Partner heeft een vriend waar ik voorheen redelijk mee overweg kon en ook met de vrouw van die vriend. Nu heb ik altijd een beetje een onderbuikgevoel gehad bij die mensen die ik niet kan verklaren. Ben er wel achter dat die vriend niet altijd de beste invloed heeft op mijn vriend. Dit is vaak op financieel vlak. Zoals gokken en dure uitgaven doen en hier dan vooral mijn partner in opstoken om die uitgaves te doen. En als ik dan wel een keer mee ging op visite gaf die vriend aan dat het domme keuzes zijn van mijn partner terwijl ik weet dat hij op mijn partner heeft ingepraat. Beetje 2 gezichten heeft diegene…. Is dat narcistisch gedrag?! Heb een paar keer aangegeven bij mij partner dat ik het idee heb dat dit gebeurt maar partner ontkent dit en wilt er niks van weten. Wil ook eerlijk gezegd niet tussen hun vriendschap inzitten. Nu heb ik al geruime tijd geen zin meer om moeite in hun te steken. Als mijn vriend erheen wilt gaan prima maar ik hoef niet zo nodig mee. Is het gek dat dit door de jaren heen veranderd en dat ik wat meer terughoudend ben naar hun. Ik hoef toch ook niet met elke vriend van partner op te kunnen schieten? Weet ook niet zo goed wat ik met dit bericht wil bereiken. Maar soms bekruipt me het gevoel dat ik verplicht ben om contact met hun te onderhouden omdat dat in het verleden wel eens was. Maar het zijn niet mijn vrienden. Andere vrienden van mijn partner kan ik wel mee overweg en ga dan ook wel eens mee of die komen bij ons. Zijn meer gezamenlijke vrienden. Ik zelf heb vriendinnen en eerlijk gezegd doen wij alleen dingen zonder partners erbij en dat vind ik zelf ook prima en mijn vriendinnen ook. Bedankt voor het lezen.
Herkenbaar hoor. Mijn man heeft een vriend die ik... tja... 'beperkt houdbaar' vind, om zo maar te zeggen. Ik zie hem nu misschien twee keer per jaar als hij bij ons komt en dan blijf ik er wel eens een half uurtje of uurtje bij zitten. Dat is prima. Maar ik weet ook nog wel dat als ik hem te vaak / te lang zie dat de irritaties bij mij snel oplopen. Niet dat hij een slechte invloed op mijn man heeft hoor. Maar wel vaak uitstraalt dat hij in alles beter is. Grappig is dat ik het daar ooit voorzichtig met mijn schoonmoeder over had, die herkende het meteen. Dat is kennelijk als van kinds af aan zo. Mijn man heeft er geen last van, maar mij (en schoonmoeder, haha) ergert het wel. Nu heb ik het geluk dat zijn vrouw meestal ook gewoon weg gaat als mijn man daar is. We zijn er ook een paar keer als gezin geweest, dus kinderen en ik ook mee. Dan is zij ook gewoon pleite. De eerste paar keer vond ik dat vreemd. Later dacht ik: prima, dan hoef ik dus ook niet. Nou ja, kun jij niks mee. Hooguit een stukje herkenning. En wij hebben inderdaad ook een 'bevriend stel'. Zij was al een vriendin van mij en hij een vriend van mijn man. Leuk dat ze een relatie hebben, want met hun spreken we wel geregeld samen af. Met mijn andere vriendinnen spreek ik in principe alleen af zonder partner. In het verleden hebben we wel eens een barbece gedaan met de partners en kinderen er ook bij. Was prima hoor, maar eigenlijk hebben we het met alleen de vriendinnen bij elkaar gezelliger, haha. Dus we kennen elkaar partners en kinderen wel en als we bij iemand thuis afspreken, komen die er ook wel even bij en dan klets je er natuurlijk gewoon mee. Maar meestal trekken die zich dan vrij snel terug. Je heb gewoon vrienden en die vaak hebben die op een gegeven moment ook een partner en eventueel kinderen. Maar dat zijn niet degenen waar je een vriendschappelijke band mee hebt. Komt dat wel, dan is dat leuk. En komt dat niet, dan niet.
