Vertellen vanuit mijn perspectief. Het ging over kraamzorg en nu wil het toeval dat dit mijn werk is en ik hier natuurlijk heel veel van weet maar ook veel antwoorden of uitleg kan geven waardoor dingen toch in een ander daglicht kunnen komen te staan. Zo is het belangrijk te weten dat kraamzorg alleen in Nederland bestaat en dat al onze zuider en noorder buren ons meewarig aankijken zo van: had ik dit maar gehad! Zelfs in Duitsland en Belgie beval je gewoon in een ziekenhuis en blijven daar 1 a 2 dagen en daarna is het toedeledokie. Kraamzorg hier komt gemiddeld 8 soms 10 dagen bij je in huis (vakantie, weekend, verjaardagen, ik ben er driekwart van de tijd niet bij) Kraamverzorgster zijn is een lifestyle en kan je niet doen als jij en je achterban er niet duizend procent achter staan. Maar de werkdruk is hoog, het werk volkomen onvoorspelbaar, je moet een kameleon kunnen zijn en kunnen invoelen bij in feite voor jou vreemde mensen wat zij nodig hebben. En niet onbelangrijk: de intake. Ik ben eigen baas dus doe ook mijn eigen intakes en een stukje verwachtingmanagement is altijd onderdeel van mijn kennismaking. Dit om toch te voorkomen dat je wordt teleurgesteld. Zo hoor ik ook vaak dingen als: we hebben normaal een schoonmaakster maar die hebben we deze week maar even afgezegd want jij komt. En dan gooi ik er meteen in: laat komen die schoonmaakster. Die kan het veel beter dan ik en ik ben er voor de basis en zij doet alles. Dus niet afzeggen. Want je wil niet weten wat voor bizarre verzoeken wij krijgen er vervolgen online kritiek dat je bijv de koelkast niet had geschrobt. Ja sorry dat doe ik idd niet en zo te zien jij ook niet dus nee mevrouw dat hoort niet bij mijn takenpakket. Waarop je dan hoort dat de zus van de buurvrouw van een vriendin van mijn moeder een kraamverzorgster had die dat wel allemaal deed. Ja dan heeft die dame het verpest voor mij in feite. Want dat is niet wat wij doen. Sowieso is de kraamzorg enorm uitgekleed. Bovenaf vallen er meer en meer dames af en onderaan komt er nauwelijks bij. Het is niet te combineren met een jong gezin en we zitten dagen gratis op wacht en het uurloon, nou daar komt mijn puber zijn bed bij wijze van niet eens meer voor uit. Je moet echt wel hart voor je vak hebben wil je dit kunnen volhouden. Ik ben eigen baas dus sta letterlijk continu aan, paar x per maand eruit voor een bevalling, vaak moeten dubbel en soms driedubbelen omdat ze van gekkigheid niet weten waar ze kraamverzorgende vandaan moeten halen, En al die ontwikkelingen krijgen de zwangere dames niet mee. En eenmaal in de kraamtijd als ze niet goed voorgelicht zijn kunnen die idd dan gaan klagen. Maar ik leg dan altijd vriendelijk uit dat de tijden ook zijn veranderd. De vader is langer thuis er wordt van hem ook wel wat verwacht, de verzekering wil het liefste dat je minimale zorg geeft ook al heeft een gezin recht op 49 uur verdeeld over 8 dagen maar we moeten ook beschikbaar zijn voor een tweede zorg dus dan is die 49 uur al helemaal niet meer realistisch. Vooral oma' s die je dan ontmoet in de kraamweek zeggen vaak: goh in mijn tijd toen kookten ze nog, bleven alle dagen 8 uur en namen de broertjes en zusjes onder hun hoede en moeder bleef in bed en vader ging weer werken. Dit zijn andere tijden zeg ik dan ook. Veel moeders willen niet meer naar bed en als wel dan moet de baby mee. We heben ook best veel administratie waar tijd in gaat zitten en wat in de gezinnen moet worden gedaan en bij bepaalde organisaties gaat alles digitaal dus dan zie je een dame best veel op haar telefoon zitten. Doe dan niet de aanname dat ze zit te appen of facebooken maar ga er maar van uit dat ze het digitale zorgmap aan het invullen is. Officieel zijn wij er anno 2025 sec voor moeder kind zorg. Dat houdt in de controles, de basis in het huishouden waar moeder mogelijk een infectie kan oplopen (wc) het bed 1 of 2 keer verschonen (echt niet elke dag dat is niet nodig en niet van deze tijd en bovendien hebben de meesten mensen niet eens zoveel beddengoed) We willen wel eens een wasje draaien maar dat