Even een topic voor jullie meningen/visies, of ik nou echt zo vreemd ben als mijn stiefschoonmoeder vindt.. Vanmorgen een appje gekregen: ze heeft mijn schoonzusje gevraagd om foto's te maken voor in een fotoboek. Voor schoonouders zelf, maar ook voor de ooms en tantes van mijn man èn voor haar familie. Dus dat wanneer wij binnenkort met zwager en schoonzus afspreken, zij waarschijnlijk wat foto's zou nemen. En of wij hier aub aan mee willen werken. Mijn kinderen kennen de ooms en tantes, hebben ze 1 of 2 keer gezien in de afgelopen 10 jaar. Familie van mijn stiefschoonmoeder heeft mijn man 1 keer ontmoet, in 2007 (voor we samen waren, toen schoonvader en zijn vrouw zijn getrouwd). Ik heb hierop gereageerd dat het fijn was dat er om toestemming gevraagd wordt om foto's van onze kinderen naar (voor ons) wildvreemden worden gestuurd. Dat ik het prima vind dat zij als grootouders foto's wilden hebben, maar dat deze NIET naar andere mensen gestuurd mogen worden. En op voorwaarde dat de kinderen zelf er ook akkoord mee zouden zijn. Krijg hierop als reactie dat er natuurlijk toestemming van ons wordt gevraagd om de foto's te maken. En dat er van wildvreemden geen sprake is, immers kennen wij de ooms en tantes van man, en heeft man haar familie ook eens ontmoet. Dus geen paniek (heeft ze er letterlijk in gezet). Ik heb hierop terug gestuurd dat er ook helemaal geen paniek is, maar dat het simpelweg niet gaat gebeuren. Vervolgens geen enkele reactie terug. Tot ik in de middag met betreffende schoonzusje aan het appen ben, die mij een screenshot doorstuurt van wat stiefschoonmoeder haar heeft gestuurd: "Fotoboek gaat vermoedelijk door zonder kinderen Saz, want ze heeft daar allerlei gekke en boze bedenkingen geuit en verbiedt het. Heel heftig en kwetsend. Weten jullie of er weer iets aan de hand is? Is ze naar jouw weten weer in een burn-out of bipolar aanval dat zo'n standpunt zou kunnen verklaren? Want anders kan ik noch haar paranoïde-achtige reactie hierop, noch haar uithaal jegens mij om een verkeerd cadeau (red. cadeautje voor dochter van 7 wat totaal iets anders was als wat ze mij had gezegd te halen, waarom dochter enorm van slag/teleurgesteld is geweest) te plaatsen." Ik heb afgelopen jaar in een burnout gezeten. Heb de afgelopen jaren helaas veel op mijn bordje gehad (moeder diagnose uitgezaaide kanker, tijdens zwangerschap van de jongste. Vader andere progressieve diagnose. Moeder overleden. Ondertussen omgeschoold, diploma gehaald (laatste examen ingeleverd op de ochtend van euthanasie moeder), vaste baan. En ondertussen altijd maar doorgaan, geen grenzen aangeven. Afgelopen jaar dus veel gesprekken gehad. POH, bedrijfsmaatschappelijk werk, bedrijfsarts, psychosomatische fysio, psycholoog. En bij dit alles kwam het er op neer dat ik moet leren luisteren naar mijn gevoel en grenzen moet aangeven. En nu geef ik mijn grenzen aan, en is mijn stiefschoonmoeder van mening dat ik helemaal van t padje af ben. Wat zouden jullie in mijn geval doen? Ja, er is in de afgelopen 17 jaar al vaker gedoe geweest met grenzen opzoeken vanuit haar helaas.
Over wel of niet akkoord geven voor fotoboek aan fMilie die je niet/nauwlijks kent, zullen de meningen denk ik verdeeld zijn. Maar wat me vooral opvalt is de manier van communiceren. Veel al dus via de app als ik dit lees? Ik denk dat het niet handig is om dit soort onderwerpen als schoondochter tot schoonmoeder via de app af te handelen. Liever tft of andere telefosch. Zodat ik beter dingen kan uitspreken over en weer. Zelf laat ik mijn man alfijd communiceren met zijn moeder en ikzelfde doe dat dan met mijn familie. Ik vind het van je schoonzus ook echt heel vreemd dat ze een screenshot stuurt vd appjes van schoonmoeder. Los van dat dat appje heel akelig is. Vind ik het doorsturen van appjes naar een ander in dit soort situatie echt niet kunnen. M.i. een hele onveilige manier van communiceren over en weer. En dat maakt het aanvoelen en aangeven van grenzen en behoeften behoorlijk lastig.
