Ik ben even benieuwd naar de mening/visie van anderen. Ik wil niet heel diep inhoudelijk op de situatie ingaan of je moet een PB sturen, maar even in het kort. Op dit moment zijn er veel spanningen op het werk, voornamelijk team gerelateerd en voor mij als gevolg dat ik overspannen thuis zit. Nu volgt er binnenkort een teamoverleg naar aanleiding van de situatie. Ik zit erg in twee strijd om wel/niet te gaan. De bedrijfsarts heeft geadviseerd om geen arbeid te verrichten en conflict situaties uit te weg te gaan. Ik ben benieuwd wat jullie zouden doen of vergelijkbare ervaring hebben gehad en wat heb je toen gedaan? Ik weet niet waar ik goed aan doe. Mentaal en lichamelijk ben ik niet waar ik wil zijn, maar anderzijds voel ik wel behoefte om te gaan, maar wil geen stappen terugzetten in m’n mentale gezondheid.
Het is vooral de vraag waarom je wel zou willen gaan. Wat is je drijfveer, wat denk je eruit te halen?
Goede vraag! Ik weet niet of ik er zelf nu iets uit kan halen, behalve m’n gevoel te delen en hopen op een verandering. Maar daarvoor is de organisatie nodig. Dat kan ik zelf niet. Maar voornamelijk zou ik er willen zijn voor m’n collega’s. En daar ligt ook wel een leerdoel voor mezelf, dat ik te vaak er voor anderen wil zijn en mezelf totaal voorbij ren!
Ik zou het advies van de arbo opvolgen en dus niet naar mijn werk gaan. En het overleg klinkt niet alleen als werk, maar ook nog als een mogelijke conflictsituatie. Dus zou thuis blijven.
Ja en nee… Het voelt heel dubbel. Ik wil ook m’n verhaal delen en vertellen wat de hele situatie met mij doet en dat de situatie waarin we zitten anders moet. Anderzijds wil ik ook met mijn verhaal de situaties voor m’n collega’s versterken en bijval geven. Ik merk dat dit me nu weer zo bezig houdt en mentaal echt leeg zuigt!
Alleen dat is al een reden om niet te gaan. Het zuigt je leeg, dat is precies waarom je thuis zit. Nu is de tijd om in de eerste plaats aan jezelf te denken. Niet aan je collega's, niet aan de organisatie.. gewoon jij en hoe jij het snelst beter wordt. Lekker thuisblijven dus.
Het is het typische overspannen-beeld... al ziek thuis zitten en dan nóg de organisatie en collega's willen helpen (redden). Tijd om voor jezelf te kiezen!
Het besef van overspannenheid is ook echt recent geland, terwijl ik toch al even thuis zit. De hele situatie blijft me zo enorm bezig houden en het lukt me (nog) niet om daarvan af te schakelen. Zal tijd nodig hebben…
Niet gaan. Het gaat je waarschijnlijk leegzuigen en veel energie kosten en weinig opleveren. Als je toch nog iets aan je team wil meegeven dan kan je iets op papier zetten. En eventueel ook je collega’s nog kort wat laten weten dat je hen wil steunen maar nu aan jezelf moet denken.
Jij zit ziek(overspannen) thuis, waarom weet jij überhaupt dat dit overleg komt? Op het werk ook wel meegemaakt dat collega's in dergelijke situaties thuis zaten, ziek door het werk, die kregen thuis daar dus niets over mee. Het enige waar zij zich mee bezig hoefden te houden was zichzelf, hun eigen herstel.
Ik zou niet gaan. Je geeft zelf aan dat het gesprek veel energie van je gaat vergen en die heb je simpelweg niet op dit moment. Je moet jezelf op de eerste plaats zetten op dit moment.
Misschien een brief schrijven, waarin je kunt schrijven wat je graag wil delen en dan vragen of een collega dat kan voorlezen. Kan voor jezelf ook goed zijn om ' het probleem' op papier te zetten.
Dit wou ik ook zeggen idd. Kan me ergens voorstellen dat het voor jezelf ook 'fijn' is om je stem te laten horen/ je verhaal te vertellen, dat jij óók (mede..?!) door je werk thuis zit. Maar als het idee van die kant op gaan nu al maakt dat je onrustig wordt, denk ik dat een collega/ je leidinggevende vragen op deze manier je input te delen het beste voor jezelf is. (Geen idee of er 'mensen van hoger bijzitten', of dat het een conflict is door o.a. handelen van je leidinggevende, dus daarin misschien even bedenken wie voor jouw dan de beste persoon is.) Sterkte! En uiteindelijk het belangrijkste om jezelf nu de belangrijkste te vinden!
Ik zou ook geen brief schrijven, gewoon niets wat met werk te maken heeft. De brief zal reacties teweeg brengen, die jij niet meekrijgt, ongetwijfeld zal er een terugkoppeling volgen, wellicht van collega's, leidinggevende, etc. Dan is de vraag of je van iedereen hetzelfde te horen krijgt en of je ook de echte reactie op je brief te horen krijgt. En dan laat ik maar even helemaal buiten beschouwing wat dergelijke reacties (positief of negatief) met jou gaan doen. Het zal je in ieder geval bezig houden, iets wat je m.i. vooral niet moet willen op dit moment.
Heb ook zelf overspannen thuis gezeten en ik zou niet zijn gegaan. Net wat al eerder is gezegd, hoe weet je van dit gesprek? Zolang je nog spanning ervaart om met het werk in alle facetten in aanraking te komen blijf je thuis. Zulke organisatorische veranderingen/gesprekken voer je wanneer je je sterk voelt en anders niet. In de periode van thuis zitten kun je dingen voor jezelf opschrijven, evalueren etc en later dat gesprek nog in gaan.
Ik zou m’n eigen gezondheid proberen voorop te stellen en niet gaan. Wel kan ik me voorstellen dat je graag je verhaal wil doen. Afhankelijk van wat er speelt zou je kunnen overwegen om dit thuis op papier te zetten zodat dat mee kan worden genomen in het overleg (brief voorlezen), maar ik snap dat dat niet voor alle werksituaties/problemen een echte bijdrage geeft.
Dit! Sterker nog, als jouw aanwezigheid bij dit teamoverleg je in je herstel laat stagneren, of zelfs terugvallen, vind ik dat je dit tegenover jezelf, je omgeving en je werkgever niet moet willen. Maar ik begrijp dat je heel erg graag jouw zegje wil doen. Waarom is dat en is dit ook mogelijk op een andere manier (brief/mail sturen, gesprek aangaan met je leidinggevende.. )?