Het is verder een prima jongen hoor en hij was echt niet de enige die het deed. Ik moet zelf gewoon mijn grenzen aangeven en met duidelijke regels komen.
Lijkt mij ook prima te kunnen toch? Gewoon een luchtige “ jongens geen telefoon aan tafel” moet toch kunnen?
Ja hoor ik verwacht daar ook geen rare toestanden over. zijn verder echt schatten, stuk voor stuk. Normaal ben ik ook best assertief met dit soort dingen en maak ik er een grapje over maar was gisteren ook aardig gaar en miste even de energie hiervoor. Ik ging vooral twijfelen omdat mijn man dan doodleuk zegt van dat ik daar niet te vaak over iets moet zeggen, pardon denk ik dan, dat bepaal ik lekker zelf.
In restaurants nemen we altijd een klein spelletje mee voor tijdens het wachten. Pesten, beverbende oid. Dat doen we dan samen. Heel gezellig. Tussen de gangen, als de tafel nog vol staat mag jongste van 11 wel een spelletje op de telefoon. Die houd je echt niet rustig met tekenen of kleuren. En hij vind het sociale gebeuren ook best lastig. Telefoon blijft uit zicht, tot we merken dat het te lang duurt voor hem. Over het dik gedrukte: Leuk dat zij dat kunnen. Maar ik kan moeilijk een gesprek voeten met iemand die zijn ogen (en vingers) op een scherm heeft. Regel in gezelschap (ongeacht of het aan tafel is of niet) is bij ons dat je je telefoon mag gebruiken als het iets toevoegt aan het gesprek. Zo is Google hier nogal eens scheidsrechter bij zinloze discussies over feitjes.
Hier nog enkel jonge kinderen aan de (kerst)tafel maar voor iedereen is de regel hetzelfde: geen schermpjes aan tafel. Dus geen tablet, tv uit, wij niet op onze telefoon. Op de uitzondering na van een patatje voor de tv. ik verwacht echter niet dat kinderen lang tafelen, dus ze mogen van mij bij een kerstdiner zeker wel van tafel. Regel is dan alsnog dat er geen schermpjes gebruikt worden en dat er rustig gespeeld wordt zodat de rest rustig kan tafelen. Of bijvoorbeeld kleuren aan tafel. Hoe ik dat met pubers zou doen geen idee, geen schermpjes lijkt me in ieder geval de basis. hier ook geen telefoons al dan niet met scherm naar beneden op tafel. Tenzij er iemand op sterven ligt of op het punt te bevallen. Vind dat gewoon fatsoen. Ook met vrienden, collaga’s etc.
En bepaalde situaties vermijden we. Een kerstdiner in een restaurant doen we echt niet met kinderen van 2 en 5. Zelfde als uitgebreid uit eten. Dat houden ze gewoon niet vol. Zich gedragen tijdens een voor- en hoofdgerecht lukt precies. Dan maar geen 3 gangen, er komt geen tablet op tafel.
Hier ook geen telefoons aan tafel. Valt me sowieso soms op bv hier met sommige familie hoeveel best jonge kinderen op en teelfoon zitten. Zijn we op een verjaardag, zitten ze vooral op die telefoon. Mn neefje van 8 kan er ook zo om zeuren. Mijn dochter mag hem niet mee, die is gewoon voor thuis als ik er even niet ben ofzo. Zij ergert zich rot. Efteling ook. Al die kinderen van 9, 10, 12 constant op die telefoon. Zij denkt echt: joh, doe gewoon gezellig.
Helemaal mee eens, ik erger me rot aan meer dan overmatige telefoongebruik tegenwoordig, zeker bij sociale gelegenheden. Hier iemand van 85!! aan het kerstdiner en zelfs die ging op dat rotscherm. Wel tussen de gangen door moet ik zeggen, maar toch. Je kan ook gewoon gezellig kletsen denk ik dan?! Als dat met Kerst al niet meer lukt, wanneer dan nog wel? Mijn man heeft er ook een handje van om op z'n scherm te kijken en dan een gesprek (niet diepgaand hor, maar gewoon over praktische dingen ofzo) met mij te hebben, maar daar begin ik gewoon niet aan. Ik zeg gewoon niks terug en kijk 'm vals aan tot ie 'm weglegt. En als ik dan kijk wat hij zit te doen, is het LinkedIn doorscrollen ofzo. Ziekelijk gewoon. Ik ben soms wel 's bang hoe mijn kinderen van 4 en 1 later worden met een telefoon, als zij zó veel mensen zo vaak op hun telefoon zien overal. Zelfs de stagiair tijdens het buitenspelen in de kleuterklas zat op een bankje op dr telefoon, zag ik toen ik langs het schoolplein fietste een paar weten terug. Eerlijk: ikzelf verwijder sinds kort regelmatig Insta van m'n telefoon, en merk de eerste paar uur hoe vaak ik onbewust naar die app zoek Ik las en lees altijd graag romans, maar hoeveel avonden ik afgelopen jaar doelloos heb zitten scrollen ipv een boek te pakken..... Echt iets waar ik zelf ook alert op moet en wil zijn.