schiet er ook vaak bij in want beperkte tijd en borstvoedingsbegeleiding gaat toch echt voor. Evenals het psychische aspect. Het observeren, signaleren en rapporten. De verloskundige is eindverantwoordelijke maar ik ben haar ogen en oren. Ik ben er zo op getraind dat ik tijdens een gesprekje over koetjes en kalfjes kan aflezen hoe het met moeder gaat. Ik roep ook hulp in als ik dat nodig vind, ik heb mijn kinder ehbo en moet elk jaar op herhaling, doe het hele jaar door bijscholingen en we begeven ons soms in heel heftige situaties waarbij je melding moet doen, waarbij er drugs, armoede, huiselijk geweld etc is. Ook kraam in in azs' s en in tiendermoederhuizen. Ik werk ook in het ziekenhuis met verslaafde moeders. Dus als we eens een week een eerstekinds gezinnetje hebben is er ook minder te doen, zeker in een klein appartement. Ik spreek dan altijd met het gezin af dat ik zorg op maat geef en klaar klaar is. Ik hoef geen uren te maken voor de baas en ga niet op bank zitten niksen omdat mijn uren nog niet op zijn. Dat is voor niemand leuk. Ik ben wel altijd via de app bereikbaar voor vragen (dat is iets wat bij grotere organisaties niet denkbaar is) en ik ben ook veel flexibeler. Maar bedenk je ook dat een kraamverzorgster 9 tot 10 dagen aaneengesloten werkt voorafgaand aan een vaak nachtelijke bevalling en vaak komt er halverwege een tweede gezin bij en als je geluk hebt ben je 1 of 2 dagen vrij en dan mag je je administratie doen en dan begint het riedeltje opnieuw. Je bent eigenlijk altijd aan het werk en ik heb al in geen tijden een weekend gehad. Als je dan alle kritiek hoort over kraamverzorgsters dan raakt mij dat ook. Het blijft mensenwerk en ik heb ook een man en gezin waar wel eens wat is. Ik zit ook wel eens niet lekker in mijn vel of ben moe omdat ik zoveel gezinnen draai dan kan je een minderen week hebben en dat is heel lullig voor het gezin maar aan de andere kant: realiseer je ook een beetje hoe zoiets kan. De kraamweek staat of valt ook met hoe je er zelf in staat en wat je verwacht. Een klik echter kan je niet forceren. Maar het beste er van maken kan wel. Vragen om een ander kan je vergeten: die zijn er niet. Zo simpel is het ook. Er zijn teveel vrouwen die nu op straat worden gezet zonder zorg omdat er gewoon echt helemaal niemand beschikbaar is. Dat vind ik afschuwelijk. Reken maar dat verreweg de meeste kraamverzorgende echt hart hebben voor dit vak want we laten er echt veel voor. En dan is het zuur te horen dat er toch best wat klachten zijn die in feite niks met de kraamzorg zelf te maken hebben. Wasmanden wegwerken met was van weken geleden. Nee! niet onze taak en als je daar om gaat klagen heb je het gewoon niet helemaal begrepen. De ramen lappen: echt? Dat doet een mens zelf hooguit een paar keer per jaar. Niets ons werk. Tuurlijk heeft iedere kraamverzorgende een beetje haar niche. De een maakt grote fruitcreaties (niks voor mij) de ander kookt een uitgebreide lunch of geeft een lekkere voetenmassage maar dat zijn allemaal extraatjes die feitelijk niks echt met kraamzorg te maken hebben (wel met ontzorgen dat wel) maar waar je een ander niet op kunt aanvallen. Want degene van die voetmassages moet het met haar extraatje niet verpesten eigenlijk voor de kraamverzorgster die gewoon haar omschreven taak komt uitvoeren. Soms heb je geluk en soms moet je roeien met de riemen die je hebt. Maar klagen over kraamzorg is niet alleen heel Nederlands maar ook heel verwend. Zeker als ze in andere landen er bij wijze van spreken een moord voor zouden doen. Ja je kan een vreemde vogel treffen, die blijf je houden maar geloof mij maar: de meeste mensen deugen. Vragen staat vrij, ik zal niet altijd meteen kunnen reageren ivm werk maar als je dingen wil weten of opmerkingen hebt: shoot! De kraamverzorgster
