er komen 2 hulpverleners op. 1 alleen voor hem, 1 voor hem en zijn moeder. Moeder staat erachter en dat is al echt een hele geruststelling. En het gaat snel van start. Mijn zoon heeft een coach omdat hij zo gevoelig is maar het moeilijk kan uiten. Zij zal hier ook met hem aan werken.
Ooo wat fijn nieuws! Bijna de ergste nachtmerrie die je kan overkomen bij je kind.. Arm manneke! En wat een zorgen voor jullie als ouders. Sterke!!! ❤️
Dank, mijn man heeft nog steeds nachtmerries dat onze zoon wél wordt meergstoken door hem. het voelt nog als een slechte film pfff
Poeh kan me wel heel goed voorstellen dat dit er als ouders zijnde ook flink inhakt. Ik zou er echt slapeloze nachten van hebben. Hoe is het nu inmiddels met je zoon?
Je merkt nu echt wel de impact. Hij is boos, snel geprikkeld en chagrijnig. En als hij in de spiegel kijkt ziet hij ook de verwondingen en dat is ook pittig
Ik vind het echt zo rot voor jullie zoon en jullie gezin. Het is echt een schending van je veiligheid. Ongelofelijk dat dit bestaat en de verwondingen zijn natuurlijk enorm confronterend. Hopelijk hersteld dat ook vlot en gaat die zich snel wat beter voelen. Goed hoe jullie hem steunen. Sterkte met alles.
Veel sterkte Gelukkig dat er meteen actie wordt ondernomen voor de jongen en zijn moeder. Hopelijk is het niet te laat voor hem.
Jeetje, wat erg. Hopelijk geneest het snel zodat hij het een beetje kan verwerken. Ook hoop ik dat je man snel van de nachtmerries af is. een vreselijke situatie dit! Heel erg veel sterkte gewenst
Arm kind. Ik hoop dat hij het snel kan gaan verwerken. En dat de hulp die jullie hebben de juiste is. Knuffel
Mijn mond valt open dat ik geen kater had vandaag. Gisteren meegelopen in de optocht. Die begonnen vooraf al shotjes van vanalles uit te delen (daar heb ik me nog rustig gehouden) Aansluitend met de hele groep naar het café. Ik heb het aantal bier niet geteld. Maar t is echt heel lang geleden dat ik 'm zo had hangen Het was echt geweldig leuk. Wat een fijne groep. En hoeveel lol kan een mens hebben 13.45 stonden we aan de start. Tegen 20.00 was ik thuis. Flink aangeschoten. Onder de douche gegaan en direct in bed gerold. En vanmorgen dus geen hoofdpijn. Alleen wat duffer dan normaal. Maar gewoon kunnen opstaan en de hele dag gewerkt. Tijdens de lunch een wandelingetje met zoon. Carnavals verhalen uitgewisseld.
Voor dit soort mensen mogen er wat mij betreft wel tuigdorpen komen. Lekker samen op een kluitje met een heel hoog hek er omheen.
Mijn zoon wou graag dat ze naar Rusland gingen Maar we hebben even goed uitgelegd welke hulp voor moeder en kind daar komen, welke stappen wij gaan ondernemen als hij ook maar een bedreiging krijgt of om wat voor reden ook: al staat hij op zijn schoolplein elke dag: zodra het intimiderend voelt kan ik direct nummer van de wijkagent bellen en die gaat dan gelijk weer op huisbezoek. Onze zoon gaat er super goed mee om. Gaat zelfs weer alleen naar vriendjes toe: die gps horloge is een uitkomst. Hij kwam recent de dader tegen en belde gelijk met horloge even mijn man om even te praten (dader deed niets verder): angst zakte weg en hij ging gewoon door naar zijn vriendje ipv naar huis. Hij voelt zich sterk door onze steun en de steun van politie en wijk team. Wel is zijn lontje nog kort maar hij slaapt weer goed gelukkig. Hij praat als hij wil praten. Grote voordeel is dat die jongen geen deel uit maakt van een groep. Dus hij heeft niet de angst van dat er niet een hoop kinderen achter hem aan komen.
Dat alle therapeuten waar mijn man heen gaat ziek worden Vorig jaar en het jaar ervoor zijn 2 behandeltraject stopgezet ivm langdurige ziekte therapeut. Daarna heeft hij gesprekken gehad met de POH als tussenoplossing voor een ander traject waarvoor hij op de wachtlijst staat POH ziek geworden. Vandaag had hij intake bij het nieuwe traject. Wordt hij vanmorgen gebeld dat degene die de intake doet ziek is geworden. Hij kon geschoven worden naar een collega, dus nieuwe tijd afgesproken. Komt hij daar. Alles duurde wat langer, maar vond hijniet heel gek, want extra ertussen geschoven. Na een half uur toch navraag gedaan. Blijkt die collega dus ziek naar huis te zijn gegaan 100x excuses natuurlijk. Gingen ze nog kijken of er niemand was die het over kon nemen, maar dat lukte niet. Morgen moet de behandeling starten. Kan eigenlijk niet zonder die intake, maar nu mag hij toch konen. Die arme behandelaar. Vrees dat die morgen ziek is.
Dat een ouder op werk mij een racist noemde (funfact: ik ben bekeerd tot haar geloof en mijn man heeft dezelfde afkomst als haar). Het ging ook echt nergens over en opeens viel het woord racist. Gevolgd door heel veel andere dingen. Overigens was dit wel de druppel die me heeft besluiten echt uit het onderwijs te stappen. Ik ga me langzaam oriënteren op iets anders.
Ik ben ook regelmatig voor racist uitgemaakt. Geloof me: als iemand dat niet is, ben ik het. Het is ook steevast in een discussie waarin ik het niet met zo’n persoon eens ben, dan valt het “r-woord” bijzonder vaak. wat deze mensen blijkbaar niet beseffen is dat ik ze gewoon daarna totaal niet meer serieus neem en ik er dan ook heel snel klaar mee ben
Ja herkenbaar in deze situatie. Inderdaad een discussie. En ik neem haar zeker niet meer serieus. Krijgt nog wel een vervolg vanuit mijn directie. Overigens voor mij wel de eerste keer dat ik zo genoemd werd. Is het bij jou ook werkgerelateerd als dit woord valt?
Ja, ook werkgerelateerd als leidinggevende. Dan worden ze aangesproken op iets wat ze moeten doen ( of laten), op uren die ze declareren maar niet gemaakt hebben en dan zeg ik dat volgens diegenen “ omdat zij buitenlander zijn…” nou nee, OOK Nederlanders worden daar door mij op aangesproken en krijgen niet- gewerkte uren niet betaald. ontzettend vervelend