Maar als je meteen een concreet bedrag noemt valt dat in verlegenheid brengen toch wel mee? Je hoeft natuurlijk niet te zeggen dat het niet gaat vanwege geld, ik vind dat je prima een klein leugentje kunt gebruiken als je niet wil dat anderen weten dat je krap bij kas zit. En daarnaast is een ‘dank voor de uitnodiging maar we vinden dat een beetje te gek naast onze eigen vakantieplannen’ ook prima, want dat kan natuurlijk ook gewoon. Ik zou prima 1000e kunnen missen op dit moment maar ik zou dat echt te duur vinden om uit te geven aan een uitje of vakantie voor mijn kind.
Dat is idd waar. Met meteen een concreet bedrag is het goed te overwegen of het wel of niet kan. En nee is ook gewoon een optie. Maar ik vind sowieso andermans kinderen meenemen een dingetje. Ik ga nooit op (betaald) uitje met de kinderen. Lange tijd ook geen auto voor de deur gehad en in een klein dorp weinig mogelijkheden om wat te doen. En de kinderen vermaakten zich altijd prima met elkaar en met vriendjes. Nu is de laatste tijd onze jongste al een paar x meegevraagd door zijn vriendje. Naar het zwembad, naar de binnenspeeltuin. Ik vind het heel leuk voor hem en hij mag van mij zeker mee, maar ik voel me bijna verplicht om ook maar op stap te gaan en dat vriendje mee te gaan vragen.
Dat zal voor de ouders van het vriendinnetje wellicht niet anders zijn. Als ik bv 100 a 200 euro moet bijdragen. Zou ik zeggen: leuk, veel plezier kind. Wordt het meer een bedrag van richting de 1000 euro. Wordt dat al een heel ander verhaal. Dat is dan nog best een bedrag bovenop de eigen gezins vakantie. Daar zou ik dan wel even over nadenken of ik dat over heb voor de dubbele vakantie van m'n kind.
Daar zou ik me niet zo druk over maken hoor. Wij nemen regelmatig vriendjes mee op een uitstapje. Maar ik heb echt nog geen moment gedacht dat ik dan verwacht dat ze mijn kind dan ook meenemen.
Dochter gaat wel eens een aantal dagen naar een vriendin die dan op vakantie is in Nl met haar familie. We betalen daar niets voor. Andersom gaan er ook wel eens vriendinnen met ons mee/komen aantal dagen als we in nl zijn, en vragen we ook niets voor. Is juist leuk voor ze Maar echt een aantal weken buitenland zou wel lastiger zijn financieel denk ik.
Vroeger ging de broer van mijn vriendin niet meer mee en vroeg ze of ik mee ging. Aangezien het met de bus was zijn er wel extra kosten in plaats van wanneer je met de auto gaat. Ik was toen een jaar of 14 volgens mij. Moest ook meebetalen en mijn ouders gaven geld mee voor een ijsje of wat anders. Een groot deel van het eten betaalde de ouders van mijn vriendin.
Ik ben wel eens met een vriendinnetje mee op vakantie geweest (3 weken Spanje). Zij is enig kind en ik heb teveel broers en zussen. Dus dat was voor ons beide een leuke vakantie Ik geloof dat mijn ouders mijn vliegticket betaalde en ze gaven als cadeau 200 euro mee voor een dagje uit (we zijn toen naar een waterpark geweest geloof ik). De rest (eten en verblijf) werd betaald door haar ouders. Maar ik zou het bespreken met de ouders. Mijn ouders betaalde tot aan hun eigen vakantiebudget voor mij. (laten we zeggen; 300 euro) De ouders van mijn vriendinnetje namen de rest op zich.
Vaak help je de ouders alleen maar voor mijn kids is het superleuk als er een leeftijdsgenootje mee gaat. Ik snap dat dat voor jou heel anders is, maar als je enigs kind bent of (zoals bij ons) je broer is een stukje ouder, dan is het soms zo leuk om even lekker met leeftijdsgenootjes op stap te gaan. En dat kan ook zo zijn met op vakantie meenemen. Voor hetzelfde geld komt het juist heel goed uit voor de ouders van het vriendinnetje.