Ik vind je bericht behoorlijk negatief overkomen. Alsof de kraamvrouw bijna op dr blote knieën je moet bedanken dat je je tijd aan haar besteedt. Zal je vast niet zo bedoelen, dat is mijn gevoel na het lezen. Hard gezegt maar dat is niet "ons" probleem maar jouw probleem dat je continu aan moet staan. Dan ga je wel via een groot bureau werken waardoor bijv de intake je al uit handen wordt genomen en je recht hebt op je vrije dagen. Al met al ben ik blij dat, hoewel ze 15 jaar terug ook al riepen dit kan niet dat kan niet, uren blabla, mijn ervaringen totaal anders zijn. Er werd uiteraard in hoofdzaak voor mij en baby gezorgd maar ook wassen gedraaid, leuke dingen gedaan met de oudere kinderen, eten gekookt/voorbereid, Daar verschillen we dan flink van mening. Doorlekken van zowel onder als melk, spugende baby's, kraamzweet... lekker dan als je daar zo 4 dagen in moet liggen "omdat er geen tijd is of niet meer vsn deze tijd" En nee, als je maar 3u per dag hebt krijg je het niet schoon en strak gestreken in de kast. Maar afhalen, opmaken en in de wasmachine stoppen is zo gedaan. Evt partner/mantelzorg die het dan uit de wasmachine haalt en ophangt/in de droger stopt. Kan het de volgende dag zo weer gewisseld worden met de set op het bed.
Wauw… Op basis van je bericht vraag ik me vooral af of die voor jou (nog) wel zo is of dat je misschien zelf beter kunt gaan nadenken over een andere carrière. Ben ook heel erg benieuwd welk topic je hier kennelijk hebt gelezen wat jou zo ontzettend heeft getriggerd.
Ik snap de tendens wel. Hier heb ik pasgeleden iemand op aangesproken, die zei dat ze de kraamverzorgster aan het werk willen zien en maar moet koffiedrinken in haar eigen tijd. Want zo gezegd: “Daar betalen we haar niet voor.” Zo vond hij dat de huiskamer grondig gestofzuigd moest worden, want dat was nodig en al even niet gedaan. Dat klonk zo oneerbiedig. Ik heb hem daarop aangesproken, dat de kraamzorg er is voor moeder en kind en basis hygiëne, niet als schoonmaker. Ik denk dat er dus best wat aandacht geschonken mag worden aan de inzet van kraamzorg. En dat je openingspost negatief is, er zit zo te lezen veel frustratie achter en dat mag je ook best ongefilterd op tafel gooien. Wel hoop ik dat er lichtpuntjes zijn voor jou die dit werk positief maken en ervoor zorgt dat je dit werk blijft doen.
Tijd voor loondienst lijkt me, scheelt een boel kopzorgen en overhead. De dynamiek en hectiek van het werk wordt er niet anders van, tenzij je in een kraamhotel gaat werken. Qua verschil met België die staan ons weer raar aan te kijken dat je nog net niet het ziekenhuis uitgeschopt wordt, ook in het holst van de nacht (04:30)
De info ivm België is ook niet volledig correct hoor. Vroeger bleef je 10 dagen en dan naar huis en echt volledig klaar (tijd dat ik geboren werd). Toen ik bevallen ben van onze oudste 2 (15 jaar terug) bleef je 4tal dagen en als je naar huis ging was het ook klaar MAAR bestonden er wel al diensten aan huis maar dat was dan zelf te regelen. Zo kwam er bij onze middelste een verzorgende kraamafdeling. Die kwamen 1 of 2 uur per dag en daar kon je wat kleine taken aan vragen (koken, was plooien, strijken,....). Bij de jongste was het 2 dagen en naar huis en dan kwam er een vroedvrouw een aantzl keer checken (baby en moeder controle) . Wens je hulp in het huishouden zal je ook hier zelf moeten achteraan gaan. Iemand die uren per dag langs komt bestaat idd niet bij ons maar je kan wel poetshulp (al zal je die mss wel al moeten gehad hebben en zal je niemand vinden als je laat aanvraagr) en kan je een verzorgende kraam kunnen aanvragen. Die kraamverzorgende komt dan ongeveer 2 keer per week 1 à 2 uurtjes. De verzorgende kraamzorg zijn dames en heren die in een thuiszorg organisatie werken en niet enkel kraamzorg doen. In steden zal dit anders liggen maar op de boerenbuiten liggen die aanvragen anders. Kraamverzorgende kan je aanvragen van 1 maand voor tot 3 maand na de bevalling. Per betalende en ingeschreven ouder (iets met mutualiteit) kan je 30uur aanvragen. Dus bij een 2 ouder gezin heb je dan 60uur en bij een meerling her dubbele. Kraamverzorgende zijn bij ons geen vroedvrouwen ofzo. Ivm buiten gezet worden uit het ziekenhuis. Hier ga je pas buiten NA een controle van een arts. Dus als je op een afdeling ligt zal je idd niet midden van de nacht naar huis gaan.
