Ons dochtertje wordt bijna 5 en gaat nu al bijna een jaar naar de basisschool, maar dit gaat vrijwel altijd gepaard met heel veel tranen en niet willen. Het is een tijdje -vlak voor de zomervakantie- goed gegaan en daarna was het weer helemaal mis. Ik zit met mijn handen in het haar, want ik heb geen idee hoe ik dit anders aan kan pakken. Ze wil niet naar school omdat ze het niet leuk vindt of saai, de kinderen in de klas vindt ze niet leuk en ze wil bij mij blijven, dit laatste komt denk ik omdat haar 2 broertjes wel weer met mij meegaan naar huis. Haar juf geeft aan dat wanneer ze eenmaal in de klas zit de tranen wel snel gedroogd zijn en dat ze ook best wel speelt met andere kindjes uit de klas. Maar waarom dan elke keer weer die strijd? Ik vind het vervelend voor haar, maar eerlijk gezegd ook voor mezelf. Het is niet leuk om elke dag haar met tranen weg te moeten brengen. Ik krijg haar amper naar binnen.. meestal moet de juf of een klassenondersteuner haar een hand geven om haar mee te nemen, omdat ze anders zich helemaal aan mij vastklampt. Terwijl ik ook nog een baby op de arm heb en een peuter aan mijn hand. Wie herkent dit en heeft goede tips? Of wellicht een juf hier aanwezig?
Ik denk dat het hem zit in het saai vinden. Loopt je dochter voor? Bieden ze haar extra uitdaging? Ik herken het heel erg van mijn jongste, was ook altijd drama en in de klas ging het masker op en was het ineens goed. Als de juf dan vroeg of ze het leuk vond zei ze ook ja, want dat was wat verwacht werd. Wij hebben speltherapie gedaan, dat hielp enigzins voor de emotie en prikkelverwerking. En heel veel gesprekken met de juf. Want als iets 1 dag leuk was, was dat niet automatisch de volgende dag weer leuk (nieuwe prikkels zoeken) Uiteindelijk dit jaar overgestapt naar fulltime HB onderwijs en nu gaat ze voor het eerst met plezier naar school.
Ik herken het van een zoontje van een vriendin. Die vond het vooral heel oneerlijk dat zijn jongere zusje wel mee mocht met mama mee naar huis en dat hij op school moest blijven. sinds zusje ok naar school moet, gaat het veel beter.
Ik herken het van mijn middelste. Die wilde ook nooit bij de kleuters. Niet leuk, saai. Wil thuis blijven, rende zelfs weer naar huis. In de klas ging het wel prima allemaal. Vanaf groep 3 (hij zit nu in 4) vond hij het ineens dus wel leuk. Hij vond de kleuters gewoon mega saai en nu hij leert is het helemaal leuk. Kan het zoiets zijn?
Mijn oudste wilde ook nooit en wilde altijd bij de juf wachten als ik weg ging. Het gaat over, maar bij hem ging het tot en met groep 3 door. Nu groep 7 en is het daaaag (zonder omkijken)
Mijn jongste wil ook niet naar school maar huilt niet want ze kan het prima vertellen maar ze vind het verschrikkelijk Bij haar komt het vooral omdat ze het saai vind ze heeft wel genoeg vriendinnen en eenmaal op School is het wel oké maar echt met plezier naar school gaat ze niet Ze zit in de plusklas maar merk dat dit weinig verandert
Hoe is ze na schooltijd en in het weekend? Hoe is ze op zondag? Dat was bij ons vooral lastig omdat hij niet wou slapen. Want hij wou niet naar school. Bij ons was het echt verveling.
