Nee joh, wat een achterlijke reactie zeg! Ik snap die persoon heel goed dat hij het risico niet wil nemen besmet te raken met iets
Ik geef je zieke familielid groot gelijk. Liever een beetje voorzichtig zijn dan er nog een griep bovenop krijgen! Maar los daarvan, ook al had hij een onzinnige reden, dan is het toch nog zijn eigen keuze om wel/niet te willen komen? De enige die daarover eventueel teleurgesteld kan zijn, lijkt mij de jarige. Niet de andere visite.
Onze pubers zouden zeggen boooeeeeiiieee. Ze hebben tijd om terug blij te worden e. Ze kunnen elkaar wat opjutten
Voelen zich schijnbaar persoonlijk aangevallen, dat ze niet genoeg zouden doen om geen besmetting te zijn voor mensen met chemo.... Persoonlijk snap ik diegene wel die momenteel de chemo volgt. Je bent allang blij dat dat soort behandelingen aanslaan, dan wil je geen risico nemen. Inderdaad wat iemand al zei: how can I make this about me?
Heel naar inderdaad. Mijn schoonvader gaat ook niet meer naar (drukke) verjaardagen sinds hij chemo heeft. Hij kan de drukte niet handelen en indd het extra vatbaar zijn voor infecties. Ik vind dat heel begrijpelijk.
Ik ook, iedereen heeft voor zichzelf de beslissing te maken of die het risico wil lopen, en ik snap het ook als iemand het niet doet. Maar blijkbaar is dat niet iedereen gegeven
Mijn schoonmoeder heeft recent de verjaardag van haar kleinkind overgeslagen ivm operatie die écht door moest gaan 3 dagen later (en met al die virussen en school/opvang gaande jonge kleinkinderen is t niet de meest ideale plek). Iedereen had daar alle begrip voor. Zelfs de jarige die 5 werd. Sneu dat volwassenen niet kunnen snappen dat iemand een keuze maakt mbt eigen gezondheid
Weetje. Je hoeft het niet eens te begrijpen. Het enige wat je hoeft te doen is het accepteren. En dat is echt veel minder moeite dan boos worden
Nou inderdaad als diegene toch wat oploopt en daaraan overlijdt (want hoewel de chemo aanslaat is diegene nog wel heel fragiel) Moet er niet aan denken. En de reactie van zwager en schoonzus laten we lekker los , we kennen ze nu onderhand wel en weten dat ze dit vaak doen maar nooit rechtstreeks naar diegene toe. Dus wij krijgen te horen dat ze boos zijn en waarom maar op de app tonen ze alle begrip.
Heel begrijpelijk van die persoon, geen onnodig risico nemen. Ik ben alleen wel benieuwd hoe het gecommuniceerd is? Omdat zwager en schoonzus boos zijn en zich aangesproken voelen. Zijn er namen genoemd of gewoon in het algemeen? In t eerste geval snap ik ze wel, in t tweede geval niet
Dit! Ik vind het ook wel een verschil of iedereen als besmettingsrisico gezien wordt of specifiek 2 personen. Ik werk ook in de zorg, maar ben nooit ziek. Ik zou het ook niet heel leuk vinden als er gezegd zou worden: forumnaam werkt in de zorg, dus ik kom niet vanwege het besmettingsrisico. Dat wekt het idee dat door een specifiek persoon een ander niet kan komen. Terwijl dat natuurlijk niet de oorzaak is, maar de kwetsbare gezondheid van het familielid met kanker is de oorzaak en het lijkt me dan ook verstandig in zo’n geval om geen verjaardag te bezoeken waar meer mensen komen. Ik zou er overigens niet boos of kwaad om worden. Waarschijnlijk is het gewoon onhandig geformuleerd en uiteindelijk onnodig groot gemaakt.
Wat ik ook irritant vind is mensen die zijn uitgenodigd en niks laten weten. Is hier nu aan de hand. Geen idee dus hoeveel ik morgen kan verwachten. Lekker handig met boodschappen doen Verder de ochtend begonnen met een zoon die in zijn boze bui van gisteren bleef hangen. De andere (puber) die urritant ging doen met zinloze discussies. Ik kon dat even niet hebben en ben enorm uitgevallen tegen hem. Om vervolgens een potje te janken op de badkamer. Daarna een rondje gaan lopen en meteen langs de bakker voor bestelling vlaaien voor morgen. Daarna even aandacht voor de jongste. Hij wilde een rondje fietsen. Binnen 500 meter had hij pijn aan zijn been. Na een kilometer pijn aan zijn billen. T werd een kort rondje Daarna boodschappen gedaan. Die heb ik zojuist opgeruimd en nu zit ik met -alweer- stevige hoofdpijn op de bank. Nog zoveel te doen. Man is met oudste naar voetbal. Ik weet het even niet meer hoor. Voel alle vroege symptomen van burn out weer opkomen. Wil in een holletje kruipen en niemand zien.
Was een algemeen bericht, zoals jullie weten heb ik kanker en op dit moment met een chemokuur bezig, ivm de griepgolf en besmettingsgevaar die bij de werkende onder jullie hoger zal zijn, heb wij besloten dat wij niet zullen komen.
Wat een gezanik allemaal. Dus uitnodiging gaat in een groepsapp naar hele familie en hele familie reageert daarin of ze wel of niet komen met rede daarvoor? En schoonfamilie valt daarover? Ik zou me per direct uit de groep verwijderen als ik wist dat er zoveel gezaag achter de rug om ging. Ik had gewoon telefoon gepakt en gebeld om te zeggen dat ik niet kon komen. Sowieso al die familie groepsappen zijn gedoemd tot irritaties. Hebben er wel een in familie met afspraak geen onzin dingen en bellen is sneller. Het is anders nooit goed. Maar dat is mijn persoonlijke mening
Opzich een net berichtje maar had het dikgedrukte denk achterwege gelaten. Maar dat is puur omdat ik bijv mijn kinderen een grotere besmettingsgevaar vind dan mijn in de zorg werkende zus 5 kinderen, 3 scholen (+ andere contacten), wil niet weten hoeveel ziektekiemen ze dagelijks mee naar huis nemen
De groepsapp is vorig jaar ontstaan omdat ik toen 50 werd en ach met de verjaardag van de kinderen (wat in de zomervakantie valt) was het ook wel handig. De ene reageert met we komen niet en de ander voelt de noodzaak om uit te leggen waarom niet. Voor mij is een we komen niet genoeg, maken we leuk een andere afspraak om lekker bij te kletsen.
Kinderen zijn ook een risico, alleen is er van dit groepje alleen mijn dochter die nog naar school gaat ( middelbare) en een bijbaan heeft. de rest zijn allemaal werkende mensen . Maar het is met mijn zwager heel moeilijk om dingen te doen/zeggen die hem niet boos maken, wij vinden hem een narcist want wat je ook doet het is altijd "fout", hij zegt het nooit rechtstreeks tegen je maar altijd via mijn schoonzus die het dan weer aan mijn schoonmoeder zegt. De enige reden dat we contact houden is mijn schoonzus, die heeft helemaal niets meer en wij weigeren haar op te geven, ze is alleen niet in staat hem te verlaten dus wij wachten geduldig tot dat moment (hopelijk) ooit komt. Tot die tijd laten we hem niet merken dat wij ons giga storen aan zijn gedrag en negeren we zijn gedrag door er helemaal niet op te reageren.