Zoooo herkenbaar. Dit jaar erkent hij het wel voor het eerst, eerdere jaren verbeeldde ik het me volgens hem. En bij hem standaard een paar weken last van zijn lichaam door het weer, nu kan hij al een paar dagen 1 voet niet goed gebruiken en is ie nog chagrijniger en vooral nog zieliger... was blij dat ik gistermiddag een paar uur naar het openluchtmuseum was met de kinderen. Maar ja, toen vond hij dat ie in de steek gelaten werd, terwijl hij gewoon in zijn werkkamer aan het werk was en dan sowieso niet gestoord wil worden, zoooo zielig
Het is een lastig iets in die donkere en koude dagen.. heel herkenbaar maar dan bij mezelf.. het enige wat echt helpt is een vakantie naar de zon
Mijn man heeft dat ook wel wat. Hij kan ook niet goed meer filteren dan. Hij zegt dan zelf wel eens: met al de problemen binnen ons gezin, snap ik echt niet dat zoiets onnozel zo in mijn hoofd kan blijven zitten. Doordat hij het zelf beseft maak ik mij geen zorgen
Mijn man heeft zon gehad maar het heeft geen verschil gemaakt. Hij is van het vliegtuig gestapt en stuurde: ppffff zo koud . Ik wist al hoe laat het was .
Dat weet ik eerlijk gezegd niet, wel iets om ook daar te bespreken. Ik denk voor nu dat dochter niet direct speciaal onderwijs nodig heeft, maar het zou inderdaad wel fijn zijn als ze daar ervaring mee hebben of begeleiding in kunnen geven.
Zeg dat, een paar (oke, meer dan 10) jaar geleden zelf een relatief jonge kat verloren aan de natte vorm. Toen was er nog helemaal geen behandeling mogelijk dus ik was al verbaasd dat dat nu wel zo is. Hopelijk komt ie erdoor..
O zielig doen heb ik gelukkig niet, hij is gewoon niet te pruimen. Ook veel werkstress/druk erbij. laat het snel de zomer zijn
Herkenbaar. Ik heb het ook elk jaar. En hoe langer de winter duurt, hoe meer koude grijze dagen er zijn, des te lustelozer en depressiever ik wordt. Ik ben dit jaar begonnen met een daglichtlamp. Die zet ik aan tijdens het ontbijt. Rest van de dag uit of op een lagere stand. En dat lijkt goed te werken. Icm elke dag even naar buiten. Al is het maar een wandelingetje van 15 minuten. De dagen zijn nog steeds koud en grijs en vervelend. Maar dat energieloze gevoel heb ik er niet bij tot nu toe.
Ik heb deze: https://www.bol.com/nl/nl/p/liroma-daglichtlamp-gratis-opberghoes-32-10-000-lux-usb-poort-3-kleuren-bureaulamp-lichttherapielamp-lichttherapie/9300000017893408/
pff, ik merk dat ik er gewoon al een week chagrijnig van ben, begin mei (in de meivakantie) trouwt mijn zusje. Hartstikke leuk, onze kinderen vonden het erg leuk toen het aanstaande bruidspaar eind juli vertelde dat ze gaan trouwen, wordt de eerste bruiloft voor onze kinderen. Vorige week kwam het bruidspaar het 'save the date-kaartje brengen. Dat wilden ze persoonlijk doen vanwege een kanttekening. Man en ik hadden al heel wat bedacht wat de kanttekening zou zijn en het blijkt dat ze een kindvrije bruiloft willen (met het argument dat het voor ons fijn is, hoeven we niet te zorgen en op de kinderen te letten). We hadden em wel genoemd als mogelijke kanttekening, maar niet gedacht dat zus dat zou doen; met een verjaardag zien we zus en vriend bijna niet omdat ze met onze kinderen bezig zijn. Verder zijn onze 4 kinderen, de enige. Hij heeft een vrijgezelle broer en mijn broers en zussen hebben (nog) geen kinderen. 