Dit was toch nog voor de scheiding? Toen het net aan de gang was? Je hebt in meerdere posts geschreven hoe je je NU voelt, daar lees ik niets meer terug over een trieste situatie, maar je omschrijft het als gelukkiger dan ooit. Maar volgens mij begrijpen we elkaar niet, dus laten we dat vooral zo houden. Je bent ontzettend kinderachtig aan het worden in je reacties en ik voel geen behoefte me ook daar toe te verlagen.
Dat hoeft ook niet. Jouw niveau van reageren is al een poosje meer dan laag genoeg. Hoe moeilijk is het te begrijpen, dat uit een trieste situatie, na het nemen van de juiste stappen iets goed kan voortkomen? Dat alle 4 intussen een ander op het oog hebben of aan het daten zijn is volgens mij vooral een teken dat beide eerdere relaties al een tijdlang aan het doodbloeden waren.
Ik denk dat het heel makkelijk oordelen is als je zelf nog nooit in zo'n situatie hebt gezeten. Net als mensen zonder kinderen die denken alles te weten over opvoeden en hoeveel beter ze het zelf zouden doen.
Wat mij betreft is het leven niet maakbaar. Mensen ontwikkelen zich en situaties veranderen. En gelukkig hebben mensen in deze tijd wel keuzes. Vroeger had je niets te kiezen. Dan moest je het maar uitzitten. In veel landen en in sommige religies is dit nog steeds zo. Jij doet er niet toe. Het uitzitten en een toneelstuk naar de buitenwereld ophangen. Even de andere kant opkijken als hij alweer overwerkt. Geen belangstelling meer voor elkaar. Of gewoon een liefdeloos huwelijk. Waarin je uit gewoonte maar blijft hangen. Want wat moet je anders? En wat zou de buurt of de kerk wel niet zeggen? Ieder zijn ding natuurlijk. Maar niet het voorbeeld wat ik wil meegeven. En gewoon niet het leven wat ik zou willen leven. Daarvoor is het te kort. Heel verdrietig maar soms gaan dingen zo. En ik woon niet bij een ander in. Dus geen idee of het te snel is. Of dat ze nu echt wel gelukkig waren.
Dat slaat echt nergens op wat je nu zegt. Ts was heel gelukkig daar begon ze het topic mee. Hoe kan je nou gelukkig zijn maar later denken; dat gevoel is fout?
Zodra de waarheid op dit forum boven tafel komt is het opeens veroordelend. Zij laat gewoon berichten zien die jij zelf (neem ik aan) een paar maanden geleden getypt heb. Wil je alleen berichten lezen die in je straatje passen, moet je in mijn ogen geen topic openen. Je heb altijd 2 kanten, en die gaan het echt niet gelijk met elkaar worden hoor.
Ik vind dat lastig begrijpen hoor. Ts gaf aan heel gelukkig te zijn in de situatie waarin ze toen zat met haar ex en kinderen. Als dat echt zo was, begrijp ik haar keuze indd niet. Maar goed ik ga dat sowieso niet begrijpen in dit soort situaties omdat ik mijn kinderen wat hoger heb staan en minder snel voor mijn eigen geluk zou kiezen.
Dat is niet moeilijk te begrijpen, want ik hoop dat vele dat hebben ervaren die gescheiden zijn en opnieuw liefde hebben ontmoet. Het gaat mij op de situatie ansich, om de gevoelens die ze deelde, die dus eigenlijk niet kloppen nu en om de snelheid van alles. En daar mag ik gewoon mijn mening over hebben, net als ieder ander.
Stel je realiseert je dat je niet gelukkig bent, de relatie niet is zoals het hoort te zijn, liefde is weg, toch bepaalde spanningen in huis,...maar je blijft dit leven behouden want het hoort zo voor je kinderen? Als jouw kinderen volwassen zijn en zij hebben een relatie waar zij niet gelukkig mee zijn. Vind je dat jouw kinderen dan 10/15/20 jaar lang zo horen verder te leven voor hun kinderen? En de kleinkinderen idem? Moet iedereen ongelukkig zijn in een relatie voor de kinderen en wil je je kinderen aanleren dat dat zo hoort? Want zij zien en voelen ook dat er iets niet klopt als mama en papa niet meer gelukkig zijn samen he.
Sorry hoor, maar bedoel jij hier nu dat ik mijn kinderen niet hoog heb staan? Besef je wel wat je schrijft? Ik zou door het vuur gaan voor mijn kinderen. Ik heb letterlijk alles voor ze over. Mijn kinderen zijn gelukkiger dan voorheen. Ze ervaren meer rust. Ze gaan met heel veel plezier naar papa, ze zijn met heel veel plezier thuis. Papa en ik gaan samen naar hun sportwedstrijden, vieren verjaardagen en bijzondere gelegenheden samen. Mijn jongste ervaart veel meer rust, omdat hij beter weet waar hij aan toe is. Wie ben jij om zo te oordelen?
Ik denk vooral dat jij het heel veroordelend leest. Ik zeg toch niet dat je je kinderen laag heb staan. Ik begrijp gewoon niet dat als je gelukkig ben dat opgeef voor een gebroken gezin. En dat is wat ik vind, en die mening verandert ook niet. Meer zeg ik hier niet meer.
Ik vind het maar wat raar dat er zo fel gereageerd word op dat zij gelukkig is in haar huwelijk. Als je niet beter weet dan ben je ook gewoon gelukkig maar waneer er iets aan dient kunnen je ogen open gaan. En dan het besef komen dat je toch niet zo gelukkig bent. Ze heeft therapie geprobeerd er is veel naar boven gekomen en tot het besef gekomen dat uit elkaar gaan het beste is. Iedereen is nu gelukkig kinderen hebben een ouder die er 100% is samen maar ook appart hoe mooi is dat. Vaak zijn er verliezers maar nu alleen maar winaars in mijn ogen. En ik zelf denk dat de buurt vlam het versneld heeft. Tussen de regels door kon je al lezen dat de vrouw (ts) rende energie voor 10 had en man liever op de bank zat met een goed boek. En dat beide niet altijd kon hebben wat de ander wil. En blijven voor de kinderen echt niet doen. Mijn moeder is dood ongelukkig maar die durft niet weg te gaan die is kompleet afhankelijk van mijn vader. En ja ik heb dan wel geen contact meer maar dit is heel duidelijk toen al. Pa was en is altijd weg ma is altijd thuis.
Goed verwoord! Toen mijn ex en ik uit elkaar gingen heb ik vaak te horen gekregen dat “ ze het niet snapten, want wij waren toch best een leuk stel samen?”…. nee dus, maar een ander kon niet zien wat er achter die voordeur gebeurde natuurlijk
En dat snap ik dan weer niet. Jij bent nl. het voorbeeld voor je kinderen en jij hoort ze voor te leven hoe geluk eruit hoort te zien. Kinderen hebben meer aan ouders die voor zichzelf kiezen dan ouders die samen blijven omdat het zo hoort. En dan nog, straks zijn de kinderen uitgevlogen en zit jij ongelukkig met je man op de bank