Ik vind het niet zo'n dunne lijn. Ruggengraat uit zich voor mij niet in het toegeven aan een trend. Ofwel omdat je het mooi vindt ofwel omdat je zo beter geaccepteerd wordt. Ruggengraat (opstaan voor jezelf, voor waar je in gelooft, voor je idealen en principes) gaan wel wat dieper dan dat.
Het is een mooie discussie die wellicht niet voor dit topic is.. Maar dat is exact waarom het wel zo is. Voor onze kinderen Ze willen zich niet aanpassen aan de standaard omdat ze er anders buiten liggen. Maar ze willen er wel bij horen Vrienden hebben. Lol maken En ze haten het idee dat daar een merklabel aan vast zou moeten zitten En op zwakke momenten haten ze dat niet. En daar hebben ze het dan over. En dan toon je ruggengraat als je met je h&m sweater toch naar school gaat. Of met een kringloopoutfit naar een feestje. Als je leert om zelf keuzes te maken En dat je er dan voor kiest om te sparen voor een duur paar schoenen ondat je die zo mooi vindt(en ja, in de mode zijn, dat speelt heus mee) Ik vind dat fijn en bewonderingswaardig.
Nee helemaal mee eens Maar in mijn ogen is het wel buigen als je het enkel doet om erbij te horen terwijl je het zelf niet wilt/per se hoeft etc Dat conformeer je je aan de rest. Wat we in zekere zin allemaal doen op bepaalde punten. Maar de vraag; vind je het echt mooi? Voel je je er echt gelukkig in? En heb je niet liever 2 broeken voor dut geld? Die stel ik toch wel graag
Maar aan wie is het om te bepalen wanneer wat van toepassing is? En/of hoe weet je wanneer het echt eigen keus is en wanneer invloed toch meer meespeelt dan je zou willen? Dat weet je vaak niet. Als kind al niet, laat staan als ouder. En wat als de uitkomst van nadenken is om iets te doen waarvan jij als ouder vindt dat ze dat niet moeten doen? Hier twee kinderen waarvan ik het idee heb dat ze een uitstekende ruggengraat hebben en het merendeel van de tijd prima zelf keuzes kunnen maken - wat soms overigens ook juist betekent om mee te doen met ‘de rest’ - (en de andere keren zie ik vooral als leermoment, wat me niet ongezond lijkt in de puberteit). En dus maken ze beide veelal andere keuzes. Die met enige regelmaat anders zijn dan ik zou doen, maar dat vind ik (binnen bepaalde grenzen ) geen probleem; ook dat lijkt me een teken dat ze zelf keuzes kunnen maken.
Bij ons op school (en dan heb ik het over de basisschool) hoor ik ook dat er veel “gezeur” is over kleding en/of schoenen. Als je dat ene merk niet heb hoor je er niet bij. Ik vind het echt vreselijk triest gedrag. Je zou maar niet het budget hebben om dat uit te kunnen geven aan kleding/schoenen. Dan word je als kind zijnde buiten gesloten omdat je dat merk niet draagt. Ik vind het triest gedrag, en hoop dat ouders hierin niet meebuigen. Ook al heb je het wel te besteden, maar wil je het er niet aan uitgeven. Komt op mij verwend over.
Heel veel kinderen in Nederland zijn verwend. De mijne in ieder geval wel en dat weten ze zelf ook. Dat houdt niet in dat ze alles krijgen (ze krijgen bv. kleedgeld, jassen en schoenen betalen wij wel nog erbij), maar ze hebben alles wat ze nodig hebben (dat is niet hetzelfde als alles wat ze zouden wíllen hebben ), als ze iets nieuws nodig hebben, dan krijgen ze dat, is hun fiets kapot oid, dan kan hij worden gemaakt en als dat niet meer kan, krijgen ze een nieuwe, ze kunnen op de sport die ze willen, er is ruim voldoende eten in huis (en als ze het niet in een dag wegwerken eigenlijk ook altijd wel wat lekkers), de verwarming kan aan als ze willen (en ze hebben ook nog allebei een elektrische deken omdat ze dat zo fijn vinden), enz. Maar ze hebben allebei genoeg vriend(inn)en die (veel) meer hebben. Die wel tien (of meer) paar dure schoenen in de kast hebben staan (en er dan gerust nog een aantal bij kopen), die iedere schoolvakantie op vakantie gaan (niet naar Zeeland of Drenthe oid, maar naar de Antillen, Dubai, New York of nog verder weg), die nooit naar school hoeven te fietsen, maar iedere dag met de auto gebracht worden, enz. tja, verschil moet er zijn, denk ik dan maar?
