Hier twee jongens die precies dezelfde houding aannemen.. de oudste presteert het zelfs om rond 21.00 uur nog twee hoofdstukken te moeten leren..
Zeer herkenbaar. De middelste had gisteren zijn eerste studie namiddag. Hij was om 14u thuis (treinen gedoe dus al wat later), ik had een broodje gehaald voor hem en gemeld dat hij wel snel zou moeten starten want het is al.... Jaja ga ik doen. Ik ga naar de winkel en kom rond 15u15 terug en zie hem nog altijd aan tafel zitten. Euh ben je al begonnen? Awel ik ging er net aan beginnen. Hij is naar boven gegaan en na 15 min kwam hij drinken, 30 min appel halen,.... Tja .... Ik kan het voor hen niet doen. Alleen maar aanmoedigen. De oudste die was deze ochtend om 06u wakker (moet er maar rond 07u uit) want hij had vandaag modeling examen frans en moest nog iets maken en een tekst schrijven. Mondelinge examens krijgen wij geen melding over of die staan niet in het examen rooster dus ik had ook geen idee. Toen ik zei: dat is nogal de moment om nog te moeten beginnen was de reactie ook typisch voor onze zoon. Hij zei: perfefect op tijd e, zo meteen zit alles nog vers in mijn geheugen.... Tja aan de uitleg zal het niet liggen... Zag er allemaal prima uit trouwens dus buiten het moment van aan beginnen geen opmerkingen. Mijn man krijgt hier stress van. Hij was zelf helemaal zo niet. Voor mij tja allemaal zeer herkenbaar.
Gebeurt toch wel regelmatig dat ze via de vluchtstrook terug worden geleid? Ligt er alleen maar net aan of er binnen een bepaalde afstand een afslag is, waar ze dus weg kunnen. Als die er niet is, is keren geen optie.
Herkenbaar en heel frustrerend! Ik kan het ook moeilijk loslaten en mijn man al helemaal niet. En ze wil perse havo doen, maar ze wil er niks voor hoeven doen. Haar nieuwe stopwoord is 'zo'. Wanneer ga je leren? Zo. Ga je je huiswerk maken! Zo. En zo betekent nooit . Ik probeer het toch maar een beetje los te laten .
Loslaten was hier de sleutel... In de brugklas wil je ze toch graag op weg helpen, maar als ze goed op hun plaat gaan werkte beter. Tsja, zo ga je niet over. Toen was er wel ineens motivatie en ondersteuning vanuit school werkte ook beter dan dat wij dat deden.
En als je boekverslag (of iets in die trant) om 23:59 binnen moet zijn begin je daar na het avondeten mee
Hier een beetje het tegenovergestelde, ik moet m'n oudste echt remmen soms qua leren Alsof er niet nog andere dingen bestaan! Laatst had ze examens, klinkt trouwens strenger dan het is, meer zoals de Nederlandse toetsweek. En ze zit er vervolgens mee dat ze "maar" een 18.5 voor Frans en Engels had, want tja, voor Arabisch en rekenen had ze toch ook 20? De puntentelling is hier anders maar die 20 is te vergelijken met een Nederlandse 10.
Ik was ook zo’n dochter en jullie aanpak zou bij mij zeer averechts hebben uitgepakt. Mijn advies zou dan ook zijn om het los te laten en de verantwoordelijkheid bij haar neer te leggen. Ter geruststelling, inmiddels heb ik 2 universitaire opleidingen afgerond.
Dit . Tijd genoeg Ahja de.oudste heeft eens gedubbeld en toen deed hij echt niets. Taken, leren, boeken invullen, boekbesprekingen, .... Met niets bedoel ik echt niets. Als ze een 7 halen dan doen ze vast wat moet (mss niet hoe je het zls ouder zou willen maar dat is wat anders)
Bij ons heet het ook examens. Voormiddag examen en namiddag thuis leren. Hoofdvakken 3 keer per jaar Kleinere vakken 2 keer. Toetsen tussendoor is dagelijks. Mijn zus was als uw dochter. Zeer irritant om als zus te hebben voor mij . Want zo moest het en zij doet wel ...
