Emigreren Spanje

Hou er wel rekening mee dat de oudste twee de taal straks niet machtig zijn. Niet onoverkomelijk als ze een keertje op vakantie komen, wel heel vervelend als ze dingen voor jullie moeten regelen.
Niet te hopen natuurlijk, maar je zult onverhoopt in die omstandigheden terecht komen en je niet Spaans sprekende kind moet er voor gaan zorgen dat er dingen voor jou geregeld moeten worden.

 

Ik heb meerdere mensen in m’n omgeving die zijn geëmigreerd en ook 2 stellen die het geprobeerd hebben maar niet hebben doorgezet
Emigreren zonder werk lijkt me sowieso af te raden. Je kan niet op de bonnefooi gaan.Rekeningen moeten betaald worden
In Spanje gaan de dingen niet zoals ze hier gaan. Met zaken regelen moet je heel veel geduld hebben
Wat ik ook heb gemerkt is dat de meeste mensen wonen in gebieden waar veel andere Nederlanders wonen (bijvoorbeeld omgeving Altea) en men vooral ook andere Nederlanders op zoekt. En ik weet ook dat het gros van mijn kennissen de Spaanse taal niet machtig was bij vertrek
Het onderwijs is naar wat ik begrijp verder prima. Ik heb het dan over kinderen in de leeftijd 2-12

1 gezin is na een periode terug gekomen
1 gezin had al een vakantie woning in Spanje en heeft het geprobeerd maar het was het toch niet

 

Dat weet ik.
Ze zetten het alleen achter dingen die m.i helemaal niet grappig zijn...

 

Wat een hoop negative reacties krijg je zeg.
Laat ik ook zeggen dat het ongetwijfeld niet makkelijk is, maar als je alleen maar beren op de weg ziet staan kom je natuurlijk nergens.
Wat ik vooral zou doen is gaan kijken waar je precies zou willen gaan wonen. want een spaans eiland, kan natuurlijk vanalles zijn. is dat Fuerteventura of een ander canarisch eiland, of Ibiza. of wil je aan een van de costa's gaan wonen.
Wat voor werk wil je gaan doen? een BnB runnen? hoeveel werk is dat, kan dat, wat is het aanbod er al?
Ik zou ook zeker vaker naar die bepaalde plek van te voren toe gaan. Spreken met makelaars, met nederlanders die al naar de regio zijn verhuisd, uitzoeken waar op moet letten, wat bij andere moeilijk of makkelijk ging.

Kennissen van ons zouden naar zuid spanje verhuizen, een bestaande BnB gaan overnemen, maar dit is echt last minute afgeketst, terwijl ze echt veel vooronderzoek hadden gedaan, advocaat en financieel adviseur hadden etc, ze hadden alles in nederland al verkocht, en moesten hals over kop een nieuwe woning vinden, heel veel gedoe geweest.

Een ander stel woont op een canarisch eiland. Zij runnen daar een eigen bedrijf in Nederland, maar dan op afstand. Voor hun is nu het integreren aan de gang, en zelfs als je goed spaans spreekt moet je daar veel tijd en aandacht aan besteden, want je komt er niet zomaar tussen. Het scheelt wel dat zij 2 kleine kinderen hebben die net naar school gaan waardoor je daar relatief snel contact maakt.

 

En zou je je job van hier kunnen behouden en die daar verder uitvoeren? Heb je al zicht op wat je zou willen gaan doen van job?
Als je het echt wil doen, ga dan inderdaad goed op onderzoek uit, misschien eerder hier verhuren en daar eerst huren om zeker te zijn?

Ik denk maar hardop.

 