Ach gosh wat sneu. Het was een ongeluk en snap je rot gevoel enorm. Wat een super activiteit is om samen te doen liep even anders terwijl je wel aan het letten wasmop veiligheid! Heb voor je gezocht. Wanneer je haar eruit getrokken is groeit het gewoon terug. Pas wanneer je het vaker eruit trekt ontstaat er schade en kan het zijn dat het niet terug komt. Gemiddeld groeit het haar elke maand 1 cm. Heb je nu haarbanden of van die zachte banden? Wat andere ook schrijven wel weer gaan bakken samen. Schortje om, haar met een zachte band zo dat het uit je gezicht is. Als dat teveel stress is anders eerst met de hand kneden en koekjes bakken. Ze heeft ook even tijd nodig om het een plekje te geven. Dat komt ook goed.
Herkenbaar van ook onze januari 2020 kind. Gaat weer even goed en dan is t weer mis en moet hij aan de hand mee van juf of de ib'er. In de klas is het goed. Doet hij prima mee, speelt etc. Komt wel gelijk uit school met 'mama ik heb je zooo gemist' Hij wil gewoon graag bij mij zijn. En thuis zijn. Op vakantie heeft hij ook heimwee Mijn man brengt hem weg, die gaat gelijk door naar zijn werk. Komt vanzelf goed. De oudste heeft t ook een tijd gehad maar gaat nu gewoon alleen naar school haha
Onze middelste had ook echt last met afscheid nemen. Ik heb bij hem altijd het idee gehad dat hij niet op zijn plek zat in de klas. Hij kwam in een 1/2 klas die al bijna een heel schooljaar bij elkaar zaten. En dan waren het ook nog is super drukke/aanwezige jongetjes waarbij hij in de klas kwam. Dat is voor een kind wat net begint gewoon veel. Tot halverwege groep 2 heeft hij hier last van gehad. Groep 2 was dan ook wel een “valse” start met een vaste juf die na 5 weken al uitviel en dan soms 4 verschillende juffen in 1 week. Nu zit hij in groep 3 en heeft hij gelukkig nergens meer last van.
Zooo, nu pas tijd om te reageren, altijd fijn zo'n ziekenboeg @Leolove ik denk niet dat ze HB is, ze is wel erg (sfeer)gevoelig, maar loopt verder niet echt voor. @blij83 @GroeneBomen Ik denk dat het ook inderdaad vooral het ding is dat de jongste twee weer mee naar huis gaan en dat zij dat ook wil.. @Mammavantwee soms heb ik ook het gevoel dat ze niet helemaal op haar plek zit in de klas, maar het andere moment vertelt ze wel weer leuke verhalen.. Dus zeg het maar. Vind het kleuterbrein soms maar lastig te begrijpen en te ontcijferen, soms zeggen ze het ene en bedoelen ze het andere. Daarnaast heeft mijn dochtertje er ook een handje van om een tikkeltje te overdrijven, ze zou prima door kunnen gaan voor een Oscar uitreiking
Ik heb ervaren dat verzet betekent dat er iets op school niet lekker loopt. Ik zou laagdrempelig met juf maar ook met kind proberen te traceren wat precies de moeilijke momenten zijn, en hoe daar misschien (kleine) aanpassing op kan worden gedaan. Mijn dochter vond bijvoorbeeld de pauzes heel overweldigend, ze kon nooit even afschakelen. Het was haar te druk, zij had echt mogelijkheden nodig om te ontprikkelen tussendoor of om even niet mee te doen met iets etc. Ook sloten sommige werkjes niet aan en ze heeft ook wel eens naast kinderen aan tafel moeten zitten die te druk/onvoorspelbaar waren, wat haar echt bakken met energie kostte. Een andere plek om te zitten kon dan al uitkomst bieden. Als het verzet blijvend is, zou je kunnen kijken naar verder (psychologisch/ontwikkelings)onderzoek om beter in kaart te brengen wat er wellicht speelt. Dit zou ik vooral doen als je thuis ook regelmatig moeilijk gedrag, uitbarstingen en/of problemen ervaart (ze gooien het er thuis vaak uit als ze zich niet lekker voelen op school...).
