Mijn zoontje van 3 kampt al een tijdje met een taalachterstand. Toen hij 2 jaar was sprak hij maar minimaal, brabbelde veel en zei bijvoorbeeld ook geen papa/mama. Hij liep wisselend op zijn tenen tot 2,5 en contact leek veel vanaf zijn initiatief. Voor de rest was het een droombaby/peuter. Altijd aan het lachen, vrolijk, at alles, slapen was ook nooit een probleem. Hij was toen wel al erg groot voor zijn leeftijd. Inmiddels heeft hij schoenmaat 30 en draagt kleding 122/128. Het consultatiebureau heeft ons destijds doorverwezen naar het ziekenhuis om uit te sluiten of er sprake zou zijn van een genetische afwijking of autisme. Het ziekenhuis vond het allemaal erg overtrokken en heeft een gehoortest gedaan, onderzoek van logopedist en de orthopedagoog heeft hem geobserveerd. Hier is toen als advies uitgekomen om hem VVE aan te bieden, logopedie en afwachten hoe zijn ontwikkeling verder gaat. Eigenlijk sinds dat eerste gesprek bij het consultatiebureau kunnen wij niet meer "normaal" naar hem kijken. Bij alles wat hij doet vraag ik me af "is dit dan autistisch gedrag?" Heel stom natuurlijk want zelfs als dat het is maakt dat niets uit. Ik herken hem alleen niet volledig in de kenmerken die kinderen met autisme zouden hebben. Hij is wel enorm druk en wil constant geprikkeld worden/dingen ondernemen. We zijn nu 4 maanden onderweg met VVE en logopedie en hij maakt enorme sprongen. Hij maakt 5-woordzinnen, heeft taalbegrip, kan emoties spontaan benoemen enzovoort. Het is een jongen die gevoelig is voor nieuwe geluiden, maar daarentegen sinds een paar maanden wel spontaan op "vreemden" afloopt om contact te maken, zijn zussen uitdaagt tot spel, nieuwe dingen leuk vind, knuffelt en kusjes geeft en "ik hou van jou mama" zegt als hij genegenheid zoekt. Maar hij heeft ook een andere kant waarbij hij (met name op school) soms erg boos kan worden. Dit lijkt samen te liggen met vermoeidheid/overprikkeling en niet weten wat er van hem wordt verwacht. (Wat mogelijk komt doordat hij de woorden niet snapt?) Hij schreeuwt daar dan als hij boos is en de juffen moeten hem dan echt even bij zich nemen om hem rustig te laten worden. Dit duurt dan een paar minuten. Hij laat zich wel troosten. Omdat hij zo groot is maakt dit indruk op de andere kinderen. De IB-er heeft hem geobserveerd en kwam tot de conclusie dat hij enorme stappen heeft gemaakt al sinds zijn start maar dat ze wel zien dat hij niet zo goed gedijt in een grote groep. Als er een aantal kinderen ziek zijn en er meer rust is op de groep dan zie je hem opbloeien geven ze aan. Ook lijkt hij moeite te hebben met echt samen spelen, hij speelt vooral zijn eigen spel en kinderen kunnen daar aan mee doen. (Dit herken ik niet vanuit thuis, daar speelt hij wel samen). Daarom is hun advies om de VVE stop te zetten en hem te plaatsen op een MKD in de hoop dat hij daar leert om te gaan met prikkels/boosheid. Ze hebben de verwijzing/advies doorgegeven aan het consultatiebureau maar die geven nu aan dat zij niet zomaar een plaatsing voor hem willen aanvragen omdat ze twijfelen of een MKD überhaupt nodig zou zijn en of er geen andere stappen zijn. Zijn er meer ouders waarbij het consultatiebureau niet direct over wilde gaan tot dit? Zo ja, wat waren de te nemen stappen? Ik wil graag dat hij op zijn plek zit en groei blijft doormaken en aangezien de VVE nu ook al is stopgezet en hij in november 4 wordt vind ik dat de tijd enigszins dringt.