Super leuk! Wij willen in de toekomst (als de kinderen zelfstandig wonen) ook naar het buitenland.
Familie is naar Spanje geëmigreerd en wij hebben daar ook een huis. Wat betreft een huis kopen, belangrijkste is om te checken of er wel overal een vergunning voor is. Van voor het huis zelf, tot het zwembad etc. Want anders kan het zomaar zijn dat je na de overdracht te horen krijgt dat je de boel af moet breken.
Verder kan je soms via de gemeente een gratis taalcursus Spaans volgen. Dit gaat echt op niveau. Super leuk want zo leer je ook direct de cultuur kennen en wat andere mensen die in het zelfde schuitje zitten.
Dingen zijn wel anders geregeld dan in Nederland en de boel gaat ook vaak trager. Voordat je überhaupt kan emigreren moet je een NIE nummer aanvragen. Mocht je de Spaanse nationaliteit ook echt willen hebben, dan gaat hier jaren over heen. Daarnaast kan je in Spanje volgens mij ook geen dubbele nationaliteit hebben. Uiteraard kan je wel resident worden.
Het Spaanse leven is anders dan bij ons. Men spreekt bijvoorbeeld op zondag vaak met familie af, al dan niet op een picknick plaats waar je kan bbq-en. Zondag is echt familie dag. Verder hebben ze heel veel nationale feestdagen en ook nog eens locale feestdagen. Handig om deze ergens te noteren voordat je ineens voor een gesloten supermarkt staat, of ineens midden in een processie. Wel super leuk om trouwens te gaan kijken!
Als je in Spanje woont, dan ben je daar ook belastingplichtig. Houd daar dus rekening mee. Verder is het erfrecht iets anders dan in Nederland, dus zorg voor een goed Spaans testament.
De wegenbelasting en autoverzekering zijn een stuk goedkoper dan in Nederland en het voordeel is dat er ook direct een soort anwb pechhulp bij in zit. Wel is behalve een gevarendriehoek, ook een oranje zwaailamp voor op je auto dak verplicht bij pech. Verdiep je dus ook in dat soort regels.
Ook kan je in Spanje nog steeds niet overal pinnen, men is nog erg van de cash, dus zorg dat je altijd voldoende contant geld op zak hebt.
Heel verhaal, geen idee of je van andere dingen nog iets wilt weten? Maar de Spaanse cultuur, de mensen, het eten en natuurlijk het klimaat zijn geweldig!

 

Zijn jullie vaker in Spanje geweest? Want dan hebben jullie mogelijk al een gebied in gedachten waar te gaan wonen. Ik zou beginnen met een paar maanden 'proef' wonen. Hoe bevalt het echt. Ik volg iemand op IG die met haar gezin zou emigreren naar Frankrijk vanwege de mogelijkheid om thuisonderwijs te geven. Ze hebben een paar weken in verschillende gebieden gewoond om te kijken wat het beste beviel maar ondanks de prachtige natuur en hun jarenlange droom kwamen ze erachter dat dit het toch niet was. Uiteindelijk zijn ze in Denemarken geëindigd.

Voordat je gaat zou ik inderdaad kijken op wat voor manier je inkomsten gaat genereren. Als je de taal nog niet machtig bent gaat dat lastig worden. Kan je mogelijk via een (internationaal) bedrijf op afstand werken? In de podcast 'opgejaagd' onderzoekt een van oorsprong Zweedse de mogelijkheid om terug te emigreren naar Zweden met haar gezin. Geeft echt een mooi inkijkje over wat er komt kijken bij een emigratie.
Verder vind ik het programma het hoge noorden ook leuk om te kijken op de npo. Over mensen die naar Scandinavië zijn geëmigreerd.

De belangrijkste overweging zou ik m'n kinderen vinden. Ik geef zelf les op een Hogeschool en het heeft me oprecht verbaasd hoe erg deze studenten hun ouders nog nodig hebben. Ze zullen het niet zo zeer met woorden tegen hun ouders zeggen maar in de gesprekken die ik met ze heb komt dit echt duidelijk naar voren. Heeft me de ogen geopend voor als onze kinderen ouder worden, die nabijheid waarderen ze echt heel erg.

 

Dat is dan idd een keuze (om te blijven voor je volwassen kind) of een consequentie van een keuze om te gaan (dat je kind later pas kan gaan kopen).
Ik vind beide situaties niet persé een juiste of verkeerde keuze. Ik vind kopen op je 23e sowieso een uitzonderingssituatie, huren vind ik heel normaal. Anderzijds is huren zoooo duur tegenwoordig en stel je kopen soms echt met jaren en jaren uit. Dat zijn situaties waar je idd wel goed naar moet kijken als ouder.

Maar goed, c'est la vie, dat is het leven. In hoeverre ben je verantwoordelijk voor de levensloop van je volwassen kinderen vraag ik me af. Wat zie je als een basisomgeving naar waar je kind van kan uitvliegen. (niet jij persoonlijk hoor, maar in het algemeen) De ene zal zeggen een kamer naast de universiteit en vanuit daar zie je zelf maar weer verder. Een ander zegt vanuit huis (of wij betalen de huur van de kamer) en dan minimaal een koophuis en/of getrouwd zijn. Als een kind tot z'n 27e thuis woont dan is dat zo. En weer een ander zegt: 18 jaar en daarna zo snel mogelijk wieberen wat de situatie ook is.

 

Ik denk dat je eerst moet weten wat jullie willen qua werk en omgeving. Er zijn situaties waarbij je in Nederland kan blijven werken vanuit het buitenland. Ik heb bij een bedrijf gewerkt met collega's vanuit verschillende landen. Die woonden overal. We konden prima samenwerken en zagen elkaar op bijeenkomsten. We leven in een internationale wereld en er zijn genoeg banen die je vanuit het buitenland kunt doen. Of vanuit Nederland terwijl je in Spanje woont. Stel je woont in een grote internationale stad dan is goed Spaans spreken niet eens zo'n probleem. De voertaal is daar Engels (net als in Amsterdam tegenwoordig). Buiten de grote steden is dat een ander verhaal natuurlijk. En uiteraard moet je de taal wel leren.