Eigenlijk ook krom. Juist bij een eenoudergezin zou je verwachten dat meer hulp welkom is. Want bij tweeoudergezin kan de partner helpen
Ja maar volgens mij zijn daar nog extra hulpuren voor aan te vragen, alleen niet via dit systeem. Wanneer er geen 2de ouder betaald voor zijn/haar mutualiteit kan je ook niet profiteren of gebruik maken van die dienst en die uren.
Hier is t meer oh je kan zelfstandig plassen (na bevalling) en placenta gaf geen issue en je bloedt niet als een rund? Adieu!!! En de mijne moeten midden in de nacht zonodig geboren worden. Nouja voordeel is wel dat het lekker rustig is op de weg.
Ik heb je OP net gemengde gevoelens gelezen. Ik snap heel goed dat je zo fel bent als ik kijk naar het gezeik wat ik zie op kraamverzorgsters, alsof het dienstmeiden zijn die voor je moeten lopen. Wij hebben nog geen negatieve ervaringen gehad maar denk dat dit ook te maken heeft met je eigen verwachtingen die tegenwoordig dus erg hoog liggen bij gezinnen. Anderzijds proef ik wel weinig enthousiasme voor je werk, je krijgt gewoon betaald en ook als leerkracht of vuilnisman of kassa mevrouw krijg je niet alleen maar lof en eer voor je werk dus ik snap niet zo goed wat je wil horen. De ene leerkracht loopt ook die extra mijl waardoor de verwachtingen voor de volgende groep weer hoger liggen, het is wat het is. De meeste mensen waarderen echt wel hun kraamzorg, maar men is nu ook veel mondiger (tijden veranderen, je eigen woorden) dus je krijgt ook meer shit over je heen en minder eer van je werk misschien. Toch hoop ik dat je je werk blijft doen want jullie zijn goud waard!
Hi allemaal, dank voor het reageren iedereen. Echt lief. Ik begin even te vertellen dat ik echt enorm blij met mijn werk ben. En ook zeker voorlopig niet in loondienst wil. De vrijheid heeft ook heel veel voordelen en past goed bij mij. Om een zwangere van begin tot eind en vaak nog weken daarna te volgen en bij te staan. De meeste van mijn klanten zijn super lief en begrijpen de werkdruk en verwachten ook niet dat ik het hele gezin overneem in die paar uurtjes die ik feitelijk maar heb. Maar er zijn er wel bij die echt niet begrijpen wat kraamzorg inhoudt of die het van hun moeder hebben gehoord en in die jaren tijd is er echt heel veel veranderd. Jammere is is dat veel andere kraamverzorgsters niet zo assertief zijn en vaak wel harder lopen dan eigenlijk toegestaan is. Deze dames hebben het niet in de gaten dat ze het op die manier verpesten voor de rest. Als je eerst een kraamverzorgster had die wel alles stofte en zoog en koekjes bakte met je kleuter en naar de winkel ging en kookte dan valt het je uiteraard zuur als de volgende dat allemaal niet doet. Dan kan het zo zijn dat je gaat klagen. Onterecht want nummer 2 doet niks fouts. Nummer 1 deed eigenlijk juist teveel waardoor ons vak echt ondermijnd wordt. We werken als solist en niemand die ons verder controleert dus behalve de basis die altijd wel hetzelfde is zal de rest persoonlijk worden ingekleurd. En daar zit hem de crux. Los daarvan heb ik het ook gewoon loeidruk en geen tijd voor bedden en afwas en eten koken. Ik moet gewoon door naar de volgende. Anders zitten anderen helemaal zonder zorg. Het aller belangrijkste is moeder en kind, de rest is bijzaak. De