Niet op plek in brugklas..

Twee essentiele vragen:
Wat wil je bereiken met het gesprek?
Wat wil je dochter zelf?

Ofwel: wil je dochter er zelf iets mee? En wat is het doel?

 

Oei, zo herkenbaar.
Al was onze dochter altijd al wel wat 'anders' dan de rest, op de basisschool ook al. Gevoelig, kritisch qua vriendinnen, introvert, hield ervan om alleen te zijn, heel serieus, leergierig, erg netjes, nooit buiten de lijntjes kleuren zeg maar. Maar het was redelijk oké op de basisschool.
In de eerste klas ging het 'mis', ze ging dagelijks huilend naar school. Ze gíng gelukkig wel altijd, maar ze vond het zo rot op school.
Ik heb verschillende keren de mentor en leerjaarcoordinator gemaild en aangegeven dat als ze op school niks zouden doen we haar thuis zouden gaan houden. De mentor bleef zeggen dat ze op school een heel gewoon kind zagen, die het prima deed en echt niet ongelukkig leek.
Steeds als we op het punt stonden haar thuis te houden (omdat we tegen een muur opliepen bij school) ging het weer ietsje beter, dus zo ver is het nooit gekomen. Maar het was echt een zorgenjaar.

Nu zit ze in de 2e. We hebben er wel voor gezorgd dat ze met nieuwe meiden in de klas zou komen, omdat de klik in de brugklas er sowieso niet was. Dat heeft wel als 'gevolg' dat ze vwo i.p.v. gymnasium is gaan doen, wat aan de ene kant toen wel zonde leek, omdat ze het heel makkelijk deed qua leren.
Maar dat heeft wel alles veranderd. Ze is zó opgebloeid, heeft een ontzettend leuke vriendinnengroep, gaat eindelijk een beetje puberen, haalt zelfs af en toe een onvoldoende en raakt er niet eens door van slag (ze haalde in de eerste bijna alleen maar achten en negens).

Ik zou zeker wel een mail naar de mentor sturen, overleg is volgens mij altijd goed! Maar ik wil ook delen dat het dus ook opeens kan veranderen in de tweede klas.
En sowieso veranderen ze zelf op deze leeftijd ook nog veel, waardoor het ook zo maar weer anders kan worden.
Maar pff, wat een zorgen hebben wij gehad, dat wil je als ouders liever niet. Dus zeker school er bij betrekken vind ik!

 

Zeker aankaarten bij de mentor. Dan kan die er op letten en bij meedenken. Ik zou je dochter zeker stimuleren dat ze dit zelf ook met de mentor bespreekt. Die is er voor om dit soort dingen mee te bespreken en waar mogelijk mee op te lossen cq een plan te maken hoe hier mee aan de slag te gaan.

 

Wat ze zelf wil. Bespreken met mentor heeft consequenties. Kan zijn dat ze niks doen, bespreekbaar maken en het is daarna erger, bespreekbaar maken en het neemt af.

Zoon zit nog op de basisschool maar gaat elke dag met tegenzin naar school. School doet weinig maar voor een half jaar is het uitzitten. Voor de vakantie besproken en werd het zelfs erger. Alleen heeft hij niemand en in de pauze vaak alleen.

Na de vakantie weer bekijken wat het doet. Anders bespreken wat zoon wil.

Belangrijkste is bij ons straks de eindtoets.

 

Je dochter zit in een lastige fase. Ze verandert lichamelijk en mentaal. Haar peer-group wordt belangrijker en dus zal ze zich onzekerder voelen over zichzelf en zich makkelijker bekritiseerd voelen door klasgenoten.Dat heeft (bijna) elk kind in die fase. Dat wil niet zeggen dat het in jouw dochters geval alleen een gevoel is of dat het gebagatelliseerd moet worden.
Ze is gelukkig niet helemaal alleen, maar voelt zich kennelijk wel zo en je geeft aan dat ze somber wordt. Daar ligt het wat mij betreft de grens.
Wat maakt dat ze zich alleen voelt, somber wordt? Is het een heimwee naar de sfeer op de basisschool, haar 'oude' vriendinnen? Lachen klasgenoten haar uit of voelt dat alleen zo? En waar denkt ze, dat ze om lachen? Is dat een terechte gedachten of zouden ze ook om iets anders gelachen hebben en niet met haar bezig zijn? Worden meer kinderen uit de klas uitgelachen? Misschien is de sfeer in de klas in het algemeen niet zo veilig.
Die andere meiden zijn waarschijnlijk net zo onzeker als je dochter. Hoe kijkt ze er tegenaan als ze het op die manier bekijkt? Luister naar haar en vraag wat ze zelf wil. Zolang het alleen een gevoel is, kan een coach er weinig mee ben ik bang. Tenzij er bij meerdere kinderen een gevoel van onveiligheid heerst, dan kunnen ze er wel wat aan doen.

 

Hoezo is de eindtoets het belangrijkste dan? Verwacht je een niet-passend advies van school?

 

Ik zou hierover wel in gesprek gaan met de mentor als het zo blijft en samen met dochter bespreken wat voor haar een oplossing zou zijn om het leuker te hebben op school.
En ook kijken naar bijv. een weerbaarheidstraining want bepaalde dingen kunnen ook bij haar denkwijze liggen. Beeld ze het zich in dat anderen om haar lachen of is dit echt zo?
Zijn wel zaken denk ik die ook in de klas besproken kunnen worden door een mentor.