Dat is moeilijk want ja het zou autisme kunnen zijn maar het kan ook simpelweg een kind van 3 zijn die te overprikkeld wordt door zijn omgeving en nog niet goed kan duidelijk maken dat hij iets niet begrijpt. Wat wel fijn is om te lezen is dat hij zich laat troosten door zijn juffen. Dus school wil hem naar een mkd hebben en consultatie bureau twijfelt en vragen zich af of er geen andere stappen zijn. Oke MKD, hoe lang, ter overbrugging tot hij 4 is en dan weer naar regulier en hoe gaat dat dan als hij terug gaat het reguliere in, nemen ze hem dan weer aan op deze school? Is de overstap makkelijk of lastiger omdat hij van een MKD afkomt. Of naar het MKD totdat ze daar zeggen dat hij weer naar het reguliere heen kan. van het consultatie bureau zou ik dan wel willen weten welke andere stappen er nog zijn zodat je ook duidelijk hebt welke keuzes er zijn. Je zou op school ook nog kunnen vragen of een AB-er (ambulant begeleider) kan komen observeren. Hier had de ib-er ook geobserveerd, ja 1 keer en laten we het erop houden dat je met .... loopt naar de poppenhoek en gaat daar spelen niet zo heel veel konden. Toen kwam er een ab-er observeren , meerdere keren in verschillende situaties en dan kreeg je dingen zoals .... kijkt naar de schoenen van juf, hij tikt juf aan en verteld juf dat ze een kraaltje op haar schoen mist. Of Juf leest voor ..... zit naast haar en kijkt in het boek. ..... verbeterd juf nee juf dat staat er niet (ze had toen een woord overgeslagen) er staat en leest de zin correct voor. Uit die verslagen kwam dus naar voren dat onze zoon niet alleen heel opmerkzaam en observerend was maar ook dat hij gewoon al kon lezen (was net 4), dat hadden wij op school al wel verteld maar tot dan had hij dat op school niet laten zien. School heeft toen (wel met onze toestemming) aangegeven dat ze vermoeden dat hij of hoogbegaafd was of dat er toch autisme speelde en een onderzoek aangevraagd (was toen zo dat wanneer school dit aanvraagt het dan gewoon vergoed wordt) Wij hebben diegene die ging onderzoeken uitgezocht (was een orthopedagoog/psycholoog die zelfstandig werkte) Die heeft ook geobserveert op school, IQ test afgenomen (ook al was net 5 jaar wel heel jong) en de uiteindelijke uitslag was Asperger (dus autisme). Uiteindelijk is onze zoon in groep 5 van regulier naar speciaal onderwijs overgestapt omdat regulier hem niet meer kond bieden wat hij nodig had (en dat was voornamelijk een kleinere klas) Ik zou dus op school aan geven dat je de observaties door wil lezen en zeggen dat je een ab-er erbij betrokken wil hebben. Mijn eerste reactie is ook van ho stop even heel duidelijk in beeld krijgen wat er aan de hand is en wat alle mogelijkheden zijn voordat wij , als ouders, een beslissing nemen. Want als de ib-er goed heeft geobserveerd (meerdere malen op verschillende tijdstippen en in verschillende situaties) dan kan ze ook aangeven wat jou kind triggert waardoor hij overprikkeld raakt.
Overvragen ze hem ook niet omdat hij zo groot is? Hier zoon van netnet 9 en al ruim 160cm schoenmaat 41. Hij praatte ook later en pas op de kleuterschool maakte hij sprongen. Logopedie hielp hem om zich beter te kunnen uiten. Mijn jongste is nu met 5, rond de 126 maar vroeg bij de afspraak jgz kan je eens kijken hoe groot mn oudste was op die leeftijd. Die was dus met 5 al 133cm. Mn oudste is dus ook op een syndroom getest dan ben je ook langer en nog veel meer symptomen maar hij had dat niet. Wel loopt hij 3 jaar voor op botleeftijd. Zn hormonen zijn gewoon op wat het zou moeten zijn maar gedraagt zich dus wel al als een puber. Hij voelt zich echt ouder en ook interesses die horen bij een ouder iemand maar dan vervolgens emotioneel gewoon weer 9. Mensen kijken daar wel echt anders naar en verwachten bij hem altijd weer wat anders. Bijv stoeien hij moet zich inhouden, een bal schoppen met voetbal gaat al keihard. Merk nu wel dat ook daar soms wel bepaald gedrag vandaan komt.