Mijn beste vriendin is een aantal keer mee geweest op vakantie, mijn zus is 6 jaar ouder dan ik en ging niet meer mee. Vriendin had het thuis echt niet breed, er was vaak niet genoeg geld om de hele maand door te komen met boodschappen bv, vakanties konden ze niet betalen. Dus mijn ouders betaalden de vakantie voor haar. Daarnaast kwam ze uit een groot gezin waar ze een beetje ondersneeuwde, dus voor haar was zo’n vakantie ook even lekker rustig, geen vechtende broers en zussen om haar heen. Was erg leuk altijd
Vakantie hebben wij nooit overwogen omdat wij destijds vooral stedentrips en verre reizen maakten. Maar de oudste was 9 jaar enigst kind en toen is er best wel eens een vriendinnetje mee geweest als dat zo uit kwam. Als we bv 4 tickets ergens voor hadden. Keertje dierentuin, keertje musical van ariel waarbij 2e kaartje gratis was etc. Zoontje heeft ook een keer een vriendje meegenomen naar de dierentuin toen we een gratis ticket kregen bij ons abonnement. Vaak gaven de ouders wat mee voor een ijsje maar verder verwachtte ik niets terug. En geef ik ze dan als extraatje een keer wat frietjes ofzo stuur ik daar geen tikkie voor. En wat iemand al zei, vaak doe je de vragende ouders er een groot plezier mee.
Dan vraag je de ouders toch? Zeker als die het minder breed hebben en wellicht zelf geen mogelijkheid tot dit soort dingen. Wij nemen wel eens vriendjes mee op uitstapje en andersom werkt dat net zo (anders is het wellicht erg vervelend). Maar een vakantie zou voor mij echt wat anders zijn. Dan is iemand er dagenlang 24/7 met alle bijkomende kosten. Die tijd zie ik als gezinstijd. Het gewone leven is hier al druk genoeg. Ik zou mijn kinderen overigens ook niet meesturen op andermans vakantie. Een dagje camping prima. En ook nog wel een overnachting. Maar weken in het buitenland of met het vliegtuig niet. Daar kunnen wij prima zelf in voorzien als ouders.
Even de andere kant: hier maar 1 kind. Dus er gaat regelmatig een vriendinnetje mee op uitje. Als mensen vragen om een Tikkie prima, als ze dat niet doen: ik nodig uit, dus ik betaal. Ik verwacht niet dat ze dat doen, maar leuk als ouders wel betalen. Voor dochter, en dan ook voor ons, is het nou eenmaal leuker met iemand erbij. Ik verwacht helemaal niks terug. Vakanties doe ik dan weer niet. Dat vind ik dan toch lastig, rekening houden met iemand die we niet gewend zijn zeg maar.
Ik vond t altijd zalig alleen met mijn ouders op vakantie. Mam was van t zonnen op t strand en shoppen, pa van de culturele uitstapjes: dus 1 op 1 dingen doen was vaak aan de orde. Geweldig Grappig is dat wij dus wel een kind meenemen als we ergens een huisje huren. Juist omdat de oudste al gewoon echt zelfstandig dingen kan en mag doen en dat ook graag wil: maar wel samen, terwijl wij nog 'vast' zitten aan jongere kinderen. Dynamiek is ook beter: doordat er nog een ouder kind erbij is, vind nr2 dat heel stoer en gaan broer 1 en 2 minder ruziën. En met 5 mensen heb je toch al een 6 persoons huisje. Dus kan die 6e ook gewoon mee zonder gekke kosten. Maar mbt vliegen: ik zou t geen probleem vinden als ik 300 euro oid moest bijdragen zodat mijn kind een bijzondere vakantie had. Vragen om mee te betalen zou ik ook zeker niet gek vinden. Mijn zus heeft een 2e huis in t buitenland en haar kinderen slepen dan ook wel hun vrienden mee: de vriendjes (of ouders) betalen dan zelf de tickets. 300 euro max is dat: koopje voor 3 weken zon, zee en zwembad.