Heel herkenbaar, hier ook bij de hand gehad, heeft maanden geduurd. Op de BSO dagen niets aan de hand, als ik wegbracht altijd verdrietig, dat was vooral ook omdat ik met de jongste weer naar huis ging, zij wou dan ook het liefst weer mee. Na een aantal maanden pakte een vriendinnetje haar 's ochtends op het schoolplein bij de hand en zei: kom je mee X!? En toen was het klaar. Heel bijzonder wat dat deed! Later in groep 5 weer bij de hand gehad. Toen moesten ze op vrijdagmiddag naar school. De jongste niet, dus dan moest zij na de lunch op de fiets weer terug terwijl wij thuis bleven, dat heeft ook wel even geduurd voor ze daar doorheen was. Ik vond het wel naar voor haar, absoluut! Maar heb haar er nooit om thuisgehouden. Vooral omdat de juffen ook aangaven dat eenmaal in de klas het prima ging.
Mijn zoontje is ook hooggevoelig en wat @Felice zegt: het helpt enorm als ze echt een fijn vriendje/ vriendinnetje hebben. Een beetje steun in de klas❤️
Onze oudste was ook altijd huilen met weg brengen, bij het kdv was dit al... daarom terug naar gastouder gegaan waar dit niet was. Kleuters heeft een overstap naar een andere juf die hem snapte en zag geholpen... maar nog steeds liep hij vast bij leerkrachten die hem niet zagen/snapten! In groep 4 bleek hij middels een test gedaan hoogbegaafd en in groep 5 werd er ook autisme vast gesteld.. achteraf is dat laatste geweest waarom hij dus steeds huilend bij het kdv (prikkels groep) en de juf bleef (die hem niet snapte) (en ook daar waren de tranen snel weg). Saai is wat hij school nog steeds wel vindt, maar de extra uitdagingen het hij wel nodig gehad om het iig aanvaardbaar saai te vinden... ook hij had een broertje die nog thuis was de 1e 2 jaar en snapte hij prima.... hij was de grote stoere broer die al mocht
Herkenbaar helaas. Hier begint het 's ochtends thuis al. Op sommige dagen krijg ik haar zover dat ze zonder al te veel gedoe afscheid neemt en soms is er echt geen land mee te bezeilen (thuis dan, op school laat ze dit niet zien). Ze heeft enkele kindjes in de klas die ze nog kent van de peutergroep of van de bso, dat helpt wel wat. Haar beste vriendje is naar een andere school verhuisd en sinds de kerstvakantie heeft ze een andere juf. Dat zal ook meespelen. Wij hebben binnenkort wel een gesprek over haar met een jeugdondersteuner want er spelen nog wat meer dingen. Wellicht heeft ze meer uitdaging of rust nodig op school. En misschien hoort het ook bij haar. Maar lastig is het wel. Sterkte!
Vervelend @JosjeM. Die ochtenden die vol staan met huilen en niet willen zijn ook erg pittig, ook voor jou als ouder. Mijn derde is net naar school en vindt het ook nog vreselijk. Die vond kdv ook niet leuk om heen te gaan. Het is vooral de overgang van thuis naar ergens die moeilijk is. Eenmaal bij kdv en nu in de groep ging en gaat het meestal prima. Mijn oudste had het ook moeilijk op school maar begon middenin de eerste coronagolf en lockdown, dus is ergens ook moeilijk te vergelijken. Bij hem gaat het nu in ieder geval goed. Zonder drama dus. Zou fijn zijn voor je dochter als ze een leuk maatje in de klas heeft
Geen tips. Hier een dagelijkse strijd. Eten tergend langzaam ontbijt. En gaat horizontaal liggen als aangekleed moet worden. Ze is inmiddels als 6,5 maar we voeren al 2 jaar de strijd. Op school goed cijfers, ze draait lekker mee, speelt met andere kinderen maar ook nog graag in haar eentje. CJG en gezinsbegeleider van andere jeugdinstelling zijn nauw betrokken, want er speelt meer. Zij willen geen hoogbegaafdheidsonderzoek. Maar ik ga hem nu toch in zetten. Ik wil dat uitsluiten. Het is omdat ik alleenstaand ben en moet werken, maar anders was ik op thuis onderwijs over gestapt.