Eigenlijk is dat ook niet eerlijk. Als je niet de moeite neemt om een vangnet te regelen dan is dat een situatie die je zelf creëert.
Ik hoop maar dat ik mijn kinderen verschillende waarden kan meegeven, waaronder zeker respect voor elkaar maar ook respect voor jezelf. Want soms vind ik dat hier erg ver te zoeken. Je mag je eigen mening hebben: ja ik vind een belofte zoals bij een trouw belangrijk, in goede en slechte dagen, maar ik vind ook dat het niet mag zijn in een paar goede dagen en dan in slechte maanden en jaren. Dan denk ik dat je voor alle partijen beter uit elkaar kan gaan. To heeft relatie therapie gevolgd, ze heeft dus niet "zomaar" de stekker eruit getrokken, ... ik vind dat ook een goede waarde om mee te geven aan je kinderen: als je ongelukkig bent, leg je er niet bij neer maar probeer dit dan te veranderen of dat dit nu in je huwelijk, werk, vriendschap is, ... Maar hoe hier soms "harde woorden" worden gesproken alsof to niet aan haar kinderen heeft gedacht, twijfelen aan haar woorden (ik voel soms een ondertoon alsof ze bijna twijfelen aan haar woorden), dat vind ik niet echt respectvol... En als er een waarde is die belangrijk is voor mij is respect voor jezelf én anderen. Hier nog gelukkig getrouwd, dus nog "in goede en kwade dagen" omdat de goede dagen nog zoveel vaker voorkomen dan die paar slechte... maar ik kan wel respect hebben voor to en haar keuzes en ik durf echt niet zeggen wat ik in haar plaats zou gedaan hebben of zou doen. Ik kan de manier waarop ze dit samen afhandelen alleen heel erg zien als een voorbeeld: zo kan het gelukkig ook. En ja dan moet je mazzel hebben of financieel er goed voor staan of ouders hebben die je steunen, of of of...
Nou dit!! en even voor de duidelijkheid: ik ben team eerst proberen, kijken of je er samen uit kunt komen, maar soms is de koek op en gaat het gewoon niet meer. en geloof mij: vrijwel niemand met enig verantwoordelijkheid, zeker als er kinderen in het spel zijn, neemt zo’n besluit ondoordacht. want je weet ook dat je je kinderen verdriet doet en dat je ze moet delen, dus dat je je kinderen soms dagen niet ziet. ik heb zelf ooit voor dit besluit gestaan en heb ook doorgezet. Dat was een behoorlijk zware tijd, maar heb er nooit spijt van gehad. en toen zei mijn tante: tja, iedereen gaat maar zomaar scheiden tegenwoordig! Die heb ik dus flink toegebeten dat dat heus niet was omdat mijn ex het dopje van de tube tandpasta er niet opdeed en dat zij niet bij mij achter de voordeur kon kijken! Dus ja: soms is het echt de beste keuze om uit elkaar te gaan @Merlino ik wil je heel veel goeds en geluk toewensen.
Zegt degene die hier altijd met haar vingertje wijst Maar toch weer even moet reageren om dat te benoemen
Ik geloof zeker dat jet soms de beste keuze is hoor. Maar over welk tijdsbestek hebben we het? Ik lees namelijk heel vaak ( en daar sta ik ook achter); eerst alles op alles zetten, relatietherapie, enz, en als het dan echt niet meer goed komt, dan scheiden. Na hoelang geef je op?
Ik sta ook al jaren ingeschreven voor een woning en raad het iedereen aan. Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid. En dat voor 13 euro per jaar.
Die verzekering is natuurlijk verplicht. Maar ik snap precies wat je bedoelt. Net zoals het gewoon ontzettend belangrijk is om financieel onafhankelijk te zijn.
Dat is per persoon en per stel heel verschillend lijkt mij. Het is ook afhankelijk van wat er aan de hand is. Sommige dingen zijn op te lossen maar andere zaken niet. Relatietherapie klinkt heel mooi maar is natuurlijk geen wondermiddel. Als een van beiden daarvoor niet gemotiveerd is dan is het zinloos. Hier in de buurt een stel dat langdurige therapie heeft gedaan. Heeft een vermogen gekost. Maar er zijn zeer heftige zaken gezegd. Zodanig dat het zelfs tijdens en na de scheiding niet meer goed is gekomen. Daarbij denk ik dat ze beter geen therapie hadden kunnen volgen. Ik denk dat je beter kunt stoppen als je nog normaal met elkaar kunt omgaan. Dan te lang blijven proberen en elkaar volledig zat zijn. Je moet zoveel samen regelen en bent daarna (alleen bij een kind) nog jarenlang verbonden. Er is dus geen te snel. En het is niet aan buitenstaanders om daarover te kunnen oordelen.
Natuurlijk is dat per situatie verschillend. Maar wanneer vind men het geoorloofd, als men zegt; eerst alles eraan doen. Daar ben ik gewoon benieuwd naar.
@Bloempjelief Amber heeft dit goed verwoord en ja, natuurlijk wordt er tegenwoordig vaker gescheiden dan 50 jaar geleden. Dat heeft vnl te maken dat vrouwen tegenwoordig veel minder afhankelijk zijn, zelf inkomen hebben en dit nu ook kan. Toen mijn moeder ging scheiden moesten echtparen nog verplicht naar de vrederechter en zelfs een van de twee tekenen om de schuld van het mislopen van het huwelijk op zich nemen, zelf wanneer ze ernstig mishandeld werden door hun partner. Terwijl er ongetwijfeld toen ook veel vrouwen wilden scheiden, maar dat simpelweg niet kon ivm inkomen en de schaamte. Pas nadat er een financieel vangnet kwam voor deze vrouwen ( sociale dienst) konden vrouwen veel betere keuzes maken voor zichzelf
Dat is heel persoonlijk natuurlijk. Dat ligt aan wat er is gebeurd en hoe iemand daar zelf instaat qua gevoel. De een wil perse samenblijven ook al trekt deze aan een dood paard, waar de ander denkt: doei! Ik voel niks meer voor je en wil niet verder
Ik heb daar gewoond, vond het best meevallen hoor. Sterker nog, als ik dan eens in "wittere" wijken kwam, begonnen de vervelende opmerkingen weer. Ik voelde me in de schilderswijk veel veiliger dan bv in Scheveningen ofzo. Was overigens wel blij dat ik terug kon naar Zeeland, maar dat had weinig met die specifieke wijk te maken.
Schilderswijk staat daar toch gewoon vooral om bekend? Nergens in NL wonen er zoveel mensen op zo’n klein stukje grond. Dat vraagt alleen al om problemen en die zijn er dus ook. Ik zou daar ook voor geen miljoen willen wonen hoor.
Prima hoor, uiteraard mag iedereen zelf bepalen waar ze het liefst wonen. Maar er wordt nu net gedaan alsof het één of andere gevaarlijke township in zuid-Afrika is. Het zijn m.i vooral racistische autochtone Nederlanders die er op basis van bepaalde aannames een mening over hebben gevormd.