Heeft niets met denigrerend te maken. Het is namelijk ook zijn feestje! Die man heeft goede vrienden en collega's waarmee een goede band is. Mensen die hij vaker ziet en meer spreekt dan een paar oudere ooms en tantes. Nu bepaald to voor hem dat hij deze mensen niet mag uitnodigen omdat zij ze niet kent en zelf niet eens vriendinnen heeft. En dat terwijl bepaalde familieleden onderling niet eens goed met elkaar kunnen opschieten. In zo'n "gezellig" feestje zou ik ook niet zoveel zin hebben. Zonde van je tijd en geld. Dan vier je het beter samen met je partner. Als ze zelden ruzie hebben en die man nu terecht boos is. Mag to zich volwassen opstellen en in gesprek gaan.
Ja, ze zullen inderdaad samen in gesprek moeten, maar jouw opmerking "Kan hij daarnaast een gezellig feestje vieren met zijn vrienden (zonder jou)." slaat gewoon helemaal nergens op.
Misschien moet je dit aan hem laten lezen. Ik snap je prima, en ik snap je naam ook prima. Maar Misschien kun je een compromis sluiten dat hij later een feestje voor al zijn vrienden en bekenden doet. Want jij wil ook wat aan jullie feestje hebben dus dat moeten jullie een middenweg in vinden. Geef gewoon wederzijds aan wat jullie eigenijk van het feestje verwachten. En dan kijken of jullie er uit kunnen komen. Mijn man en ik zijn ook zo, alleen ben ik het sociaal dier en hij niet. Dus dat is soms geven en nemen.
Zo gek vind ik het niet dat hij ook zijn vrienden en collega's wil uitnodigen. Als je dat echt niet ziet zitten dan houdt het op, je moet er samen uitkomen. Maar wees niet zo bang dat het niet loopt. Mensen die wat met elkaar hebben zoeken elkaar op, dat zie ik op elk feestje. Zorg dat je verschillende plekken hebt waar mensen kunnen zitten en staan. Je hoeft ook net de hele avond bij elkaar te staan of arm in arm alle mensen af te lopen. Wel kun je afspreken dat hij niet de hele tijd bij zijn vrienden gaat zitten. Er zijn meer mensen op het feest. Zie het voor jezelf ook als een kans om een aantal wat beter te leren kennen. Merk je dat het gesprek niet wil of dat je iemand echt niet leuk vindt dan kun je makkelijk weg door te zeggen dat je tante Truus nog niet hebt begroet of dat je even moet kijken of er nog wel genoeg bier koud staat. Juist dat soort feesten lenen zich goed voor oppervlakkige gesprekken. En soms heb je een leuke klik en ben je zomaar een half uur verder in een gesprek. Als je samen een feest geeft dan spreekt je van tevoren duidelijk af wie wat doet. Ik weet niet wat het plan is maar als je een barbecue doet, huur dan catering in met iemand die bij de barbecue staat en zorgt dat er steeds voldoende stokbrood enzo is. Daar wil je toch zelf niet aan beginnen. Zelfde voor drinken. En afwassen hoef je dan ook niet te doen. Maak het jezelf makkelijk. En anders gaat het feest niet door en dan ga je een romantisch weekend weg of doe je een stedenstrip ofzo (zou mijn persoonlijke voorkeur zijn).
Dat is natuurlijk totaal geen compromis. Zijn vrienden en bekenden mogen niet op het echte feestje komen. Die mogen naar een feest op een ander moment omdat ze eerder niet welkom waren. Hopelijk horen ze daar niets van want dan komt er waarschijnlijk niemand. En dan komt to niet op dat feestje want die heeft geen interesse in de vrienden of bekenden van haar partner? Anders waren ze immers direct welkom geweest. Lijkt mij daarnaast ook erg kostbaar (2 feestjes). En dan moet to ook 2x een feest geven terwijl ze daar al moeite mee heeft.
Compromis: een oplossing waar alle betrokken partijen tevreden mee zijn. Jij bent hier geen partij in dus jouw mening telt niet. Jij kunt niet bepalen wat voor TO en haar man een compromis is of niet.