Wij hadden hier heel bewust de afspraak gemaakt, n.a.v. mijn neefje van 12 waarover we gesprek hadden over schermpje, dat we op kerst onze schermtijd zouden beperken, hij maar ook wij allemaal. We zijn elke zondag allemaal samen (schoonouders, gezin van schoonzus en ons gezin) en we merkten gewoon hoe veel iedereen aan het scrollen was (niet aan tafel maar achteraf op de bank). Nu hebben we zo fijn samen spelletjes gespeeld. Echt voor herhaling vatbaar!
@Kippetje33 dat herken ik ook wel, dat ik ongemerkt zelf toch ook wel erg veel op mijn telefoon zit. Vooral nu we vakantie hebben. Maar goed, dan lees ik ook de krant, ik lees een boek, spelletje, even iets opzoeken, appen met vrienden, agenda checken. Dus heel veel dingen waar je voorheen allerlei aparte media voor gebruikte, zitten nu in dat ene apparaatje. Dus het is niet gek dat als je al die tijd bij elkaar optelt, dat je sowieso al aardig veel naar zo'n scherm kijkt. (Vroeger las ik bijvoorbeeld de krant. Zat even te puzzelen. Belde daarna met een vriendin en las nog even in een boek of keek tv.) Tel daar dan nog eens de dingen bij op die er vroeger niet eens waren en dan slokt het helemaal veel tijd op. We gebruiken ze niet tijdens het eten. En als we op visite zijn of visite hebben minimaal. Zoals iemand al zei: alleen als het iets toevoegt. Dus als je iemand anders iets wilt laten zien, bijvoorbeeld. Onze kinderen mogen er soms als we op visite zijn wel op, maar dat komt omdat we soms ook echt wel lang ergens zijn. Met kerst zitten we gauw van 2 uur 's middags tot 10 uur 's avonds. Dan vind ik het niet erg als ze tussendoor even een inkakmomentje hebben met een scherm. Maar niet tijdens het eten en zeker niet een hele middag of avond.
Hangt helemaal af van de context. Hier is de regel ook: in principe geen mobieltjes aan tafel. En toch kan ik situaties bedenken waarin we het wel doen. Ik denk dat je je af moet vragen wat de bedoeling van de 'regel' is. Bij mij zit er achter dat ik een gesprek aan tafel wil hebben tijdens het eten, zonder afleiding maar met aandacht voor elkaar. Als het eten klaar is en er komt een onderwerp ter tafel en we zitten ook nog aan tafel, dan kan dat onderwerp best betekenen dat iemand iets op z'n telefoon laat zien oid. Als we bijvoorbeeld met vrienden zijn, dan komen er ook wel eens telefoons tevoorschijn. Je hebt het dan over iets, en je zoekt dat dan bijvoorbeeld op om te laten zien. Of iemand wil iets laten zien/horen wat hij/zij heeft (mee)gemaakt, gezien oid. Mijn zoontje is erg nieuwsgierig. Als we het over een onderwerp hebben waar hij zich geen voorstelling van kan maken, dan vraagt hij om een filmpje van dat onderwerp, zodat hij snapt wat het is. Allemaal zaken die ondersteunend zijn aan een gesprek wat mij betreft, en niet in de weg hoeven te zitten van 'met aandacht voor elkaar een momentje samen hebben'. En de norm blijft hier: geen telefoontjes aan tafel, tenzij.
Overigens lezen wij soms ook boekjes aan tafel voor de kleine, soms al tijdens het eten, soms meteen er na. Als we uit eten gaan, gaat tegenwoordig de ipad mee die we op een gegeven moment inzetten. Enige moment waarop hij op dat ding mag, zodat wij rustig kunnen tafelen. Zoontje mag ook van tafel zodra hij klaar is met eten/niet wil eten/maakt niet uit wat de reden is. Ik had nooit gedacht dat ik dat toe zou laten, ik dacht dat ik was van: we wachten allemaal tot we klaar zijn met eten en dan van tafel. Maar ik voel totaal geen behoefte om die regel in te voeren, helemaal prima zo. Komt ook bij dat hij een goede darmflora heeft en tijdens het avondeten moet poepen hij gaat dat dan even op z'n gemak ergens doen (luier) en wil dan (begrijpelijk) niet meer op z'n stoel zitten. Overigens een super goede eter hier, van kleins af aan, dus niets te klagen. Even een klein uitstapje aangaande tafelmanieren . Voor iedereen zo persoonlijk en anders dus.
Ik heb om die reden Instagram verwijdert een paar weken terug. Daar zat echt de meeste tijd in. Ik pakte zo vaak tussendoor m’n telefoon om op Instagram te kijken. Nu heb ik dat helemaal niet meer, en is m’n telefoongebruik ook echt minder.
