Ik denk dat je het jezelf wat makkelijker moet maken in de eerste plaats: -Meer opvang overdag, zodat je s avonds niet/minder hoeft te werken en ook iets meer lucht hebt omdat er even iemand anders verantwoordelijk voor haar is. -Je man of iemand anders vaker met haar thuis laten zodat jij iets leuks voor jezelf kunt doen. -Niet elke dag soep maken naast warm eten en yoghurt. (Gemak voor jezelf en minder opties voor je kind geeft meer duidelijkheid) En verder inderdaad veel meer duidelijkheid en grenzen. Niet toch op schoot laten eten bijv. Klinkt een beetje kort door de bocht misschien maar ik heb een vergelijkbaar projectiel van mei 2022 hier rondlopen.. En het enige wat helpt is goed voor jezelf zorgen en grenzen stellen richting haar.
Oh ja, dit ook! Elke dag een driegangenmaaltijd, waar haal je de energie vandaan? Een dagje soep met brood kan echt geen kwaad!
Ik sluit me helemaal aan bij @KleineLai onze jongste is er ook zo eentje en nog steeds met 5 jaar behoorlijk wat temperament. Maar idd het voorbeeld met eten. We gaan allemaal aan tafel, wil je niet eten eet je niet. Soms schuift hij boos zijn bord weg en de meeste tijd gaat hij gewoon eten en soms niet. Dat is dan maar zo, tegenwoordig wanneer hij echt boos wordt kan ik hem wel beter troosten en duurt het minder lang. Maar echt consequent blijven en geen ruimte geven dat maakt het voor hen echt veel makkelijker en uiteindelijk ook voor jezelf. Omdat ze dan gewoon ook heel duidelijk weten wat ervan ze verwacht wordt.
Pittig @Lovieyou Ik herken ook wel peuterpubertijd. Maar wel heftiger dan "normaal". Ik zou echt eens te rade gaan bij jgz. Een gezinscoach die eens mee kan kijken naar haar, jullie interactie en patronen. Hoe doet ze het op de opvang? Wat zeggen de leidsters over haar? Mss hebben zij nog tips hoe het beste met haar om te gaan. Een vriendin van mij had dit precies zo. Ze vertelde er wel over, en ik gaf dezelfde soort adviezen als hierboven. (Nee is nee, grenzen stellen etc.) Wat prima algemene tips zijn bij pittige peuters. Tot ik eens bij haar thuis was en zag hoe het ging. Inclusief de wanhoop in de ogen van vader én moeder bij een uitbarsting. Oef.... zij hebben ook hulp bijgeschakeld en met die begeleiding voor hun en het meisje zelf, is het een stuk rustiger geworden. Sterkte ermee.
Poeh, intensief hoor. Mijn middelste was ook een terror peuter. Enorme driftbuien die door het minste werden uitgelokt. Een veter die niet goed zat, het rietje in de beker stond niet goed etc etc Ik heb er echt weleens jankend naast gezeten op de grond. Mensen die nooit zo'n peuter met deze buien hebben gehad begrijpen dit vaak echt niet en wordt het al snel op de opvoeding gegooid, geen grenzen stellen blablabla. Heb het allemaal gehoord in die periode. Uiteindelijk ging ik bij mijn dochter wel herkennen wat evt triggers waren en leerde ik beetje bij beetje om deze voor te zijn en zo te voorkomen dat ze weer kortsluiting zou krijgen maar dit heeft echt wel een hele tijd geduurd.Ook haar pubertijd was heftig en hebben me heel wat grijze haren en rimpels opgeleverd. Ze is nu 19 jaar en het is een dame die weet van aanpakken met een enorm doorzettingsvermogen en ze heeft nu eenmaal een sterk karakter. Dat had ze als klein meisje al en dit is altijd gebleven. Uiteindelijk komt het wel goed maar ik heb destijds wel hulp gevraagd bij het CB om wat handvatten te krijgen en daar had ik wel iets aan. Ik zou wel proberen om de zorgen iets meer te verdelen en kijk eens naar dagopvang. Mijn dochter was bij een ander altijd een engeltje en die konden er zich dan maar weinig bij voorstellen als ik er weleens over vertelde. Dan was ze juist heel bleu en verlegen haha Bij mijn dochter ging het vanaf haar 4/5 de jaar echt een stuk beter en groeide ze er overheen omdat ze zich dan verbaal in woorden beter kon uiten en dan waren die woede aanvallen van frustratie niet meer nodig.
