Jij ook een dikke knuffel. Ik heb net besloten vanmiddag te "spijbelen". Ben thuis aan het werk en er staan geen afspraken. Dus komende 1,5 uur ga ik freubelen met mijn laatste haakprojectje. Daarna nog even checken of er wat belangrijks ligt waar ik direct op moet reageren. Zo ja, dan doe ik dat. En anders schrijf ik verlofuren voor de niet-gewerkte tijd en ben ik klaar.
Echt klo.. dat het zo loopt. Maar het herkennen van de signalen is natuurlijk al erg belangrijk, en dat je daar wat mee moet. Dus lekker je verjaardag skippen. Je oudste wil ook niet enorm veel heisa voor zn verjaardag toch? Doe je dat ook lekker klein. Of ben ik in de war met die 2, dan sorry, dan kun je het niet skippen. En wat loopt er niet op je werk? Dat zou ik dan wel daar aangeven. Dikke knuffel!
Pittig hoor, ik kan weinig anders voor je doen dan zeggen: sterkte ermee en trap soms toch echt even op de rem voor jezelf. Dat gezegd hebbende: je oudste zit (gezien zijn geboortejaar) in 4 vwo toch? Dan kun je de open dagen voor de universiteiten best nog even laten voor wat het is toch? Wij zijn ook pas in het najaar van 5 vwo begonnen met het bezoeken van open dagen. Of wil hij veel verschillende universiteiten (of andere opleidingen) bezoeken waardoor je het echt moet gaan spreiden wil het nog te doen zijn? Maar ook dan zou ik kritisch zijn op welke je nu al bezoekt. Hij kan natuurlijk ook nog samen met een vriend gaan eventueel, alhoewel ik het echt wel heel waardevol vond om onze dochter hierin te begeleiden hoor. Maar als hij het dan nog steeds interessant vindt, kun je de volgende periode van open dagen alsnog een keer samen gaan.
Ik snap dat je wilt helpen. maar: jij hebt ook vrij en dus had je misschien beter kunnen zeggen: dan en dan kan ik wel en de rest aan tijd in je huishouden kunnen steken. In de loop van jaren heb ik mezelf aangeleerd, dus echt heel bewust, dat wanneer iemand mij iets vraagt, ik standaard als antwoord geef: ik ga hier even naar kijken of ik niks anders heb staan in mijn agenda, ik kom er morgen/deze week op terug. dan ga ik eerst bedenken of ik er wel zin in heb en of ik tijd heb. zo ja, dan help ik en zo niet, dan niet. nee is nl ook een antwoord en er is nog nooit iemand boos om geworden . vroeger zei ik heel gauw: ja dat is goed, nu niet meer en dat geeft mij veel meer rust en tijd die ik zelf ook nodig heb.
Haha. Nee de oudste wil juist een groot feest. Mijn verjaardag gaan we samen uit eten en geen bezoek. Dat combineer ik dan met het grote feest voor de oudste. Maar dan moeten we wel nog naar een verjaardag van nichtje. Het project waar ik op zit loopt niet lekker. Morgen moet ik naar kantoor voor overleg hoe we verder willen gaan. T geeft op dit moment vooral onduidelijkheid, omdat mijn positie daarmee "in gevaar" komt.
Nee daar heb je ook helemaal gelijk in. Heb het ook vrijwillig aangeboden. Maar als ik niet was gegaan, dan had ik waarschijnlijk in mijn eigen huis niet veel meer gedaan hoor. Ik weet niet op de een of andere manier krijg ik me er thuis minder gemakkelijk toe gezet om in actie te komen. Ben inmiddels wel ook stappen aan het ondernemen om stress wat gemakkelijker los te kunnen laten, want dat is wel een grote factor die bij mij vermoeidheid veroorzaakt. Teveel stress op mijn werk, dus daar moet verandering in komen.
Ze zijn verplicht om dit jaar al een eerste oriëntatie te doen. En hij heeft nog geen idee wat jij wil. Onderwijs trekt hem. Dus nu wil hij bij de ALPO gaan kijken in Nijmegen. En die open dag is dus volgende zaterdag.
