Die zal fysieke klachten wel grotendeels onderdrukken denk ik. Ik heb er zelf ook een, en geen overgang (zover ik weet). Vreselijk dat leeg geslurpte gevoel. Dat machteloze " het zelf ook niet meer weten". Sterkte. Hoop dat jullie ook een modus gaan vinden en haar hoofd wat "opgeruimder" kan worden.
@Snoopy1979 Hele dikke knuffel voor jou! Voor jezelf hulp vragen is ook zo gek nog niet hoor.... lijkt me super lastige situatie waar je zo voor staat met je dochter nu! @Mamafiets Hoop dat het reserve hoofd voor nu jullie genoeg handvast geeft om door te kunnen! Hier ben ik vanmiddag gebeld door leraar zijn ecstasy woorden waren "het ging goed hoor vandaag met J, maar toen we onderweg naar de bieb liepen heeft hij klasgenoot uitgescholden voor trut" ik dacht echt wat moet ik hiermee.... blijkbaar vond leerkracht dat heel erg (ik was allang blij dat het nog een redelijk net woord was eigenlijk) en J zag de ernst niet zo in volgens leerkracht. Toen was ik stil ik wist echt niet goed hoe te reageren... blijkbaar was klasgenoot er echt van ontdaan. Heb gezegd dat er dan misschien even gekeken moet worden waarom klasgenoot zo ontdaan is van een keer trut genoemd te worden, dat ik t is na zou vragen bij J, maar ik t eigenlijk zo'n groot drama niet vind..... achteraf is J een beetje door een klasgenoot opgestookt om t te zeggen en hij heeft ook nog sorry gezegd, dus waar de leraar nou om belde snap ik niet goed
Bij mijn dochter is vermoeidheid ook echt haar voornaamste klacht op dit moment, school gaat wel prima. Net een toetsweek achter de rug, alleen maar goede cijfers. Alleen voor NL had ze een 5,6, de rest allemaal 7,8,9. Maar na school doet ze idd niks. Ze moet eerst echt wel een uur tot twee uur ontprikkelen, dan is het etenstijd, dan tijd voor huiswerk en naar bed. Een leuk boek lezen lukt haar niet. Misschien in de zomervakantie. Wel echt lastig hoor. OOk wel een paar mijlpalen, waar we toch groei zien. We hebben jaren met schoenen geworsteld, dochter wilde geen gympen meer vanwege veters, ook geen klitteband, liever ook geen rits. Uiteindelijk heeft ze nu dus op haar 13e voor het eerst gympen uitgezocht. En wat was ze trots op zichzelf. Ze gaat nu ook smorgens echt de tijd voor nemen om ze goed te doen haha. Echt knap! Snoopy, lastig dat je zelf dan niet weet waar het vandaan komt, jouw gevoel. Of misschien wel van alles bij elkaar. Ik ben zelf heel emotioneel wanneer ik een migraine aanval ga krijgen/ heb. Dan kan ik zo kwaad worden dat ik ervan moet huilen. Rotgevoel is dat. Sterkte!
Goed dat je dit gedaan hebt. Wij hebben ook een periode gehad dat we van de 2 oudste constant meldingen kregen. Toen ik eens zei dat ik enkel een melding wou over serieuse dingen viel de euro dar het niet is omdat ik vriendelijk en beleefd ben dat ik hen altijd gelijk geef. X zegt dir, Y zegt dat, x schuift mer zijn stoel.,... Koekoek los her zelf op hoor van die kleine dingen. Zo merkten wij in het lager dat de leerkrachr het wel handig vond om ons te bellen. Ja hij is druk en we weten niet wat we moeten doen. Heb daar een paar leer gestaan en er was niets meer aan de hand. Toen maar eens gezegd dat ik mijn werk moest onderbreken om hem op te halen en ik dan ook niet meer wou opgebeld worden voor dingen die ze kunnen oplossen of zichzelf oplossen. Heb nooit meer telefoon gehad.