Wij nemen dit jaar voor het eerst een vriend van onze oudste zoon mee. Hij is gast, dus wij betalen hun kampeerplek en ze mogen met ons mee eten als ze willen. Of zelf voor eten zorgen, en dan betalen de jongens het zelf. Er zijn nog geen specifieke afspraken gemaakt met de ouders van de jongen.
Niet verplicht voelen. Niemand verwacht dat van jou. Ze vragen hem mee omdat het leuker is voor hun kind als hij mee is.
Dit is iets dat speelt voor 2026, maar dochter heeft wel nu al een voorkeur voor een bepaald vriendinnetje Haar ouders hebben heeeeul veel geld Als in grachtenpand Amsterdam veel geld. Als in “paar daagjes New York en vliegen in business class” veel geld.
zo nemen wij weleens een vriendje van de oudste mee naar een pretpark zijn ouders hebben het niet zo breed en hij is dan zo dankbaar en loopt de hele dag met een grote smile op zijn gezicht hij krijgt ook altijd geld mee wat ik dan weer terug stop in zijn tas een vakantie zou ik persoonlijk niet willen maar dit is erg persoonlijk natuurlijk
Wij hadden pasgeleden twee kids meegenomen naar trampoline park. De ene moeder heeft wel 5x gezegd stuur tikkie en ik zei: nee joh echt niet wij hadden de kaarten over en M vond het leuk, is goed zo. Toen zei ze dan nemen wij hem een keer mee maar haha; dat hoeft ook helemaal niet De andere moeder vroeg of zei niets behalve dankjewel. Vond ik eigenlijk wel chill want ik vond het maar ongemakkelijk dat de andere moeder wilde betalen en ik wilde niet dat ze ging betalen omdat ik dus vond; ik neem hem mee. Mijn beste vriendin en toen ik niet meer meeging vriendinnen van mijn zusje gingen wel mee bij ons vroeger. Maar mijn ouders betaalden dat en kregen dan vaak van de andere ouders wat geld mee voor een etentje ofzo. Ik ben ook een keer naar het huis van een vriendin in Spanje gevlogen maar toen was ik 17 en hebben mijn ouders mijn ticket betaald (en mocht ik daar meeleven in hun huis en heb ik nog een keer ijs gehaald ofzo) Ik zelf heb nu echt nog geen behoefte om een ander kind mee te nemen op vakantie. Ben ik geen persoon voor dan ga ik de hele vakantie enorm mijn best doen voor een kind tot het niet ontspannen af omdat ik alles perfect wil laten zijn dan kom ik zelf uitgeput terug. Maar wij gaan vooralsnog altijd met vrienden en hun kinderen en dat is fantastisch qua dynamiek tussen de kids. Beide kanten op zijn ze altijd teleurgesteld als we de tussenvakanties zonder elkaar gaan. Dat gezegd hebbende: mijn jongste is wel 4 jaar jonger dan de boys dus ik kan me wel voorstellen dat ook wij ooit iemand mee gaan nemen…en dan zou ik ook aanbieden te betalen.
Ik zou zelf niet iemand uitnodigen om mee te gaan wanneer ik het niet zelf kan/wil betalen. Alleen in situaties wanneer ik dat wel wil/kan zou ik dat dan doen. Ik zou me daar anders ongemakkelijk bij voelen en bang dat ik iemand voor het blok zet. Wanneer je dat zelf wel prima zou vinden en toch ook graag iemand extra mee wil nemen vanwege jullie situatie zou ik het gewoon uitleggen en vragen aan diegene. Wanneer je het aanbod neerlegt maar gewoon open bent over de kosten van de reis, dat het mág maar ze zich ook zeker niet verplicht hoeven te voelen, denk ik dat het prima is.