Ik vind telefoons over het algemeen al heel vaak irritant. Ook dat ik er zelf aan mee doe, maar ik leg hem vaak genoeg bewust weg. Volgens mij is het een soort maatschappelijke verslaving geworden. En het is ook niet dat er zoveel fascinerende of interessante dingen bekeken of gelezen worden. Veel is troep, dat moeilijk stop te zetten is. Hoe dan ook, zijn hier geen telefoons aan tafel en hopelijk blijft dat zo. Oudste kind is nu 8, dus er kan nog van alles gebeuren.
Hier geen telefoon aan tafel. En al helemaal niet tijdens een speciale gelegenheid Ik snap dat als je uren aan tafel zit mensen even willen pauzeren. Mijn zoon met autisme mag op een gegeven moment van tafel en ons nichtje van 4 hoeft natuurlijk ook niet 2 uur te blijven zitten Maar van de rest verwacht ik dat de mobiel in de tas blijft
Hier is ook in principe de regel geen telefoon aan tafel of bij sociale gelegenheden. We willen dan gewoon tijd en aandacht voor elkaar. De enige uitzondering is, zoals anderen ook al zeiden, wanneer de telefoon iets bijdraagt aan het gesprek. Ik merk dat het bij ons in de familie eigenlijk vrij normaal is om de telefoon niet te gebruiken. Met kerst werd er zo af en toe wel een keer een berichtje gelezen of een foto/filmpje gedeeld, maar verder heb ik weinig telefoons gezien. Terwijl we toch echt wel lang gegeten hebben. Mijn neefjes (12 en 14) speelde wel even een spelletje op hun telefoon, maar dat was voor het eten en maar een minuut of 10. Daarna hebben we ze tot het eten niet meer gezien omdat ze buiten gingen voetballen, helemaal prima vind ik. Overige schermen blijven over het algemeen ook uit. Vaak staat er wel wat muziek aan bij gelegenheden zoals kerst. En heel soms eten we een patatje op de bank en dan mag de tv wel aan. Maar dat is eens per 2 maanden ofzo.
Hier is mn eigen man de grote overtreder.De kinderen hebben nog geen mobiel uiteraard maar G heeft bijv. wel een switch, maar die komt niet aan tafel. (Wordt ook zelden gebruikt overigens) Net zo goed als je ze "alsjeblieft" en "dank u wel" leert, kun je ook fatsoensnormen aanleren qua conversaties en mobiel gebruik. Vanuit mijn kant wordt dat makkelijk, dat ding zwerft ergens in de keuken en het is dat mn pinpas erbij zit anders zou ik zo de deur uitlopen zonder. Maar met een schermverslaafde partner wordt het opvoedkundig een uitdaging. Niets wat een bak aan de wand niet kan oplossen overigens, maar op dit moment nog niet een ding waar ik de strijd voor aan ga met hoofdzakelijk mn man. Schermgebruik vind ik zonde van de tijd, in elk geval binnen gezelschap en aan tafel echt niks. Is het functioneel en concreet op een gestelde vraag bijv. vind ik het wel een ander verhaal (al kan dat veelal wel wachten tot na het eten). Maar tractor Tom, zoete zusjes en mr Beast hoeft niet aan mn eettafel te komen. Maar als IT'er en voormalig gamer ben ik allicht een beetje een vreemde. Ik heb er bijv ook een hekel aan dat die telefoon zo'n beetje de core van alles is. Van je agenda tot bankzaken, je boek on-the-go en je boodshcappenbriefje/huishoudplanner etc. Idealiter ga ik weer terug naar een 3310 en de rest analoog, ware het niet dat ik ook mn mobiel voor werk gebruik en daar een minimale OS voor is en ik te lui ben voor 2 telefoons.
Pasgeleden stond een teamgenootje van mijn 10 jarige zoon wissel tijdens voetbal. Zat hij op tik tok! Zijn vader stond er gewoon naast, coach/trainer aan de overkant. Ik vond dat enorm raar maar er wat van zeggen vond ik ook lastig. Gelukkig deed een andere vader dat wel Mijn oudste van 10 heeft een telefoon maar die gaat nog nergens mee naar toe. Maar goed dat is pas net en hij kan er ook niks op. ze mochten net voor het diner en daarna wel even op de iPad bij opa en oma (nadat we eerst lekker spelletjes en cadeaus hadden gedaan) maar aan tafel toch lekker kletsen. Maar thuis en in een restaurant hebben wij ook geen telefoons of schermen (spelletjes) met uitzondering heel soms de peuter een filmpje als het wat langer duurt. Ik vind het niet raar en een normale regel!
Ik vind het in dit geval ook echt aan de vader of de trainer om hier iets van te zeggen en niet de rol van de andere ouders/toeschouwers.