Euhm nou ik zou ook nee zeggen. Schoonouders prima maar niet voor hun broers en zussen. De ooms en tantes van mijn man... heb ze misschien zelf 3x gezien afgelopen 18 jaar dus die hoeven echt geen foto's van mijn kinderen. En mijn ooms en tantes heb ik ook zo mijn bedenkingen bij. Uiteraard prima dat ze op de foto komen bij een feestje zoals vorig jaar bij 40jarig jubileum waarbij neven en nichten incl kinderen ook mochten komen (dan is een nee gewoon erg lastig, zoveel mensen). En mijn ooms en tantes krijgen bijvoorbeeld ook geboortekaartjes, zien we bij mijn ouders. Maar echt gericht foto's voor een fotoboek vind ik toch minder prettig
Ik vindt je reactie dat " wildvreemden" geen foto's mogen van je kinderen overdreven maar de reactie van je schoonmoederook niet door de beugel kunnen.
Ik zou zelf wat anders in het idee van zo’n fotoboek staan. Maar dat lijkt me hier het probleem niet. Als jij het echt niet wil, dan zou ik daar aan vast houden en dan heeft je stiefschoonmoeder pech. Daar zou ik me dan verder ook niet druk om maken. Doet zij dat wel, dan is dat haar probleem.
Hm in geval van mijn schoonmoeder heb ik liever alles zwart op wit ipv (telefonisch) besproken. Ze verdraaid dingen nogal eens naar eigen voordeel.
Ik vind de reactie van schoonmoeder raar. Het doorsturen van het appje door schoonzus ook. En eerlijk gezegd jouw reactie op de foto’s ook. Wat ik zou doen? Contact zoeken met schoonmoeder om dit face-to-face te bespreken.
Ter info, schoonmoeder komt uit de USA. Dus ja, de kans dat we haar familie ontmoeten is nihil en zijn daarmee voor ons vreemden die niks te maken hebben met mijn kinderen. Schoonzusje had het doorgestuurd omdat ik haar had gezegd dat onze fantastische stiefschoonmoeder niet reageerde. Wel naar haar toe, achter mijn rug om, over mij dus.
Ik vind alle communicatie bizar; van alle betrokkenen. Waarom niet gewoon even bellen en een echt gesprek voeren? In plaats van appen en screenshots doorsturen. Het lijkt de middelbare school wel..
Ik vind dit, sorry dat ik het zeg, geen reden om te gaan zitten ruziën. Er is van alle kanten van alles mis gegaan. Jij mag zeggen dat je geen foto's wilt (ik zie het probleem niet mbt familie maar dat is aan jou), jouw schoonmoeder mag dat jammer vinden, jouw schoonzus had dit niet met screenshots naar jou hoeven communiceren. Natuurlijk zijn de opmerkingen van je schoonmoeder absoluut niet tof maar ik zou me vooral afvragen waarom schoonzus het nodig vindt dit zo aan jou door te geven. Het komt op mij een beetje over als stoken. Ik zou zeggen: bel je schoonmoeder, ga rond de tafel, bespreek vanuit de ik-vorm dat je haar reactie erg kwetsend vindt en waarom (blijf bij jezelf is hier de mantra). En voeg toe dat je begrijpt dat zij het heel jammer vindt en of jullie samen naar een oplossing kunnen zoeken die voor beiden werkt. Dan ga je fijn kerst vieren en weer door... Zoals je zegt: je hebt ontzettend veel aan je hoofd (gehad) en is een familieruzie echt iets dat je erbij kunt/wilt hebben? Wil je gelijk hebben of gelukkig zijn?
Familie ruzies kosten zoveel energie en die energie kun jij nu veel beter gebruiken. Gewoon even de telefoon pakken, geschreven tekst kan vaak op meerdere manieren geïnterpreteerd worden. En wat betreft de foto's, je schoonmoeder wil waarschijnlijk de kleinkinderen kunnen laten zien aan haar familie. Natuurlijk moet ze jouw grenzen hierin respecteren, maar het lijkt me beslist geen kwade opzet.