Inmiddels heb ik inzage gekregen in de observaties. Deze zijn gedaan in begin november en 17 december (de drukste maand van het jaar). Een aantal dingen herken ik hem wel in maar sinds december volgt hij logopedie en heeft hij enorme sprongen gemaakt. De dingen die zij benoemen zijn al fors minder geworden. Nu blijkt dat er achter onze rug om contact is gezocht met de CSK-poli om te vragen of er psychodiagnostisch onderzoek mogelijk is. Hier heb ik nooit toestemming voor gegeven.
Een kleine greep uit de observatie Observatiedata X november en 17 december 2024 De kinderen zitten in de kring . S is aan het huilen ,is boos. Het lukt niet om hem aan de tafel te zetten bij de andere kinderen. Dit werkt te verstorend voor de groep. Dus mag hij aan een aparte zitten om daar te spelen. Ook gaat er een pm-er bij hem zitten om dit te begeleiden. Hij reageert op wat de pm-er zegt en gaat daarop in. Alle auto’s worden door hem naast elkaar neer gezet. De pm-er vraagt naar de kleuren van de auto’s en S kan deze benoemen. Hij ziet de boerderij en wil daar mee spelen . Dit lukt niet omdat daar een ander kindje mee aan het spelen is. S wordt boos. Een pm-er legt uit dat er een ander kindje mee aan het spelen is en begeleid hem naar iets anders. Dit lukt. Ze probeert S ook te betrekken bij het spel met een ander kind. Heb jij ook een paard voor … Nee zegt S. Hij begint te trillen en te huilen. Het blijft voor S moeilijk zich te voegen in de groep. Hij wil het liefst alles op zijn manier en tijd doen. Als dit niet lukt kan S erg boos zijn en gaan schreeuwen . Dit vraagt veel van de groep. Andere kinderen schrikken van zijn stemgeluid en onvoorspelbaarheid. Door het gedrag wat S laat zien vraagt hij veel begeleiding van de pm-ers. Hij heeft veel uitleg en instructie nodig als hij aanwezig is op de peuteropvang. De ontwikkeling van S gaat met hele kleine stapjes vooruit. Maar hij vraagt in onze setting teveel van de groep en de pm-ers.
Blijkbaar gaat het één op één goed. Hij is goed te sturen. Maar zodra het in een groep moet, gaat het minder. Ik snap uit deze observaties dat het voor de opvang teveel wordt. Op deze manier wordt een van de pm’ers volledig opgeslokt. Omdat het een op een beter gaat, is het ook logisch dat je thuis minder problemen ervaart. Daar is meer duidelijkheid, minder last van de onvoorspelbaarheid van anderen. Ook logopedie is natuurlijk zonder andere kinderen. Dus daar gaat het ook goed. Wel fijn om te zien dat hij wel goed ontwikkelt dus. En daar snelle groei in te zien is.
Kijk even of je in de opvang/school app ergens iets aangekruisd hebt. Wij dachten ook voor iets dergelijks geen toestemming te hebben gegeven maar in de app stond dat wij de pm'ers daar toestemming voor gaven (nu staat dat dus wel uit).
Ik herken heel erg hetgeen je schrijft (behalve het schreeuwen). Ik heb hier vorig jaar januari een topic over geschreven, alleen was mijn zoontje toen net 2 (inmiddels wel 3). Wij zijn gestart bij logopedie en kregen vanuit het consultatiebureau een verwijzing voor het taal-spraakspreekuur hier in de regio. Hij werd onderzocht door de kno arts, logopedist en kinderpsycholoog. Hier kwam een (vermoeden van) TOS uit. Inmiddels hebben wij nu 5 maanden ambulante thuiszorg. Deze dame komt 1x per 2 weken bij ons thuis en ook bezoekt zij het kdv en psz. Damon heeft een expressieve spraakachterstand, met zijn taalbegrip is verder niks mis, maar hij kan zich verbaal niet goed uitdrukken en zich laten zien. Dat veroorzaak(te) ook zijn gedrag, ook naar andere kinderen, maar ook soms het boos zijn (blijkt nu frustratie te zijn omdat hij niet begrepen werd). Inmiddels zijn wij dus ruim 5 maanden met de ambulant begeleidster van Auris aan de slag en ik herken mijn kind bijna niet. Van een heel verlegen jongentje datandere kinderen bijna eng vond, speelt hij nu met andere kindjes, is hij bijna niet meer verlegen en gaat zijn spraak met sprongen vooruit. Hij loopt nu netjes in de lijn mee, moet enkel nog wat maanden inhalen. Daarom gaat hij vanaf deze week naar een opvang van Auris (2x per week) waar ze heel veel met taal en spraak bezig zijn om hem te helpen die inhaalslag te maken (is op ons eigen verzoek). Is het TOS? We weten het niet, het kan ook een achterstand zijn die hij nu aan het inhalen is, maar dat gaan we later zien. Ik zou eens kijken of je ook dergelijke verwijzing kan krijgen om eea te laten onderzoeken en wat ik eerder aangaf, kijk even in de app van de opavng of je daar niet perongeluk ene vinkje heb aan staan met bepaalde zaken delen en opvragen.