Wat betreft de kinderen zijn er genoeg studenten die met 18 op kamers gaan. Daar hoef jij niet voor hier te blijven. In de huidige tijd is contact onderhouden geen probleem. En Spanje is natuurlijk geen Australië ofzo. Ik weet niet welk niveau jouw kinderen hebben maar universitaire studenten wonen heel vaak niet meer thuis. En komen van over de hele wereld om hier te studeren. De voertaal op veel scholen is Engels. Of jouw kinderen gaan in Spanje studeren. Met kinderen op een lager niveau is dat natuurlijk anders.

Ik zou de jongste vragen wat hij wil. En of hij mee wil gaan (en of dat kan ivm hoe hij is). Een kind dat bijvoorbeeld zorg nodig heeft zou ik dit niet aandoen.

Daarnaast helpt vermogen natuurlijk. Met genoeg geld kan je ook in Nederland wel weer kopen. Voor vermogende mensen is de huizencrisis veel minder een probleem. Maar hebben jullie dat? Krijg je hier in Nederland makkelijk een hypotheek? en de regio is natuurlijk van belang. Stel jullie zijn afhankelijk van de woningbouw dan is de situatie totaal anders.

 

Ik wil geen Debbie Downer zijn hoor, maar emigreren klinkt vaak heel leuk. Voornamelijk om de redenen die jij noemt: klimaat, cultuur en natuur. Maar het is voor sommigen vooral heel zwaar, zeker de eerste 2 - 5 jaar. Het wordt - naar wat ik om me heen zie en heb ervaren - pas vaak moeilijk voor veel mensen vanaf ongeveer een jaar.

Zeker klimaat en natuur zijn hele positieve kanten aan Zuid Europa. Echter telt cultuur veel zwaarder mee dan alles bij elkaar en de cultuur proef je niet als je op vakantie gaat. Ook niet een paar maanden. De cultuur proef je pas als je er heel vaak bent geweest en je je omgeven hebt met de lokale bevolking (dus niet vakantiehuisje of je groepje expats of studenten)
De taal is idd ook een heel belangrijke. Ik weet niet in hoeverre de Spanjaarden engels spreken maar bijvoorbeeld de leraren op de scholen van je kinderen, je buren, je eigen werk en overheidsinstanties gaan allemaal op z'n Spaans. Dat kan je vertalen en dat wil je eerste periode ook vast met liefde doen. Maar geloof me, dat komt na een paar maanden / een jaar echt echt echt je neus uit als je de taal nog niet machtig bent. Ook locale vriendschappen kan je op je buik schrijven met steenkolen Spaans. En die heb je echt nodig als je daar woont; anders wordt je eenzaam.
En over vriendschappen; hoe werkt de Spaanse omgangscultuur uberhaupt? De vriendschapscultuur? Welke 'taal' spreken zij? Krijg je voldoening uit hun manier van leven, denken en doen? Hun manier van leven doen samen.
Dat kan je eigenlijk niet van te voren weten want je weet niet precies waar je terecht komt en wie je buren worden, maar het is wel iets waar je goed over na moet denken, zeker met een kind. Want zij komt ook in een compleet andere wereld terecht. En als tiener is dat weer een heel andere beleving dan voor ons als volwassen. Zij heeft haar leeftijdsgenootjes nog harder nodig dan wij de onze.

Ik kan je een heel boekwerk schrijven over de negatieve kanten, en ik kan je 10 boekwerken schrijven over de positieve kanten. Maar iemand die voornamelijk zon zee en zand voor zich ziet (en met een kind) ben ik geneigd eerder mijn negatieve boekwerk te overhandigen dan de positieve om de droom iets realistischer te maken.

(ik ben zelf een kaaskop in het buitenland, net als @citroenrasp en @Louforque . Ik denk dat je onze ervaring wel serieus kan nemen)

 

Ik zou er niet aan moeten denken dat mijn volwassen kinderen nog thuis blijven wonen. Niet omdat ik ze niet graag zie. Maar die jaren zijn er juist om jezelf te ontwikkelen en te leren zelfstandig te worden. Daar hoort thuisblijven in hotel mama niet bij. In een noodgeval kunnen ze altijd op ons terugvallen.

