Hou je ook rekening met studies waarvoor geloot moet worden? Hij zal niet de eerste (of de laatste) zijn die voor een ingelote plek naar de andere kan van Nederland moet.
In dat geval zullen wij financieel wel bijdragen. Maar niet als de studie hier in de buurt kan (wij wonen vlakbij een aantal steden met veel keuze) en hij zelf kiest voor ver weg.
Dat is ook zijn keuze tzt. Ik wil hem met liefde steunen in collegegeld, maar op kamers gaan mag hij zelf bekostigen. Het is een keuze. Als het écht zijn droom is om naar de TU te gaan, mag hij zelf ook zeker daaraan bijdragen. Ik kan wel dingen willen, maar t moet ook financieel kunnen.
Om eerlijk te zijn sparen wij niet specifiek voor de studie van onze kinderen. Wel hebben we zelf een (ruime) spaarrekening, maar we hebben nog geen idee wat passend zal zijn qua bedrag. We zullen echt wel een deel betalen (bijv. collegegeld), maar niet het hele bedrag wat een studie kost (dus de boeken etc. ook). Wij zijn van mening dat het heel goed is dat kinderen ook zelf bijdragen. Onze ervaring is dat je naast een reguliere studie prima een bijbaan kunt hebben (en ja, er was ook nog voldoende tijd voor leuke dingen). Een bijbaan is ook goed voor het opdoen van mensenkennis en een brede(re) blik krijgen dan je eigen bubbel. Als een kind om wat voor reden dan ook geen bijbaan naast de studie kunnen doen, dan zullen we kijken wat dan volgens ons passend is. Ik ben trouwens wel benieuwd hoe anderen omgaan met verschillen tussen kinderen. Bijv. de een doet een praktische opleiding, krijgt de stage betaald en gaat al vroeg werken. De ander doet een theoretische opleiding, is 4 jaar later klaar en gaat dan werken (maar krijgt wel een hoger startsalaris). Geef je ze dan allebei exact hetzelfde bedrag? Of kijk je naar wat de studie kost?
We betalen in principe gewoon de studiekosten Dus het kind met de dure studie krijgt dan meer geld dan die met de kortere goedkopere studie. Geld wat ze verdienen met stage is gewoon voor hunzelf en heeft verder geen invloed op wat ik betaal voor hun. Oudste wil heel graag op kamers. Dat zal hij grotendeels zelf moeten betalen. Maar uiteraard zal hij na het weekend met een goed gevulde tas (eten) weer hier vertrekken. En als we zien dat ze het echt niet redden (zware studie, waarbij bijbaan eigenlijk niet te doen is, hoge huur, etc) dan stoppen we diegene wel wat extra's toe.
Hier doen we dat ook, al vanaf de geboortes. Voor alle 3 de kids dus. Wel blijft het geld van ons, wij bepalen dus of ze het uiteindelijk ook krijgen. Gaan we wel vanuit, maar je weet nooit hoe t loopt later.
Hier is er best wat verschil in opleiding en niveau. 2 hebben een mbo opleiding gedaan en zijn met 19/20 jaar al gaan werken. 1 heeft een universitaire opleiding en was iets later klaar. Tijdens haar deeltijd master is ze al gaan werken. De kosten per opleiding kunnen natuurlijk ook flink uiteen lopen, maar daar gaan we geen lat naast leggen. We betalen de opleiding en dat is het gewoon.
Zo sta ik er ook in. Net als wanneer 1 kind op hoog niveau zou sporten, dat kost ook veel geld maar zou ik niet met geld naar de ander(e) compenseren. Wel met ervoor zorgen dat hij/ zij ook kan doen wat hij/ zij leuk vindt.
Wij sparen niet apart voor hun studie, maar wel ‘voor later’. Tegen die tijd kijken we wel of we de studie van ons maandelijkse salaris kunnen betalen of dat het (deels) uit het ‘voor later’-potje betaald wordt. Qua rijbewijs net zo. Hier zal het ook worden dat we hun studie betalen (als het kan incl. boeken en ander materiaal), los van welke studie dat is. Als ze op kamers willen/moeten, dan ga ik er wel vanuit dat ze bijdragen. Zo hebben mijn ouders dat ook gedaan, werkte prima. Zolang het niet nodig is, wil ik overigens niet dat ze lenen, al helemaal niet volledig, dat zal ik dus wel proberen te voorkomen.
Dat is hier ook: zolang een ander er geen dingen voor hoeft te laten (en het natuurlijk enigszins acceptabel blijft), dan kan het.
Inderdaad, de oudste heeft MBO gedaan en dat kost minder dan het HBO van zijn zus. We hebben wel altijd gezegd, dat wanneer jij besluit te stoppen met je studie dan mag jezelf je studieschuld terugbetalen zoals je OV en SF wat je de afgelopen jaren heb ontvangen. Volgens mij heeft dit toen wel indruk gemaakt want hij heeft toch maar zijn papiertje gehaald in de drie jaar die ervoor stond. Met de middelste maak ik me daar verder geen zorgen over, die doet de pabo en dit is helemaal haar roeping. Zij zou het niet verknallen doordat ze bijv niks doet of enorm achterloopt, bij de oudste was het altijd hangen en wurgen met school. Blij dat dat tijdperk voorbij is haha
Ik betaal de studiekosten, ik ga niet compenseren. Als de 1 wil paardrijden en de ander wil schaken ga ik de schaker ook niet aanvullen: ik betaal gewoon voor de sport die ze leuk vinden. Dat speelt wel mee met op kamers gaan: dan trekt het wel heel scheef als ik diegene die op kamers gaat zoveel geef en de thuiswoner niet.