4 meer of minder lijkt me dan ook niet heel erg verschil maken. Bruiloft is op 2 uur afstand rijden van ons, degenen waar onze kinderen regelmatig logeren, zijn natuurlijk ook op de bruiloft. Onze oudste heeft een (elektrische) rolstoel, epilepsie en is daardoor een stuk lastiger ergens 'onder te brengen'. Zoontje heeft een favoriet vriendje, dus wilde vragen of hij daar 2 nachten mag logeren, maar ja, midden in de meivakantie (wat dat betreft was een schooldag eigenlijk makkelijker geweest). Had bedacht dat dochter 2 kon logeren bij mijn zwager en schoonzus (broer van man), maar zij moeten werken en hun kinderen hebben dan al weer school, dus dat gaat niet. Eén van de dochters kan waarschijnlijk wel bij schoonmoeder, misschien dat ze het ziet zitten om er 2 te hebben, maar tot nu toe heeft ze dat nog nooit gedaan (één kleinkind tegelijk vindt ze genoeg). Zat al te denken om te vragen of vriendinnen van mijn moeder op willen passen, kinderen zien die ook wel eens als ze bij mijn moeder logeren. Nadeel daarvan vind ik dat we na de bruiloft het hele eiland (G-O) over moeten hobbelen om ze weer op te halen/verzamelen omdat die aan de andere kant wonen. Heb al gezegd tegen man, dat als we het niet rond krijgen qua oppas, dat ik dan wel alleen ga en hij wat leuks met de kinderen gaat doen. Dus lief bedacht dat wij dan alleen maar van de bruiloft hoeven te genieten en niet op de kinderen hoeven te letten, maar eerlijk gezegd is dit meer gedoe (mn logeeradres voor de oudste) dan wanneer ik op moet letten tijdens de bruiloft. Het zijn geen hele kleintjes meer (11, 9 -nou ja, de dag erna wordt ze 9, bijna 7 en 4,5 jaar), die kunnen echt wel een tijd stilzitten. (Als ik dan denk aan mijn moeder, die moest naar de bruiloften van broers/zussen met een baby en dreumes, die zijn wat minder makkelijk te instrueren). Maar goed, hun bruiloft, hun wensen, en een hoop geregel voor ons. Oudste dochter is inmiddels op de hoogte en zei "Nou ja, het is hun bruiloft" en weet dat we hard nadenken bij wie ze kan logeren, maar maakte ook de opmerking dat ze dan waarschijnlijk wel een epilepsie-aanval krijgt (nieuwe situatie, geeft spanning, logeren bij iemand waar ze zich minder thuis voelt = epilepsie-aanval). De andere kinderen worden vandaag/morgen ingelicht. Zondag viert mijn moeder haar verjaardag en zou het vervelend vinden als de kinderen daar dan half wat opvangen. Mijn andere zus is ceremoniemeester, wil ook eens bij haar informeren (voor dagprogramma, zodat we weten of de kinderen de avond ervoor al weg moeten of dat we ze 's ochtends voor de bruiloft nog kunnen wegbrengen. Maar ook om even duidelijk te krijgen wat mn de bruid nu verwacht, want ze had het er over dat ze misschien wel bij gemeentehuis en kerk mochten zijn, maar niet met diner en feest. Maar ik was toch ook niet van plan om op de dag te gaan sjouwen met kinderen omdat ze er deels wel en deels niet bij mogen zijn. Toen man en ik trouwden was mijn zusje (de aanstaande bruid) zelf 7, mijn jongste broertje net 9. Zit me echt af te vragen of ze zichzelf toen vervelend vond, tot last, of dat ze er geen klap aan vond en dat andere kinderen niet wil aan doen (al kan ik me dat niet voorstellen, want er waren heel wat leeftijdsgenootjes waarmee ze -volgens mij- veel plezier heeft gehad).