Bijna of ik dit zelf heb geschreven. Ik zit ook in team emotioneel uitgewrongen. Tenminste, in perioden voel ik me zo. 4 Weken geleden had ik een paar dagen dat ik me ontzettend depressief voelde en er helemaal doorheen zat. Toen ging het ruim 3 weken goed en vanaf dinsdag voel ik me weer helemaal emotioneel er doorheen zitten. Ik was me ook al aan het afvragen of dit door de overgang zou komen aangezien mijn oma en moeder ook voor in de 40 al hun menopauze hadden. Afgelopen maand was ik ineens heel licht maar ongesteld. Maar dat kan ook komen doordat ik zoveel ben afgevallen. En misschien toeval dat er net 4 weken tussen zaten want dinsdag werd ik weer even terug in mijn trauma getrokken met een gesprek met school. Ik had hier net een heel verhaal er over getypt maar dat is toch wat te privacygevoelig dus heb ik weer weggehaald. Het werkt voor mij wel heel goed om er met een professional over te praten die ons inmiddels heel goed kent. Ik kan zelf soms zo in het negatieve blijven hangen als ik in zo’n dip zit en dan helpt het als een professional relativeert en het positief kan draaien. Dat is toch anders dan het er met een vriendin over hebben. Vanmiddag even gebeld en zij zei ook dat het echt niet gek is dat ik me zo voel omdat het allemaal echt veel van mij vraagt. Voor dochter gaat er toch hulp komen van ggz Zij komen naar huis, juist voor pubers die hulp weigeren. @Snoopy1979 ik zou wel hulp vragen. Ik heb dus ook heel veel hulpverlening voor dochter en tot nog toe gaat dat allemaal via mij. Dus gesprekken met mij en handelingsadviezen. Daar hebben we echt wel veel aan gehad ondanks dat dochter zelf ook nog therapie nodig heeft om met haar emoties om te leren gaan en om haar trauma’s te verwerken.
Mijn zoon op cluster 3 onderwijs, afspraak was dat hij de laatste 10 minuten van iedere les buiten de klas op een tablet even mocht afschakelen. Standaard. Thuis ging het slecht, dus ik toch maar eens gevraagd hoe het nu ging met die afspraak (want we zagen geen gewenst effect). Wat bleek? Het werd nooit doorgevoerd. Omdat mijn zoon er niet zelf om vroeg en het was toch zielig om hem de klas uit te sturen? (WTF!?) Nee, die begreep er echt niets van...
Wat lastig... ik zou denk ook vooral kijken voor jezelf. Hoe je het zelf beter kunt volhouden en minder last kunt hebben van al het gedoe. Ik ken meerdere mensen die inderdaad mentaal last hadden van overgang, maar ik zou ook zeker niet onderschatten wat (jaar in, jaar uit) constant zorgen met je doet. Parental burnout is echt. Overigens is 'alleen school' voor sommige kinderen al (veel) te veel, als het niet goed past kan het een dagelijkse marathon zijn. Heftig hoor, voor jullie allemaal!
@Jaimio wat fijn dat er iets van hulp komt (nou ja, een plekje op een wachtlijst is beter dan niets) en dat je een professional hebt waarbij je terecht kunt, dat kan zo helpend zijn. @bulakgirl wat bijzonder dat er over dit soort dingen gebeld wordt. Ik ben in al die jaren nog nooit gebeld door school. Maakt het niet makkelijk, want ze dumpen zo telkens alle 'dit ging niet goed' op je bord, terwijl het gebeurt zonder jouw aanwezigheid, wat willen ze dan dat je doet?
@team emotioneel uitgewrongen... Tja. Emotioneel valt het misschien wel mee, maar ik ben gewoon erg moe, mentaal (en fysiek) om er (te) weinig echte rust is. Story of my life. Ik heb een echt (parental) burnout gehad in 2017 en kan het met dingen die ik in therapie heb geleerd allemaal wel beter in de hand houden, maar ja. Het leven blijft ballen gooien die ik niet kan laten vallen. Het is nu de combinatie van fysiek slaapgebrek (te korte gebroken nachten) door slaapstoornis van dochter, stress van een groot verplicht bijscholingstraject op werk wat af moet (portfolio inleveren, presentatie houden), frustratie omdat zaken qua zorg/onderwijs van dochter nog steeds moeizaam lopen (en vraagt om gesprekken, emails, telefoontjes), mijn moeizaam verlopend revalidatietraject van knieschijf uit de kom gecompliceerd door een gescheurde meniscus en artrose (bezoekjes fysio, orthopeed en dagelijks oefeningen moeten doen, chronische pijn), mijn zoon die 18 wordt en alles wat hiervoor geregeld moet worden. En deze week het besef dat we weer nieuw traject bij fysio moeten starten voor jongste (afspraak is gemaakt). Ze loopt al vele jaren op haar tenen en nu met de groeispurt (puberteit) zijn haar spieren/pezen niet genoeg meegegroeid en kan ze opeens niet meer op platte voeten staan/lopen. Zucht. Mijn zoon heeft een lang en heftig traject gehad voor verkorte pezen door tenenlopen en de gedachte dat we dat misschien allemaal opnieuw moeten doormaken met dochter... echt, kan wel janken...