Wat financieel niet kan, dat kan niet natuurlijk. Dan zal het kind er zelf aan moeten bijdragen. Ik weet ook niet wat wij in zo'n geval zouden bijdragen hoor. Het is nu met dochter niet aan de orde, dus niet over na hoeven denken. Waarschijnlijk zou ze in elk geval een deel van die kosten ook wel zelf moeten opbrengen. Waar het me meer over gaat is dat je nu, terwijl je oudste pas 9-10 jaar oud is, al zo overtuigd zegt dat je kinderen maar in de regio moeten gaan studeren want er is genoeg. Maar dat je helemaal niet weet waar de interesse straks zal liggen en dat die droomstudie misschien helemaal niet kan in de regio.
Ik zeg nergens dat mijn kind in de regio moet studeren studiekeuze, t woord zegt het al. Ik geef alleen aan dat er heel veel keuze is qua studies op fietsafstand. Als hij naar de TU wil, is dat helemaal prima. Hij moet niets, hij mag.
Toen wij de spaarrekeningen opende voor de kinderen ( net geboren dus) konden wij niet voorzien dat b.v de oudste Autisme heeft en dus op 18 jarige leeftijd helemaal de verantwoordelijkheid voor zoveel geld niet wilde. Dat is opgelost door hem onder bewind te stellen (wilde hij zelf ook graag) de jongste is nog geen 18 en voor haar hebben we dus geïnformeerd of het anders geregeld kon worden, het simpelste is dat , wanneer ze 18 wordt, toestemming geeft dat we nog op haar rekening kunnen meekijken. Tot nu toe laat ze zien dat we ons niet al te veel zorgen hierover hoeven te maken. Vrienden van ons hadden hetzelfde, zoon werd 18, kreeg daardoor automatisch toegang tot een spaarrekening en binnen een jaar had hij alles op. Is natuurlijk ook op die manier een leerweg .
Wij hebben geld apart staan voor de kinderen 'voor de toekomst' . In principe voor als ze uit huis gaan en een huis moeten inrichten. Maar als we het voor die tijd nodig hebben voor de kosten van een studie - dan kunnen we het daar voor gebruiken. Het zal zo uitkomen op ongeveer 7000/8000 euro als ze 18 zijn. Over verschillende opleidingen: Wij betalen de opleiding zoveel als kan - en als de één een bbl opleiding doet (die betaald wordt door een werkgever) dan hebben we mazzel . De oudste gaat nu naar het MBO - het eerste jaar kost het ons nog geen schoolgeld omdat ze nog geen 18 is - dus dat scheelt ook weer zo'n 1500 euro. De jongste gaat vermoedelijk wel naar het HBO - en dat is ook prima.
Wij betalen gewoon de opleidingskosten. Of de een nou gaat studeren aan de uni en de ander mbo gaat doen. De kinderen hoeven hier geen kosten te maken voor hun opleiding. En dat de een duurder is dan de ander is gewoon een feit. Wij hadden vroeger thuis ook 2x studeren en 1x mbo. Mijn ouders betaalden mijn studie, had geen idee van de prijzen en ik wist niet eens dat de mbo opleiding van de ander minder duur was. Gaan ze werken of een betaalde stage doen dan mogen ze dat geld zelf gaan sparen. En nog even voor de mensen met een rekening op naam kind: ik kreeg zelf mn rekening op mn 21ste overgedragen van mijn ouders. Ik had geen eens weet van die rekening. Hier voor de kinderrekeningen ook alle bankafschriften en communicatie digitaal aangezet, zodat daar niets van binnen komt.
Maar er is toch ook nog zoiets als normen en waarden? Ik kan er echt niet bij dat je kind dan al het geld wat jij voor hem gespaard hebt voor bijvoorbeeld studie, op maakt aan ongein. Hier kan toch ook over gesproken worden? Of is de band dan al zo verstoort dat ook het vertrouwen al weg is? Want die gevallen zijn hopelijk dan wel uitzondering. Ik ga er dus vanuit dat dat hier niet gaat gebeuren.
Wij hebben bewust nooit gespaard voor de kinderen, i.v.m. inflatie. We hebben wel ons gericht op meer overhouden per maand, zodat we als ze gaan studeren we het als het goed is zo kunnen betalen. Maar dat is natuurlijk ook iets wat je niet helemaal zelf in de hand hebt, er kan in al die jaren van alles gebeuren. Onze oudste gaat over een jaar naar het hbo als het goed is, dat is dacht ik max 2500 per jaar aan schoolgeld. Dochter weet ik nog niet wat ze gaat doen, ze denkt ook aan hbo, maar als ze toch bedenkt dat ze universiteit wil, dan betalen we dat ook. We betalen een studie, geen x bedrag. Dus als die studie bij de één 10.000 totaal is en bij de ander 40.000 is het oké, want het gaat om die studie. Op kamers wonen betalen we niet. We wonen hartstikke centraal, willen er alles aan doen om het zo aantrekkelijk mogelijk te maken voor ze thuis en ze daarin tegemoet komen (eigen ingang naar hun slaapkamer bijv). Als ze toch een studie willen die echt niet te reizen is vanaf hier, dan kunnen we het wel weer heroverwegen. Maar tot nu toe zijn die plannen er niet bij de oudste 2.