 

Maar als je het allemaal zo negatief zie, waarom zit je daar dan nog? (Oprechte vraag)
Ik zou er namelijk niet aan moeten denken om te emigreren en net zoals ts haar kinderen dan maar achter te laten. Ik ben blij dat ik zomaar langs mijn ouders kan en de kids hun opa en oma met enige regelmaat zien.

 

Omdat dit allemaal niet (meer) op mij slaat. Ik woon 10 jaar in Frankrijk, mijn kinderen zijn Frans, ik spreek Frans, ik voel mij cultureel gezien Franser dan Nederlands, en ik heb Franse (schoon)familie en vrienden. Oftewel, ik ben helemaal gesetteld hier maar ben wel door 'hardship' gegaan voordat ik mij kon settelen hier. Vrijwel iedereen die emigreert gaat door deze moeilijke periodes en veel redden het niet omdat ze - imo- niet weten waar ze aan zijn begonnen.

Zoals ik zei:

Ik focus met opzet op wat negatieve kanten van emigreren om een realistischer beeld te scheppen dan 'ohhh jaaa lekker elke dag na school naar het strand en sowieso ruim 2 maanden zomervakantie! en altijd lekker eten en tussen de middag slapen en een zwembad in de tuin die je ook daadwerkelijk kan gebruiken maanden lang!'.
Dat is een éénzijdig (en niet volledig) beeld van emigreren. Ik denk dat je aan die verhalen ook niets hebt als TS zijnde.

 

Je hebt helemaal gelijk. Je hebt niks aan een reactie van mij waarin ik zeg dat ik er niet aan moet denken. Dat is ook niet je vraag.
Elk jaar opnieuw emigreren mensen. Ze wagen de sprong. Een deel daarvan komt terug, maar zijn wel een ervaring rijker. En een aanzienlijk deel is blij met het doorzetten van hun droom.
Ik hoop dat jullie ook jullie dromen waar kunnen maken en zeggen over 5/10 jaar: het was een rollercoaster en het was soms echt moeilijk, maar we zijn zó blij dat we het gewoon gedaan hebben!

 

Ik heb korte tijd in Zuid-Spanje gewoond.
Emigreren naar Spanje zou ik niet snel doen/willen.
Voordelen; Zuid-Spanje heeft vanalles wat te bieden qua natuur, maar ook mooie steden. Men leeft meer buiten en spreekt meer af enzo.
Nadelen; mañan̈a, mañana klopt, alles gaat zo traag als dikke stront. Bureaucratie, laag werktempo enz. Buiten grote steden als Barcelona is het niveau van Engels echt laag. Ook onder jongeren. Kortom, goede beheersing van de Spaanse taal is wel belangrijk als je niet vooral tussen de Nederlanders ofzo wil zitten of je geld echt in Spanje wil verdienen buiten toerisme om of op afstand kunt werken.
Lonen liggen ook lager, voordeel is dat het ook wat goedkoper wonen is daar.

Mijn zoon heeft een paar maanden geleden met een uitwisselingsprogramma meegedaan, wij kregen hier een Spaanse leerling en daarna ging hij daar naartoe. De Spaanse jongen was aardig, maar mijn zoon kon er amper een gesprek mee voeren, constant met Google translate. ik denk dat zijn niveau rond het niveau van mijn zoon in groep 5/6 van de basisschool lag en hij was zelfs ietsje ouder. Mijn zoon zit in de vierde van de middelbare school.
Hij vond het daar wel leuk, omdat ze heel hartelijk en gastvrij waren en ze hem helemaal betrokken bij het familieleven, al verstonden ze elkaar totaal niet. Plus lekker eten.

 

Tja…. Mijn zoon is ruim volwassenen maar woont nog thuis. Niet omdat hij of wij dat willen, maar omdat hij na 10 jaar inschrijving bij de woningstichting nog steeds geen huis heeft.

ik kan hem kwalijk op straat zetten

 

Er is echt niets mis met thuis wonen als je volwassen bent. Je kan op kamers wonen, financieel gesponsord worden en wekelijks je wastas bij je ouders brengen. Je kan ook thuis wonen en een bijdrage leveren in het huishouden en verder lekker je eigen gang gaan. (En heel veel varianten daar tussenin )

 

Precies!

hij werkt nl gewoon, komt heel laat thuis, dus soms zie ik hem alleen s morgens of ook soms helemaal niet.
Hij draait zijn eigen was, kookt regelmatig op zijn vrije dagen en helpt mij of zijn vader met klussen.

kortom: hij levert gewoon ook zijn bijdrage aan het gezin.

Hij wil heel graag op zichzelf, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan

 

Haha klimaat zou me het minste trekken, binnen paar jaar is het in Zuid Europa 1 grote Sahara en niet te doen met verzengende hitte,bosbranden en overstromingen. Ik zou in elk geval een zomerhuis in Nederland aanhouden