Hij schaamt zich ook heel erg, durfde mijn ouders bijna niet onder ogen te komen. Had hij maar wat eerder over de gevolgen nagedacht..
Zo herkenbaar, mijn schoonmoeder is nu ook helemaal van slag. Ik kan gelukkig goed met haar praten. Maar mijn ondertussen ex-vriend niet. Zij voelt zich schuldig (omdat ze zelf ook gescheiden is en denkt dat het daardoor komt) maar is ook ontzettend boos en verdrietig op hem. Hij vermijdt nu ook iedereen door schuldgevoel waardoor ik op een gegeven moment een soort tussenpersoon werd. Nu heb ik heel duidelijk aangegeven dat ik het fijn vindt dat ze me zo steunt maar dat ze voor vragen of problemen met hem toch echt bij hem moet zijn want ik ging er zelf bijna aan onderdoor. Ik hoop dat jij ook snel weer rust kan vinden. Ik zit er ook midden in en heb toevallig vandaag op mijn werk moeten aangeven even een stapje terug te moeten doen. Gelukkig zijn ze heel begripvol.
Het is een moeilijke situatie voor jou. Ik zou zeggen richt je op jezelf en je eigen leven. En op de kinderen. Gelukkig ben je geen huisvrouw maar kan jij jezelf redden. Natuurlijk hebben anderen ook verdriet maar zorg dat je daarin grenzen aangeeft. Jij hebt genoeg aan jezelf en zij moeten jou steunen niet andersom. Je kunt hun zorgen en verdriet er niet bij hebben. En uiteindelijk is dit ook gewoon een proces dat tijd nodig heeft. Ik ken heel wat gescheiden mensen en genoeg die uiteindelijk goed terecht zijn gekomen. Mensen horen alleen de smeuïge verhalen over vechtscheidingen. Maar dat hoeft natuurlijk niet. Je kunt ook een goede omgang met elkaar hebben. Wat je kinderen betreft zou ik wel duidelijk zijn. Het is en blijft hun vader. Wat hij gedaan heeft is vreselijk maar dit is iets tussen jullie als volwassenen. Hij kan en mag nog steeds een goede vader zijn. Daarom zou ik teveel details bij hen weghouden. Niet in hun belang.
Als hij dingen vervelend vond, of vond dat hij dingen tekort kwam, of wat dan ook, dan had hij met haar moeten gaan zitten en een gesprek moeten voeren en aan geven dat hij dingen tekort kwam of wat dan ook. Niet gewoon maar zijn l*l in een ander steken. Jouw ex en de ex van jouw huidige man hebben misschien dingen verkeerd aangepakt in de relatie, maar niets en dan ook echt niets maakt hun schuldig aan het feit dat jij en je man met elkaar het bed indoken. Vreemdgaan is zo ontzettend kwetsend en zo enorm respectloos (en ik weet hoe het voelt als je bedrogen wordt). Zet eerst een punt achter je relatie, dan kun je daarna met wie je ook maar wil het bed induiken.
Oh heel heftig! Pff, nee snap best dat hij daar niet aan had gedacht, maar ja, al die mensen zijn nu wel betrokken. Zijn geen winnaars hier.
Dat snap ik inderdaad, jij hebt al genoeg op je bord. Goed dat je hebt aangegeven op je werk dat het niet meer gaat. Neem goed de tijd voor jezelf, het is ontzettend zwaar allemaal.
Dat klopt en dat zeg ik ook tegen ze. Maar het is een kind met een sterke eigen mening over vreemdgaan etc (ook hiervoor al) en ik kan haar niet dwingen. Ik denk dat ze gewoon nog wat tijd nodig heeft.
Klinkt heel heel logisch. Je gaat door van alles heen natuurlijk. En dat is loodzwaar. Zeker omdat het leven gewoon doorgaat. Sterkte!
Veel sterkte. Dat is nog wel het lastigste ook denk ik, om te zien dat het je kinderen raakt. Mijn man heeft om die reden ook een paar jaar geen contact gehad met zijn vader, hij was toen 17. Het is uiteindelijk helemaal goedgekomen gelukkig, (tussen man en zijn vader).. maar in het moment zelf lijkt het me heftig om mee te maken.
Wat betreft mij: met je aannames en tekst en uitleg had je er niet nog meer naast kunnen zitten. En dat bedoelde ik dus met ‘behalve als je in een situatie zit, kun je niet meepraten’
En jij denkt dat voordat we met elkaar de koffer indoken, geen gesprekken zijn geweest? Geen therapie? Voordat wij het bed indoken met elkaar (wat een ordinair gezegde trouwens) is er heel wat aan vooraf gegaan
Ik had al aangeven bij mijn ex dat wij niet zo langer konden doorgaan. C heeft in therapie gezeten met ex en daar veranderde niets. Ik heb mijn ex meegenomen naar mijn psycholoog. Ja en als je het dan nog niet helemaal snapt, dan is de stap van samen in bed belanden erg klein.
Ohja dan keuren we het helemaal goed natuurlijk! Je kan het dan ook eerst netjes afhandelen en dan dat bed induiken maar die optie was er voor jullie blijkbaar niet.