Ik ben het met je eens, en het ligt helemaal aan de persoon hoe ver een merk of item af staat van die persoon, en jezelf volledig aanpassen om leuk gevonden te worden is voor niemand goed. Staat een merk of een bepaald soort schoen gelijk aan jezelf opgeven dan zou ik het mijn kind ook niet adviseren om te doen. Maar wil hij/zij een bepaald soort schoen want die schoen is cool en iedereen heeft die schoen dan denk ik; prima. Ik zie dat niet als gebrek aan ruggengraat, zeker niet als ze dat oprecht mooi (of cool) vinden. En twijfelen ze (of jij als ouder over hun motivatie) dan kan je er een gesprekje over aangaan en dan een keuze maken. Ik zie een bepaald kledingstuk of een bepaalde stijl proberen niet als gebrek aan ruggengraat maar eerder als persoonlijke groei. Wat doet meegaan met de groep met je? Wat doet het als een bepaalde stijl je wel bevalt en een andere niet? Waar ligt je grens? Ik vind het bewonderingswaardig als iemand zichzelf durft te zijn, maar ruggengraat hebben of jezelf leren zijn beperkt zich niet tot kledingstijl of merken gelukkig. Het kan een uiting zijn, maar het gaat voor mij echt wel dieper dan dat. En voor tieners liggen dit soort situaties nog veel gevoeliger dan voor volwassenen of kinderen. Tieners zijn heel erg opzoek naar hun eigen identiteit, en naar hun plek in de wereld. Een periode van éénheidsworst kan daar prima bijhoren, dat kan prima gezond zijn voor de ontwikkeling.
Ik denk dat we het helemaal eens zijn Dat alleen met aversie voor groepsdruk etc groter is. En onze liefde voor tweedehands wellicht ook. Onze 2e dochter (14)vraagt of we een rondje kringloopwinkels kunnen doen
ja ik denk ook dat we het met elkaar eens zijn Toevoeging ; hebben jullie leuke 2ehands winkels in de buurt? Hier is echt helemaal niets. Ik koop veel via Vinted.
Ja de reguliere kringloop is hier wel leuk En.. we hebben een kinderkledin.ruilwinkel in de regio. Dat is pas echt een hit!(voor de jongste 2)
De jongste hier ook: als hij nog in pyama zit en ik zeg naar de kringloop te gaan is hij binnen 5 minuten klaar. Die vind dat groot feest.
OT Mijn laarzen in de winter zijn altijd rond de €500. Maar dan doe ik daar ook jaren mee. Ik koop ze elk jaar maar kan daar de volgende 20 jaar mee toe Qua kleding kosten mijn spijkerbroeken €8 bij de Action of €40 per 2 bij C&A. Blazers altijd rond de €100 want die vind ik mooier gesneden. Truien en shirts en bloesjes kunnen €10 zijn maar ook €100. Gympen bij de Action voor €8 of €80 waar ik ook weer jaren mee doe. Ik vind m’n laarzen het meest belangrijk want daar loop ik relatief het langst mee in het jaar.
Ik herken dat ook helemaal niet. De meesten dragen wel merkschoenen trouwens zoals nike airforce of jordan, maar heb nooit gehoord dat er opmerkingen over worden gemaakt. Oudste heeft graag merk, maar zijn spijkerbroeken komen gewoon uit het dorp hier en hij draagt ook vaak genoeg Zara en H&M. Las hier ook al ergens dat dat als uitzonderlijk wordt gezien. Moet ook niet gekker worden zeg..
