Dat proberen we hier ook zoveel mogelijk toe te passen, maar het besef van hoe lang dat dan is heeft ze nog niet, dus een timer zal daar wellicht bij gaan helpen. We gaan nu ook aan de slag met direct aankleden bij het opstaan 's ochtends, dan kunnen we daar geen strijd meer om hebben voor vertrek. Ik heb maar een soort beloningskaart hiervoor gemaakt, anders gaat het lastig worden denk ik.
Wij legden soms al kleding klaar (in overleg) de avond van tevoren, zodat er minder stress op de ochtend is. Na een tijdje ging dat niet meer, dochter had dan s'avonds te veel stress, dus dan meer weer in de ochtend. En heel eerlijk, sommige dagen, heeft ze wel eens in haar kleding geslapen en hield ze die nog een dagje aan.
Hier een zelf getekende klok. Die hangt onder de gewone klok. Jongste heeft gaan ass diagnose (mss beter gezegd nog geen) maar wel adhd. Als je hem laat doen dan dan is het hopeloos Oranje ingekleurd is de tijd die hij heeft om zich klaar te maken. Groene pijl heeft aan wanneer de tablet weg gaat of de tv uitgaat. Rode pijl geeft aan wanneer we vertrekken. Klaarmaken = tanden poetsen, doosje in de boekentas+ kledij en schoenen aan. Dit kan met of zonder hulp naar wens van zoon. Hier is het 1st wakker worden, ontbijten en dan pas echt klaar maken. Hij krijgt tijdens het klaarmaken echt keuze vrijheid . Enkel het op tijd klaar zijn is dan belangrijk maar of hij dan eerst zijn kleren aandoet of boekentas klaarmaakt maakt niets uit. Timers doen we niet meer. Dat bracht stress. Kledij leggen we beneden klaar. Ver weg van de kleding kast. Vroeger in de kamer en alles wat hij zag wou hij . Eten : aan tafel en keuze vrijheid. Hij drinkt iedere ochtend 1 actimel en dan mag hij volledig zelf kiezen. Cracotte, cornflakes, boterham,... Waar hij niet bijkan nemen we, helpen waar nodig. RRR Rust Ritme Regelmaat. Super belangrijk.
Kwam dit net nog tegen en moest aan jou denken. https://superbelangrijkboek.nl/?fbclid=IwZXh0bgNhZW0BMABhZGlkAasRJuKrDVkBHV9SFu-1nL6M7Q5bYBRPFkNHtVjgTk-r11AGGkQth7GWsxSJALptbbRKIQ_aem_xmzlX3sUOVXBR7fBWJ1SWA&utm_source=facebook&utm_medium=paid&campaign_id=120208526186770441&ad_id=120208526188670441&utm_id=120208526186770441&utm_content=120208526188670441&utm_term=120208526186860441&utm_campaign=120208526186770441
C hield ook van kaderen van tijd. Hier was het 10m 7m 5m 3m en 1m voor klaar. Later 5 3 1 en nu niets meer. Dit was met spelen echt een ding dat hielp. En ja soms was het vervelend vooral die blijken van anderen. Maar het was dat of een bui van huilen en schreeuwen en met een hele slecht bui mij pijn doen.. (Ja echt).