Hier momenteel combi burnout en daardoor depressie. Vanaf juni al bezig ermee Tijd thuis gezeten van werk, en met kleine stapjes gaan opbouwen. Er is gewoon een hoop gebeurd, en de zorgen blijven. Dat in combi met veel meer taken op werk met werkdruk was niet bepaald goed. Het gaat thuis met ups en downs, lange periode met dochter gehad (heeft ook ass) dat het slecht ging, nou zoon die contini "wiebelt" en dan nog 1 met medische problemen waar niemand weet wat hij heeft. Word daar soms zo moedeloos van. Maargoed, soms is het gewoon wat het is he..
Oef meiden. Het is weer veel voor jullie allemaal. @Jaimio Fijn dat ze op de wachtlijst staat. En balen dat die wachtlijst er is. Hoop dat t niet te lang gaat duren en dat het ook echt helpend gaat zijn. @Kache Ik wordt al moe van alleen het lezen wat er allemaal speelt bij jullie @MamaChantal Knuffel ❤️ Ik zit er zelf zo nu en dan ook flink doorheen. Afgelopen dagen waren waardeloos. Veel ontploffingen. Ik ben bekend met burn-out en merkte gisteren echt dat de symptomen de kop op beginnen steken. Veel spanningshoofdpijn gehad en de voortdurend malende gedachten. In kringetjes rond en rond. En discussies in mijn hoofd. Denken dat mensen denken dat ... pfff. Gisteren met hoofdpijn vroeg naar bed gegaan. Vandaag was verjaardag. Ik was vroeg wakker. Kom beneden. Staat heel de aanrecht nog vol zooi (toen ik op bed lag was zoon weer ontploft en had man geen energie meer om op te ruimen). Ik weer geïrriteerd daardoor. Dus eerst aan het opruimen. Om het hoofd weer een beetje leeg te krijgen ben ik gaan hardlopen buiten. De eerste 2 kilometer bleven er alleen maar donkere doemscenario's binnen komen. Echt in de trant van "als er nu een vliegtuig neerstort op ons huis, dan ben ik alles en iedereen kwijt" Pas bij km 3 begon de zon weer een beetje te schijnen (niet letterlijk helaas. Saai grijs prutweer) en kon ik weer aan leukere dingen denken. Eenmaal thuis had man het ontbijt klaar en konden we samen eten. Rest van de dag ging ook soepel. Verjaardag was gezellig. Jongste bleef er ook de hele tijd bij (hij mocht naar zijn kamer). En ook nadat het bezoek weg was geen explosies meer gezien. Ik blijf me verbazen over hoe wisselend dat is. Morgen de hele dag cursus. Dus hoop dat zoon zonder gedoe naar school gaat. Verder moet ik de symptomen ook serieus nemen. Ik voel me soms schuldig als ik hier de boel de boel laat en ga hardlopen of muziek maken. Maar dat zijn wel de twee dingen waar ik mentaal van opkikker. En die zijn nu gewoon extra hard nodig.
@Mamafiets Wat goed dat je even voor jezelf hebt gekozen! Fijn dat het verder een gezellige dag was! @MamaChantal Sterkte en een dikke knuffel! @Kache Och ja wat als je kind 18 is... dat kan ook een lastige puzzel zijn! Succes! En dat tenen lopen is ook lastig zeg, knuffel! Ik hoop op een betere/ rustigere week voor iedereen... dat er even bijgetankt kan worden...