Serieus? Jij gaat niet naar een feestje van je collega als je hoort dat ze eerder datzelfde feestje heeft gevierd voor familie en vrienden? Ik denk eerlijk gezegd dat je collega er dan vast ook niet rouwig om is dat je het om die reden af laat weten. Liever kwijt dan rijk zou ik denken in dat geval
Op een feestje ter ere van een jubileum of huwelijk komt toch zeker familie? Als die mensen ontbreken vraag je je af waar die mensen zijn. En blijkt dat jij bent uitgenodigd als tweede rangs gast. En eigenlijk niet welkom bent. Daar zou ik voor bedanken. Genoeg plekken waar je wel gewoon welkom bent. Iets met gastvrijheid wat mij betreft. Daarnaast heeft to niets aan zo'n oplossing want ze moet nog steeds naar een feest met voor haar ongewenste personen. En ze moet naar 2 feestjes (met dubbele kosten en organisatie). Bij ons is gelukkig iedereen welkom! Niet fijn om mensen te gaan uitsluiten (en daarmee zo met je partner om te gaan).
Zou je daar serieus mee bezig zijn? Het zou mij echt niks uitmaken of mijn collega mij tegelijk met tante Mien en ome Henk uitnodigt of dat er een apart feestje voor de familie is. Wat betreft de uitnodiging. Mijn man mag iedereen uitnodigen die hij maar wil. Hij heeft vrienden die ik niet ken en andersom ik ook. Ook daar zou ik me niet zo druk over maken.[/QUOTE]
Ik zie dat de discussie ineens weer verder is gegaan. Ik heb besloten dat ik het loslaat. Mijn man en ik willen niet hetzelfde soort feestje. Maar aangezien hij nooit iets regelt, zou het erop neer komen dat ik het moet organiseren. Als hij graag zo'n groot feest wil, dan moet hij zelf maar initiatief nemen. Van mij hoeft het helemaal niet per se, het was meer dat wij nooit iets vieren en nu eigenlijk echt wel iets te vieren hebben, dat het me leuk leek om ook eens een keer iets te doen. Maar ik zie er best tegenop, tegen zowel het regelwerk als de dag/avond zelf. Dus waarom zou ik dat dan doen? Als hij het echt graag wil, dan moet hij ook maar eens wat moeite doen. Ik denk dat als ik er vanaf nu niets meer over zeg, dat er nooit een feest gaat komen. Dit klinkt trouwens heel zuur en niet echt van joepie-we-zijn-al-25-jaar-getrouwd, haha. Maar zo bedoel ik het niet. Ik hou echt van hem en zie ons zo nog eens 25 jaar vol maken. Alleen qua sociaal leven passen wij niet heel erg bij elkaar en misschien is zo'n feest dan wel niet de ideale manier voor ons om dit te vieren. We gaan deze zomer trouwens met ons gezin op een bijzondere reis ook omdat we 25 jaar getrouwd zijn en dat vind ik veel leuker. Misschien moeten we het daar maar gewoon bij laten.
Maar heb je überhaupt met hem besproken dat als jullie samen een feestje geven, jullie dit ook samen kunnen organiseren? dus aan de tafel en met elkaar bespreken hoe je het gaat doen en wie wat op zich neemt? man en ik organiseren regelmatig feestjes en ja: het meeste komt inderdaad op mij neer, maar versieren, klaar zetten, boodschappen, de gastenlijst en uitnodigingen maken we toch wel samen . Hij regelt bijv de muziek, ik de catering. Ieder toch wel een deel. Ik ken weinig mannen die een feest volledig alleen organiseren
Wordt je man niet binnenkort ook 50 toevallig? Dan kun je dan een feest geven helemaal hoe hij het wil. Dan kun je nu voor 25 jaar getrouwd iets kiezen wat jullie allebij leuk vinden. (Wij hebben nog een paar jaar om erover na te denken, maar altijd als ik jouw posts lees vind ik ze zo herkenbaar… wij hebben dat ook een beetje die dynamiek)