Bedankt voor je uitgebreide reactie en wat fijn om te lezen dat je zoontje al zoveel vooruitgang boekt. Hier heb ik vaker aangegeven dat ik TOS vermoedde. De logopediste geeft aan dat ze bij S. wel wat gedragingen ziet die niet direct verband kunnen hebben met TOS (rigide noemde ze het, hij weet wat hij wil en wijkt daar niet snel van af bijv bij spelletjes doen daar). Ik denk zelf dat zowel ik als oudste dochter misschien ook wel zouden scoren op een test voor autisme, maar we kunnen prima functioneren dus ik vind het niet noodzakelijk om hem nu al die hoek op te duwen zonder andere dingen uitgesloten te hebben. Ik ben erg "bang" dat hij nu een label geplakt krijgt terwijl als zijn spraak goed was geweest ze hem gewoon bestempeld hadden als "wat drukker/lastiger". Het voelt alsof het nu allemaal samenkomt en dat hij daardoor ook dit gedrag laat zien. Ik hoop niet dat ik hiermee iemand voor het hoofd stoot maar ik voel bij mezelf veel weerstand tegen het onderzoeken/testen van S op deze leeftijd al op bijv autisme. Hier speelt S trouwens wel echt samen sinds twee maanden, daarom vind ik de observatie ook wel erg gedateerd, toen waren we nog niet eens volle bak bezig met logopedie, opruimen en aan tafel zitten. Dat gaat inmiddels veel beter. Vandaag haalde ik hem op en vertelde ze dat hij samen met 3 andere kinderen een half uur heeft zitten kleien, écht samen. Dus er zit vooruitgang in en zoals ze hem beschrijven op die observatie is niet zoals hij zich nu ontwikkeld, tevens vind ik de periode waarin ze hebben geobserveerd, de decembermaand sowieso al niet de beste maand voor kinderen. Tijdens het gesprek met de IB-er werd nergens vermeld dat het om deze dusdanig oude observaties gaat waar de conclusie op word gebaseerd. Dus dat zit me best dwars. Ik heb het overigens gecheckt maar ik heb alles uitgevinkt wat betreft toestemming voor uitwisseling van gegevens.
Toch kunnen dergelijke gedragen wel met TOS verband houden. Onze logopedist gaf ook aan van niet, maar sinds we in het ambulante traject zitten ben ik zoveel wijzer geworden en dan merk je, niet vervelend bedoeld naar…, dat ook niet alle logopediste precies weten wat er allemaal bij TOS qua gedragingen past. Mijn zoontje wil ook graag de regie houden tijdens spel (al is dat inmiddels bijna weg) en wil zelf bepalen wat hij speelt (ook dat is bijna verdwenen). volgens de dame van Auris is dit gedrag puur omdat het veilig voelt, je doet wat je kent en kijkt niet buiten de kaders. Het zal je verbazen welke gedragingen allemaal bij TOS (al dan niet tijdelijk) om de hoek komen kijken. Heel veel wist ik gewoonweg echt niet en ik dacht zelf ook eerder aan autisme. Hierl is ons zoontje inmiddels wel op getest (voor zover dat kan) maar scoort hier negatief op. De gedragen die hij had en heeft (al zijn dat er niet zo veel meer) behoren echt toe aan zijn spraakachterstand. Onderzoek naar een vermoeden van TOS (overigens is hier bijna altijd een vermoede van omdat het lastig is vast te stellen, behalve als het echt overduidelijk is) is relatief simpel, dus ik zou dat zeker doen en wellicht dat je dit dan kan uitsluiten. Maar dat is iets wat je wel zelf moet willen. Overigens heel onprofessioneel van de opvang dan dat ze zomaar informatie opvragen. Zou daar wel iets van zeggen.