Vroeger waren merken naar mijn idee meer een ding dan nu. Had je ook geen outlets en geen online bereik, dus was het meer alleen weggelegd voor de ‘rijkere’. Nu heb je outlets, kan je online zoeken naar het artikel en of het elders wel goedkoper is, is H&M en Zara prima. Ik heb Vinted al een paar keer geprobeerd, maar vaak valt toch de staat van het kledingstuk tegen. Bijvoorbeeld sportkleding die al erg is gaan pillen. Dan zit ik met ‘de rommel’, verder heb ik niets tegen tweedehands, als het er netjes uit ziet. Mijn kinderen zouden geen idee hebben. Vinden het eigenlijk vooral heel leuk als het kledingstuk van een grotere neef af komt. Ik koop graag kleding in de sale, eigenlijk zelden voor de volle prijs. Een paar weken geleden heb ik nog 2 paar schoenen voor mijn oudste gekocht met 50% korting dus samen 120 euro (air force en air 270 weliswaar maar 60 euro voor een paar schoenen vind ik prima). Daar kan hij tot en met de zomer weer mee vooruit.
Persoonlijk geloof ik niet dat dit als uitzonderlijk gezien word. H&m, Zara, pull&Bear(stwd) dat zijn allemaal normale prijzen die volgens mij door velen gecombineerd word met merkjes. Er zijn er uiteraard die enkel merk dragen maar die hebben geen afzonderlijke kliek volgens mij. Hier hebben ze graag schoenen van nike en eens een merk trui. En verder is de merkfase zelfs al een beetje voorbij heb ik de indruk. Ik denk dat de stijl van kledij en hoe je u gedraagt meer bepaald voor vriendschappen dan het merk eerlijk gezegd.
Hier was/is bij de meiden vooral Adidas campus en ook wel Nike’s. Qua (winter)jassen Airforce en dan een longchamp tas. Ik zeg weleens ctrl C ctrl V mbt dochter en haar vriendinnen. Maar als zij zich er prettig bij voelen, wie ben ik dan om dat af te keuren? Het is - met wat invloed van buitenaf, maar dat is het in mijn ogen dus vrijwel altijd, welke kant dan ook op - wel hun eigen keus en ze vinden het mooi en juist leuk ed (ze spreken bv. ook regelmatig af wat ze die dag aan doen en lopen er dan ook qua andere kleding vergelijkbaar bij - niet exact hetzelfde, bv. wel een andere kleur oid).
Haha ja hier ook de airforce jas. Soms zie ik iemand fietsen en die lijken dan zoveel op mijn dochter . Maar ja, dat is ook normaal gedrag hoor. Hoort er ook een beetje bij in de puberteit en veel mensen doen jaren later toch nog steeds mee met wat in de mode is? De campus schoenen wil mijn dochter ook wel, maar ze heeft grote voeten en wil niet dat ze daardoor nog groter lijken.
Ik herken dat gelukkig helemaal niet, ook niet van mijn oudste kinderen waarbij de basisschool al even geleden is. Hier wilden ze ook weleens schoenen, een kledingstuk etc waar veel klasgenoten/ vrienden mee liepen maar dat was dan gewoon een trend en dan ook een trend die ze toevallig zelf ook leuk vonden. Ze hebben werkelijk nooit iets gedragen omdat dit moest om erbij te horen en ze hebben sws nooit iets gedragen wat ze niet leuk vonden. Hier liepen ook wel kinderen met enorm dure merken maar dat waren echt uitzonderingen en die vielen dan juist meer buiten de groep omdat iedereen het maar overdreven vond en liep het gros gewoon in H&M en Cool Cat. Ook van het VO herken ik het niet, oudste dochter droeg zelden merken en was veel meer van de boetiekjes, mijn zoon kan ik me ook niet meer herinneren, was vrnl kleding van de WE meen ik me te herinneren. Jongste dochter gaat na de zomervakantie naar de brugklas en ben benieuwd hoe dat zal gaan. Zij heeft heel erg haar eigen smaak, wide leg jeans met een hoodie/ sweater en soms ook al een blazer met haar 12 jaar, gewoon omdat ze het leuk vindt. Ik denk eerder dat het aan het soort leerlingen ligt wat op zo'n school zit en dat daar ouders achter zitten die daar heel erg mee bezig zijn, trieste vertoning is het.