tijd dat ik nog tijd had voor een kopje thee en gezellig kletsen is wel geweest. Het is rennen vliegen vallen en weer doorgaan. Nog steeds vind ik het het mooiste werk dat er is maar ik voelde wel even de noodzaak uit te leggen dat er achter de schermen van alles gaande is waar ouders vaak geen weet van hebben. Kans is dat de kraamzorg er langzaamaan helemaal uit gaat. Gewoon geen animo meer voor, te weinig mensen die erbij komen teveel die er uit gaan en te lage verdiensten. Wat ook belangrijk is om te weten is dat kraamzorg uniek is in de wereld. Als ik bij expats werk zijn ze verrukt dat dit bestaat. Gewoon een prive dokter in huis en alles gedekt door de verzekering. In alle andere landen sta je gewoon op straat na de bevalling. Hier is goede borstvoedingsbegeleiding, zijn lactatiekundige en is er de ggd en jgz die jou en je kindje vervolgen. Ik kom overal. In vila' s, woonboten, kraakpanden, studentenhuizen, tiny houses, yurts, mega boerderijen, stadswoninkjes met 1 kamer met 6 kinderen en tig stapelbedden, penthouses, asielzoekerscentra, tienermoederhuizen, afkickklinieken, bij opa en oma in huis, in opvangcentra, op het kamp en alles er tussenin. Elk huisje heeft zijn kruisje en ik werk overal met evenveel passie en plezier. Echter merk ik wel dat de gemiddelde Nederlander best verwend is en vooral vaak toch wel denkt op heel veel recht te hebben en zoals ik hier ook af en toe lees dat ze maling hebben aan het feit dat de kraamverzorgster ook een leven heeft en dat is soms naar. Omdat we duizendpoten zijn, alles geven, nooit op een halve batterij draaien. Maar geen robots zijn. Daar kan een pasbevallen vrouw dan wel maling aan hebben maar wij moeten ook nog langer mee en constant werken op onmogelijke tijden, soms met onmogelijke plekken zonder arbo technische aanpassingen dat verslijt ons lijf en leed. Daar mag best wat besef voor zijn. Ik wil benadrukken dat ik een 5 sterren rating heb en altijd bij 2e 3e of vierde kindjes word teruggevraagd, dat ik altijd langdurig met iedereen nog contact hou nadien, dat ik overladen word met cadeaus (wat echt-echt-echt niet hoeft maar uiteraard wel ontzettend gewaardeerd wordt) en dat ik nog elke keer helemaal nederig word bij een partus en vol eerbied de barende vrouw tegemoet treed en dat ik het heerlijk vind om te zorgen en te ontzorgen. Maar er is gewoon een keerzijde. En zeker online en bij de grote organisaties waar ik ook werk merk ik dat dat stukje verwachtingsmanagement niet helemaal goed door is gekomen en daar heb ik dan in die werkweek echt wel hinder van. Dat ik nog helemaal als de bad guy moet uitleggen dat we bepaalde dingen ivm tijdsdruk niet meer kunnen of mogen doen. Ja dat was bij hun eerste dan anders en in oma haar tijd helemaal maar nu is nu en nu staan de ouderkind controles op 1 en de rest is bijzaak. Tuurlijk zal het in elke regio en maand anders zijn kwa drukte maar dit is wel hoe het in deze regio eraan toe gaat. Vaak gezinnen zonder zorg. Of veel verschillende gezichten. Dat is vreselijk, dat wil je niet. Daar sta je als kraamverzorgster ook niet voor. Dus we knippen ons dagelijks in drieen als moet. Ons vak is niet alleen een beroep, het is een lifestyle. En je hele eigen gezin moet daarin mee of ze nu willen of niet.