Zoals anderen ook aangeven zou ik inzetten op een aantal punten. - Meer opvang voor de 2 jongsten. Jij kunt niet werken of tot rust komen om te werken als je continu in zo'n chaos zit. Dus snel op zoek naar een gastouder of kinderdagverblijf. Dat is ook goed voor haar gedrag en sociale aspecten (spelen met andere kinderen, leren regels volgen etc). - Duidelijke grenzen aangeven. En direct ingrijpen bij verkeerd gedrag. Ze moet leren dat haar gedrag over grenzen gaat (van jou maar ook van anderen). En dat kan alleen door in te grijpen. Dan wordt te maar boos of gaat ze huilen. Met eten mag zij bepalen hoeveel en of ze eet. Maar jij maakt het eten en zet iedereen aan tafel. Wil ze niet dan haal jij het zonder gezeur weg. Morgen weer een dag. Gillen en schreeuwen mag op haar kamer of op de hal. Jullie zijn immers aan het eten. Ga niet dwingen om iets te eten (die strijd verlies je). En kwark of yoghurt is geen beloning. Maar pas als iedereen klaar is en met een slab om. Wil ze niet dan mag ze weer elders gaan gillen. Bij rustig gedrag kan ze het opnieuw proberen. Leg dat ook uit. - Waar is jouw man in dit verhaal? Is het geen optie dat hij ook een dag ouderschapsverlof neemt zodat jij kunt werken etc? En wat is zijn betrokkenheid mbt de kinderen en het huishouden? Verder iedere dag naar buiten. Die energie moet eruit. Hoe gaat het slapen?
En nog ander punt. Zorg ook voor jezelf en voor je relatie. Dus tijd om te sporten, wandelen of iets leuks met vriendinnen is ook belangrijk! En zorg voor oppas of neem samen een vrije dag om iets leuks te doen. Of gewoon even bij te slapen.
Ik hoor iedereen wel zeggen: duidelijk grenzen stellen en er bovenop zitten. Maar in mijn ervaring maakt dat het niet altijd beter. Ik werd er echt gek van om voor mijn gevoel de hele dag politie agent te spelen. En dat gekrijs en gehuil inderdaad…. Wij zaten ook de hele dag te wachten wanneer de volgende “sirene” afging. Ook alles was een strijd, slecht luisteren. Ik ben gaan lezen over dit soort zaken en kwam vooral uit op: “pick your battles”. Niet overal nee op zeggen, sommige dingen kunnen bijvoorbeeld een “ja, als …” zijn. En soms werkt afleiden beter dan corrigeren. Voor dingen die echt moesten stoppen; geweldloos verzet, daar kan je online wel dingen over vinden. Mocht je er vragen over hebben laat maar weten. Geef je kind de tijd om te schakelen, over 5 minuutjes gaan we ……. Dat werkt bij ons beter dan nu ….. wij willen ook zelf graag even afmaken waar we mee bezig zijn en niet alles uit onze handen laten vallen. Keuzes geven; wil je eerst je schoenen aan of eerst je jas? (Jij bepaald dus wat, kind bijvoorbeeld volgorde) En aansluiten bij gevoel; wat vervelend voor je dat je je zo verdrietig of boos voelt. Wilde je niet aan tafel zitten? Ik snap dat je dat niet leuk vind, maar gelukkig kan je straks weer spelen. Of ik snap dat je dat wil, het kan nu alleen even niet (omdat…). En dat mag je stom vinden. Als gevoel er even mag zijn, zakt het soms sneller af. En door erkenning te geven en aan te sluiten bij het kind, gaat je kind sneller weer open staan voor wat jij te vertellen heb. ik heb veel gehad aan dit artikel https://wowopvoedcoaching.nl/mijn-kind-luistert-niet/amp/ het wordt echt makkelijker ooit! Maar heel veel sterkte voor nu!
100% eens met verbindend gezag, geweldloos verzet. Zou verplicht moeten zijn voor elke ouder. @Lovieyou daar haal je echt heel veel praktische tips uit! Ze hebben ook podcasts om te luisteren: de Geweldloze podcast.
