Goedemorgen Onze dochter van bijna 14 is al ruim een jaar erg bezig met wat ze eet. Dit sloop er langzaam in. Geen dagelijks koekje of snoepje meer na schooltijd, op een gegeven moment helemaal niets lekkers meer nemen, ook niet in de weekenden bv. Geen tussendoortjes. Drie maaltijden per dag eet ze wel normaal. Sinds een tijdje is hardlopen? (2x pw) er bij gekomen. Ze deelt gelukkig veel met me, voelt zich schuldig als ze een enkele x wat lekkers neemt en vindt zichzelf dik. In werkelijkheid is ze mager, hen ook het idee dat ze afvalt. Ik ben vorig jaar al eens bij de huidarts geweest (dochter wilde toen nietmee) Eddie gaf aan dat we het niet te groot moesten maken zolang ze drie maaltijden wat en goede haar vel zit verder. Dat laatste zit E wel, ze komt wel happy over verder, heeft leuke vriendinnen en hobbies en gaat goed op school. Haar focus opeten gaat haar zelf ook meerijden de weg zitten, daar heeft ze laat van. Ik wil vandaag opnieuw de huisarts bellen, dit keer wil ze wel mee ( al vindt ze het ook spannend) Zelf heb ik fors overgewicht. Mogelijk komt daar dochter haar angst vandaan om dik te worden. Ze heeft echter een hele a dere bouw dank ik, gelukkig. Hoor graag jullie tips, ervaringen. Groet Donja
Die maaltijden zijn het belangrijkst, tussendoortjes zijn ‘extra’ en dus op zich niet erg dat ze die niet eet - zolang ze maar goed die drie maaltijden eet. 2x pw hardlopen is ook niet buitensporig. Veel meiden gaan in de puberteit letten op wat ze eten en bv meer sporten, dat is dus ook niet gek op haar leeftijd. Maar als het haar in de weg zit en ze voelt zich schuldig als ze wel een keer een koekje eet, is het denk ik wel heel goed om dat laagdrempelig eens met de huisarts te bespreken.
Dat zou voor mij ook de ‘grens’ zijn. Hier twee puberdochters, waarvan er één heel erg bezig is met ‘dun zijn’. Zij ‘bezuinigt’ (zoals ook zoveel pubers, denk ik) echter juist op de maaltijden (ontbijt en lunch). Maar ze eet wel lekkere broodjes van de supermarkt en ook chips, koekjes, snoepjes, enz. En voelt zich daar 99/100 niet schuldig over. Om die reden maak ik me er ook niet zo’n zorgen over en geloof dat er vanzelf een moment zal komen dat ze bedenkt dat ontbijt en lunch toch wel handig is. De ander is (nog?) vrijwel niet bezig met haar pijn, maar ook die ontbijt en luncht amper; ze vergeet het, heeft geen tijd of vindt het allemaal niet lekker genoeg. In het geval van jouw dochter zou ik het inderdaad met de huisarts bespreken. Nu staat ze daar nog voor open.
Fijn dat ze nog zoveel deelt. Vaak merk je dan dat ze wel hulp willen zonder beschuldiging. De tussentijd doortjes weg laten kan wel als ze de 3 maaltijden maar blijft eten. Nu ze mee wil naar de huisarts is super knap. Van een "vreemde" neem je ook wat meer aan. Het is als puber ook erg moeilijk om een balans te vinden. Succes bij het gesprek!
Itt de andere reacties vind ik dit wel vrij zorgwekkend. Zeker aangezien ts aangeeft dat haar dochter eerder te mager is. Het nu al zo bewust overslaan van tussendoortjes op een gezond gewicht vind ik persoonlijk echt geen goed teken. Hardlopen is hartstikke goed, maar wel alleen als haar dochter het om de goede reden doet. Dus omdat sporten gezond is, niet omdat ze dan mogelijk nog meer afvalt. Ik ben ook te dik, mijn dochter heel slank, maar zij is totaal niet eens met eten bezig en naar mijn idee is dat zoals het moet zijn. Een "obsessie" met eten al zo jong is in mijn ervaring een begin voor ergere dingen. Mijn zoon is er meer mee bezig, ben ik ook niet blij mee. Al probeert hij juist nu aan te komen zodat hij gespierder kan worden, dus dat vind ik dan weer van een andere orde.
Enige wat ik o.b.v. de informatie uit de startpost kan bepalen is dat er op een bepaald moment (voor mij) een bepaalde grens wordt overschreden waarna ik er meer mee zou willen doen dan het aankijken. En volgens mij is de eerste stap dan richting huisarts. Zoals TS van plan is en ik dan dus ook zou doen. Dat is voor mij een teken dat ik de situatie zorgwekkend vind, of in ieder geval iets waar je wat mee moet; anders ga ik er niet voor naar een huisarts.