Dat je schoonmoeder foto's wil laten zien aan haar broers/zussen en diens / eigen kinderen van haar kleinkinderen vind ik een hele normale situatie. Het gaat hier imo niet om wildvreemden. Ik vind je daarin erg overdrijven. Maar.. dat ben ik. Dat je schoonmoeder en schoonzusje dat ook vinden mag, dat jij anders vindt mag ook. Uiteindelijk zijn jullie de ouders dus jullie keuze gebeurd, lijkt mij. Waar het imo fout gaat is dat jij een print screen krijgt van een privégesprek. Ik vind dat echt heel gemeen en heel erg raar. Het zet iedereen in een moeilijke positie. Wat was het doel van je schoonzusje hiermee? Ik zou je schoonmoeder bellen om het uit te praten want hier kom je via de app echt never nooit uit. Of je man het laten regelen. Het is zijn moeder en zus tenslotte.
Sorry ik snap echt niet waar je moeilijk over doet. Zoals ik het zie: Zij heeft familie in Amerika die haar familie waar zij trots op is waarschijnlijk nooit zal zien (zoals je zelf zegt) en nu wil ze hun een foto album sturen waar ook haar familie op staat. Leuk toch. En daar sta jij dan ook tussen met jouw gezin. Wat is het probleem? ik kan zelf ook best pietluttig zij als mensen een foto of filmpje van mij op het internet willen gooien, maar hier zie ik echt niets kwaads in. Je doet alsof jouw kinderen iets ergs wordt aangedaan. In mijn ogen ben je een beetje doorgeslagen.
Het zijn wel haar broers/ zussen en haar kleinkinderen. Wij hebben ook familie in het buitenland, mijn ouders hebben regelmatig foto’s van ons (vroeger) en nu van onze kinderen gedeeld. En andersom ook, vind ik ook juist leuk. Is het goed te praten wat ze naar jouw schoonzus heeft gestuurd? Nee. Maar ik had haar even opgebeld nav haar vraag en uitgelegd wat je bezwaar dan is.
O en wij doen ook net als @blij83 dat mijn man zijn familie voor zijn rekening neemt en ik mijn familie. Als je NIET met hoofdletters hebt gestuurd en haar broers en zussen als wildvreemden hebt benoemd, terwijl het logisch is dat je elkaar niet vaak ziet omdat ze in de USA wonen, snap ik ook wel dat ze teleurgesteld is. Nog steeds had ze niet dat berichtje mogen sturen, dat wil ik wel erbij benoemen.
Tsja mijn man komt uit een enorme familie, verspreid over een stuk of 6 landen. Ik heb niet iedereen zelf ontmoet, laat staan de kinderen. Maar ik weet vrij zeker dat schoonmoeder, trotse oma die ze is, foto's van ons deelt, en het zou niet eens in haar opkomen om daar toestemming voor te vragen. Dat hoort gewoon bij onze opvatting van familie. Als wij naar die familie toe gaan, worden we ook met alle liefde en vertrouwdheid ontvangen. Mijn eigen moeder deelt ook foto's, maar ik zie de meeste van mijn ooms en tantes nog wel meerdere keren per jaar en ook wij hebben contact met hen los van mijn ouders. Dus dat zou helemaal mooi zijn om wat van te vinden. Ik snap eerlijk gezegd je probleem niet met het delen van foto's binnen de familie? Als je schoonouders zo oud zijn als de mijne (pakweg tweede helft 60), komen ze toch in de fase van terugblikken en memento mori. En zo'n fotoboek past wel in die vibe. Het is duidelijk dat je schoonmoeder dit doet uit liefde en het bevestigen van de familiebanden naar binnen en naar buiten, en jij trapt dit nu met, eerlijk gezegd weinig invoelbare, bezwaren aan de kant. En nee, dat appje van haar is niet zo tactisch of leuk.
Over en weer praten jullie niet liefdevol over elkaar. Ik zou direct contact (dus niet via app) zoeken en het bespreken. Als haar familie ver weg woont kan ik me zeker voorstellen dat ze haar familie wil laten zien welke neefjes, nichtjes etc er allemaal zijn. Maar zo te horen hebben jullie zo’n band helemaal niet. Ik denk dat dat het probleem is, niet het fotoboek an sich. Dus ja, gek ben je misschien niet, maar ik heb wel moeite met je houding hierin.
Ik snap je probleem met de foto's eerlijk gezegd niet. Ik zou ze dus lekker maken en je schoonmoeder ermee laten pronken. Juist mooi dat ze die graag met haar familie deelt. En wat ze stuurde is niet oké, maar nog veel minder oké vind ik dat je schoonzus dat zo naar jou doorstuurt. Je schoonmoeder kan zich dit best afvragen, maar tactvol is het allemaal niet. Ook jouw bericht niet over wildvreemden, terwijl het familie betreft. Ik zou in jouw geval langsgaan en uitpraten. Dat gedoe via de app zorgt alleen maar voor onbegrip.