Wat doe jij je zelf aan. Ik zou iets van opvang regelen. Speel ver lijf extra doen of 2 dagen opvang. Leuk is het niet maar dit geeft haar die uitdaging jou rust. En waneer je rustig bent krijg je veel voor elkaar. C voeld(e) goed aan waneer ik moe pijn of boos was. Dit kon/kan ze dan helemaal uitbuiten helaas. Dus laat je op, gooi je werk even aan de kant voor de avond. Even een week resetten en vraag hulp bij man. Laat hem maar eens alles gaan doen je bent niet alleen he. En ja hij heeft werk en is daar nodig. Maar jij gaat richting de afgrond en waneer dat gebeurd is man verder van huis. En eten hoord bij het leven, wil ze niet prima dan ga je maar naar je kamer. En waneer je weer gezellig kan doen ben je welkom. Zeg niet normaal doen dit is een moeilijke begrip. En waarom krijg je nooit te horen (waarom doe je dit?) Ook zou ik stoppen met elke dag soep koken. Kook een grote pan soep en vries wat bakjes in. Gebruik deze voor de keren dat ze wel trek krijgt. En houd het daarbij gaat ze knoeien haar probleem. Ik denk namelijk dat ze je flink aan het uit dagen is. Dus bij goede en gezellige dingen zoals zonder protesteren iets doen lekker prijzen met hey wat knap van jou of goed bezig (complimenten geven) En bij niet goed en fout gedrag negeren en tot het minimum
Dit zie ik toch echt als schadelijk…. Onbedoeld geef je dan de boodschap: je mag hier zijn als je blij bent en goed in je vel zit, maar als het je niet lukt je emoties te reguleren dan moet je weg tot dat je weer oké bent. Een kind heeft hulp nodig bij het leren reguleren van zijn emoties, je zal je kind daar doorheen “moeten” helpen. Tenzij je inderdaad mee wilt geven dat ze voorwaardelijk geaccepteerd worden.
Oehhh herkenbaar hoor. 12 jaar geleden Ik had er ook drie, 1 op school, 2 in de luiers waarvan 1 naar de peuterspeelzaal ging en de jongste gewoon thuis. Mijn werk vroeg ook veel. Het is ook beetje de fase en de middelste van ons was ook echt een aandachtspunt ☺️ Als je het kan organiseren zorg dan goed voor balans in je relatie. Wij zijn gewoon 3 dagen op geven moment weggegaan. Naar het buitenland. Even geen ouders zijn. Je bent ook nog partners. Dan merk je dat je ook veel meer geduld hebt voor je kids, je kids voelen dat jij ook beter in je vel zit. De kinderen zijn vaak ook gewoon een spiegel van jou. Probeer ook echt even me-time te pakken. 3 dagen buitenland is wellicht wel heel extreem maar misschien een dagje vrij, wat leuks doen voor jezelf. Ff een massage, schoonheidsspecialiste of... Kortom. Even opladen en mijn ervaring is dat de kids dan ook een stuk rustiger zijn. Inmiddels zijn ze 11, 13 en 17.
Hoe doe je het dan in een situatie wanneer je het op die manier geprobeerd hebt, maar het werkt alsnog niet? Onze dochter van 4 gaat dan bijv. onder de tafel zitten, haar broer klieren of ze begint al gelijk bij het woord 'we gaan over 5 minuutjes eten' zich huilend op de grond te werpen. Ik wil ook wel eens in rust kunnen eten. Ik ben ook niet van het wegsturen hoor, dat helpt hier sowieso niet want dan gaat ze met spullen gooien.
Heb je nergens een plekje waar ze nergens zo min mogelijk kwaad kan aanrichten? hier een van 4,5 en die gaat dan naar de gang, bij zo’n krijspartij en ja die gaat ook tegen de deur schoppen of de spullen rond gooien… Jammer voor haar liggen daar alleen maar schoenen en jassen… dus je doet je ding maar… ik kom pas als je klaar ben met gillen overigens als ze tegen de deur gaat schoppen reageer ik daar wel (bijna, na 3/4x) gelijk op, want m’n deur moet nog langer mee, maar ik geef dan wel gelijk een flinke waarschuwing en ja, ik verhef m’n stem dan ook Ik zit nog eens te lezen, hoe kan ze eigenlijk de mogelijk hebben onder de tafel te kruipen?
Haha ja in de gang zie ik ook niet graag de spullen (schoenen) rond vliegen. Ze laat zich van haar stoel af glijden en gaat dan onder de tafel zitten. Natuurlijk halen wij haar daar vanonder, want met eten zitten we aan tafel op een stoel..
