Wat is daar egoïstisch aan? Het is dan toch jouw jubileum? Dat mag je vieren op de manier die jij wilt. En hoe je man het wil En bij @Luppy is het probleem dat ze allebei wat anders willen. Dus moeten ze op zoek naar de gulden middenweg.
Eerlijk ik zou iedereen uitnodigen het komt echt wel goed hoor. Hier met mijn verjaardag uit mn comfort zone gestapt en zo 35 mensen uitgenodigd waar de helft familie was en de helft andere mensen die mijn familie niet echt kende. Zijn uiteten geweest en het was super gezellig. Veel plezier!
Maar juist dan lijkt het mij prima om ze voor het feest uit te nodigen, vooral met een bbq loopt iedereen door elkaar en zou ik mij niet verplicht voelen om constant bij die collega's en vrienden te blijven staan. Sterker nog het zou hun ook niet opvallen want je bent als gastvrouw uiteraard te druk om daar constant bij te staan. Ik ben ook niet zo'n hele grote fan van grote feesten, helemaal niet als ik ook nog eens het middelpunt ben. Dus ik ben stiekem getrouwd in het buitenland en met ons 25 jarige huwelijkfeest zijn we met ons gezin uit eten geweest.
Om mijn god, wij zijn in september ook 25 jaar getrouwd en werkelijk geen idee hoe we dit gaan aanpakken. Ik verwacht niet dat ik collega's ga uitnodigen. We hebben allebei leuke collega's maar als ik er een uitnodig dan moet ik ze allemaal uitnodigen en dat zou voor mijn man ook gelden en daar is echt geen beginnen aan. Ik verwacht dat het een etentje zal worden met naaste familie en onze beste vrienden en dan komen we op een leuke club, het zal denk ik zoiets worden.
Wij hebben diverse “losse” vrienden zeg maar. Gaat allemaal heel gemoedelijk met elkaar om. Toen ik 40 werd ook 2 collega’s uitgenodigd, die zeiden nog wat een relaxte groep mensen. Dus kan super gezellig en geslaagd zijn. Maar ik ben ooit ook bij een verjaardag geweest waar je inderdaad zulke vaste groepen had (groep vrienden, groep buren ect) was voor buitenstaander niet gezellig. Dus dit zou ik wel in je keuze laten mee wegen. Gezelligheid en relaxte sfeer zou ik heel belangrijk vinden. Is er ergens een compromis te sluiten? Bijv familie vrienden bij bbq en collega’s / anderen die daarna komen?
Ik zou het persoonlijk klein willen houden, maar je moet daar samen achter staan. Als ik lees hoe vaak hij die mensen ziet dan snap ik zijn visie wel. Ik zou het wel los kunnen laten, vooral als de tuin toch groot genoeg is. Wij vieren 12,5 jaar heel klein, het was in de winter en we kunnen eenmaal niet super veel mensen kwijt. Locatie vind ik echt te duur, dus gewoon even een borrel met familie.
Wij zijn met ons tweeën uit eten geweest en dat was het Hebben sowieso geen familie en met ons vieren uit eten lukte niet eens want oudste was net terug van reoetitieweekend met schoolmusical en was doodziek dus die kroop thuis in bed en heeft op de jongste gepast. Dit jaar denk ik dat het niets wordt, alle fatsoenlijke restaurants hier zijn op dinsdag gesloten. Maar goed, wij hechten niet echt asn getallen enzo, en iedereen is begin februari toch altijd half ziek en chagrijnig door winterdip.
