Goedenavond Dames, Eerlijk gezegd weet ik niet of dit de juiste plek is om dit topic te starten, zoniet excuses, en stuur mij gerust door naar de juiste afdeling. Ooit een veel gebruikt forum voor mij in de tijd van zwanger willen worden. Nu 13 jaar later een opnieuw dillema? Mijn kindjes zijn 12, en 13 jaar oud. Ikzelf ben inmiddels 38 jaar oud. Gescheiden en een nieuw leven opgebouwd met een leuke man, 10 jaar jonger. Deze man gaf destijds 5 jaar terug aan absoluut geen kinderwens te hebben. En ik ook niet meer.. Zo gezegd, zo gedaan. Tot een paar maanden terug, vrij uit het niets gaf mijn man toch aan dat zijn, niet bestaande kinderwens, toch uitgegroeid was naar een hele grote wel kinderwens.. Veel gepraat en ja ook ruzie gemaakt, veel gehuild, want ik stond er nog steeds hetzelfde in. Tot op het punt dat mijn man aangaf dan de relatie te gaan verbreken om wel voor een, eigen, gezin te kunnen gaan. Weer veel gepraat, mijn man is met een professionele gaan praten. Soms veel aan gehad, soms iets minder. Mijn man geeft nu aan dit ook niet kwijt te willen wat wij nu hebben en zijn kinderwens opzij te zetten... Ik vraag mij af of dit gaat lukken. Kan hij zijn kinderwens opzij zetten? En kan ik leven met het feit dat hij geen papa wordt? Ik wordt er namelijk erg verdrietig van om te weten dat hij al die mooie momenten gaat missen.. Ik ben bij mezelf ten rade gegaan en vraag mij nu af, waarom wil ik niet nog een kindje? Ik kom er niet uit, soms denk ik, ja we gaan ervoor om dan gelijk daarna weer te denken, nee ik kan dat niet nog een keer. Weer alles opnieuw moeten doen, luiers, slapeloze nachten, de kosten, wees eerlijk, 2 pubers zijn al duur genoeg. We kunnen het redden maar sparen lukt niet goed, terwijl we beide een goede baan hebben. Maar ik gun ook hem een kindje, en het gevoel om papa te zijn. Hoe kom je erachter wanneer je weet of je dit zeker nog wil ja of nee? Hoe maak ik die beslissing? En kan hij zijn kinderwens opzij zetten voor altijd? Allemaal vragen die mij elke dag bezighouden. Voor mezelf besloten om er eerst achter te komen of ik 200% achter mijn beslissing blijf staan. Maar hoe doe je dat? Krijg ik spijt als ik later mijn man wel achter een kinderwagen zie lopen, maar dan met een andere vrouw?? Hoe weet je zeker of je nog een kindje wil? Ik zei altijd van niet , maar weet ik dat nu 100%zeker?? Mijn leeftijd speelt natuurlijk ook mee, de klok begint wel erg te tikken natuurlijk.. Iemand die advies heeft of in een soortgelijke situatie heeft gestaan?
O wat lastig . Een verschil in kinderwens is en blijft een lastig iets. Ik ken wel dezelfde verhalen uit mijn omgeving. Soms verandert iemand van mening, soms stopt de relatie. En dat is natuurlijk voor iedereen persoonlijk. Ik kan me in jouw situatie wel inleven dat ik destijds ook echt geen kinderen meer wilde, ons gevoel was compleet te zijn. En ik wilde niet weer opnieuw aan een nieuw kindje beginnen, al helemaal niet toen ze ouder en zelfstandiger werden. Ik kan me ook in zijn situatie inleven dat hij inmiddels graag een kind zou willen en deze inmiddels droom ook niet 'zomaar' wil opgeven. Dat had ik voordat ik kinderen kreeg namelijk ook niet zomaar gekunnen. Het gevoel om een kind te krijgen kan enorm sterk zijn. Wanneer je bij elkaar blijft zal één van de twee zijn mening moeten bijstellen. Wanneer één van jullie dit niet kan, kan de relatie niet meer doorzetten. Het enige wat jij (en hij) kan doen is voor jezelf uitmaken of je je gevoel kan veranderen. Je zal waarschijnlijk genoeg voorbeelden kunnen tegenkomen van mensen die er wel voor gegaan zijn. Feit blijft dat jij dat zelf moet willen. Je zal echt wel weer van een nieuw kindje gaan houden en het nooit meer anders willen. Weer gaan genieten van alle fases want die zijn ook heel erg leuk. Financieel kom je er ook vast wel uit. Toch zal je er uiteraard ook dingen voor moeten laten, financieel maar ook het weer in de luiers, slaapjes, voedingen zijn. Weer opnieuw kinderopvang, oppas regelen, zwemles, basisschool, enzovoorts. Je gaat er zeker veel voor terugkrijgen. Maar ook zeker dingen van je vragen. En of je dat wil is echt aan jou.
Bedankt voor jou uitgebreide reactie. Dat is inderdaad de vraag, wil ik dat weer? Maar ik kan het niet bedenken .. Hoe kan ik hier voor 100% zeker van worden... Wil ik dit wel of niet.. ?
Ik denk niet dat je het ooit 100% zeker weet, of zeker weet of je het kunt. En mocht de keuze zijn om ervoor te gaan, dan is hoe de zwangerschap verloopt en hoe je kindje is (als in huilbaby bv) ook nog een grote factor. Het is denk ik meer het gevoel. En dan niet schuldgevoel naar je partner.. dat mag geen basis voor je keuze zijn. Maar wie ben jij diep in je hart en wat wil je?
Ik denk dat het verstandelijk best duidelijk is: jij wil niet en hij wil wel. een kind krijgen moet je niet doen voor een ander, enkel voor jezelf. Vergeet ook niet dat je ouder bent en een zwangerschap en baby nu waarschijnlijk zwaarder zijn dan dat het 12 jaar geleden was. wanneer je toekomstdromen er zo anders uitzien denk ik dat dat een relatie uiteindelijk opbreekt, misschien op korte termijn, misschien later wanneer zijn kinderwens definitief niet is uitgekomen.
Bedankt dames... Ik denk ook dat je op een gegeven moment wel een bepaalt Eureka moment hebt wanneer je het zeker weet .. Ik heb dat gevoel niet. En weet ook niet of dat gaat komen...