Lees nu dit. Wat moeilijk voor jou zeg. Goed dat hij hulp heeft gezocht, maar ik hoop echt dat hij het ook voor zichzelf heeft gedaan en voor jullie samen.
ik hoop het ook. Hij heeft geen contact met haar voor zover ik weet en kan nagaan. Ik mag ook in zijn telefoon kijken. Hij zit alleen hele dagen op de bank, doet niks ook niet met ons als gezien, werkt nauwelijks (eigen zaak samen wat het ook niet makkelijker op maakt om te kiezen voor scheiden), het lijkt erop dat hij zichzelf kwijt is en niet meer weet wat hij wil met om het even wie dan ook. Ergens voelt het nog heel sterk dat ik moet volhouden maar het is loodzwaar. en de ene dag draag je het makkelijker als de andere.
Geen like omdat ik het leuk vind, maar voor je vechtlust. Wat moet dit moeilijk voor je zijn. Ik heb bewondering voor hoe je hiermee om gaat.
nou ook niet altijd blijkt. Vandaag kwam hij met de mededeling dat hij nog steeds foto’s van haar heeft en ook af en toe bekijkt en zoals afgelopen nacht wakker ligt en aan haar denkt en een toekomst met haar samen. En mij met haar vergelijkt. Dat was de druppel. Ik heb dus een man die zegt voor ons te willen gaan maar in gedachten continue vreemd blijft gaan. Ik heb gezegd dat hij tot het einde van de week heeft om na te denken en dat hij dan mag beslissen. Huis uit of blijven maar dan wel op mijn voorwaarden. Ik vermoed dat ik het antwoord wel weet en ik ga eraan kapot maar dit kan zo niet langer. Hoever moet ik me nog de grond in laten trappen.
Wat! Ik wilde nog voorleggen of het een depressie kan zijn, maar dit is inderdaad iemand de grond intrappen. Je grens is bereikt en dat snap ik heel goed, maar dat maakt het niet minder verdrietig. Veel sterkte en wijsheid toegewenst❤️
ik wil het topic ook niet kapen maar moet ergens heen met mijn frustratie. ik dacht ook aan een depressie maar er wordt alleen met modder gegooit. Dat hij de afgelopen maanden ook geen verbetering voelde maar mij geen pijn wilde doen. En dat hij al meer dan 10 jaar niet meer van mij houdt. Dat lijkt me sterk want dat kan niemand volhouden zou je zeggen. En hij ziet het niet dat foto’s bewaren etc gewoon domweg je opties openhouden is. Je energie gaat dan daarheen ipv naar ons. Hij zit in de slachtofferrol, kan hier niets aan doen, heeft hier niet voor gekozen (zeker wel!!) en alles wat ik zeg wordt als een verwijt gezien. Of teruggekaatst dat ik uit ben op een vechtscheiding. Nou als dat zo was had ik dit niet al 10 maanden verdragen. En weer zijn er straks drie kinderen het kind van de rekening. Soms denk ik was ik maar alleen in een huurhuisje met een loondienstbaan. Spaarrekening verdelen, hem het huis uit werken en klaar. door met mijn leven. Maar het is zo in elkaar verweven na 18 jaar samen waarvan 14 jaar getrouwd.