Wat fijn die herkenning! En zo herken ik ook weer wat ik jou verhaal. Een andere vriendin van een “bevriend stel” gaf aan dat ze het idee had dat mijn partner soms wel wat invloed krijgt van anderen. Dus ik gaf voorzichtig toe dat ik dat herkende en dat het om die bepaalde vriend ging. Toen gaf zij gelijk aan dat zij die vriend altijd een aparte heeft gevonden en er ook een onderbuikgevoel bij heeft. (Hun zagen elkaar voorheen weleens op een verjaardag) Soms best lastig want ik wil de vriendschap niet in de weg staan maar vind het wel moeilijk dat mijn partner dingen doet die hem aangepraat worden. Een vooral omdat hij dat zelf niet door heeft en niet wilt horen.
Is het niet vooral aan je partner om zijn eigen keuzes te maken en hier zelf verantwoordelijkheid voor te dragen? Als kind leer je toch al dat als iemand zegt spring in de sloot, dat dat niet betekent dat je in de sloot moet springen? verder hoef je inderdaad niet te blijven hangen met vrienden van je partner die jij niet zo leuk vindt.
Zeker waar! Maar soms is het moeilijk om dingen niet te zien. Ik laat het dus ook gebeuren maar kan me er wel aan ergeren dat mijn partner “gebruikt” word en merk dat hij geld verliest of verkeerde keuzes maakt in aanschaf van dingen.
Maar hij wordt toch niet gebruikt? Maar hij laat zich gebruiken? Of spreken we over een dusdanig verstandelijk beperkt iemand die geen capaciteiten heeft om zijn eigen keuzes te maken? Het ligt net bij wie je de verantwoordelijkheid legt voor de gemaakte keuzes. Volgens mij zijn mensen verantwoordelijk voor hun eigen keuzes
Maar als TO met partner samen een bankrekening/huishouden deelt is het wel storens als er een derde invloed lijkt te hebben over waar hun geld aan uitgegeven wordt.. TO: ik zou met name dat met je vriend bespreken, dat je graag beslissingen over financien samen met hem neemt. Of een bedrag per maand/jaar afspreken wat jullie beiden vrij mogen uitgeven zonder overleg en het dan laten gaan...
In principe heb je gelijk, maar toch vind ik dat je hierin voorzichtig moet zijn. Sommige mensen zijn namelijk onwijs manipulatief en draaien je om hun vinger zonder dat je het in de gaten hebt. Dan lijkt je antwoord ineens op victimblaming. Het zijn namelijk niet alleen verstandelijk beperkte mensen die belazerd worden.
Nou dit vooral… Ik weet dat partner zelf zijn keuzes maakt! Maar word gigantisch gemanipuleerd in bepaalde dingen. En eerlijk alles wat die vriend zegt is waar volgends hem. Zoals de crypto cijfers… in alles volgt hij hem. Hierdoor al veel geld verloren helaas. En die gozer doet zelf bijna niks en lacht het hardst in zijn vuistje om het verlies van partner. net of hij niet kan hebben als mijn partner geld op de bank heeft staan bijv. Heb hier al meermaals opmerkingen over gemaakt en gesprekken over gehad maar daar wilt partner niks van weten.
Wij hebben eigen vrienden en ook eigen rekeningen. Wat partner daarmee doet moet hij zelf weten. Zolang het geen invloed heeft op de gezamenlijke uitgaven. Niet aanvullen vanuit de gezamenlijke rekening bij roodstand bijvoorbeeld. Ik moet er niet aan denken om continu aanwezig te zijn bij alles wat partner doet met zijn vrienden. Vreselijk van die stellen die niets zonder elkaar doen. Ik zou jouw partner wijzen op feitelijk gedrag. Want jouw gevoel is niet objectief en van jou. Dus niet "die vriend is manipulatief of vervelend " maar "hoe kan het dat je verlies hebt geleden ".
Dat ligt toch echt bij jouw partner. Wellicht is hij niet zo slim. Maar hij kiest er zelf voor die vriend te volgen in zijn advies en vrienden te blijven. Er zullen vast ook fijne dingen aan die vriendschap zijn want waarom kiest partner er anders al jaren voor met hem op te trekken. Kijk wat meer naar de rol van je partner ipv naar die vriend.
Denk dat een goed gesprek belangrijk is. Mss ziet hij niet in dat bepaalde keuzes sterk beïnvloed worden door een derde partij en moet hij eerst nadenken alvorens te doen. Bespreek dat jij dit lastig vindt dat je je niet wil mengen in zijn vriendschap maar dat de keuzes die hij maakt wel effect hebben op jou. De keuze dus ook bij je partner leggen. Indien er geld verbrast wordt door domme keuzes vanuit invloed vriend partner dan zouden gescheiden rekeningen verstandig zijn of overleg met jou. Jullie delen immers de rekening.