Wij zijn dan niet zoveel jaar getrouwd (of jawel 12,5 jaar volgend jaar maar ik ga dan denk ik gewoon etentje doen met zeer nabij en vakantie met gezin) maar we worden wel 40 en geven een feestje. Collega’s niet uitgenodigd want hoewel ik al 10 jaar samenwerk en hele toffe en leuke banden heb en diepe gesprekken, leuk ook privé app contact ga ik niet buiten werk met ze om. En is het bij ons ook niet gebruikelijk om die mensen (buiten wellicht huwelijk) uit te nodigen. Ik heb ook wat vriendinnen of misschien oud collega’s/ kennissen waarmee ik af en toe een paar keer per jaar nog uiteten ga maar ook die komen niet. Wij hebben alleen echt goede vrienden en familie uitgenodigd en komen zo op 40 genodigden (zonder kinderen) Deze mensen kennen elkaar niet allemaal maar dat is in dit gezelschap niet zo erg. Buren en wat schoolouders hebben we erg over getwijfeld maar toch niet gedaan. Die mensen zijn dan erg “standalone” en dan voel ik (en mn man) enorm verantwoordelijk om ze het naar de zin te maken en dat gaat ten koste van mijn eigen plezier zo’n avond. Maar wij denken er dus hetzelfde over in deze setting (externe locatie, alleen avond) Was het een thuis bbq inclusief kinderen dan had ik het denk ik wel prima gevonden om ook collega’s of buren erbij te doen..
Ik snap jouw man en ik snap jou ook. Ik zou zelf nerveus worden van 60 man, verschrikkelijk! Wij hebben dan ook geen grote familie.
Lastig om een middenweg te vinden. Snap dat je het liever doen met familie. Kosten bij bepaalde zaaltjes liggen ook erg hoog. Niet in de buurt een buurthuis wat je kan huren? Waar je eigen eten en hapjes mee neemt. Ben je in ieder geval niet zo duur uit. Toen wij 12.5 jaar waren getrouwd deden we iets met onze zoon. Mijn man is zeker niet van grote feesten dus stel dat we wat doen zal het gewoon thuis zijn met ouders en schoonbroer en schoonzus. Hebben jullie inmiddels wel een compromissen kunnen sluiten?
Zijn jullie er inmiddels al uit? Voor de groepsvorming zou ik niet zo bang zijn. Eigenlijk mixt dat altijd wel en loopt dat wel los. Wij denken er nu over na om ons 10 jarige trouwdag te vieren met een klein gezelschap en dan samen te gaan (uit) eten. Met feestjes heb ik niks dus dat gaan we sowieso niet doen en dan vier ik het liever met een klein en fijn gezelschap waar ik echt energie van krijg.
Met 60 man een barbecue zou ik wel een cateraar die barbecue laten verzorgen. Ik vind de verhouding gezamenlijke vrienden/familie - zijn vrienden/collega's wel wat scheef. Zeker omdat er weinig vrienddn/collega's van jou komen. Maar het hoeft ook geen probleem te zijn. Ook dat er verschillende groepen zijn niet. Toen mijn ouders 25 jaar getrouwd waren gaven ze ook een feest met barbecue (op locatie). Het halve dorp (vrienden/buren/collega's) waren er. De hele familie (broers/zussen met kinderen en aanhang). En de vriendengroep van Bonaire. 3 groepen die elkaar niet kenden. Maar het was een geweldig leuk feest. Bij de locatie was ook een camping. Daar hadden we een veldje afgehuurd zodat de mensen die van ver kwamen konden blijven slapen. Deel van het dorp vond dat een goed plan, zodat ze niet meer hoefden te rijden. Kortom.... werd een heel feestweekend waar nog jaren over gepraat werd.