Omdat er thuis niemand is die zegt dat het nu moet gebeuren. Of het moetvecht urgent zijn (zoals bij een verhuizing, dan moet je toch echt voor de sleuteloverdracht je huis leeg hebben bijvoorbeeld) En als je ergens heen gaat om diegene bij iets te helpen, dan is het raar om daar dan niks te doen. Ik merk dat ik thuis niks gedaan krijg als man dn kinderen er zijn. Dat werkt op een of andere manier zo verlammend. Ja, de gewone dingen als koken of de was. Maar grotere klussen absoluut niet. Dan moet ik alleen zijn. Alleen zijn laad ik sowieso van op. Hoe lief ze ook zijn. Soms wordt ik echt gek van al het gedoe om me heen.
Hier ook geen antwoorden of tips, helaas herkenbaar.. dikke knuffel! En hopelijk snel terug in rustiger vaarwater. Het is herkenbaar omdat mijn man thuis zit met een depressie/burn out en ik vind het echt enorm zwaar. Op school bij de oudste in de klas spelen ook allerlei dingen dus dat weegt ook zwaar. Heb het gevoel geen ruimte te hebben voor mezelf of m'n eigen gevoelens, altijd maar aanstaan en doorgaan. Het is uitputtend. Ben dan ook een paar kilo afgevallen in korte tijd. En ik ben ook niet zo'n hulpvrager, dus laat niet snel merken dat het wat lastiger gaat allemaal. Nu wel ook een afspraak gemaakt met de praktijkondersteuner, want zo verder kan het ook niet. En ergens is m'n werk wel een afleiding (even weg van huis), alleen het vroege opstaan en iedereen klaarmaken om de deur uit te gaan vind ik lastig.
Goede stap dat je naar de praktijkondersteuner gaat. Die ga ik denk ik ook nemen als ik me niet snel beter voel. Ik snap heel goed hoe zwaar het is met een burn-out man naast je. Dat trekt ook veel energie, en je mist de sterke schouder als het je tegenzit, want je wil hem niet nog meer belasten. (Vul ik even voor je in ) Net toch nog een klein uurtje gewerkt en zowaar best lekker. Verder gekomen in een script waar ik voor de lunch op vast liep. Dus even rust heeft t wel gedaan voor dat stukje. Nu eten koken. Moet op tijd zodat oudste naar voetbal kan. En straks de eerste muziekles na de vakantie weer. Vermoeiend, maar ook heel energie-gevend. En vanmiddag bericht dat jongste op proefles mag komen voor tennis (dat wilde hij heel graag). Uiteraard op de woensdag, wanneer man met de auto naar kantoor is. Dus ik mag erheen fietsen met hem Hoop wel dat hij t leuk gaat vinden. Heeft geen sport op dit moment.
Ah ja, dan moet je wel. Bij ons op school hebben ze die verplichting niet in 4 vwo. En tja, als hij nog niet weet wat hij wil, moet je toch iets zoeken om mee te beginnen. Hopelijk wordt hij hier enthousiast van. Dochter had rond die tijd ook nog geen idee hoor. Eigenlijk dacht ze helemaal niet naar de universiteit te willen, dacht dat dat niets voor haar was. Tot ze in 4 vwo met school naar een oriëntatiemiddag bij Radboud Universiteit gingen en ze het daar wel leuk vond. Vervolgens gaan kijken wat je daar allemaal kunt studeren, ideeën gekregen en na de eerste open dagen echt wel enthousiast geworden. En het vervolgens ook helemaal niet kunnen vinden op het hbo. Eigenlijk weet ze nu ook wel wat ze wil, maar is het nog een beetje eng om de knoop definitief door te hakken Binnenkort een meeloopdag en dan beslissen of ze dat ook nog doet voor 2 andere studies of dan wel ja durft te zeggen tegen haar huidige nummer 1 studie. Maar het wordt zeker Nijmegen. Dus gaandeweg gaat dat idee van wat hij wil vast ook wel bij jouw zoon komen. Spannende tijd hoor. Vermoeiend om open dagen af te moeten lopen, maar ook mooi om te zien hoe je kind in dat keuzeproces groeit.