Ik heb wekkers op mijn telefoon. Die gaan elke doordeweekse dag op dezelfde tijden af. Oa een wekker voor schoenen aan doen, tanden poetsen etc
Zoveel mogelijk voorbereiden en herhalen herhalen herhalen. Over 10 minuten gaan we dit doen en daarna dat. Over 7 minuten gaan we dit doen en daarna dat. Over 5 minuten gaan we dit doen en daarna dat. Over 3 minuten gaan we dit doen en daarna dat. Over 1 minuut gaan we dit doen en daarna dat. Kom het is tijd, we gaan nu dit doen en daarna dat, en dan *vul iets leuks in wat ervaren wordt als een beloning/iets waar ze naar uit kan kijken*. De beloning hoeft niet altijd, zeker niet als ze geen problemen ervaart met de overgangen. Soms helpt het hier wel als ik merk dat mijn zoon het moeilijk heeft. Uitkijken naar iets leuks / iets waar ze controle ( = veiligheid) (een interesse bijv) over hebben helpt in het kunnen overgaan en switchen. Het doel is om het koppie rustig te houden zodat het kan ervaren dat overgangen geen reden hoeven zijn voor paniek. Ook creëert het vertrouwen ( = rust) tussen jou en je dochter; ze kan vertrouwen op jouw woord. Tijdbesef komt vanzelf maar je kan het wel alvast introduceren. Volgordes begrijpt ze denk ik wel al. Om de precieze minuten gaat het niet (met 4 jaar is dat nog niet persé een ding) het gaat vooral om de mentale voorbereiding in haar koppie. Als ik merk dat de stappen en tijden niet voldoende zijn voor mijn zoon dan haal ik de dag van de week erbij of bouw ik de details van het huidige moment uit. (wie gaan er mee, en wie zijn er op de locatie van de nieuwe activiteit) Hoe voorspelbaarder een situatie hoe makkelijker het voor ze is om te schakelen. Hoe beter (duidelijker) je het voor ze omschrijft hoe meer veiligheid en controle ze ervaren. Dit alles op een neutrale rustige toon, evt met wat lichte enthousiasme aan het einde voor motivatie bouwen / spanning wegnemen. Ook tijdens het schoenen aan doen de planning herhalen, bevestigen dat ze het goed doet, vertellen wie er allemaal meegaan, daarna weer het plan herhalen, enz. Je zal vanzelf merken welke info ze fijn vindt om te horen, aan de hand daarvan pas je je aanpak aan.
Maar gaan die dan ook af met een melding oid? Ik vind het zelf ook lastig om 's ochtends een vast tijdschema aan te houden. Ik weet hoe laat we ongeveer beneden zijn, dan gaan we eten en verder heb ik niet echt een tijd staan voor de dingen die zeg maar moeten.. maar wellicht helpt het dan inderdaad om voor verschillende activiteiten een wekker te zetten zoals jij benoemt.
Wekker kan ook extra druk en spanning veroorzaken. Dus het word uitproberen. Voor timers heb je van die visuele timers. Waarbij je een tekening ziet verdwijnen. Of zo een visuele timer app waarbij net een tekening tevoorschijn komt. Groen in het begin en naar het einde toe rood. Visual countdown ofzo is dat. Want je hebt zoals @KleineLai zgt wel wat aankondiging nodig volgens mij. Niet timer en ja hop Allé dat zou bij ons niet werken.
Ja dat inderdaad, een wekker en dan hop klaar of alles uit werkt hier ook 100% niet. Er moet altijd aangekondigd worden dat iets gedaan moet worden. Alleen als ik zeg 'over 5 min. dit of 5 min. dat', dan heeft dochter echt geeen idee hoe lang dat dan is. ' s Ochtends is het sowieso heel lastig met alles en ik ben er soms zó moe van (en dan moet de dag eigenlijk nog echt beginnen) Ik ga eens kijken voor zo'n aftel timer ja, wie weet helpt het.
Ik heb niet voor elke activiteit een aparte wekker: 1e snoozen, bijna tijd om op te staan. 2e aankleden en ontbijten 3e tandenpoetsen en haren doen 4e dan moet ik even tijd voor mij hebben 5e schoenen aan 6e vertrek
Bedankt voor je duidelijke uitleg. Het zal een hele uitdaging zijn icm mijn eigen drukke neuro brein om dit toe te passen, maar ik ga het zeker proberen Een vaste volgorde hadden we deels al, maar dat ga ik nu nog verder uitbreiden in de hoop dat het rustiger wordt voor haar en voor ons allemaal.
Een wekker (of ander hulpmiddel wat een signaal geeft wanneer iets moet gebeuren) werkt hier ook op een andere manier dan alleen de duidelijkheid ervan. Het haalt de vervelende boodschap (je moet stoppen met spelen) bij mij weg. Ik ben niet streng. Dat is de wekker. Dus boos worden op mij, of zeuren tegen mij heeft geen zin. Ik kan er immers ook niks aan doen dat die wekker afloopt. Ook al snapt hij natuurlijk perfect dat hij de afspraak met mij heeft gemaakt. En dat ik die timer aangezet heb
Zoeken naar wat helpt is een parcours met vallen en opstaan Soms helpt het 1ne en denk je JAAA we hebben het en dan een maand later zorgt dat voor explosies en mag je terug op zoek... Als ouder moet je hier ook in groeien uiteindelijk. Choose your battles zei de psychiater eens en het klopt. Wanneer alles een strijd word verlies je de belangrijke zaken uit het oog. Dan maar ongekamd haar of 2 verschillende sokken (simpele voorbeelden e). Ohja en lief zijn voor uzelf. Ik was ook vaak streng voor mijzelf maar ondertussen tja ik heb 3 zonen en alle 3 hebben ze adhd en de oudste 2 ook de diagnose van ass. De drukte en moeilijkheden waar vroeger vriendinnen over spraken zijn voor ons makkelijke dagen .