 

Ons verhaal lijkt heel erg op dat wat @riean hierboven schreef. Mijn zoon is ook gevoelig en introvert en voelde zich de eerste 1,5 jaar erg eenzaam en ongelukkig Na de brugklas is er een wissel geweest waarbij wat meer “eenlingen “ erbij zijn gekomen in de klas, maar die wisten elkaar nog niet zo te vinden. De mentor heeft zich toen echt actief ingezet om van de eenlingen een groepje te maken. Dat is ook echt wel gelukt. Het gaat niet super diep nog, niet alsof ze ooit afspreken na school ofzo… maar in elk geval voelt zoon zich veilig en prettig in school. Hij schiet niet meer in de stress als hij samen moet werken. En hij haalt nu ook afentoe een 6 of een 7 ipv alleen maar negens, omdat hij meer ontspannen is en school meer los durft te laten. Ik dacht dat ik de enige ouder in Nederland was die heel blij was met lagere cijfers, maar grappig om te lezen dat @riean dat ook had!

Ik ben die mentor zo dankbaar, ik zou zeker zoiets altijd bespreken. Hier boven schreef iemand dat het bespreken “consequenties heeft” alsof er ook vreselijke dingen kunnen gaan gebeuren, maar dat zou ik me eigenlijk niet voor kunnen stellen wat dat dan moet zijn?

 

Dit kan goed komen. Hier in de eerste exact dezelfde problemen. Kind introvert, serieus, perfectionistisch. Ook tegen gezegd dat een keer te laat komen of een onvoldoende halen geen ramp is en dat investeren op sociaal gebied nu het aller belangrijkste is.

Vanaf 2e jaar leek alles meer op zn plaats te vallen. Vast groepje gevonden, veel minder gedoe in de klas want iedereen had zn plekje nu wel gevonden. Herken je zorgen, maar er is dus hoop.

 

Nee die zal wel naar verwachting gaan mits de situatie op school niet verslechterd.

Hij heeft geen fijne klas, dus betreft lesstof zien we geen problemen maar eerder door pestgedrag dat hij het niet optimaal kan maken.

 

Daar zullen ze toch wel rekening mee houden mag ik hopen? Wat was zijn voorlopig advies?

Maar goed, ik zou inderdaad zelf even vragen aan je dochter of ze hier iets mee wil. Is er misschien een leukere parallelklas?

Bij beide kinderen was er wel wat gedoe in de brugklas, dat is in de meeste brugklassen zo, omdat iedereen zijn plekje probeert te vinden/bemachtigen/behouden. Vaak wordt dat beter vanaf het voorjaar en in de tweede.

Zou het in ieder geval wel de mentor laten weten dat ze zich er niet zo op haar plek voelt.
Mijn kinderen hebben trouwens ook allerlei vrienden uit andere klassen gevonden door schoolacticiteiten buiten de gewone lessen met de klas, zoals clubs en schoolreizen.
En soms op die manier ook weer klasgenoten beter leren kennen die daar ook aan meededen/meedoen.

 

Vwo plus

 

Dat mogen ze volgens mij dan niet meer naar beneden aanpassen.

 

Waarom is de eindtoets dan nog belangrijk? Al scoor je kader dan heb je al een vwo advies te pakken dus wat is er nog spannend?

 

De uitslag is minder spannend maar de tijd.
School kost hem al veel energie door het gepest. Wil dat hij straks op zijn plek zit.
Geen extra stress voor hem omdat hij het slecht heeft gemaakt.

Weet niet goed hoeveel deze test mee gast tellen. De goede plek is belangrijk.

Zijn tijd op de basisschool had leuk moeten zijn en nu nog steeds bagger. Dat wil je niet voor je kind.

 

De eindtoets mag het advies nooit omlaag brengen. Dus als je zoon al een vwo plus advies heeft van de leerkracht is de eindtoets echt van geen enkel belang meer.

Neemt natuurlijk niet weg dat die laatste maanden op school hopelijk nog enigszins redelijk gaan verlopen. Maar dit zou hem echt geen extra stress moeten geven. Hij heeft zijn advies al binnen. Hoger kan niet, lager mag niet op basis van de eindtoets.

 

Bedankt!!

 

Ik zou het ook bij de mentor kenbaar maken, of ze dan echt iets mee doen blijft afwachten. Het kan natuurlijk dat de mentor niets opvallends op school ziet, maar dan kunnen ze in elk geval rekening mee houden. Er is zo een groot verschil voor de ouders tussen contact met de leerkrachten op de basisschool en contact met de leerkrachten op de middelbare, je loopt er niet makkelijk langs en er zijn veel minder contactmomenten.

Ik zou wel de dochter erbij betrekken, of ze het ook zelfs wil, of haar mogelijke oplossingen aan reiken, zodat ze het zelfs probeert op te lossen. Het hangt ook heel erg van de klassensamenstelling af. Mijn zoon begon in het tweede opnieuw, omdat hij in de brugklas in een dakpanklas zat, er was maar een jongen mee uit zijn oude brugklas. En ik hoorde onlangs dat ze ook in het derde schooljaar door elkaar gehusseld kunnen worden. Inmiddels kent hij wel veel via de voetbalclub, sportklas en van de oude basisschool, maar het is toch belangrijk dat je kind ook in de eigen klas aansluiting vindt, maar aan de ander kant kun je als ouder ook niet zo heel veel doen.
Op school hadden ze voor bepaalde vakken vastgelegd, wie naast elkaar zat, maar dat was misschien ook omdat het in het begin van het schooljaar te onrustig was, inmiddels mochten ze, geloof ik, ook weer zelfs kiezen. (Op de basisschool wisselde dat na elke vakantie, zo leerde je alle kinderen goed kennen.)