Haar terug op haar stoel zetten en benoemen dat we tijdens het eten aan tafel zitten op onze stoel. Dit kan ze echter lang volhouden of ze gaat zich strekken waardoor ze niet eens meer op haar stoel te zetten is. Als ik haar laat doen gaat ze onder tafel haar broer klieren dus dat is ook geen optie. En ja soms heb ik er ook geen energie meer voor zo op het eind van de dag en dan verlies ik te snel mijn geduld, dat helpt ook niet mee Haar naar een hoek van de kamer verplaatsen ook geprobeerd, maar ze loopt daar weg of laat zich krijsend op de grond vallen of gaat tegen dingen aan schoppen of met spullen gooien die binnen bereik zijn. Het erkennen van haar gevoel helpt zeker ook, maar soms is het gewoon een ontlading van de dag heb ik het idee en dan werkt eigenlijk niks. We moeten eens gaan kijken hoe we dat er op een andere manier/ ander moment uit kunnen krijgen zodat het eetmoment niet verstoord wordt.
Niet alles gelezen maar wat me opvalt is dat je zegt dat je haar uit de stoel haalt en ze een slabber om moet. Mijn 2,5 jarige zou daar ook woest van worden, waarom niet een stoel waar ze zelf op en af kan? En een slabber zou ik echt laten, dan maar een keer vaker wassen. kan het zijn dat je haar te klein houdt? Hier gaat dochter heel goed op zoveel mogelijk zelf doen. Ja dat betekent dat ze soms haar broek achterstevoren aanheeft en een vlecht heb ik nog nooit in haar haar gekregen. Basisregels zijn er wel, ik kam 1x per dag haar haren en ze moet af en toe écht onder de douche. Tijdens het eten start iedereen aan tafel maar of ze eet of niet maakt me niet uit. Ze is heel koppig en ik herken een patroon in haar eten: 2 dagen moeilijk doen en dan 1 dag goed eten (dan zal ze honger hebben). meestal gaat het ‘zelf doen’ goed en anders maar een keer niet, dan stapt ze met kleding en al onder de douche want ze wil niet dat iemand helpt haar uit te kleden of zit ze onder de kwark. Lekker laten gaan. Slaan, spugen, gillen. Dan haal ik haar uit de situatie en zet haar ergens neer waar het uitkomt. Soms gewoon in de kamer zelf, soms even op de gang. Niet als straf maar even uit de situatie.
Meer opvang voor de middelste, niet enkel peuterspeelzaal ochtendje. Die wil ontdekken, spelen, doen en gaaaaaaan. Gun jezelf ook die luxe, je kan niet alle ballen omhoog houden. En kdv is geen straf voor een avonturier. G was een hyperactieve confettibom, die van dr 3e tm 5,5 elke nacht op stelten zette. Vanaf dat ze kon lezen kwam er rust. R was tot zn 2e t makkelijkste kind wat je kon bedenken, toen kreeg hij met zn 2e een mening een vrij stevige mening (maar blijft ook wel een knuffelkous) inmiddels is hij 3 en heeft hij niet alleen nog steeds zn Nee fase op advanced level maar OOK het stokje m.b.t. de nachten overgenomen van zn zus. Niet de interval versie van 11x per nacht, goddank, maar met een beetje pech van 0230 tot 0530 WAKKER. Met alle mogelijke middelen ben ik me nu weer tegen die marathon aan het wapenen. De laatste hit is sprinten naar de badkamer, deur op slot draaien en de kraan open zetten. VOORDAT het signaal van de bewegingsdetectie of de wifi deursensor op zn kamer afgaat, hoe bedoel je uitgekookt. En dan bij voorkeur in de nacht uiteraard. In jouw geval TS: kies de marathon setting en pak een route die wél werkt voor je. Dan kan je het thuis met de kinderen OOK beter hebben als er weer een driftbui afgaat. Met een stevig karaktertje kan dat nog wel even duren namelijk en veelal is het een stuk frustratie (het werkt in hoofd, maar in praktijk nog niet "bom")
Hier geregeld de stervende zwaan...Niet alleen de beweging maar ook audio is in theatrale aanwezigheid opgenomen in de scene. Ik heb nog steeds geen zeester en was er nog wel ZO mentaal op voorbereid!!! De overgangen hebben nog wel wat werk nodig want voor het publiek is het was lastig te volgen van [compleet drama om een duploblokje op de treinbaan/mama komt met een boterham met mijn gewenste toch niet gewenste beleg] 3...2..1 [oh auto! Daar ben jeeeee!!! <speelt vrolijk verder>]