Helemaal mee eens! En let op, ook al eet ze drie maaltijden, als ze die vervolgens (zonder dat jij het weet) weer uitkotst of dat ze stiekem laxeermiddelen inneemt, dan denk jij dat het goed gaat, maar dat is niet zo. Mager en daarbij afvallen klinkt mij dus ook zorgelijk in de oren. Ik hoor de laatste tijd helaas vaker van eetproblemen bij pubermeiden en al die ouders dachten in eerste instantie dat het niet zo'n vaart liep. Of wisten het helemaal niet, want die meiden kunnen het echt goed verborgen houden.
Ik zou mezelf heel veel zorgen maken als mijn dochter deze uitspraken zou doen. Jezelf dik voelen terwijl je mager bent? Tussendoortjes schrappen en je schuldig voelen als je iets lekkers neemt? Dit zijn geen normale gedragingen op zo'n jonge leeftijd en oke dat hardlopen is prima maar het moet wel met de juiste intenties zijn en niet met het doel om verder te vermageren en ik vermoed wel dat dit de insteek is. Ik werk zelf in een gezondheidscentrum waaronder een POH ggz jeugd en daar komen zoveel vooral jonge meiden van 16/17 jaar met eetstoornissen en bij navraag begint dit veelal al in de vroege puberteit maar wordt het veelal niet opgemerkt of onder het tapijt geschoven. Super dat je dochter mee gaat naar de huisarts en wellicht is een POH ggz een hele goede eerste stap voor haar. Het is zo zonde van die mooie jonge meiden om zich hier nu zo bezig te moeten houden.
Ik lees: - schuldgevoel als ze iets ongezonds eet (koekje oid) - ziet zichzelf anders dan de werkelijkheid ( is mager, vindt zichzelf dik) - is begonnen met sporten - is aan het afvallen - vindt van zichzelf dat ze teveel focust op eten Het is de combinatie van deze signalen die ik wel zorgelijk vind. Ik zou zeker weer naar de huisarts gaan. Even extreem gezegd: stel er zit een monster, dan moet je die aanpakken voordat het sterker wordt dan zij. Dat kan alleen als je vroege signalen opmerkt en serieus neemt. Sterkte!
Dank voor jullie reacties. We hebben vanmiddag een afspraak bij de huisarts. Ik merk dat het dubbel voelt. Enerzijds blij dat we het wederom aankaarten bij een professional maar anderzijds ook bang wat er mogelijk allemaal achterweg gaat komen. Niets doen vind ik geen optie, dus weet dat dit de juiste stap is, maar geeft wel spanning merk ik
Heel begrijpelijk die spanning! Maar het feit dat zij er voor open staat, is al heel erg goed - hopelijk kan het nu snel goed opgepakt worden waardoor ze niet dieper in die negatieve gevoelens rondom eten en af willen vallen komt. Veel succes vanmiddag!
We zijn net terug van de huisarts. We krijgen een verwijzing naar de Poh ggz jeugd, ze heeft licht ondergewicht (40 kilo, 160 cm). Streven is om een paar kilo aan te komen in kleine stapjes.
Wat goed dat jullie de eerste stap hebben gezet en wat fijn dat je dochter je zo in vertrouwen neemt, is echt heel veel waard. Hopelijk kunnen jullie snel terecht.
Wat goed dat jullie samen geweest zijn en ook fijn dat de huisarts nu ook doorpakt! Wat vind ze er zelf van?
Wat goed dat jullie samen zijn geweest! Een flinke stap maar als ze inderdaad ondergewicht heeft moet ze inderdaad niks weg gaan laten. Super dat ze straks begeleiding gaat krijgen en gaat ze ook inzien wat een gezond lichaam is. Hoe is ze er zelf onder?
Fijn dat de huisarts het serieus nam. Hoe is je dochter eronder? Ik heb een dochter met een eetstoornis en al mijn alarmbellen gingen af bij jouw openingspost. Schuldgevoel bij wat lekkers, geen tussendoortjes meer en opeens gaan hardlopen, het klonk me allemaal te bekend. Hopelijk zijn jullie snel aan de beurt. Nog een tip wat het aankomen betreft: ga op zoek naar een dietist met verstand van eetstoornissen, die ook ingaat op het waarom je moet eten en ook ingaat op haar schuldgevoelens en zich niet alleen met de voeding bezig houdt.
Ze is er zelf wel ok onder, hoewel het gesprek met de jeugdverpleegkundige ook weer spannend zal zijn natuurlijk. Hopelijk krijgen we hier binnenkort al bericht van. Ondertussen probeert ze iets meer te eten, 1 extra boterham mee naar school (nu 3 ipv 2) en savonds nog iets, schaaltje yoghurt bv. Kost moeite (want schuldgevoel...) maar ze probeert het wel. Is zelf ook wel geschrokken van het lichte ondergewicht.
Wat een dappere meid! Heel goed dat jullie ermee naar de ha zijn gegaan. En ontzettend knap van haar dat ze zelf ook wilde. Hopelijk gaat de hulp snel starten en heeft heg al snel het gewenste resultaat.