Over die bedden gesproken: ik doe het als het echt vies is natuurlijk wel maar veel mensen zijn klein behuisd hebben maar 1 setje beddengoed en niks staat op klossen. Als je dat een paar keer per dag doet verslijt je lijf waar je bijstaat. Het is nu eenmaal zo dat de partners tegenwoordig veel langer thuis zijn en dat daar ook het een en ander van wordt verwacht. Dus die wasmanden (die er vaak al weken staan) en dat bed, dat kan de partner ook best even doen. Ons werk houdt in: we komen ' s morgens aan, bespreken de nacht, ik maak een ontbijtje, we doen een voeding, ik verschoon of leer ze verschonen, we temperaturen en wegen de kleine. Om de zoveel dagen in badje, ik leer ze dit te doen. Hoe warm het water moet en hoe ze de kleine in het water moeten doen en af moeten drogen. Ik heb product kennis ik kan ze leren hoe om te gaan met krampjes en ken foefjes om te boeren, beter te drinken, wakker te blijven, op temperatuur te blijven. Ik hamer op hechting en huid op huid liggen. Rust reinheid regelmaat. Ik gooi er ondertussen een wasje in. Ik doe de toilet en verschoon de prullenbakjes. Moeder gaat douchen al dan niet met mijn hulp daarna doe ik haar controles en noteer alles in het zorgdossier en online wat al met al best veel tijd kost. Daarna is het weer tijd voor een voeding etc etc. Ondertussen observeer en rapporteer en signaleer ik. Praat eindeloos na over de bevalling. Maak een fruithapje en dep tranen en sla armen om schouders heen. Ik maak foto' s en praat met de vader hoe het voor hem is. En dan zijn mijn uren weer om en moet ik naar de volgende. Ondertussen heb ik de hele dag gewoon app contact met het gezin mochten er vragen zijn en dat gaat tot in de avond door en ' s morgens sta ik er weer. 8 dagen, soms 10 achter elkaar. Soms 1 dag vrij, soms 2 en soms geen. En ondertussen gaan ook de bevallingen door en word ik er een paar x per maand ' snachts ook uitgebeld. En dan moet je smorgens soms in 1 keer door. Dat is intens. Maar ook mooi. Ik heb het er allemaal voor over. Maar wilde ook gewoon die andere kant eens laten horen. Dat het voor ons inmiddels loeizwaar aan het worden is. En dat kritiek echt onnodig is want we werken onze benen onder ons lijf vandaan. Soms in huizen met 8 kinderen, soms in paleizen bij wijze van met personeel. Bij getraumatiseerde mensen, mensen met allerlei etnische achtergronden waar je met handen en voeten moet werken. Mensen met een verstandelijke beperking en ga maar door. We moeten ons niet voor niets keihard bijscholen en onze punten halen want anders worden we gewoon uit onze ambt gezet. kinder ehbo, reanimatie, acute verloskunde, melding veilig thuis, je kan het zo gek niet bedenken of we zijn verplicht ons daarin bij te scholen. Gemiddeld 1 scholing per maand. En als je je hebt geherregistreerd begint het riedeltje gewoon weer opnieuw.
Kun je je verhaal ook kwijt bij vakgenoten/collegas? Lijkt me zelf fijn om te kunnen ventileren/spuien. Klinkt alsof de werkdruk en het misschien ongehoord voelen daarin je behoorlijk dwarszit!
Ik heb niet alles gelezen, vind je relaas heel onduidelijk en veel te lang, maar zie wel wat dingen die niet zo hoeven hoor. Het bed verschonen van de kraamvrouw is gewoon je taak vind ik. En daar heb je prima tijd voor als de kraamvrouw even gaat douchen. Je zegt dat je als zzp’er werkt. Mi pak je het dan echt verkeerd aan? De zzp’ers die ik ken werken juist gewoon de hele week bij 1 gezin. Die hebben een hele planning en worden al vroeg gebeld. Pak daar juist je voordeel uit zou ik zeggen.
Inmiddels wel gelezen. Ik vraag me echt af of je je werk wel met zoveel plezier doet als dat je zegt te doen. Zoveel negativiteit over je klanten bij elkaar. Je kan echt beter met hun in gesprek gaan dan dat hier op een forum doen volgens mij. Niemand verwacht lijkt mij dat je was weg gaat werken van weken geleden. Zo wel, dan is dat niet jouw probleem of onze kijk op de kraamzorg. Maar het probleem van jouw specifieke gezin waar je dan bent. Je kan niet alle gezinnen over 1 kam scheren en met elkaar vergelijken en dat doe je hier wel heel erg.
Ik vind de situatie in Nederland ook echt luxe hoor. Het was echt heerlijk. Maar als ik eerlijk ben is zoveel uur voor iemand waar geen bijzonderheden zijn (medische, psychische problemen, verstandelijke beperking, asielzoeker etc) niet nodig. Juist bij iemand met een partner mag je verwachten dat die gewoon de huishouding doet. Gezien de tekorten in de zorg denk ik dat de basis straks gewoon 3 uur ouder en kind zorg is.