Ik merk zelf (als adhd'er) dat het mij ook helpt eigenlijk, haha. Je eigen plannen hardop uitspreken en herhalen geeft mij ook wel een rustig gevoel. En omdat ik zie dat het mijn zoon zo erg helpt; dat maakte dat ik het heel snel heb opgepakt om dit te doen. (positieve associaties werkt ook heel effectief voor volwassen breinen ) Ik kan me herinneren dat het de eerste periode wel schakelen was. Voor mij was dat voornamelijk omdat ik gewoon nog niet wist waar mijn kind precies behoefte aan had, ook nog niet wist hoe dat koppie precies werkte. Wat is autisme precies? Hoe uit het zich in mijn kind precies? Ik moest heel veel leren in korte tijd + het allemaal in de praktijk uitvoeren, èn keuzes maken tussen de 100 en 1 (soms tegenstrijdige) adviezen waarvan ik nog niet wist wat, waarom en met welk doel ze überhaupt geadviseerd werden. Hoe weet je wat werkt? Antwoord: door het gewoon te gaan proberen. Je kijkt naar je kind, je kent je kind, je voelt aan wat mogelijk zou kunnen gaan werken en dat ga je vervolgens gewoon proberen. Al snel zal je merken dat het gewoonte gaat worden voor je en je niet meer vol focus en vanuit een therapeutenstoel je kind 'begeleid'. Nu zeg ik al lopend van de kassa naar de uitgang van de supermarkt tegen hem: "we gaan nu naar de auto, naar huis en daar lekker eten. Je deed het super goed in de supermarkt, ik vind het heel gezellig met jou. Gaan we nu in de auto, naar huis en daar lekker eten". Zitten we in de auto dan zeg ik automatisch "gaan we nu lekker naar huis en eten. Brood met kaas. Ik heb ook honger!" Dat gaat allemaal zonder nadenken. Ik roep automatisch de tijden dat we gaan eten, hoeveel tijd nog voordat we gaan (+ herhalen van wat we gaan doen). Ik kan aan zijn loopje al zien wat hij nodig heeft qua info zeg maar. Komt goed
De wekkers en de vaste tijden waren voor mij (adhder) ook een manier om de tijd niet te verliezen. Hardop dingen uitspreken tegen mijn kind is een manier om in een wat geprikkelde situatie tot mezelf door te dringen. Dingen te organiseren. Gaanderweg ben ik gaan ervaren dat het thuis helpt. Inmiddels ben ik bijna elke ochtend alleen met 4 kinderen waarvan mijn oudste een diagnose heeft. Tweede zal ongetwijfeld volgen. En ben ik wel altijd op tijd en meestal met ontspannen kinderen. Als vader het een ochtend aanpakt en de spelregels verandert is dat toch wel lastig. Leuk om te zien dat wat jezelf helpt ook weer helpend is voor anderen in het gezin.
Een wekker is voor een deel ook conditionering. Dat kan een automatisme worden waar verder niet bij stil gestaan wordt. Pavlov. Hoewel het wordt gezien als een lage vorm van leren haalt het keuzes en dus prikkels uit de dag. Keuzes kunnen heel serieus overwogen worden waardoor er soms geen beweging meer ik kan komen of juist impulsen de voorkeur krijgen.
Volgende week mag ze gewoon naar school! Anderhalf jaar heeft ze niet (volledig) naar school gemogen. De leerplichtambtenaar had steeds de houding dat als school niet wil dat het dan ophoudt. Nu is er een andere leerplichtambtenaar die school heeft gezegd dat ze haar naar school moeten laten gaan en nou mag ze ineens weer.
Fijn! Hier ging het opeens als een speer toen ze na thuiszitten en uitstapje naar het mbo weer terug kwam op de middelbare school.