Ik vind het dan weer heel vreemd dat jij precies weet welke kinderen er welk label hebben in de klassen van je kinderen. Ik denk dat het vooral een vermoeden van jou is, misschien nav verhalen van je kinderen.
Ik wist dat ook van kinderen uit de klas van mijn dochter hoor. Vast niet allemaal, maar veel wel. Autisme, dyslexie, adhd, tos, hoogbegaafd. Ik weet het van 7 van de 16 zeker. En dat heb ik niet van mijn dochter, maar van de ouders, dus zo vreemd is het niet dan amberxxx dat weet.
Je zou kunnen kijken naar een actief noisecanceling koptelefoon. Die werkt veel beter dan een gewone.
Misschien omdat daar op school niet geheimzinnig over wordt gedaan? Het is ook niets om je voor te schamen lijkt mij. Wat vervelend dat dat bij jou wel zo is. Bij ons mag ieder kind er gewoon zijn. Ook met een label. Kinderen weten dat van elkaar. Sommigen geven er zelfs een spreekbeurt over! Ik heb verder prima contact met andere ouders. En die praten ook gewoon open over wat er aan de hand is. Sommige dingen zijn voor ouders van vriendjes handig om te weten bij het spelen bijvoorbeeld. Wellicht is dat bij jou anders.
Precies dat. Kinderen weten het onderling en ouders weten het vaak van elkaar. Als je regelmatig bij school bent en goed contact hebt met andere ouders is dat ook niet zo gek volgens mij. Bij ons op school zijn ouders onderling ook betrokken bij elkaar. Je kind zit daar toch 8 jaar. Dan leer je anderen ook kennen (als je daarvoor openstaat en je kind speelafspraken heeft).
Ik ben blij dat mijn kinderen gewoon kunnen spelen met klasgenootjes, zonder van elk kind het labeltje dat ze dragen te weten. Hier spelen ze dus zonder vooroordeel met elkaar. Jammer dat dat bij jou niet zo is. Niks geheimzinnigs aan. En is het in een geval wel relevant om te weten, dat weet je dat gelukkig ook. Maar de meeste labels zijn voor een spel helemaal niet relevant. Zeker niet kinderen onder elkaar.
Er zijn juist geen vooroordelen. En kinderen zien ook de verschillen wel. Iedereen heeft een ander niveau, sommige kinderen hebben een koptelefoon en anderen krijgen extra hulp en begeleiding. Daar is gelukkig bij ons niets geheimzinnig aan. Het zijn ook geen kleuters meer he. Juist door er open over te zijn creëer je duidelijkheid, begrip en mag ieder kind er zijn. Ook als er een label is. En daarom zijn ouders er bij ons (anders dan bij jullie blijkbaar) ook open over. Een open en fijne cultuur op school is belangrijk wat mij betreft. Dus niet "wat een druk en vervelend kind". Maar "hij heeft X en kan daardoor niet zo goed Y en Z". Dat valt aan kinderen prima uit te leggen.
Precies, zo ging en gaat het hier ook. Gelukkig. Een vriendin van me is een paar jaar geleden verhuisd. Hier was ze altijd open over de diagnose van haar kinderen, dus voor een speelafspraakje vertelde ze vaak ook dat ze daardoor op een bepaalde manier konden reageren, dan zeiden ouders meestal "oh fijn dat je dat zegt, dan zullen we er rekening mee houden" en verder was het totaal geen punt. Na de verhuizing merkte ze dat dat daar heel anders werkte en heeft ze er na een tijdje niets meer over verteld, want daar leek die diagnose te staan voor "anders/afwijkend/misschien wel een beetje gek" en mochten ze daarna vaak niet meer afspreken.
Wat ik er van lees is dat het een goed koptelefoon is maar kom er niet zo achter of het een actieve koptelefoon is. Die tegen geluid geeft waardoor je nog minder hoort
Hebben jullie een papieren toets? De Jippie koptelefoon lijkt op een gehoorbeschermer. Die klemmen vaak best wel. Wat ook afleiding kan geven.
De toets is digitaal. Ik ga ff wat meer research doen voor die koptelefoon en vragen of die wel lekker zit!
Het zou bij ons op school niet te realiseren zijn. We hebben sowieso geen lokalen over, dus de gang is sowieso de enige optie. Onze kleuterklas is inmiddels dusdanig groot, dat daar permanent een onderwijsassistent bij moet staan. De dagdelen die over zijn voor de andere onderwijsassistent, zitten helemaal volgepland met ondersteuningsgroepjes. Het is helaas op veel scholen erg krap met personeel en ruimte. En dit soort handelingsadviezen gaan vaak uit van een ideale situatie. Deze sluit niet vaak niet aan bij de praktijk in een echte school.