Wat super lastig en verdrietig. Helemaal omdat het de enigste 'kinderen' zijn. Zelf geen ervaring mee. Bij alle bruiloften in mijn omgeving is het heel normaal kinderen er bij te hebben. En dat savonds ze evt opgehaald worden door oppas maar vaker ook niet. Nu hebben wij zelf in mei een bruiloft waar we dag en avond gasten zijn, super bijzonder want ze is mijn ex schoonzus. Haar kinderen ' onze nichtjes' hadden aan gegeven ons als oom en tante er bij te willen omdat wij hun 'familie' zijn. Ik dacht eigenlijk dat de jongens dus niet uitgenodigd waren tot ze van de week zij, dat ze er zo naar uit keek en leuk vond als onze jongens mee kwamen ook overdag.
Wat bijzonder en leuk, kan me voorstellen dat de familierelaties dan helemaal wat lastiger kunnen zijn. (Bedenk nu tijdens het typen, een nicht van mij lag tijdens onze bruiloft in scheiding; al wel uit elkaar, maar nog niet officieel door de rechter uitgesproken. Qua contact had ik meer met haar ex (nog steeds), en hij was dus ook op onze bruiloft. Achteraf moet dat voor hem toch wel heel raar zijn geweest). Ik had zelf ook nog nooit een kindvrije bruiloft meegemaakt. Ik kende de verhalen alleen van internet (forum ).
Ik weet niet hoe de relatie met je zus is. Maar is het een optie om met haar te gaan praten en te zeggen 'wat lief dat je dit doet zodat wij van de bruiloft kunnen genieten, maar eigenlijk bezorgt dit ons veel meer stress. Het is jullie bruiloft en uiteindelijk jullie beslissing natuurlijk, maar wij waren eigenlijk best verrast, zeker omdat jullie altijd zo gek met onze kinderen zijn. Als dit echt de enige reden is, zou je het dan willen heroverwegen?' Zou dat een optie zijn om te doen? In hoeverre schat je in dat wat ze noemt de echte reden is of dat het een excuus is om de echte reden te verbloemen? Uiteraard is het hun bruiloft en dat moeten ze vieren zoals zij willen. Daar sta ik altijd helemaal achter, maar dit klinkt toch ergens een beetje of ze het misschien wel echt voor jullie doen en oprecht denken dat ze jullie door dit soort af te dwingen een plezier doen. Als dat niet zo is en de reden die ze nu noemen is een excuus omdat ze eigenlijk gewoon echt de kinderen er liever niet bij hebben, dan doe je er uiteindelijk niets aan natuurlijk. Wij hadden nichtjes en neefjes (van mans broers) in de leeftijd van bijna 1 tot 6 en die waren er de hele dag bij. Geen moment hebben we bedacht dat zij er niet bij zouden moeten zijn om de ouders een dagje vrij te gunnen ofzo. Zij horen bij de familie dus waren erbij. Nu hadden wij geen groot feest, alleen een uitgebreide receptie en vervolgens een diner met alleen de naaste familie en peetouders. Maar toch, hadden we wel een groot feest gehad, dan waren ze ook welkom geweest. Ik heb vroeger zelf als kind ook mee mogen genieten van bruiloften van ooms en tantes, van begin tot eind.
Ai wat een nare situatie. Het bruidspaar bepaald, het is hun dag. Maar ze creëeren voor jullie nu wel een heel lastige situatie. Hoe goed is de band met je zus? Is het een idee om aan haar te vertellen wat voor problemen jullie nu hebben? Juist door jullie 'een makkelijke ontspannen' dag te bezorgen. Zit er meer achter en is dit misschien een smoes om de echte reden niet te hoeven vertellen? Mocht ze niet veranderen en de uitnodiging blijven zoals hij is, zou het dan een optie zijn voor jullie om daar in de buurt een vakantiehuisje te boeken? Dan met zijn allen naar het gemeentehuis en naar de kerk(dat kan sowieso, want een kerkdienst is volgens mij nooit besloten) en dan een van jullie met de kinderen naar het vakantiehuisje terug en de ander op het feest blijven. Maar ik hoop voor jullie dat ze van gedachten veranderd en dat jullie kinderen ook naar het feest mogen.