Je moet niks he! Je kunt voor deze keer ook je man en zoons heen laten gaan, bel of app je haar zelf even, of een lief kaartje. Heb jij even een paar uurtjes het huis alleen. Het is soms niet anders hoor, en als mensen dat niet willen/kunnen begrijpen, jammer dan!
Weet ik. Maar t is mijn kant van de familie. En ook altijd heel gezellig daar. Dus dat komt wel goed.
Och het is ook gewoon heel moeilijk als je man niet mee kan draaien. Doet hij wel iets of is alles op jou bordje? Sterkte en verlies je zelf niet. Man had jaren lang ook Van alles alleen het verschil was ik deed alles buiten en hij binnen. Een schoon en opgeruimd huis gaf hem rust (deed hij zelf) En ik deed echt alles buiten de deur afspraken boodschappen maar ook gewoon halen van dingen. En mijn ding. Nu is hij gelukkig steeds meer de oude en is het weer even zoeken.
Fijn dat de rust en het uurtje werken geholpen hebben. Soms komt ook alles tegelijk ja. Mocht je zoon tennis leuk vinden, is het dan nodig dat je telkens mee moet fietsen? Of kan hij deze route prima zelf fietsen? Het is inderdaad zoals je zegt; ik wil hem niet nog meer belasten dusja de dingen waar je zelf mee zit probeer je dan maar zelf op te lossen. Het is vaak ook weer een balans vinden in alle hectiek, die balans ben ik gewoon al een lange tijd kwijt helaas. Ik heb ook echt veel alleen tijd nodig om op te laden, maar nu man dagelijks thuis is, vind ik dat best moeilijk. Hij is natuurlijk geen last ofzo en we hebben het er ook veel over gehad samen.. maar op de dagen dat ik thuis ben en de kinderen naar school zijn, doen we zoveel mogelijk ons eigen ding. Bij lekker weer gaan we samen eens een ronde wandelen of ergens koffie drinken, dat is wel fijn.
Verjaardag skippen en/of voor jezelf een bijtank momentje regelen. Grenzen kennen is leuk, grenzen beheersen een continue uitdaging. Want wat je zegt: het draait intussen allemaal door en je hebt afspraken waar je wel naar toe MOET. Denk ook niet alleen aan je fysieke belasting (en tijdsbesteding) maar ook je mentale belasting. Ben je een in je hoofd planner, met nog een rits "moet ik nog doen" schrijf het op. Kijk wat de kinderen zelf nog kunnen doen zonder jouw hulp (voor zover het dan niet een groter probleem wordt), Boodschappen bestellen Hier niet anders hoor, vakanties zijn alles behalve rustgevend. Ik heb bij G het geprobeerd ooit eens inzichtelijk te maken. Dat was in dr periode dat ze helemaal een hyper de pieper stuiterbal was met een snellaad installatie en het niet snapte dat ik MOE was. Toen heb ik 24 knikkers in een potje gedaan, dat was "mijn energie van de dag" en dan potjes gemaakt voor leuke dingen, dingen die allicht anders konden en dingen die nu eenmaal moeten (slapen, eten koken, huishouden, boodschappen etc). De eerste dag waarschuwde ik me als vanouds weer 100 slagen in de rondte dus dat potje wat anders had gekund ging best vol en het potje leuke dingen bleef best achter. Er zat geen gevolg aan vast maar het ging om inzicht. Tweede dag ging t al beter en de dagen daaropvolgend ging het steeds beter het potje "leuke dingen" oversteeg ruimschoots de "wat anders had gekund" en ik had ook nog eens fut voor een paar spelletjes etc. Ik zeg niet dat het de oplossing is (ik loop nu ook op mn tandvlees met kl.t. nachten achter mn mik) maar soms kan het behulpzaam zijn.
Hij doet zeker wel iets, maar zijn emmer zit snel vol en kan niet veel hebben. Wat ook begrijpelijk is, maar soms wel even schakelen.. Wanneer hij bijv. last minute besluit dat iets niet kan omdat het te veel is. Achja, we komen er wel. Zullen het er maar op houden dat dit de dalen in ons leven/ huwelijk zijn