Nee, we hebben er niet meer over gepraat. Maar ik weet al hoe dat zou gaan: hij zou vol enthousiasme natúúrlijk meehelpen met de organisatie. Dat eindigt dan ongeveer na dat gesprek, misschien helpt hij nog mee om een lijst te maken met mensen die we zullen uitnodigen. Maar dan moet ik de uitnodigingen maken en versturen, gaan bedenken wat er allemaal gekocht en geregeld moet worden, dat bestellen/gaan kopen, zorgen dat het allemaal ergens neergezet wordt. Statafels en versieringen regelen, muziek. Ik ben nogal perfectionistisch, dus kan daar echt wel stress van hebben, want het moet allemaal wel helemaal goed, leuk, mooi, lekker en perfect zijn. Oh, en dan moet het huis ook helemaal opgeruimd en schoon zijn, want ja, die gasten komen misschien wel in alle kamers, dus dat moet ik ook allemaal nog doen ( ja, ik weet het, dat doe ik mezelf aan). Man vindt dat niet nodig, dus helpt daar ook niet aan mee, want als ik dat zo nodig wil, moet ik dat zelf maar doen. Als ik dat dan allemaal gedaan heb en het is zover, dan zegt hij 's ochtends: oh maar hebben we dat of dat ook wel in huis? Bij voorkeur iets waar we het nooit over gehad hebben en dat ik dus ook niet bedacht of gekocht heb. Nou, dat gaat hij dan nog wel even regelen. Terwijl ik dan vervolgens alles klaar moet zetten en zorgen dat ik er zelf nog een beetje fatsoenlijk uit zie tegen dat we klaar zijn. Hij komt dan 3 minuten voor het begint thuis met dat ene dingetje dat ik niet gekocht had, bedenkt dan dat hij nog moet douchen en ik kan in mijn eentje de eerste gasten ontvangen. Dit is zo ongeveer zoals de gemiddelde voorbereiding voor een verjaardag verloopt, dus ik weet na 25 jaar wel wat ik kan verwachten en zie daar gewoon nogal tegenop, omdat dit nog wel wat groter is dan een verjaardag waar alleen de naaste familie komt. Daarom heb ik besloten voor mezelf dat het niet per se hoeft. Als hij het dan toch erg graag wil, dan mag hij zelf wel het initiatief tonen om het in elk geval nog een keer te bespreken en dan kunnen we bespreken hoe we het gaan aanpakken. Maar van mij hoeft het niet echt, dus ik ga ook de actie niet zelf nemen, heb ik voor mezelf uitgemaakt.
Andere insteek, als je hier allemaal zo erg tegenop ziet, kan je het dan niet leuk vieren in een zaaltje, restaurant, etc.? Ik zie zelf ook altijd tegen dit soort zaken op, maar geef het lekker uit handen. Alles wordt geregeld en ik hoef verder nergens aan te denken.
Maar als jullie al een mooie reis gaan maken met het gezin, is dat dan niet meer dan voldoende? Ik ben ook niet van die grote feesten hoor. Ik maak liever mooie herinneringen met het gezin.
Wat leuk dat jullie al een mooie reis gaan maken samen! Ik kan je dan prima begrijpen. Jullie gaan al iets super leuks doen ter ere van jullie 25 jarig huwelijk. Je ziet zelf het geven en organiseren van een feest helemaal niet zitten. Wanneer je man het wel graag zou willen vieren met een feest, naast jullie reis, dan mag hij dat op zich nemen en gaan doen.
Zo zou ik er ook geen trek in hebben inderdaad. De optie van een zaal of kroeg afhuren is dan nog wel een goede. Dan zit je thuis niet met de inkoop, schoonmaken en alles klaarzetten en erna opruimen. Maar ook dan is er natuurlijk nog wat te regelen. Zie je het niet zitten, doe het dan niet. Een bijzondere reis is ook een mooie manier op het te vieren!
To zoals jij het beschrijft zou ik het ook niet vieren. Dat is wel wat anders dan je eerder aangaf. Man maakt zich er makkelijk vanaf en voert totaal niets uit. En jij doet veel te veel en zit volledig in de stress. In een goed huwelijk kan je toch gewoon aangeven dat jij daar geen zin in hebt? Jullie kennen elkaar 25 jaar en zijn op dit gebied gewoon geen match. Dat kan natuurlijk. Een andere optie is het inderdaad buiten de deur vieren. Huur een leuk zaaltje in de omgeving met bediening, eten en drinken en regel muziek (vaak hebben ze daar wel opties voor). Heb jij eigenlijk weinig tot geen werk mee. Als verjaardagen bij jullie ook zo vol stress verlopen zonder inzet van je partner zou ik daar best eens een serieus gesprek aan wagen. En bij geen verandering zou ik die wellicht ook niet meer vieren. Ik ken genoeg volwassenen die alleen nog hun kroonjaren en de kinderverjaardagen vieren.