Nog heel erg bedankt voor jullie lieve reacties! Het lijkt wel of het in de lucht hangt, aangezien veel van jullie er momenteel vaak ook even doorheen zitten. Zal ook wel de tijd van het jaar zijn. Als het zonnetje schijnt voel ik me automatisch beter en kan ik meer hebben. Ik heb even een paar dagen vrij genomen, even helemaal alleen thuis zonder gezeur van wie dan ook Dochter heeft ook minder uitbarstingen gehad, zit nog steeds niet helemaal lekker in haar vel, maakt zich druk om echt van alles, is het overzicht vaak helemaal kwijt, heeft daarin veel begeleiding nodig, ergert zich aan heel veel, aan mij ook, maar aan man nog meer, dus ik ben degene die haar over het algemeen moet helpen. Wel was ze laatst met man gaan koken, terwijl ik al in de keuken stond, maar ze zei: ga jij anders even lekker zitten. En ze vraagt veel aan ons om te doen (ook omdat het vaak teveel is voor haar), maar ze zegt ook, als je het echt niet wil doen, dan hoeft het niet. Dat maakt het al een stuk luchtiger in plaats van die druk die ik anders zo voel. En ik doe graag dingen voor haar, om het voor haar makkelijker te maken. Zij heeft er niet voor gekozen om zo te zijn, maar de manier waarop ze communiceert kan vaak wel beter, dus daar werken we nu aan Cijfers gaan wel goed, ik help haar veel met leren voor toetsen, maar prima, als dat haar helpt. En ze twijfelt heel erg over haar profielkeuze, is bang dat bio en scheikunde te moeilijk gaan worden. Nu heb ik gelezen dat ze als ze Havo 3 haalt, ze al naar het mbo zou kunnen. Dus ik heb haar gezegd, als havo 4 toch niet lukt, dan mavo examen doen of evt. zonder examen naar mbo. Daar was ze heel erg opgelucht over. Wel maakt ze dan zich meteen zorgen of ze daar dan wel genoeg gaat verdienen . Dat hoofd staat echt nooit stil, daar heeft ze ook echt last van, vooral als ze gaat slapen. Aan de andere kant geeft het soms verrassende gesprekken en ze kan zo ontzettend grappig zijn Zo zonde dat echt alles voor haar een struggle lijkt te zijn. Denk dat de puberteit ook wel echt een rol speelt, want een half jaar geleden ongeveer had ze het ook wel, maar niet zo erg als nu. Ze slikt sinds november de pil, ik houd ook in de gaten of het niet daardoor komt. Maar ze vindt het zo fijn om haar menstruatie te kunnen uitstellen en te weten wanneer ze precies ongesteld wordt, dat ik hoop dat dat niet de oorzaak is. Qua hulp, ik wacht het nog even af voor mezelf, mocht er nu weer zo'n heftige periode komen, dan ga ik naar de huisarts, ook evt. voor hulp voor dochter. Maar ik houd het wel in de gaten, lees hier dingen over burn out en depressie en zo voelde het voor mij ook echt de afgelopen weken, dat wil ik echt niet meer. Binnenkort ga ik maar weer eens afspreken met iemand die ook een dochter met autisme heeft. Zo fijn om met iemand te praten die jou echt snapt.
@Snoopy1979 Dat klinkt ook heel lief en behulpzaam van je dochter. (Helpen met koken) Zij voelt ook aan als jij er doorheen zit natuurlijk. Zo lastig dat voortdurend het hoofd vol vragen. Pubertijd zal zeker een rol spelen. Voor elk kind een onzekere periode. En dan al die veranderingen in je lijf. Blijf goed op jezelf letten ❤️
Hier een nieuwe tegenslag voor zoon. Juf is langdurig ziek. Er is vervanging. En dat zijn prima juffen. Op 1 dag de ib-er die geweldig goed met hem omgaat. Dus dat is positief. Maar opnieuw een plotselinge verandering.
Hier 2 grote die enorm moeite hebben met de grote hoeveelheid aan missen van les en schoolstructuur. Staking, pedagogische, facultieve, klassenraad, studie door zieke leerkrachten,... Kunnen ze zeer.moeilijk mee omgaan .
Het is ook iedere keer weer schakelen voor ze. Deze week heeft de gezinscoach hier de brainblocs uitleg gegeven. En als je dan ziet wat er nodig is om met verandering om te gaan dan is dat ook goed te snappen dat dat moeilijk is.