Ach meis, wat vind ik dit heftig voor je zeg! Je word op deze manier keihard op je hart getrapt. Komt hij uit zichzelf met zulke opmerkingen? Ken je haar ook of is het een wildvreemde voor je? Heb je thuis ook wel iemand om erover te praten? Ik geef je groot gelijk dat je hem nu voor het blok zet. Maar hoe moeilijk
ja ik weet wie het is en dat maakt het nog moeilijker want er is dus een verleden met haar waar ik niets van af wist. Ik was toen zwanger van onze eerste. Hij heeft het toen afgekapt en er waren van hem uit geen gevoelens zegt hij. Zij wel heel erg richting hem maar ik heb er nooit wat van geweten. Want zo zegt hij: ik schaamde me ervoor. Waarop ik dan weer denk: als je je schaamt heb je iets gedaan wat het daglicht niet kon verdragen. Hij zegt mij geen pijn te willen doen maar blijft messen werpen. Regelrecht mijn hart in. En het heeft geen toekomst met die vrouw. Daar waarschuwt iedereen voor. Ze had een ander ook toen mijn man met haar is vreemdgegaan en ze heeft nu alweer een ander. Die hopt zo weer door naar vriendje nummer xxx. Maar hij is ziende blind en blijkbaar bereid om alles kapot te maken hiervoor. En dan ook echt alles. Een mooi gezond bedrijf gaat eraan. En dan roept hij hele ideeën over samen blijven werken, samen de kinderen opvoeden, samen op vakanties en bakjes koffie doen. Dat is alleen niet hoe de grote mensen wereld werkt. Als ik hier overheen moet komen zit er voor mij maar een manier op: alle banden verbreken (gaat niet want er zijn kinderen) maar anders kom ik nooit van hem los. En hij ziet dat weer als hatelijk en je maakt er een vechtscheiding van etc etc. Ik kan er wel met mijn ouders over praten maar ook niet alles. Zijn ouders zeggen botweg dat ik mijn mond maar moet houden om de lieve vrede wil. Dat gaat niet gebeuren. Vrienden om ons heen kiezen mijn kant en dat doet me dan goed en tegelijkertijd pijn voor mijn man. Hij raakt alles en iedereen kwijt door zijn gedrag en hij ziet het niet. Alles voor een strak lijf, een paar mooie ogen, 14 jaar jonger en geen verantwoordelijkheden. En dan vergelijkt hij mij met haar. Zo oneerlijk als het maar kan. Ik heb drie kinderen! Nogal wiedes dat ik daardoor anders in het leven sta en andere keuzes maak dan iemand die alles kan doen en laten wat ze wil en met niks en niemand rekening hoeft te houden. Ook nogal logisch dat het leven daar leuker is dan thuis met alle verantwoordelijkheden die er bij een gezin komen kijken.
Lees ik dat je ouders vinden dat je bij hem moet blijven om de lieve vrede @Krulpeterselie? Iemand die zo bewust hun dochter slecht behandeld? En al is vreemd gegaan met haar tijdens je eerste zwangerschap. Edit ik zie nu dat dat zijn ouders zijn… Hoe oud zijn je kinderen? Hoe kijken zij naar deze situatie? En je geeft aan dat hij haar met jou vergelijkt, hoe gaat dat dan? Zegt hij dan echt dat zij bijv slanker is oid?
Hoe reageert hij er dan op dat zij van de 1 naar de ander gaat en nu ook een ander heeft? Hij kan dus nu zogezegd niet naar haar? Maar zij heeft nog wel contact met hem? Ik weet natuurlijk niet hoe of wat, maar kan je haar er mee confronteren? Waar ze mee bezig is? Aan de andere kant weet ik ook niet of dat gaat helpen qua gevoelens voor je man natuurlijk, want dit is ook niet zomaar vergeten en vergeven. Zeker niet omdat dit dus schijnbaar al heel wat jaren speelt. Hoe zijn je kids eronder? Die krijgen ongetwijfeld het een en ander mee van deze situatie.
Wat vreselijk @Krulpeterselie. Ik weet niet goed wat te zeggen maar wil je een dikke virtuele knuffel geven. ❤️
@Krulpeterselie Ik zie voor jou 2 opties: vasthouden of loslaten. Vasthouden betekent niet dat het wordt zoals het was. Het zal nooit meer worden zoals het was, dat wat was is kapot, en dat wat was, was al onbetrouwbaar. Waar wil je precies naar terug? Je verdient beter dan het idee van een huwelijk. Je verdient een man die naast je wil staan uit liefde en respect voor jou, en niet vanuit een belofte die hij allang verbroken heeft. Loslaten is niet hetzelfde als verliezen. Het betekent dat je de pijn en rouw toelaat van het verlies dat al gebeurd is. En daarna zal je helen en zal je leven. Het leven is niet voorbij, je zal hiervan genezen en je kinderen zullen gelukkig zijn. Jij zal ook gelukkig zijn. De 18 jaar wordt een herinnering, een deel van je leven waar je op terugkijkt vanuit een andere positie. Een streep in het zand en een nieuwe weg inslaan betekent niet dat alles voor de streep weggegooid is. De 18 jaar dat jullie samen waren is er zoveel gebeurd, alles wat jou heeft gemaakt tot de persoon die je bent vandaag. Het is een nieuw hoofdstuk in je leven maar je boek is nog lang niet uit. Een bedrijf is je geluk niet waard. Deze man is je geluk niet waard. Ooit de belofte gemaakt om bij elkaar te blijven is onder de voorwaarden van wederzijds respect, liefde en trouw. Hij heeft alle voorwaarden verbroken. Jou treft geen blaam in het eindigen van jullie huwelijk. Hij heeft het al beëindigd. Wanneer jij de stekker eruit trekt toon je jezelf de respect, liefde en trouw die je verdient. Heel veel sterkte!