Ik begrijp jouw man wel. Dit zijn niet alleen maar collega's. Hij ziet te ook als vrienden. Ze gaan ook privé met elkaar om en naar borrels etc. Dat is echt wat anders dan een collega waar je niets mee hebt. En daarnaast wil hij zijn andere vrienden (niet zijnde collega's) ook uitnodigen. Lijkt mij ook logisch toch? Als mijn vrienden niet welkom waren op mijn feestje had mijn partner echt een probleem. Jij wilt een paar oude ooms en tantes uitnodigen. En geeft aan dat sommige familieleden niet eens goed met elkaar overweg kunnen. Die mensen mogen wel komen. Maar goede vrienden van je partner niet? Echt.niet.ok. Kan het zijn dat jij moeite hebt met sociale contacten en zelf geen of weinig vriendinnen (zoals je schrijft). En je daarom niet kunt verplaatsen in je partner die dit wel heeft. Het feit dat hij er (terecht) boos om is geworden geeft wel aan dat dit voor hem belangrijk is. Jij stelt je niet gastvrij op naar mensen die voor hem belangrijk zijn. En waar hij een goede band mee heeft. Die hij wellicht meerdere malen per week spreekt (over meer dan alleen werk). En dan mag een oom en tante die je wel eens op een verjaardag ziet komen. Maar iemand van zijn keuze niet? Ik had op deze manier geen enkel feest meer gegeven. Samen een avondje uit eten en dan klaar. Kan hij daarnaast een gezellig feestje vieren met zijn vrienden (zonder jou).
Ik snap je dilemma. Jullie vieren jullie liefde. Wat hebben vrienden en collega's van hem die jij amper /niet kent daarmee te maken? Ik vind het ook altijd een lastig onderwerp. Ik wilde ons 12,5 jarig huwelijk eigenlijk wel vieren. En dan alleen met beide families. Maar er waren op dat moment zoveel mensen op hele moeilijke dieten. Dat de lol er snel af was om erover na te denken. Dus met ons 6jes een weekend weg gegaan. 25 jarig huwelijk duurt nog even, maar vieren we denk ik ook niet. Ik ga van dat geld liever met zn 6jes op reis naar IJsland (hier ook geweest op huwelijksreis) Mochten we het vieren, is het heel klein. Alleen met beide families (ouders, (schoon)broers, (schoon)zussen en misschien neefjes/nichtjes)
Ik haal eruit dat jullie niet echt vaak een feest organiseren en kan me zo indenken dat je man hier enthousiast van wordt en dit dan ook graag wil delen met een aantal mensen die hij zelf veel ziet en spreekt . Ik zou dat geen probleem vinden. Dat er groepjes worden gevormd bij grotere gezelschappen is heel normaal en logisch, dat hoeft echt geen probleem te zijn hoor. Ik denk juist dat het ook nog eens heel handig kan zijn na je uitleg dat het tussen andere familieleden niet helemaal botert, dat 'breekt' het gezelschap een beetje . En jij hoeft echt niet bij die mensen te gaan staan hoor. Zij hebben gezelschap aan elkaar en zijn gewoon gezellig op een feestje . Je man en jij kunnen zelf bepalen bij wie je even langsloopt of gezellig blijft kletsen en samen danst. Op de feestjes waar ik kom hebben degene die het organiseren gewoon zelf ook veel plezier en ze gaan echt niet persé om en om braaf iedereen af om gelijke aandacht aan iedereen te kunnen geven. Wat je wil is natuurlijk helemaal aan jou. Ik kan het me in ieder geval wel voorstellen dat je man dit graag zou willen en zelf zou ik het ook helemaal prima vinden.
Eh, het is niet zijn feestje, maar hun feestje ... Waarom is het terecht dat hij boos is? Het zijn twee volwassenen, die kunnen toch gewoon overleggen. En die laatste opmerking, man man, wat een kansloze reactie... Laat iemand gewoon in z'n waarde, je gaat wel weer lekker op de denigrerende toer he
Wij hadden naaste familie en 4 bevriende stellen die elkaar ook niet echt goed kennen, maar wel belangrijk voor ons zijn. Collega's hebben we buiten beschouwing gelaten (hebben dezelfde collega's) Wij waren er samen wel over uit dat we het zo wilden doen. Gewoon hapje drankje en een warm buffet gedaan. Was erg gezellig. Bottem line is dat jullie het samen eens moeten worden, het is jullie feestje dus beider meningen even belangrijk. Een van beide zal water bij de wijn moeten doen, vrees ik succes