Advies werk/overspannen

Ik zou het advies van de bedrijfsarts opvolgen. Mijn man ging hier ook de mist in, werk + collega's op de eerste plek zetten. Eerst de rust terugvinden en dan weer aan werk denken!

 

Niet gaan!Kost te veel energie!

 

Als er al meerdere op hun tandvlees lopen zou ik er vanuit gaan dat dit ook besproken wordt tijdens dit overleg, jou input/ervaring hierin is niet nodig.Je afwezigheid benadrukt al de werkdruk waardoor andere op hun tandvlees lopen zonder je aanwezigheid in de vorm van een brief oid.Laat het gaan en vraag je leidinggevende om je niet meer uit te nodigen voor dit soort zaken tot je er weer aan toe bent.

 

Wat een onzin zeg.
Jij bent ziek, dus je werkt niet. Dit overleg is werk. Jij werkt niet, dus je gaat ook niet naar het overleg. Zo simpel is het.

 

Wauw, wat een onbenul *raapt kaak van de vloer*

Je zit niet met een griepje of gebroken been thuis, je bent overspannen dóór het werk, hoe haalt hij/zij het in het hoofd.

 

Ik las dat je al wel een brief geschreven hebt, hoop dat het je al wat lucht heeft gegeven dat je het van je af hebt kunnen schrijven!

 

Ik heb ook in deze situatie gezeten. Advies van bedrijfsarts...... Pas weer naar vergaderingen als je volledig beter bent gemeld.

Tot die tijd sta je zelf op 1 en kunnen ze de pot op

 

Heeft je leidinggevende het advies van de bedrijfsarts niet gelezen?

 

Jij werkt in de zorg toch?


Zou het advies van de bedrijfsarts volgen en ook geen brief sturen naar werk.
Alsof dat veranderd?

Zou vooral eerst aan jezelf denken, weet hoe moeilijk het is(zeg het wel maar doe dat dus ook bijna nooit, maar vorig jaar wel in een situatie gezeten wat echt niet goed ging en uiteindelijk toch keuzes gemaakt en moet nog opletten maar doe mn best )

Succes en pas op jezelf, je mag altijd een pb sturen!

 

Goed zo. Ik ging je juist dit advies geven. Heb zelf ook het nodige meegemaakt met werkstress en team-toestanden. Juist nu moet je daar even niks mee te maken willen hebben.

Neem je rust.
Sterkte met je herstel.

 

Mijn arbo arts had m gelyncht en anders de psycholoog wel. Moet wel zeggen dat waren twee dijkers waar je als werknemer echt wel wat aan had.

Beetje advocaat van de duivel en andersom denkende:

Wat zou maken dat het voor jou het offer van energie en stress het waard is?
Denk je dat jij een andere mening of punten hebt dan je collega's die ook op hun tandvlees lopen? Ik verwacht het eigenlijk niet als je in een team zit met gelijksoortige functies en taken. Dus dat zou zonde zijn, die issues kunnen zij OOK prima aankaarten, ze kunnen niet jouw burnout issues opvangen.

Edit: al heerst er een angscultuur, jij hoeft niet degene te zijn die dan maar de honkbalknuppel er in gooit. Helemaaaaal niet vanuit een burnout positie!!! [Einde edit]


Denk je dat de manager nu wél gaat luisteren door jouw aanwezigheid, het licht ziet en de beschermengel der belastbaarheid van medewerkers wordt? (alhoewel je waarschijnlijk dezelfde punten hebt als die collega's). Denk t ook niet, want een burnout komt niet uit de lucht gevallen doorgaans, het is collectief gedragen kennelijk en ook nog eem dermate hork dat iemand met een werkgerelateerde burnout met werk wordt geconfronteerd (doorgaans is de arboarts daar ook best stellig over in). Dus iemand is liever doof & blind en strijkt een leuk loon op maar doet niks of is niet mondig genoeg om het voor jullie op te nemen naar de bestuurslagen boven hem/haar (of meer mensen of minder werk, dit is de grens.) Managers zijn er niet voor enkel de mooi weer functie, dan kan iedereen manager zijn en als zodanig betaald worden. (En ja sommigen zijn compleet ongeschikt voor de functie, maar blijven gek genoeg maar omhoog vallen)

Nee hoor, de enige aan wie ik je punten zou delen is een psycholoog (indien van toepassing, wat ik wel echt aan kan bevelen!) en niet om je leidinggevende te helpen, maar jezelf hier weerbaarder voor te maken. Wees maar eens egoistisch en neem je tijd, laat die manager maar even in zijn of haar sop gaarkoken.

Dit gebeurd je nu, dit risico loop je later nog. Helemáál als je perfectionistisch bent met een hoog verantwoordelijkheidsgevoel, het is een zege maar ook een mega valkuil.

Steek de tijd en energie in je herstel en in wat je nu kan leren, hoe je je grenzen bewaakt en dat NEE zeggen OOK een optie is.

Een pomp die maximaal 200 liter per uur kan draaien gaat ook kapot als je er 300 van probeert te maken, die is daar niet op berekend. Mensen zijn niet veel anders.

Werk kan door een ander gedaan worden, als je maar de juiste prijs ervoor over hebt kan ook in een schaars beroep iemand gevonden worden.

Van jou als persoon is er maar 1, iemand anders kan JOU niet vervangen.

 

Helemaal mee eens!

 

Iedereen heeft een grens. En het heeft niks te maken met zwakte. Overigens zijn dit twee inzichten die (naar mijn mening) erg belangrijk zijn in je herstelproces! Vooral ook de realisatie welk advies je aan anderen zou geven; ik hoop dat je daar op termijn naar kunt gaan handelen, milder voor jezelf kunt zijn.

Overspannenheid is geen zwakte. De combinatie van hoe dingen gelopen zijn, heeft ervoor gezorgd dat je grens bereikt is, daar kun je niks aan doen.

Ik zou zeker de volgende keer met je bedrijfsarts bespreken dat je deze uitnodiging van je leidinggevende hebt ontvangen, en uitleggen wat dit met je gedaan heeft. Deze kan bemiddelen. Alleen al feit dat 't je zo bezighoudt zegt iets

Veel succes de komende period met je rust/herstel

 

Zelf zeg ik je bent sneller ''gek'' dan je denkt.
Gelukkig heb je ook een grens, ga voor jezelf als jij naar dat overleg gaat veranderd er echt niks hoor. Dat kan jij niet oplossen. Vaak zijn er andere dingen nodig.

Zelf moest ik leren om mijzelf voor te houden dat het mijn eigen tokko niet is. Dat is al moeilijk want voel mij best verantwoordelijk.