Mijn zoon heeft ook op een MKD gezeten op advies van de GGZ.Toen hij 2 was kreeg ik van het consultatiebureau het VVE advies, zelf ben ik eerst naar een KNO gegaan om zijn oren te testen (zoon sprak echt niet).KNO arts heeft me doorverwezen naar een logopediste en naar Kentalis.Bij Kentalis bleek dat zijn spraak/taal achterstand gedragsgerelateerd was dus geen TOS.Via Mee ben ik in een diagnose traject gekomen en uiteindelijk via de GGZ op een MKD. Binnen de kortste keren kon mijn zoon praten,nog wel robotachtig maar hij ging met sprongen vooruit.Wat ik met name prettig vond was de kleine setting en de ervaring van de PM'ers.Hij heeft er 9 maanden gezeten en aan het einde volgde een onderwijs advies,bij mijn zoon is het sbo geworden vanwege zijn autisme en licht verstandelijke beperking.Regulier had hij niet aangekund.Voordeel is dat mijn zoon niet eerst vast hoefde te lopen in het regulier voordat er hulp ingezet kon worden maar hij gelijk op de juiste soort onderwijs kwam.Een diagnose voelt dubbel, aan de ene kant wilde ik het niet maar aan de andere kant juist wel zodat hij de juiste hulp/begeleiding kon krijgen voor nu en in de toekomst. Mijn zoon heeft wel op de psz gezeten maar dook het liefst ergens onder een tafel en deed niet lekker mee met de rest, te druk voor hem.Hij kon er ook echt niet tegen als een ander kind ging huilen ,dan huilde hij net zo hard mee.Hij had de liefste juffen van de wereld die hem met veel liefde en geduld bij de groep wisten te krijgen en hem begrepen maar hij kwam steevast overprikkeld thuis en wilde er nooit heen.Als hij er eenmaal was ging het wel, vooral als er maar heel weinig kinderen waren.Speciale dingen zoals verjaardagen,sint en kerst, pasen waren drama, teveel veranderingen en drukte. Plaatsing op een MKD kan echt positief uitpakken, jammer dat het consultatie bureau er negatief tegenover staat.Je zou dit met de huisarts of psych ook kunnen bespreken, die mogen ook doorverwijzen.
Is het een optie om tos met de huisarts te bespreken en te vragen of de huisarts een verwijzing naar kentalis wil maken? Dan kunnen ze daar onderzoeken doen ivm tos. En hoef je niet de medische molen in om te kijken ivm ASS. Een mkd kan vaak beter met tos etc omsnoeren Omgaan dan reguliere opvang. Ook krijgt hij op het mkd dan logopedie een andere begeleiding die hem kan helpen met zijn tos ( als het tos is)
Wat andere aangeven kijken of tos past. Zoon was op de peuterspeelzaal ook anders. Hij was groot, deed van alles maar was snel boos. Praten overal door heen. Raakte snel gefrustreerd. Door zijn lengte overschatten ze hem op bepaalde momenten want hij was groot dus moest het weten. Uiteindelijk vve groep geplaatst want dat zou beter zijn. Hij liep niet achter maar werd niet begrepen. Hij liep juist ver voor en vond dus niks meer leuk. Kon hem niet meer achterlaten zonder dat hij zei dat hij me miste en bij me wou zijn. Overigens een hoogbegaafd kind en dat hebben ze niet gezien bij de peuterspeelzaal. Voor hun liep hij achter. Dus kijk naar je kind en bekijk waarom hij dingen wel en niet doet. Is het saai of juist te moeilijk. Misschien krijgt hij het niet uitgesproken maar is het in zijn hoofd al rond en komt het er niet uit.