Hier heeft de oudste voor het eerst een toetsweek. Ze zit in het examenjaar. Gelukkig leert ze hier wel goed. Ze weet hoe belangrijk het is nu. De jongste vind plannen moeilijk dus zij leert ook wel soms op het laatste moment.
Nr1 doet het jaar voor de 2e keer, nu doet hij iets meer maar in mijn ogen nog steeds niks Moet zeggen, mezelf er niet mee bemoeien geeft rust. Hij zegt zelf dat hij naar havo3 wil: oke, zorg dan zelf maar dat je cijfers hoog genoeg zijn. Zo niet wordt het vmbo3 (wat in mijn ogen ook helemaal prima is). Ik wil je best helpen als je het vraagt, savonds x vragen of je huiswerk moet doen maar ik ga geen strijd meer aan. Jouw probleem als het niet af is
Overigens is nr2 tegenovergesteld. Die hoef ik nooit te herinneren, vraagt wel af en toe om hulp, baalt van onvoldoendes. Heeft ze overigens niet van haar ouders wat dat betreft lijkt nr1 wel op ons
Niveau vind ik zo ontzettend onbelangrijk! Wat mij betreft gaat ze naar de mavo en maakt ze het zichzelf makkelijk, ze kom er toch wel. Universiteit vind ik niet belangrijk.
Oh ja hou op. Wij hebben het losgelaten bij de oudste, hij is van havo 3 naar mavo 4 gegaan, nu heeft ie een mbo-opleiding gevonden die hij na z’n examens wil gaan doen en eindelijk zien we een klein beetje inspanning. Minimaal, maar ach beter dan niks. Heeft ook echt een 5,5 mentaliteit. Nr 2 hebben we meer werk aan, die loopt over door haar perfectionisme en daar moeten we dus de hele tijd zeggen en nu stop je met je huiswerk. Het is goed genoeg zo. Maar die haalt dus het liefst overal minimaal een 8 voor en onvoldoendes zijn natuurlijk het einde van de wereld. En dan moeten we er straks nog 2 . Grijze haren krijg ik ervan
Hier doen ze alle 2 havo sinds dit jaar. Stijgen van niveau kan hier niet echt, zakken wel. Soms kies je daar zelf voor en soms moet je zakken. Wat ook maakt dat 80% u niet verder brengt dan 55 ofzo ( al ben ik blij dat de tijd van 55% voorbij is hoor, vond het zo nipt soms). Oudste kreeg vwo advies maar vond een beetje werken na schooltijd meer dan genoeg, bij vwo is dat toch anders en meer. Weet je ze doen het op hun manier, ooit heb ik mij wat druk gemaakt in het soms wel luie gedrag maar dat heb ik snel losgelaten Buiten hen aanmoedigen, steunen en laten weten dat ze hulp mogen vragen kan je niet uiteindelijk. Eender welke richting je hier kiest moet je tot uw 18 naar school dus dan maar liefst op een manier zonder al te veel gedoe zeker. Het zijn anders 6 lange jaren e in het middelbaar. Naar een lage richting gaan om daar niets te moeten doen, gaan wij wel proberen tegenhouden ( al zijn ze die fase mss ook wel al wat voorbij).
Mijn dochter zegt dat ook altijd: ja dat doe ik zo! Wat betekent doe ik niet. Echt irritant vind ik dat. Gaat dan overigens niet over school want daar gaat ze niet naar toe maar over dingen als kamer op ruimen, was uitzoeken, vaat mee naar beneden nemen. Kijk die was daar zit ik niet mee, zoekt ze zelf maar uit wat ze aantrekt, maar als al mijn vaat boven staat is dat toch behoorlijk irritant. En dat ik haar kamer bijna niet meer in kan komen omdat het zo vol ligt dat de deur niet meer fatsoenlijk open gaat vind ik ook niet verantwoord. Ik heb al zoveel om de strijd over aan te gaan en me zorgen over te maken dat dit er dan bij inschiet en ik de energie niet meer heb om daar ook nog zo bovenop te zitten dat het gebeurt.