TOS is niet relatief simpel en het onderzoek ernaar ook niet. Er zijn veel gradaties in TOS en kan het verschillende manieren tot uiting komen. TOS stellen ze niet zomaar vast. De diagnose komt meestal pas wanneer ze wat ouder zijn. En terecht. Bij een deel van de kinderen blijkt het "slechts" een achterstand te zijn. Ook kan het zijn dat het geen TOS is maar bijvoorbeeld een ontwikkelingsstoornis, autisme of blijken er toch problemen te zijn met het gehoor. Kinderen die 2 of 3 zijn mogen de diagnose TOS niet krijgen ('een vermoeden van' mag benoemd worden maar dat is nog geen diagnose). Er gebeurt nog zoveel in hun (taal)ontwikkeling wanneer ze 2-3-4 jaar zijn. Uiteraard zijn er uitzonderingen. @bozoe Hoe is zijn taalbegrip en spraak nu? Als ik het zo lees dan denk ik niet direct aan een TOS, tenzij hij echt niet begrijpt wat er gezegd wordt. Heb je dat idee zelf? Mijn tip: blijf breed kijken. Jij zei in je post: Ik herken hem alleen niet volledig in de kenmerken die kinderen met autisme zouden hebben. Hij is wel enorm druk en wil constant geprikkeld worden/dingen ondernemen. Wat zijn volgens jou dan kenmerken van autisme bij kinderen? Bij mijn zoon in de klas zit ook een jongen met autisme. Vroeger noemde ze dat ADHD. Sociaal jongetje, maakt normaal contact maar moet constant in beweging zijn, zoekt constant prikkels. En door die prikkels lijkt het luisteren dus ook niet altijd te lukken. Ik zeg niet dat het autisme is hoor. Maar focus je niet teveel op TOS of autisme. Hij is nog jong. Een plaatsing op een mkd vind ik ook wel erg kort door de bocht. Als het boos worden echt een groot probleem is kan (spel)therapie misschien uitkomst bieden. Dat samen spelen hoeft ook nog helemaal niet, dat begint pas bij een jaar of 4 (en dan is er nog vaak wat sturing nodig). Hoe is de groep zelf? Is er voorspelbaarheid of is het druk en rommelig qua structuur? Ik merkte zelf dat er in de kleuterklas meer structuur was, een meer duidelijke dagindeling. En daar werden ze in kleinere groepen gezet om te spelen: een groepje in de poppenhoek, een groepje in de bouwhoek, een groepje in de Legohoek, etc. Geef hem vooral nog even de tijd. Hij heeft in een paar maanden tijd grote stappen gemaakt en dat is al heel knap. Ze kunnen niet alles tegelijk in hun ontwikkeling.
Ik zeg ook nergens dat TOS relatief simpel is en het onderzoek ernaar ook niet. Ik schreef dat het onderzoek naar een vermoeden van TOS relatief simpel is (hier betekende dat een KNO onderzoek, gesprek en onderzoek door logopedist en gesprek en onderzoek door een kinder psycholoog). Dus ja, ik vindt dat een relatief simpel onderzoek (geen onderzoeke of observaties van maanden oid). Mijn zoon heeft dat onderzoek gehad en heeft de stempel "een vermoeden van" gekregen wat juist prettig is omdat het bepaalde deuren opent en hulp op gang komt. Dus als ik TS was zou ik zo'n onderzoek (dat was hier bij het spraak-taalcentrum in het ziekenhuis) zeker laten uitvoeren. Baat het niet, schaad het niet en wellicht komt ze zo een stapje verder. Overigens geef jij aan: Hoe is zijn taalbegrip en spraak nu? Ik denk niet meteen aan TOS, tenzij hij echt niet begrijpt wat er gezegd wordt. -> TOS is niet enkel taalbegrip maar ook spraak. Mijn zoontje begrijpt alles perfect en scoort op de taalbegrip test boven gemiddeld. Enkel test hij op zijn expressieve spraak onder gemiddeld. Niet alle TOS kinderen scoren slecht op taalbegrip, dus als TS haar zoontje qua taal veel begrijpt maar weinig zegt is TOS niet direct uitgesloten, zo ook niet bij mijn zoontje.
Dan mag je eerst een verwijzing regelen voor zo'n onderzoek. En vergeet de vragenlijsten niet die je krijgt. Observaties van maanden zijn niet aan de orde maar al met al mag je er toch zo'n 5/6 keer een uurtje er voor uit trekken. En dan nog zit er, zeker gezien de leeftijd, een "houdbaarheidsdatum" op. Zoontje ts gaat echter met sprongen vooruit wat taal betreft. Dan is er op dit moment geen reden om zo'n onderzoek uit te voeren. Tenzij logopedist (en ouders en kdv) sterk het idee hebben dat het taalbegrip niet passend is bij zijn leeftijd. Fijn dat jouw kind nu de juiste hulp krijgt. Hopelijk kan hij zijn achterstand met de tijd inhalen.
Bedankt voor alle uitgebreide reacties. Helaas hebben we net weer een paar dagen griep achter de rug dus heb niet op iedereen geantwoord. Zijn taalbegrip is onder niveau, dat stond al wel vast. Hij snapt lange zinnen vaak niet, je moet echt kort en duidelijk zijn in de communicatie. Wel maakt hij zelf steeds vaker zinnen. Vanochtend bijvoorbeeld "ik ga boven spelen". Dat is echt enorme vooruitgang want normaal was het "woonkamer spelen". Terwijl hij zijn slaapkamer bedoelde. Hij brabbelt nog vaak (we noemen het tikke-takke-taal") de logopediste gaf aan dat we dit moesten benoemen als hij dat deed zodat hij er bewust van wordt. Dit doen we dan ook. We merken dat hij dit vaak in zijn enthousiasme doet en tijdens zijn spel. Voorbeeld: hij ziet mijn moeder en zegt "oma, kom eens zien, ik heb auto (onverstaanbaar gebrabbel) mooi - gebrabbel - samen - kom?" Dat zijn dan de zinnen die hij maakt. Het gebrabbel klinkt dan echt als tikketikktikktik. Lastig uit te leggen. Mijn beeld bij autisme is wellicht onterecht moeite met veranderingen hebben, moeite met spontane dingen doen, lastig contact maken. Dat zijn allemaal dingen die hij niet heeft. In de speeltuin loopt hij vrolijk rond, speelt daar wel degelijk samen met andere kinderen, gisteren bijvoorbeeld was hij samen met mijn dochter en haar vriendin in de speeltuin gezellig samen zandkastelen aan het maken. Hij communiceert dan normaal met ze en voert de opdrachtjes uit zoals zand halen etc. Aan de andere kant als hij besloten heeft dat hij linksaf wil bijvoorbeeld dan kan hij echt enorm boos worden en schreeuwen als hij niet zijn zin krijgt. Maar wellicht is dat ook peuter/kleuter eigen. Ik heb eigenlijk geen zicht op hoe de groep is ingedeeld. Het zijn 16 kinderen en 2 begeleiders. Ik vind het erg lastig allemaal en weet niet welke weg de juiste is, ik zie echt wel dat hij anders reageert dan mijn zoontje van 2. Aan de andere kant lijkt hij qua karakter enorm veel op mijn oudste dochter, die is ook erg pittig maar die had het voordeel dat ze al heel goed sprak en dus aan kon geven waarom ze boos was. Hij heeft inderdaad wel enorme grote stappen gemaakt dus ik ben ook enorm trots. Maar voor mijn gevoel moet ik nu wel iets doen, op deze peuterspeelzaal kan hij niet blijven.
Niet aanvallend bedoeld maar hebben jullie zelf zo’n traject doorlopen? Want heel eerlijk zoals jij het schets is het hier totaal niet gegaan. Zijn leidsters constateerde dat hij qua spraak achterliep op leeftijdsgenootjes. Dit doorgeven aan het consultatiebureau waarbij we meteen een verwijzing kregen voor het taal-spraak spreekuur. We kregen een vragenlijst van 2 kantjes welke met een kwartiertje was ingevuld. De afspraak met kno, logopedist en kinderpsycholoog was totaal 2,5 uur. Daarop kwam de volgende dag het telefoontje we denken een “vermoeden van” tos. In overleg aangemeld bij Auris. Dus dat duurde echt allemaal zo lang niet. Daarbij ging mijn zoontje ook echt met springen vooruit, maar als ze al achterlopen hebben ze ook wat in te halen. Dus vond de kinderarts van het consultatiebureau het een prima stap om deze weg te bewandelen en eventueel zaken uit te sluiten en vond het dus zeker wel een reden voor onderzoek. Ik zeg hierbij niet dat TS haar zoontje hetzelfde heeft maar heb wel gereageerd omdat ik veel gelijkenis zie/zag met mijn eigen kind in haar verhaal. Dingen uitsluiten of laagdrempelig onderzoeken is mijn inziens helemaal zo erg niet en kan enkel helpend zijn.
Zo is het bij ons toen ook gegaan. Een gehoortest, vragenlijst, gesprek met Orthopedagoog en onderzoek van logopediste. Daar kwam toen het advies voor logopedie en VVE uit.